Group Blog
 
<<
กรกฏาคม 2552
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
28 กรกฏาคม 2552
 
All Blogs
 
...นาทีชีวิต ของเจ้าปลาน้อย...เซียวฮื้อยี้...

...



สี่โมงครึ่ง วันอังคารที่ 28 กรกฎาคม 52

เมื่อวานนี้ไปรายงานตัวผู้ว่างงาน มีคนว่างงานเยอะมาก...
รับบัตรคิวแล้วก็เห็นว่า มีคิวก่อนหน้าเรากว่า 50-60 คน...
ที่กรมการจัดหางาน ก็มีเอกสารให้อ่านเยอะ...
มีตำแหน่งงานว่าง มีงานอิสระ ทำอาหาร งานฝีมือ ให้เลือกดูมากมาย...
านบ้าง จดบ้าง เอาโบรชัวร์กลับมาอ่านต่อที่บ้าน...

เช้าวันนี้ตื่นขึ้นมา ให้อาหารปลาทองตามปกติ...
สมาชิก 5 ตัวในตู้ ก็คึกคักสนุกสนานดี...
แต่สมาชิกตัวน้อยอีก 1 ตัวในถังสิ... มีซองน้ำยาถูพื้นแมจิคคลีนตกลงไปในถัง...
พอหยิบถุงที่หล่นลงไปออก ก็ไม่คิดว่าจะเป็นอะไร
เพราะเห็นว่าสมาชิกหอยตัวเล็กๆ ก็อยู่กันเฉยๆดี...
เลยบดอาหารเม็ด โรยให้ตามปกติ...

แล้วเตรียมจะซักผ้า...
พอเติมน้ำ ใส่ผงซักฟอกเตรียมแช่ผ้า ก็อดไม่ได้ที่จะชะโงกไปดูในถัง...
เจ้าเซียวฮื้อยี้ (เจ้าปลาน้อย) หัวทิ่ม...หงายท้องอยู่ก้นถัง...
ทีแรกก็คิดว่ามันคงกินเยอะไป... พุงป่องๆ...
แต่ดูไปดูมา เดี๋ยวก็หงายท้อง... เดี๋ยวก็นอนตะแคง...
แต่มันก็พยายามจะว่ายน้ำอยู่นะ...

โชคดี ที่มีน้ำในกาละมังที่รองเก็บไว้... ในนั้นมีลูกน้ำเยอะแยะกว่าสิบตัว...
จึงรีบเอามือช้อนเจ้าเซียวฮื้อยี้ที่อาการพะงาบๆ...เอาใส่กาละมัง...
ส่วนในถังที่มีแมจิคคลีนปนเปื้อน ก็รีบเทน้ำทิ้ง.... แล้วเติมน้ำใหม่ให้สมาชิกหอย กับต้นไม้น้ำ..

เสื้อผ้ายังไม่ได้เริ่มซัก ดูอาการของเจ้าปลาน้อยเข้าขั้นโคม่า... ท่าทางจะไม่รอดซะแล้ว..
หงายท้องว่ายพะงาบๆ.... บางจังหวะก็ว่ายพุ่งปรี๊ดอย่างเสียสติไปตามขอบกาละมัง....
สัปดาห์หน้า ก็จะครบรอบสองเดือนแล้วที่อยู่ด้วยกัน...
จากตัวเล็กๆเท่าลูกน้ำ... จนโตขึ้นมาเป็นปลาตัวดำๆ...
ตอนนี้ดูเป็นปลาทองมากขึ้น มีสีออกขาวๆ พุงป่องๆ... ยาว 1.8-2.0 cm...
เป็นลูกปลาน้อยที่น่ารัก...แล้วก็...เฮ้อ...
ดันจะมาตายเพราะถุงน้ำยาถูบ้านหล่นลงไปซะนี่...

