Group Blog
 
<<
กันยายน 2550
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
26 กันยายน 2550
 
All Blogs
 
... วันของฉัน (2) ...

...
Blowing in the wind

วันที่ 24/2 กันยายน 2550

นอกจากทำบัตรประชาชนแล้ว
ในวันเดียวกันฉันยังได้ไปโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง...
มันเป็นโรงพยาบาลร้าง...มีเรื่องเล่ามากมาย สำหรับวิญญ....อ่ะ...พอๆๆ ไม่ใช่เรื่องผี...

ฉันไปหาหมอ... สาเหตุเหรอ?...
"คิดถึง ฉันจึงมาหา ไม่รักไม่มา ไม่ว่ากระไร..."
สาเหตุ เกิดมาจากเมื่อหลายวันก่อนหน้านี้ ฉันล้มลง...
แต่นึกว่าตัวเองเป็นซุปเปอร์แมนอดทน... เลยไม่ได้ไปหาหมอ...

ฉันรู้สึกเจ็บหน้าอกอย่างมาก...เป็นซี่โครงซี่ที่สามจากปากซอย...
ทุกลมหายใจเข้าออก ทุกครั้งที่ปอดฟูพองโตและแฟ่บลง...
ฉันคิดถึงแต่เธอ...เอ๊ยยย... ม่ายช่าย....ฉันจะรู้สึกเจ็บ...


บางคนบอกว่ากระดูกหักรึเปล่า?
บางคนบอกว่ากระดูกร้าวรึเปล่า?
บางคนใจดี บอกกระดูกทิ่มปอดรึเปล่า?...
บางคนบอกว่านกรึเปล่า?
บางคนบอกว่าเครื่องบินรึเปล่า?....ไม่ใช่ อะไรทั้งนั้น....ซุปเปอร์แมนอดทนตะหาก...

ในวันที่ฉันวิ่งๆๆๆจากอำเภอ...ทำให้ลมหายใจหอมสดชื่น...
เหนื่อยหอบ... และเจ็บเป็นทวีคูณ...
ฉันจึงตัดสินใจเป็นซุปเปอร์แมนหาหมอดีกว่า...

ถ้าอยากรู้ว่าทำไมฉันถึงล้มลง...
ฉันเป็นคนที่ไม่มีรากแก้วเป็นของตัวเอง...
ล่องลอย เพ้อๆ ฝันๆ บ้าๆ บอๆ...
พอสะดุดอะไรนิดหน่อย ก็ล้มลง...
ด้วยท่วงท่าซัมเมอร์ซอลท์เกลียวไม่ได้ตีลังกา...
แล้วก็แปะอยู่กับพื้นซีเมนต์....

เสียงเพลงหนึ่งก็แว่วเข้ามา...ในวาบความคิด...

" ขออย่ายอมแพ้ อย่าอ่อนแอแม้จะร้องไห้
จงลุกขึ้นสู้ไป จุดหายไม่หาไม่เจอ...เอ๊ยยย...จุดหมายไม่ไกลเกินจริง..."


...

ฉันเดินกุมหน้าอกข้างซ้ายเดินเข้าไปในโรงพยาบาล...
ด้วยท่วงท่าซุปเปอร์แมนอกหัก...

นางพยาบาลคนหนึ่งเดินเข้ามาถามว่า...
" เอ่อ...กุงเกงใน... ทำไมเอามาใส่ข้างนอกล่ะคะ?..."

ฉันจึงตอบเธอไปว่า....
" ห้องน้ำไปทางไหน....ขอแม่นางพยาบาลโปรดชี้แนะ..."

หลังจากเปลี่ยนเอากุงเกงตัวเล็กไปใส่ไว้ข้างในเรียบร้อยแล้ว

เธอถามฉันว่า
" มาเยี่ยมไข้ หรือมาเป็นคนไข้คะ..."

" มาขายล็อตเตอรี่....เอ๊ยยย...มาหาหมอจ่ะ....มาหาหมอเป็นคำตอบสุดท้าย..."
" ถูกต้องนะคร๊าาาา...."
นางพยาบาลชอบดูเกมส์โชว์...

เธอถามต่อไปอีก...
" เป็นอะไรคะ?..."

" เป็นซุปเปอร์แมนอดทน....แต่ตอนนี้ซุปเปอร์แมนเปลี่ยนใจละ..."
" ไม่อดทนแล้วเหรอคะ?..."
" เจ็บหน้าอกอ่ะจ่ะ..."

