.... ให้ .....
...
คอเสื้อตราห่านคู่ ขอบเปื่อยวิ่น...
หลังคอเสื้อ เป็นรูโบ๋ทั้งซ้ายขวา เหลือแต่ป้ายยี่ห้อตรงกลาง... ยึดผ้าแผ่นหลังไว้กับคอเสื้อ...
ไว้ซับเหงื่อบ้าง อะไรบ้าง.... วลีไอ้โน่นนี่บ้างอะไรบ้าง ตกลงอะไรบ้าง มันคือ อะไร?...
กางเกงฟุตบอลผุๆ... โปร่งแสง โปร่งใส ตรวจสอบได้... แต่ไม่อาย ไม่ได้แก้ผ้าเดินนี่หว่า....
แม่หมาตาปิดไปข้างหนึ่ง... มากับลูกหมา สีน้ำตาลทั้งคู่....
ความคิดแรก ปีกไก่ สิบห้าบาท...
คิดอีกที น่องไก่ ก็ สิบห้าบาท... น่องไก่ดีกว่า...
กระดูก ก้าง น่าจะน้อยกว่ากัน...
เดินผ่านร้านหมูปิ้ง... ไม้ละห้าบาท... ได้มาสี่ไม้... ไว้กินเล่นๆ...
มาถึงร้านปิ้ง ย่าง มีแต่ศพปลาดุก นอนตายเกลื่อนกลาดบนตะแกรง...
ถูกบั้งสีข้างเป็นริ้วๆ... เห็นเนื้อแดงๆ.... ยืนเกาต้นคอ ที่รูโบ๋ของเสื้อตราห่านคู่ พอแก้เขิน แล้วเดินจากไป...
ไม่มีปีกไก่ ไม่มีน่องไก่.... สองหมาแม่ลูกนอนบนแคร่ไม้ไผ่ ที่ร้านค้าแถวนั้น....
แม่ตาเดียวเงยหน้ามามอง... ลูกก็เงยหน้ามามอง...
ดีใจจัง.. หมายังมอง... อิ อิ อิ...
เดินไปที่โคนต้นไม้ กวักมือเรียก เป่าหมูไปรูดไม้ไป... ก็หมูปิ้งยังร้อนอยู่เลย...
เป่าไป รูดไป ครบสี่ไม้... ใส่ถุงวางไว้... ให้แม่หมาตาเดียว....
ลูกหมาไม่กล้าลงมา ไม่รู้กลัวอะไร... หรือ บางทีอาจจะรอแค่กินนมจากแม่...ก็พอ...
แม่หมาตาเดียวกินหมูปิ้งได้ไม่เร็วนัก เพราะมันยังร้อนอยู่....
เดินกลับบ้าน... หันไปมอง... แม่หมาก็มองมา...
สบายใจ... อย่างน้อยก็ รู้สึกมีค่า... ได้รู้ว่า มีเรา.... คอยมอง กันและกัน....
ไม่ต้องมาสแกน
ไม่ต้องมา มองจดจ้อง ภาพของฉัน....
จำไว้เหอะ สี่ไม้นั่น
ทีแรกฉัน คิดว่าจะซื้อ มากินเอง...5 5 5
จ่ายยี่สิบบาท แลกกับการได้ ให้.....
สบายใจดี...
คุณค่าของความสบายใจ... ยากที่ใครจะมาประเมิน....
อมยิ้ม... ลูบต้นคอ เสื้อที่มีรูโบ๋ เริ่มมีเหงื่อออกมาเหนียวๆแล้ว...
เดี๋ยวไปอาบน้ำ... นอนดีกว่า.... ^_^
วันที่ หนึ่ง ธันวาคม ปีพุทธศักราช สองพันห้าร้อยห้าสิบฉี่....
...
| Create Date : 01 ธันวาคม 2554 |
| Last Update : 1 ธันวาคม 2554 9:19:50 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 895 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