แต่ถึงมันจะหงายท้องว่ายน้ำท่ากรรเชียง... แต่มันก็พยายามว่ายไปเรื่อยๆ พยายามหายใจต่อไป...
คนเรา... ถ้าโดนพิษของอะไรๆก็ตาม... ก็คงจะต้องพยายามพะงาบๆ ดิ้นรนจนหยดสุดท้าย...
และพยายามที่จะหายใจต่อไปเหมือนกันเนอะ..
เมื่อยืนจ้องดูไปเรื่อยๆ ก็สังเกตุเห็นว่า มันตีกรรเชียงไป กินลูกน้ำไปด้วย...
ไม่นานนัก ลูกน้ำก็หมดกาละมัง... มันเริ่มหันกลับมาว่ายท่าฟรีสไตล์ สลับกับตีกรรเชียงบ้าง...
แต่ก็ยังมีอาการว่ายแบบชักกระตุกอยู่หลายครั้ง...

ก็ได้แต่คาดหวังว่า น้ำในกาละมังคงช่วยเจือจางสารพิษที่มันกิน หรือหายใจเข้าไปได้บ้าง...
ถ้าเป็นก็อยู่ด้วยกันต่อ ถ้าตายก็... ก็ตายเหอะนะ... ไม่รู้จะทำยังไงดี...
ว่าแล้วก็ไปซักผ้า ซักกุงเกงตัวเล็ก ซักผ้าเช็ดเท้า กวาดถูห้อง...
เอาใยแก้วที่กรองน้ำในตู้ใหญ่ไปซัก..
และแวะมาดูอาการของเจ้าปลาน้อยเป็นระยะๆ เจ้าปลาน้อยเริ่มว่ายท่าฟรีสไตล์มากขึ้น...
บางครั้งก็ท่ากบ... เอ๊ะ... เจ้าปลาน้อยเคยเห็นกบว่ายน้ำตอนไหนเนี่ย???...
สงสัยมันคงฟังสมาชิกหอยเล่าให้ฟัง...
อ่อ... แต่เจ้าปลาน้อยว่ายท่าผีเสื้อไม่เป็น... แถวนี้ไม่มีผีเสื้อ ไม่มีดอกไม้ มีแต่นายกระจอก...

ล่าสุดไปดูอาการเจ้าปลาน้อยอีกที... สมาชิกหอยกระซิบบอกว่า "พ้นขีดอันตรายแล้ว..."
เจ้าปลาน้อยลอยตัวนิ่งๆ...นึกในใจ...
"ถ้าไม่แกล้งว่ายหงายท้อง จะมีบุญได้กินลูกน้ำในกาละมังนี้ซะที่ไหนล่ะ...อิ อิ อิ..."
ฉันคิดในใจ " อืม... กะล่อนแต่เด็กเลยนะเมิง...."
และถ้ามันรอดผ่านคืนนี้ไปได้ ก็จะตั้งชื่อเจ้าปลาน้อยว่า "แมจิค".... มาจาก แมจิคคลีน....เหอ เหอ...

ปล. ตอนนี้ 5 ปลาใหญ่ในตู้ กำลังมีความสุขกับการมีข้าวเกรียบกุ้งฮานามิเป็นของว่าง ด้วยล่ะ...

...

อยู่คนเดียว ฉันเคยอยู่คนเดียว
อยู่คนเดียว ฉันไม่มีความสุข...
อยู่คนเดียว ฉันไม่มีความทุกข์...
อยู่คนเดียว ฉันไม่มีความสนุก...

อยู่กับเธอ ฉันได้อยู่กับเธอ...
อยู่กับเธอ แล้วฉันมีความสุข..
อยู่กับเธอ ฉันไม่มีความทุกข์...
อยู่กับเธอ ฉันมีความสนุก...

อยู่ด้วยกัน เราอยู่ด้วยกัน..
อยู่ด้วยกัน แล้วเรามีความสุข
อยู่ด้วยกัน แล้วไม่มีความทุกข์...
อยู่ด้วยกัน เรามีความสนุก...

...