" อกหักเหรอคะ?..."
" อกหักเพราะรักเธอน่ะแหละ..ขอเบอร์..."
" อีตาบร้าาา...." แล้วเธอก็ทุบมาที่อกด้านซ้ายของฉัน....ด้วยท่าทีขวยเขิน...
" อ้ากกกกกก....."
สายตาทุกคู่จับจ้องมาที่คนคู่หนึ่ง... ทุกกิจกรรมหยุดติงไหวไปชั่วครู่...
ก่อนที่นางพยาบาลจะจูงมือฉันไปจากที่ตรงนั้น...

" ก่อนหน้านี้ เคยมาที่นี่หรือยังคะ? "

" เคยแต่มาขายล็อตเตอรี่...นับมั๊ยอ่ะ..."
" งั้นเชิญทำบัตรด้านนี้ก่อนนะคะ "

" เดี๋ยวกดบัตรคิว...."

" หาาา.....บัตรคิวอีกแระ....." ฉันตกใจเมื่อได้ยินคำนี้...
" ป่าวค่ะ....ล้อเล่งน๊าาา... อิอิ..."

หลังจากทำบัตรคิว.. เอ๊ยย...บัตรประจำตัวคนไข้เสร็จเรียบร้อย...
" มีประกันมั๊ยคะ? "

" ไม่มีจ่ะ "
" เบิกอะไรได้มั๊ยคะ? "
" เอ่อ...เบิกไม่ได้จ่ะ..."
" เงินสดนะคะ?.."
" จ้าาา...ที่ร้ากกก...."
" ขอดูกระเป๋าตังค์ด้วยค่ะ..."
" เง้ออออ.......จริง อ่ะ....ล้อเล่นอีกป่ะเนี่ยยย..."
" ไม่ล้อเล่นค่ะ..."
" ถ้าไม่ให้ดู ประตูอยู่นู่นนน...มาทางไหนไ"

ฉันไม่รอให้เธอพูดจนจบประโยค....(ชอบขัดคอ...เนอะ...)
รีบควักกระเป๋าเงินให้เธอดู...

ฉันถือบัตรคนไข้ด้วยมือขวา...มือซ้ายกุมหน้าอกไว้...

เธอถือใบส่งตัวคนไข้ด้วยมือขวา...มือซ้ายก็กุมหน้าอกล้อเลียนกัน...
ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาดู แล้วยิ้มเยาะเย้ยนิดนึง...

" ใช่ดิ...ใครจะไปมี air bag เหมือนเธอล่ะ..."
" ปะ...ชั่งน้ำหนัก ตรวจความดันทุรัง...แล้วนั่งรอคุณหมอนะคะ..."

ระหว่างทางเดินผ่านล้อบบี้ ทุกสายตาจับจ้องมาที่เราทั้งคู่อีกครั้ง...
เสียงซุบซิบปลิวว่อนไปทั่ว... ส่วนใหญ่ถามถึงกุงเกงในที่หายไป...
คนเราชอบรู้เรื่องต่ำกว่าสะดือมากกว่าตัวอักษร S บนหน้าอกซุปเปอร์แมน...

ฉันทำลายความเงียบและจินตนาการของคนเหล่านั้นด้วยคำว่า...
" ล็อตเตอรี่มั๊ยค้าบบ...ล็อตเตอรี่....สิ้นเดือนรวย..."

นางพยาบาลกระตุกมือให้ฉันเดินตามเร็วๆๆๆ....

นางพยาบาลอีกคนหนึ่งมารับช่วงต่อ...
ป้ายชื่อบนหน้าอกของเธอเขียนว่า " สมศักดิ์ "

ผู้หญิงที่ไหนชื่อสมศักดิ์วะเนี่ยยย...???...
" ถอดรองเท้า ขึ้นยืนบนตาชั่งค่ะ..."
" 68 "
เธอจดตัวเลขลงบนแบบฟอร์มข้อมูลคนไข้
" วัดความดันทุรังนะคะ..."

