... ไม่มีฟ้า... แต่ ทะเล...
...
...ในคืนฟ้า ไร้เมฆา และวายุ... คงหลับอยู่ ไร้ตักอุ่น เคยหนุนขอน... เพราะฟ้าไป นอนหนุนตัก ภราดร... เจ้าเมฆลม พากันงอน จากฟ้าไป...
รอตะวัน ขึ้นมาใหม่ วันพรุ่งนี้... เป็นวันที่ นกเริงร่า ฟ้าสดใส... แม้เพียงฟ้า จะอำลา จากกันไป... มีฟ้าใหม่ ให้สดใส ไม่อับจน...
ฟ้าพรุ่งนี้ มีแขกเหรื่อ มามากมาย... มีสหาย เจ้าวายุ ควงน้องฝน... มาหล่นพรำ ดั่งน้ำทิพย์ ให้ทุกคน... จากเบื้องบน ให้คนไกล ได้ชุ่มเย็น...
จะเป็นฝน ตกลงมา ซ่าเล็กน้อย... ตกค่อยๆ ช่วยคลายร้อน ผ่อนทุกเข็ญ... จะตกมา พร้อมวายุ กระโชกเล่น... จะขอเป็น กำลังใจ ให้ทุกคน...
ได้เงยหน้า ได้อ้าปาก ฝากรอยยิ้ม... ได้เอมอิ่ม ใช้เรี่ยวแรง ให้เกิดผล... ได้ทำงาน ให้สมค่า ราคา "คน"... ได้ดิ้นรน ทำอะไร ตามใจเรา...
แม้ลำบาก เหนื่อยหนัก ไม่ยักท้อ... จะสู้ต่อ ไม่ถดถอย แม้อับเฉา... เพราะนาวา ลำนี้ คือตัวเรา... จะพาเข้า สู่เส้นชัย ด้วยตัวเอง...
กี่คลื่นลม ที่โหมซัด สะบัดแรง... กี่สาบแช่ง กี่ดูหมิ่น กี่ข่มเหง... จะผ่านพ้น จะผ่านมา จะร้องเพลง... จะบรรเลง จะรอดไป ให้ถึงวัน...
ที่ฟ้าเปิด ฟ้าสดใส ไร้พายุ... จะบรรลุ เป้าหมายได้ ในวันนั้น... จะกอดเธอ ที่ลงเรือ ลำเดียวกัน... บอกว่าฉัน... บุ๋มบุ๋ม...บุ๋มบุ๋มไง...
(ใครบางคนกระโดดลงน้ำ ตะโกนคำๆหนึ่งออกมา... เก้อเขินเกินกว่าจะบอกไปตรงๆ... )
บุ๋มบุ๋ม...
...
Create Date : 30 เมษายน 2550 |
Last Update : 30 เมษายน 2550 5:52:32 น. |
|
5 comments
|
Counter : 879 Pageviews. |
|
|
|
จะว่าจริงจังก็ไม่เชิง... ขำ ๆ ปนซะงั้น
น่ารักดีค่ะ สบาย ๆ