Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2550
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
24 มิถุนายน 2550
 
All Blogs
 
... Lonely bird and lonely dog ...

...

หลังจากผ่านค่ำคืนอันหิวโหย...เจ้าหมาน้อยนอนหลับไป...
ตื่นขึ้นมาใหม่ในตอน lately night...
แม้การนอนหลับพักผ่อนจะจำเป็นสำหรับชีวิต...
แต่ความจำเป็นอีกประการหนึ่ง...
คือต้องตอบสนองต่อความหิว... ด้วยการหาอะไรกินเข้าไปในทุกๆวัน...


เจ้าหมาน้อยจึงต้องพยุงกายลุกขึ้นด้วยสามขา...
อีกขาหนึ่งที่หายไป มีมนุษย์ผู้ใจดีพาไปตัดทิ้งให้...
เพราะแผลที่เท้ามันเน่าจนจะเข้ากระดูก...
หลังจากถูกรถทับเมื่อยามหลับฝันในคืนวันพระจันทร์แตงโมผ่าซีกนานมาแล้ว...
แต่เจ้าหมาน้อยยังจำได้ดี...


คืนนั้นเจ้าหมาน้อยหาเศษอาหารตามร้านอาหารโต้รุ่ง...
มีขี้เมาใจดีโยนกระดูกให้บ้าง ตามอัธยาศัย...
ในค่ำคืนที่ท้องฟ้าเป็นสีดำ... มีประกายดาวระยิบระยับเหมือนหลอดไฟ...
เจ้าหมาน้อยเดินหาอะไรกินไปเรื่อยๆ...
แม้จะยังไม่อิ่มท้องนัก...แต่ก็ถึงเวลาที่ต้องพอ...
เพราะมันเหนื่อยล้าเกินกว่าจะเดินไปหาของกินที่ไหนอีกแล้ว...


มันทิ้งตัวลงนอน จ้องมองท้องฟ้าที่กำลังเปลี่ยนจากสีดำ....
เป็นสีม่วง... เป็นสีคราม... และเป็นสีฟ้า...

นกน้อยตัวนั้นเกาะอยู่บนสายไฟ...
สายตาจับจ้องมองลงมา...
แม้ท้องฟ้าจะเปลี่ยนไปกี่สี...
เมื่อนาฬิกาตีว่าหกโมง ก็ได้เวลาต้องหาอะไรกิน...


มันบินโฉบลงมาใกล้ๆที่หมาน้อยนอนอยู่...
" เจ้าเป็นอะไรไปหรือ หมาน้อย..." นกถาม...
" ฉัน ไม่มีแรง... ฉันเหนื่อย..."
" ขาเจ้าหายไปไหนข้างนึง..." นกน้อยยังถามต่อไป...
" ขานั้น... มีคนมาช่วยตัดสินใจแทนฉันไปแล้ว อย่าไปพูดถึงมันเลย..."


" แต่ก็ยังดีนะ เจ้ามีตั้งสามขา... ของข้ามีสองขาเอง..."
" อือม..." เจ้าหมาน้อยเริ่มเบื่อกับบทสนทนา...

นกน้อยกระโดดจิกกินอะไรที่เล็กๆไปตามประสา...
ไม่ได้ต้องกินเนื้อชิ้นโต... หรือกระดูกอันใหญ่ๆ...
เพราะธรรมชาติ สร้างให้นก กับหมาแตกต่างกัน....


" ฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง? " นกน้อยยังถามต่อไป หลังจากที่อิ่มแล้ว...
ท้องฟ้าตอนนี้เป็นนสีฟ้าสดใส เป็นเช้าวันใหม่ ที่รอแสงแดดส่องมา...
" ช่วย... เอ่อ... ช่วยอยู่เฉยบๆ แล้วหุบปากได้มั๊ย?..." เจ้าหมาน้อยตอบเนือยๆ....
แล้วภาพที่ชักชวนให้รายการ "เก็บตก" และ "สะเก็ดข่าว" ต้องบันทึกไว้ก็คือ...
นกตัวน้อยใช้ปีกและปาก... ทั้งจิกทั้งตี หมาน้อย ที่นอนเดี้ยงอยู่...