ฉันพยักหน้า อยากจะค่ะด้วยคน...
เธอเอาเครื่องมือวัดความดันมาพันรอบแขนฉันแล้วบีบลมเข้าไป
" 90/120 " เธอจดตัวเลขลงไปอีก

" มีไข้มั๊ยคะ? "

" ไม่มีจ่ะ "
" 36.5 " เธอเขียนลงไปในแบบฟอร์ม
" เอ่ออ...คุณสมศักดิ์..."
" เรียกซูซี่ดีกว่าค่ะ..."
" อ่าา...ค่ะ...ซูซี่..ไม่ใช้เทอร์โมมิเตอร์เหรอ?..."
เธอนั่งชันศอกโน้มตัวมาหาฉัน....
แล้วชูนิ้วชี้ขึ้นมาตั้งฉากกับพื้นโลก.... " อ้าปากสิ..."

" เอ่อ....ไม่ใช้ดีกว่าจ่ะ.....ไม่มีไข้จ่ะ...ไม่มี๊ไม่มีเรยยย... ฮี่ฮี่..."

เมื่อทุกกระบวนการเบื้องต้นเสร็จสิ้น ซูซี่เธอบอกว่า
" นั่งรอคุณหมอชวนนะคะ.."

" ชวน??? "
" นั่งรอคุณหมอชวนเข้าห้องตรวจไงคะ..."
" อ๋อ....."
ทำไมไม่บอกว่า "นั่งรอคุณหมอเรียก" น๊า....ฉันสงสัย...

นั่งหายใจรดความสงสัยได้ไม่นานคุณหมอก็มา...เข้าห้องตรวจ...
ป้ายชื่อหน้าห้องเขียนว่า "นพ.ชวนชม ชุ่มชื่นใจ"


" เป็นอะไรมาจ๊ะ.?.."
ฉันนึกในใจ...ซูซี่...แล้วนี่หมอชวน....จึ๋ยยย...
" หกขะโล้มมา แล้วเจ็บหน้าอก อ่ะ.."

" เจ็บมากมั๊ยจ๊ะ?.."
ฉันพยักหน้าแทนคำตอบ...

" เดี๋ยวเอ็กซ์เรย์ดูนะ.."
" ซูซี่ ๆ จ๋า... พาไปห้องเอ็กซ์จ่ะ..."


...
ที่ห้องเอ็กซเรย์

เจอนางพยาบาลอีกคน...ที่ห้องเอ็กซเรย์...
ฉันไม่ดูป้ายชื่อเธอแล้ว...ฉันไม่อยากจะรู้อะไรเพิ่มเติมละ...

" ถอดเสื้อ เอาหน้าอกแนบเครื่องค่ะ..."
" เอาคางเกยไว้ตรงนี้นะคะ...หายใจเข้าลึกๆ...ท่องว่า "รัก"..."

" หืออ...???? "
" หายใจออก บอกว่า "เธอ"....นะคะ..."

ฉันก็ท่องรัก-เธอ-รัก-เธอ-ไปตามบท....มีหลุดรัก-ยม-รัก-ยมบ้าง...
" เพี๊ยยยะ...." เธอเดินมาตีที่ไหล่ของฉัน
" ท่องดังๆ...รัก-เธอ-รัก-เธอ-อย่างเดียว รัก-ยม ไม่เอา..."

" หัวไหล่สองข้างแนบกับเครื่องค่ะ...หายใจเข้าลึกๆ..."
" ลึกอีกค่ะ...ลึกอีก...ลึกๆอีกนิดค่ะ..."

" เง้ออออ....เล่นอะไรเนี่ยเจ๊..." ฉันอดถามไม่ได้...
" เสร็จแล้วค่ะ พี่คิดอะไรป่ะคะ?..."
" ใส่เสื้อแล้วไปนั่งรอคุณหมอที่ห้องตรวจนะคะ..."


...

คุณหมอเอาฟิล์มเอ็กซ์เรย์มาแปะบนจอส่องไฟ
แล้วสรุปว่า " กระดูกไม่เป็นไรนะจ๊ะ...ปอดก็ดี หัวใจก็ดีจ่ะ..."
" แค่กล้ามเนื้ออักเสบ...เดี๋ยวหมอสั่งยาให้ทาน ฉีดยาเข็มนึงนะ..."
" สัปดาห์หน้ามาหาหมอตามนัดนะ...อ่ะ นี่เบอร์โทรของหมอ..."
" อ่อ... สัปดาห์หน้าอย่าลืมพกข้ามหลามมาด้วยนะ...หมอชวนชอบ..."