Create Date : 28 กรกฎาคม 2552
Last Update : 28 กรกฎาคม 2552 17:25:55 น. 11 comments
Counter : 966 Pageviews.

 
หูย P'K ทำไมช่างตื่นเต้นเร้าใจอะไรแบบเนี้ย
กอร์อ่านไปลุ้นไปน่ะ ว่าเจ้าตัวเล็กจะตายป่าว
โชคดีจังที่มันยังเซอร์ไวนได้เนอะ
เซอร์ไวน=เขียนงี้ถูกหรือเปล่า
ทำไมชื่อเข้าตัวเล็กเรียกยากจังอ่ะ
อ่านไปอ่านมา จากเรื่องเศร้า
กลายเป็นเรื่องตลกไปซะแล้ว
เฮ้อ P'K เนี่ย หนูปรับตัวไม่ถูกเลย
ที่บ้านมีลูกน้ำจากยุงด้วยเหรอ
อันตรายน่ะอาจไม่สบายได้น่ะ P'K
วันนี้หนูเลิกเรียนแล้ว เดี๋ยวจะไปหางานทำสักนิด
พอดีมีคนมาติดต่องานเล็กๆชิ้นนึง
แต่ให้ราคาดีอ่ะ เอาไว้ก่อน เน๊อะ
P'K ไม่เห็นไปอ่านที่บ้านกอร์เลย
อุ้ย สับสน เดี๋ยว์กอร์ เดี๋ยวหนู ก็ช่างมันน่ะ
ถึงแม้ว่าปลาทองจะน่าเกลียด และ ตะกละ
แต่ให้กินข้าวเกรียบได้ด้วยเหรอ
ข้าวเกรียบเนี่ยน่ะ
แต่ถ้ามันกินแล้วอ้วนตายก็ดีเหมือนกัน
จะได้มีเรื่องมาอ่านจาก P'K อีกเน๊อะ

ฮ่า ฮ่า ฮ่า





โดย: gorr'ya IP: 112.142.27.71 วันที่: 28 กรกฎาคม 2552 เวลา:19:01:10 น.  

 
...^_^...
...น่ารักจังนะเจ้าหัววุ้น...


โดย: ... IP: 202.44.70.62 วันที่: 28 กรกฎาคม 2552 เวลา:19:02:36 น.  

 
ไปนอนล่ะน่ะ กู้ดไน้ท์ บองนุย จ้า P'K จุ้บๆๆ



โดย: model de gorrya วันที่: 29 กรกฎาคม 2552 เวลา:9:15:43 น.  

 
ตกลงเจ้าแมจิค เป็นอย่างไรบ้างล่ะเพ่ล๊อยยยย...



โดย: ป้าซ่าส์ วันที่: 29 กรกฎาคม 2552 เวลา:11:16:00 น.  

 
เพ่ๆๆๆๆ


โดย: Madam_Hatyai วันที่: 29 กรกฎาคม 2552 เวลา:19:31:06 น.  

 
What a class !

I'm sick of it.

Il est mechant. (kru jai rai mak ja)

Je pense beaucoup a toi.(Gorr miss P'K mak ja)





โดย: gorr'ya IP: 112.142.52.21 วันที่: 29 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:02:45 น.  

 
...

อยู่ดีดี ทรุดลง ไม่น่าเสียใจ
อยู่อยู่ไป พลาดผิด ไม่น่าเศร้าซึม
ทำตัวเหมือนสิ้นแล้วทุกสิ่ง
วันวันเมาโซเซ ร่างที่ไร้วิญญาณ เหมือนหุ่นไล่กา

เปรียบชีวิต คนดังคลื่นใต้น้ำใน ทะเล
บางครั้ง ขึ้น บางครั้ง ลง
ดวงดี(ยินดี) ดวงอับ(ช่างมัน) พรหมท่านลิขิตไว้ ให้ เป็น
สามสิบลิขิตฟ้า เจ็ดสิบต้องฝ่าฟัน... ต้อง สู้ ต้องสู้จึงจะ ชนะ