" ไอ่เวง อุตส่าห์เป็นห่วง....พูดหมาๆแบ่เนี้ยอ่ะนะ..."
" เออ... ก็ชั้นเป็นหมานิหว่า... เธอเพิ่งรู้เหรอ...."

แต่หมาน้อยไม่ได้รับบาดเจ็บมากมายจากการจิกตีนั้น...
หลังจากอารมณ์ที่พลุ่งพล่านของนกน้อยยุติลงจากความเหนื่อยหอบ...


" เธอเหนื่อยมั๊ย?..." หมาน้อยถาม...
" ฮื่อ ฮื่อ...ฮื่อ.... เหนื่อยสิวะ ถามได้... ไอ่หมาปากเจี๋..."
" อย่านะ... ถึงตัวฉันจะเป็นหมา... และปากของฉันก็คงเป็นไปไม่ได้มากกว่าปากของหมา..."
" อย่ามาด่าว่าฉันแบบนี้.... ฉันถูกทำร้ายมาเยอะแยะแล้วนกน้อย..."


นกน้อยเริ่มมีอาการอ่อนโยนลง... และนั่งฟังหมาน้อยบ่นๆๆๆๆ...
หมาน้อยบ่นอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนมาถึงตอนที่...
" หลังจากที่รถคันนั้นทับขาของฉัน... แฟนฉันก็ทิ้งไป..."
" เธอไปเจอสุนัขพันธุ์ใหญ่ นำเข้าจากตปท.....เค้าเรียกอะไรเชี่ยนๆนี่ล่ะ..."


" แต่มันไม่ร้ายเท่ากับคนที่เคยเลี้ยงดูฉัน พาฉันมาที่วัด..."
" ฉันเห็นคนหัวโล้นนุ่งห่มผ้าสีเหลืองๆ มากมาย..."
" หลายคนมีรูป มีรอยจารึกบนตัวด้วย... คนหัวโล้นพวกนี้ไม่มีขนเหมือนฉัน..."
" หลังจากนั้น ฉันไม่ได้เจอคนที่เคยเลี้ยงดูฉันอีกเลย..."
" เฮ่ยยย... ฟังอยู่รึเปล่าเนี่ย...."


นกน้อยนอนซุกหางฟูๆของเจ้าหมาน้อยหลับไปก่อนจะถึงตอนที่รถทับขาละ....

" อืม... นั่นแหละ... ไอ่พวกที่มีรูปมีรอยเขียนบนตัวน่ะ..."
" มันชอบตีฉัน บางทีก็ชอบเขวี้ยงของใส่..."
" ฉันคิดว่า คนที่เลี้ยงไอ่พวกนี้มา ก็คงเอามันมาปล่อยที่นี่เหมือนกัน...."
" แล้วก็ชอบเรียกฉันว่าไอ่หน้าหมา... ก็เป็นหมานิหว่า จะให้เรียกไอ่หน้าลิงได้ไง...เนอะ..."


" แต่หลังจากที่วังเวงๆ อยู่ในวัดได้ซักพักนึง..."
" ก็ไอ่คนหัวโล้นที่ตามตัวมีรูปมีรอยนี่แหละ เอาข้าวมาให้ฉันกิน..."
" ฉันก็เลยรักมัน...."
" แล้ววันนึงมันก็เปลี่ยนชุดสีเหลือง เป็นชุดสีขาว..."
" หลังจากนั้น ฉันก็ไม่เจอมันอีกเลย... เฮ้อออ..."


