...

บางที ความจน ความไม่มี ก็เป็นคุณประโยชน์อันหนึ่งเหมือนกันนะ...
ทำให้เราแบ่งแยกออก... ระหว่างเพื่อนเฉยๆ กับเพื่อนจริงๆ...
ฉันมีเพื่อนหลายคน... ที่เคยเอ่ยปาก ขอความช่วยเหลือไป... ก็มีบางคน...
ไม่ว่าจะช่วยได้ หรือช่วยไม่ได้ ก็ไม่ได้เคืองอะไรนะ...
เพราะคนเรา ก็ต้องพึ่งตัวเองเป็นหลักอยู่แล้ว...
จะหวังพึ่งคนอื่น มันไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้อง...
แต่บังเอิญ มีบางคนที่มองเห็นได้ชัดเจนมากกว่าคนอื่นนิดหน่อย... ก็แค่นั้นเอง...
แล้วก็มีเพื่อนอีกหลายคน... ที่ฉันไม่ได้บอกอะไรไป...
(ถ้าใครมาอ่าน รู้แล้วก็เหยียบไว้นะ... ห้ามแพร่งพรายออกไปเป็นอันขาด... มันเป็นฟามลับ...อิ อิ อิ...)

แต่มีเพื่อนคนหนึ่ง... ที่เธอคอยติดตามดูความเคลื่อนไหวของฉันมาตลอด...
เธอมักจะพูดเหมือนเดิมเสมอๆว่า... " ถ้าเดือดร้อน ก็มานะ..."
" ถ้าไม่สบาย ก็มานะ..."
ฉันเข้าใจว่า... ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม... ก็ต้องมานะไว้ก่อน...
"มานะ" มาคู่กับความ "อดทน"... คือ "มานะอดทน"... 5555...
ไม่หรอก... just kidding นะ....

เธอบอกฉันว่า "ถ้าไม่รู้จะทำอะไร ก็มาที่นี่นะ...."
" ถ้าไม่มีที่ไหนให้ไป ก็มาที่นี่นะ..."
เธอ คือ แม่ฉันเอง...

วันนั้น... วันที่ฉันพาแม่ไปเยี่ยมหาคุณหมอ...
เธอหยิบเงินให้ฉันจนจะหมดกระเป๋า...
แต่ไม่มีทีท่าจะยึกยัก... อึกอัก... คิดถึงตัวเองเลย...
ฉันบอกว่า... " เก็บไว้ดีกว่า... อาม้าเก็บไว้ใช้...เถอะ..."
ฉันรู้ว่าแม่ต้องซื้อข้าว ซื้อปลามาเลี้ยงแมวเหมียว และเจ้าอ้วน แต่ละวันก็หลายบาทอยู่...
" เอาไว้จนจริงๆ จะมาบอกนะจ๊ะ...."
ตอนนี้ ยังแค่จนเล่นๆ... 5 5 5 ...
ไม่รู้จะเล่นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน....เฮ้อออ....

เธอเลี้ยงฉันมาจนอายุป่านนี้แล้ว ยังจะ... ยังจะไม่พออีกเหรอ...
เป็นห่วง... เป็นห่วง... เป็นโดนัท... ตั้งแต่เด็กยันแก่...
ก็ยังเป็นห่วงเท่าเดิม...

อืมม... ขอดิ้นรน อีกซักพัก ดีกว่า...
ฉันรู้สึกว่าประทับใจ ในคำพูดของแม่วันนั้น...
เลยเอามาเเล่าให้ฟัง... อ่ะนะ...

คิดว่า... พ่อ แม่ ทุกคน บนโลกเบี้ยวๆใบนี้...
ก็คงจะรู้สึกคล้ายๆกัน และทำคล้ายๆแบบเดียวกัน... เนอะ

รักเค้าให้มากๆนะจ๊ะ ที่รัก...

...

...รักแม่ที่สุดในโลก...
...ยิ้ม...

หนูคิดถึงมะมี๊....แด๊ดดี๊...กอใหญ่...แถม...P'K ก็ได้

ลืม..

<<<<<<<<<<<<<<<<