อยู่ดีดี ทรุดลง ไม่น่าเสียใจ
อยู่อยู่ไป พลาดผิด ไม่น่าเศร้าซึม
ทำตัวเหมือนสิ้นแล้วทุกสิ่ง วันวันเมาโซเซ
ร่างที่ไร้วิญญาณ เหมือนหุ่นไล่กา

เปรียบชีวิต คนดังคลื่นใต้น้ำใน ทะเล
บางครั้ง ขึ้น บางครั้ง ลง
ดวงดี(ยินดี) ดวงอับ(ช่างมัน) พรหมท่านลิขิตไว้ ให้ เป็น
สามสิบลิขิตฟ้า เจ็ดสิบต้องฝ่าฟัน ต้อง สู้ ต้องสู้จึงจะ ชนะ

อยู่ดีดี ทรุดลง ไม่น่าเสียใจ
อยู่อยู่ไป พลาดผิด ไม่น่าเศร้าซึม
ทำตัวเหมือนสิ้นแล้วทุกสิ่ง
วันวันเมาโซเซ ร่างที่ไร้วิญญาณ เหมือนหุ่นไล่กา

เปรียบชีวิต คนดังคลื่นใต้น้ำใน ทะเล
บางครั้ง ขึ้น บางครั้ง ลง
ดวงดี(ยินดี) ดวงอับ(ช่างมัน) พรหมท่านลิขิตไว้ ให้ เป็น สามสิบลิขิตฟ้า เจ็ดสิบต้องฝ่าฟัน

ต้อง สู้ ต้องสู้จึงจะ ชนะ ...
ต้อง สู้ ต้องสู้จึงจะ ชนะ...

...


โดย: loykratong IP: 202.57.170.156 วันที่: 30 กรกฎาคม 2552 เวลา:2:50:07 น.  

 
...


...รอยยิ้ม... จากคนขี้เมา...

ฉันเคยเห็นหลายๆ รอยยิ้ม...
จากเด็กๆ... จากนักเรียน... จากคนทำงาน...
จากคนแก่ๆ... ยิ้มฟันหลอ...
รวมถึงคนขี้เมา... ยิ้มๆ ในแววตาพริ้มฝัน...

ฉันคิดว่า... รอยยิ้ม เป็นสิ่งที่ดี...
ไม่ว่าจะสวยหล่อแค่ไหน...
หรือไม่สวยไม่หล่อ... ต่อให้น่าทุเร่ฟันดำๆ...
ถ้ายิ้มซะ... ก็จะเป็นที่น่าดูทุกคน...
เพราะสัมผัสได้จากความสุขใจ และรอยยิ้มที่ออกมาจากแววตา...

คนเก็บของเก่าจากกองขยะ คนกวาดถนน...
ขอทานที่มีเกลื่อนกล่น หกล้นมาล่วงล้ำทางฟุตบาทที่ก้าวเดิน...
พ่อค้าแม่ค้าขี้ตระหนี่... ที่เก็บทุกๆเศษเงินไม่ให้หล่นขาดกระเด็น...
หากทุกคนแต่งแต้มยิ้มออกมาให้ได้เห็น...
ถนนเส้นนั้น ก็จะอบอวลไปด้วยความอบอุ่น... ขึ้นมาเอง...
โดยไม่ต้องทวงถาม ไม่ต้องคาดหวัง... หากรอยยิ้มนั้นเกิดขึ้นโดย บริสุทธิ์ใจ...

ขี้เมาคนหนึ่ง... นอนหลับที่ป้ายรถเมล์...
ตอนเช้า... พนักงานสาวออฟฟิศกำลังจะเดินทางไปทำงาน...
แน่นอน... เธอต้องรู้สึกรังเกียจ อย่างยิ่งยวด...
เขามาแย่งเก้าอี้ที่นั่งคอย... เอาตัวเหม็นๆมานอนจองเก้าอี้ไว้ตั้งสามตัว...

