... ระ หว่าง ทาง ....
...
ตอนเรียนประถมเรียนอย่างเดียว... เรียนๆๆ... พอมัธยมก็ทำกิจกรรมบ้าง... เข้าชมรม เรียนรู้ ดูพี่ๆเค้า... พอมหาวิทยาลัย... ก็ทำกิจกรรม เรียนรู้นอกหลักสูตรมากขึ้น... จนที่เรียนในหลักสูตรจบมาได้แค่เกรดสองกว่าๆ... เรียนจบ ก็มาทำงาน...
พอทำงานไปนานๆ... ก็เบื่อละ... ก็ออกมาเป็นคนว่างงาน... พอว่างงาน... ก็เบื่อละ... ก็กลับไปเรียนใหม่...
เรียนรู้ และรู้จักเพื่อนๆในอีกกลุ่มหนึ่ง... เป็นคนละกลุ่มกับที่เรียนมาตามหลักสูตร... ก็หมุนๆ วนๆ...
เดี๋ยวก็กลับไปทำงาน...อิก... ก็สนุกดี...
เหมือนขดยากันยุงที่ไหม้ไฟ.... ในที่สุด... มันก็จะวนไปถึงไหนซักที่นึง... แล้วก็ดับไป.........
...
เคยไปเที่ยวตจว.กับทัวร์... เคยคิดว่า เมื่อไหร่จะถึงซักทีๆ... นั่งฟังเพลง... เล่นเกมส์ในรถ ร้องเพลง หาอะไรทำไป... หลายครั้งก็ตัดขาดโลกรอบตัว... ด้วยการนอน...
ลืมนึกไปว่า การไปเที่ยวนั้น...จุดหมายที่รอเป็นเป้าหมายที่อยากรีบๆไปให้ถึง... หลายที่ไปแค่เหยียบๆ เดินไปเดินมา... ไหว้พระ...เล่นน้ำ...จบ...
แต่ระหว่างการเดินทางนั้น ... การได้ดูทิวทัศน์รอบข้าง... ได้ดูสองข้างของถนน... ก็เป็นส่วนหนึ่งของการไปเที่ยว...
เราไปตัดสินมันเองว่าเป็นช่วงเวลาที่น่าเบื่อ.. แห่งการรอคอย เพื่อให้ถึงเป้าหมายที่ต้องการไป... เราดันไปตัดสินมันเอง.......
ระหว่างทางของชีวิตเรา เลยไม่สนุกสนาน... เท่าที่มันควรจะเป็น...
...
Create Date : 11 พฤศจิกายน 2549 |
Last Update : 11 พฤศจิกายน 2549 0:54:27 น. |
|
0 comments
|
Counter : 578 Pageviews. |
|
|
|
|
|