ซูซี่มาพาฉันไปฉีดยา... ก่อนจะแจกเบอร์โทรให้ฉันเช่นกัน...
" เอ่อ...ซูซี่..."
" คะ?..."
" ทั้งคุณหมอ ทั้งพยาบาลเป็นแบบซูซี่กันหมดเลยเหรอ?"
" ค่ะ..."
" แล้วคนที่ลงทะเบียนตอนแรก..."
ซูซี่ไม่ตอบ เธอยิ้มนิดนึง....ก่อนจะบีบเบาๆที่สะโพกฉันแล้วจิ้มเข็มฉีดยาลงไป...
" อุ่ยยย...หยิบยาผิด...ขออีกทีนะคะ..."

" หาาาา....."
" ยาอะไรอ่ะ..."

"ยาใจคนจนค่ะ...ไม่มีผลข้างเคียงมากหรอกค่ะ..."
" เสร็จแล้วค่ะ....เดี๋ยวจ่ายเงิน รับยา ด้านนู้นนะคะ..."


ฉันเดินออกจากโรงพยาบาลหลังจากทุกขั้นตอนเสร็จสิ้นลง...
แหงนหน้าขึ้นมองป้ายชื่อเขียนไว้ว่า.... โรงพยาบาลสายรุ้ง...
โรงพยาบาลนี้รักษาได้ชะงัดนัก...ฉันหายเจ็บหน้าอกแล้ว...
ฉันเดินกำสะโพกซ้ายขวาจากฝีมือของซูซี่...กำลังจะออกจากโรงพยาบาล...


นางพยาบาลคนแรกที่ลงทะเบียนเธอวิ่งมาที่ฉัน...
" นี่คะ air bag ให้พี่....อิอิ..." แล้วเธอก็รีบวิ่งจากไป...

ฉันยืนดูถุงซิลิโคนสีเนื้อๆ บนนั้นมีข้อความว่า....

ไม่บอกหรอก...อันนี้เรื่องส่วนตัว....อิอิอ....

...



Create Date : 26 กันยายน 2550
Last Update : 27 กันยายน 2550 1:27:11 น. 5 comments
Counter : 833 Pageviews.

 


หนุกอ่ะ น่ารักดี แอร์แบ๊ค !!!


โดย: ป้าซ่าส์ วันที่: 26 กันยายน 2550 เวลา:4:23:34 น.  

 
ขอแอ๊ดไปเลยนะคะ

ชอบมากค่ะ

รักยม รักยม

ถ้าจะตามไปที่บ้าน
ต้องไปที่ group blog "โดมของดาวซิน" นะคะ
หน้าบ้านเป็นบ้านพ่อค่ะ

ชอบมากมายค่ะ
สงสัยจะต้องตามคนข้างบนมาทุกวันซะแร้นนนนนน


เหมือนนกติดยาแล้ว
สนุกสนานเบิกบานฤทัย

จะมาอ่านต่อนะคะ
ขายหัวเราะชิดซ้ายเลยค่ะคุณลอยฯ

ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ


โดย: rendezvous (be-oct4 ) วันที่: 26 กันยายน 2550 เวลา:13:25:00 น.  

 
...

ขอบคุณค้าบ ยินดีที่ได้รู้จัก และยินดีที่แวะมาเยี่ยมเช่นกันจ้า...

...


โดย: loykratong วันที่: 27 กันยายน 2550 เวลา:0:42:52 น.  

 
ตามมาดูผีปอปค่ะ


โดย: ป้าซ่าส์ วันที่: 27 กันยายน 2550 เวลา:8:57:52 น.  

 
ดีค่ะคุงลุง งิงิ แวะมาทักทายค่ะ ซำบายดีนะคะ

ปล. ยาวง่ะ ยังขี้เกียจอ่าน เดี๋ยวว่าง ๆ จะแวะมาไล่อ่านให้หมดเลยนะคะ แปะไว้ก่อง


โดย: Beee (Beee_bu ) วันที่: 27 กันยายน 2550 เวลา:14:57:15 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

loykratong
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]






ไม่มีอะไรขึ้นตลอด
ไม่มีอะไรลงตลอด
...ไม่มี the end of the world ...

Web Site Hit Counters

ราคาทองคำ
 

ราคาทองคำต่างประเทศ



Friends' blogs
[Add loykratong's blog to your web]
Links
 
MY VIP Friend


 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.