แม้เขาจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา และส่งยิ้มให้...
ก็ไม่สมควรที่จะได้รับการผ่อนปรน ในโทษานุโทษที่ควรได้รับ...
" น่าจะเอาไปใส่ถังขยะ... จะได้ไม่มารบกวนชาวบ้านเค้า..."
เป็นโชคดีของขี้เมา... ที่ประเทศนี้ไม่เจ้าหน้าที่แผนกจับขี้เมาป้ายรถเมล์...
มีแต่เจ้าหน้าที่จับขี้เมาตามถนน... เมาแล้วขับ ถูกจับ เสียเงิน...
ขี้เมาตามป้ายรถเมล์ ไม่มีเงิน...
เขาก็แค่ยิ้ม... แล้วเดินจากไปด้วยยิ้มแหยๆ...

แต่พนักงานสาวคนนั้น ไปยิ้มกับใครอีกกี่ใครไม่รู้...
ยิ้มเพราะอยากจะยิ้ม หรือยิ้มเพราะต้องยิ้ม...
ฉันไม่อยากนึกไปถึงว่าถ้าเธอเป็นพริตตี้ เป็นนางงาม เธอจะต้องฝืนเปล่งประกายฉายยิ้มขนาดไหน...

ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน... ว่าจะมานั่งสนใจเรื่องพวกนี้ทำไม...
ทำไมต้องอยากรู้ ทำไมต้องมาอยากดูชีวิตของคนที่... อืม... จน ต้องหาเงินทอง น่ะ...
อีกด้านหนึ่ง ที่แสงแดดส่องถึง... ช่างสว่างหรูหรา...สุขสบาย...
ทำไม...ไม่ฝักใฝ่ในทางร่ำรวย... ฉันไม่รู้...
ไม่รู้จริงๆ...

ทุกๆสิ่งแวดล้อมบอกฉันว่า เงิน แก้ปัญหาได้ทุกๆสิ่ง...
ฉันเห็นด้วย... แต่ เราควรจะได้มาในแบบที่เราพอใจ...
แบกกระสอบข้าวสารได้ใบละบาท...
ขายหมูปิ้งได้ไม้ละบาท...
ขายข้าวแกงได้จานละสองบาท...
ขายกาแฟเย็นได้ถุงละสองบาท...
แทงหวย แทงเบอร์ ได้ทีละสิบบาท ร้อยบาท...ว่ากันไป...
ขายหุ้นได้ทีละสองแสน... อืม... ก็ดีเนอะ...

หลอกขายไอ่นุ่นไอ่นี่... ได้เงินๆๆๆๆ....
โดยไม่ได้สนใจว่า ที่เอาไปขาย มันดีจริง คุ้มค่าเงินเท่านั้นหรือเปล่า...
สักแต่ว่า หาคนมาซื้อๆๆๆ... เราก็ได้เงิน ได้ค่านายหน้า...
ที่เหลือ คนซื้อก็ไปวัดดวงกันเอาเอง...

ฉันเป็นนักข่าว... แต่ในภาวะแบบนี้... หรือแบบก่อนหน้านี้... เป็นนักข่าวไม่ได้...
เพราะทุนครอบนักการเมือง...
ทุนครอบองค์กรสื่อ...
ใครๆ ก็บูชาพระเจ้าเงินกันหมด...
ฝาชีใบใหญ่ครอบไว้หมดแล้ว...

ฉันเปิดฝาชีออกมา แล้วก็เลือกที่บินไป... หรือเดิน... หรือคลาน...
ตอนนี้ไม่รู้จะบินไปที่ไหน...หรือเดิน คลานไปที่ไหน...
ก็ทำได้แค่... เป็นคนขี้เมา ที่(พยายามจะ)สร้างรอยยิ้ม...
แล้วก็เขียนเรื่องไป... เท่าที่อยากจะเขียน... ตอนนี้ อยากทำแบบนี้ก่อน เพราะง่ายสุด...