เจ้าหมาน้อยทนอยู่กับการบ่นคนเดียวต่อไปไม่ไหว...
เลยยกหางฟูขึ้นมาไม่ให้นกน้อยหลับต่อ...
" นกน้อย ๆ ... เธออยู่ได้ยังไงนะ... ในวันที่..."
นกน้อยลืมตาตื่นขึ้นมาเช็ดน้ำลายที่ปลายปาก...
" หา...ว่าอะไรนะ..." นกน้อยงัวเงียตื่นขึ้นมาถาม
" ฉันถามว่า เธออยู่ได้ยังไง... ในวันที่..." ยังไม่ทันที่หมาน้อยจะพูดจบ นกน้อยก็แทรกขึ้นมา...
" ฉันเกาะสายไฟอยู่ข้างบนโน้น....นู่นๆ...เห็นป่ะ..."


" ฉันอยู่ของฉันทุกวัน... ไม่ว่าจะเป็นวันที่เท่าไหร่..."
" มองลงมา ก็เห็นผู้คนมากมาย..."
" ถึงข้างๆตัวฉันไม่มีใคร... ฉันก็หากินของฉันเอง..."
" ไม่ได้เหงาจ๋อย รอหาเจ้าของเหมือนแก...." แล้วนกน้อยก็บินจากไป....
มันไม่ลืมจะทิ้งระเบิดเปียกๆลงมาบนตัวของหมาน้อย...ด้วยความหมั่นไส้...


เจ้าหมาน้อยเริ่มลุกขึ้นเดินอีกครั้ง...
แสงแดดที่ร้อนระอุ กำลังจะผ่านจากฟ้าลงมา...
เจ้าหมาน้อยเดินกลับไปที่วัด...
" ไปหา อาหารมื้อหลัก(เมนคอร์ส) ดีกว่า...เช้าละ..."


วันนี้วันอาทิตย์ ท่าทางของกินจะเยอะอยู่เหมือนกัน...

...



Create Date : 24 มิถุนายน 2550
Last Update : 24 มิถุนายน 2550 7:38:46 น. 4 comments
Counter : 687 Pageviews.

 
ดีค่ะ คุงลุงต๋า ^_^

ดีขึ้นแว๊วก๊ะ แวะมาส่งข่าว เดี๋ยวนี้หลายวันมานี้ไม่ฝันร้ายแล้วแหล่ะ ก้อเลยซำบายใจขึ้นเยอะเยย งุงิ


โดย: Beee (Beee_bu ) วันที่: 24 มิถุนายน 2550 เวลา:21:28:36 น.  

 
แว่ะมาสวัสดีก่อนเข้านอนค่ะคุณ ลอยกระทง


โดย: แม่บ้าน Uk วันที่: 25 มิถุนายน 2550 เวลา:4:11:27 น.  

 
ลุงต๋า มาสารภาพ ว่ายาวง่ะ ขี้เกียจอ่า งุงิ >_<

อัพ blog ใหม่แว๊วน้า


โดย: Beee (Beee_bu ) วันที่: 25 มิถุนายน 2550 เวลา:20:15:36 น.  

 

คืนวันพระจันทร์แตงโมผ่าซีก ...

ในค่ำคืนที่ท้องฟ้าเป็นสีดำ... มีประกายดาวระยิบระยับเหมือนหลอดไฟ...

จ้องมองท้องฟ้าที่กำลังเปลี่ยนจากสีดำ....
เป็นสีม่วง... เป็นสีคราม... และเป็นสีฟ้า...

สวัสดีค่ะ ...







โดย: มาคุย IP: 125.25.204.112 วันที่: 8 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:06:01 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

loykratong
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]






ไม่มีอะไรขึ้นตลอด
ไม่มีอะไรลงตลอด
...ไม่มี the end of the world ...

Web Site Hit Counters

ราคาทองคำ
 

ราคาทองคำต่างประเทศ



Friends' blogs
[Add loykratong's blog to your web]
Links
 
MY VIP Friend


 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.