ก็หวังว่า ถ้าใครได้อ่านแล้วยิ้ม...
ทุกๆหนึ่งยิ้ม แลกแสตมป์สะสมคะแนนอะไรไม่ได้หรอก...
แลกนาฬิกา แลกเวลาโทรฟรี แลกร่ม แลกขนม ไม่ได้ซักอัน...
แค่มาอ่าน แล้วได้ยิ้ม... ก็จะเป็นทุกๆ ความดีใจ ที่ฉันได้ตอบแทน...

แค่นี้ก็พอละ...

หมายเหตุ เขียนในโอกาสที่ครบ 600 หน้าบล้อค...
เขียนเพราะอยากจะบอก... เขียนเพราะ อยากจะเขียน...
แล้วก็...อืมม... ฉันหมายความแบบนี้จริงๆ... ไม่ได้มีลูกเล่นอะไร...

จากใจคนเขียน... ถึงคนที่มาอ่านทุกๆท่านจ่ะ...

พี่เบิร์ดรักทุกคนเรยย...

...

อยากให้ความรัก เพื่อคนทั้งโลก
อยากจะให้โชค เพื่อคนทั้งหล้า
อยากให้รอยยิ้ม ลบคราบน้ำตา...
อยากให้ชีวา แก่คนทั้งปวง...

ให้คนทุกข์ พ้นทุกข์ลำเค็ญ
ความเคืองเข็ญ ทุกข์ยากลำบากใหญ่หลวง
ให้หมดทุกข์ มีสุขในใจทุกดวง
อยากให้ปวง คนทุกข์เป็นสุขสันต์

จะอุทิศ ชีวิตทั้งหมดนี้
เพื่อสร้าง ความดีไม่เคยหวั่น
จะเร่งสร้าง ทั้งคืนและทั้งวัน
เพื่อชีวิต แสนสั้นนั้นมีราคา...

...

ก็หวังว่า วัฒนธรรมอื่นๆ คงยังมีหลงเหลืออยู่บ้างในวันนี้ รวมถึงวันต่อๆไป...
ไม่อยากให้วัฒนธรรมเงินทอง ผลประโยชน์ เข้ามาทำให้คนเราเปลี่ยนไปมากมายแบบนี้...
อย่างน้อย ก็ Tattoo Color... หรือจะ Teak Color ก็ได้... สัก สี... เนอะ...

สักทั้งทีให้เป็นสีๆดีกว่า... อย่าให้เป็น สักแต่ว่าทำไปๆ... รอวันรวย...
รวยแล้วก็อยากจะรวยอีก... จนถึงวันหนึ่ง...ก็กลายร่างเป็นปุ๋ย...
เป็นนางงามจักรวาลซะเรยยย.... อิ อิ อิ...

...


โดย: loykratong IP: 202.57.168.252 วันที่: 30 กรกฎาคม 2552 เวลา:5:12:52 น.  

 
น้องยิ้ม ไม่ร้องยี้
น้องยิ้ม ไม่เคยย๊าก
น้องยิ้ม ไม่หยดย้อย
น้องยิ้ม (ยัง)ไม่หย่อนยาน

จากน้องยิ้ม ณ.จริงใจ


โดย: น้องยิ้มยิ้ม.. IP: 112.142.49.232 วันที่: 30 กรกฎาคม 2552 เวลา:6:41:56 น.  

 
...ยิ้มกว้างอีกที...


โดย: ... IP: 192.148.1.229, 58.136.27.75 วันที่: 30 กรกฎาคม 2552 เวลา:9:38:51 น.  

 
600 !!

~~ wow ~~


โดย: model de gorrya วันที่: 31 กรกฎาคม 2552 เวลา:6:22:21 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

loykratong
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]






ไม่มีอะไรขึ้นตลอด
ไม่มีอะไรลงตลอด
...ไม่มี the end of the world ...

Web Site Hit Counters

ราคาทองคำ
 

ราคาทองคำต่างประเทศ



Friends' blogs
[Add loykratong's blog to your web]
Links
 
MY VIP Friend


 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.