...จดหมาย...
...
ดากานดา
ที่ชั้นไม่ค่อยมีใครคุยด้วย ปัญหาอันนึงก็มาจากตัวชั้นเองน่ะแหละ...
ที่ไม่ค่อยถูกโรคกับโทรศัพท์เท่าไหร่... เลยไม่ค่อยอยากใช้มัน...
ถ้าโทรไปไหนต่อไหน ก็คงมีคนคุยด้วยบ้างอ่ะนะ... (คิดเอาเองนะอันนี้...555)
ทำไมน่ะเหรอ?... ก็ปากมันมักจะพาจน พูดไม่ดี ไม่ถูกใจ พูดไม่ไพเราะ...สารพัด...
หมอแนะนำให้ผ่าตัดครั้งใหญ่... เอาฝูงหมาข้างในออกมาบ้าง...
ฉันก็เออๆ... แต่ก็อดไม่ได้...ดันทะลึ่งย้อนไปว่า
" ทีแกล่ะ... ไม่เห็น...(จะพุดดีๆ กะคนไข้มั่งเลย)"
ยังไม่ทันที่จะได้พูดจบดีเลย... แกเอ๊ยยย... คุณหมอก็เสือกไสฉันลงจากเตียงด้วยเท้า...
ข้างใดข้างหนึ่ง... ฉันมองไม่ทัน... มองไม่ทันจิงๆ...
ที่เหลือก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น... จำได้เลาๆ ว่าโดนแถวๆก้านคอไปทีนึง...
พอรู้ตัวอีกที ก็อยู่ตรงบันไดทางเข้าโรงพยาบาลนั้นอ่ะ...
เสื้อของชั้นเต็มไปด้วยรอยประทับ จาก รองเท้า...
ไม่ต้องให้หมอพรทิพย์มาช่วยเดาชั้นก็รู้...
มันรอยเท้าของไอ่หมอนั่นแหละ...
นี่ดีนะ ที่เป็นเพื่อนเก่าเคยเรียนกันมาสมัยมัธยม...
ตอนนี้มันได้ดิบได้ดี เป็นหมอไปละ...
เลยมองเห็นหมาในปากของเราชัดเจนขึ้น...
สมัยก่อนตอนที่ตัวเท่ากัน... มันไม่ยักกะมองเห็น... เฮ้อออ...
ถ้าได้ผ่าออกซะตอนนั้น ฉันคงเจ็บตัวน้อยกว่านี้นะ...
อ่ะ... ยังไงก็ดีใจด้วยนะ ที่แกได้ผ่านวันที่มีความสุขมาอีกวันนึง...
ขอให้กินอิ่ม นอนหลับ ขับถ่ายตามเวลา...
อุ่ยยย... ลืมไป แกไม่ใช่...เอ่อ...
ไม่ใช่คนที่จะทำอะไรตามตารางเวลาเนอะ...
เอาเป็นว่า ก็กินอิ่มตามใจปาก อาจฝันมากเวลาได้นอนหลับ...
ส่วนเรื่องขับถ่าย ก็ตามแต่จะสะดวกเมื่อไหร่ ก็เมื่อนั้น...
ก็แค่ลุกเดินไปห้องน้ำ... 5555
ส่วนที่เหลือของวันต่อๆ ไป... ก็คงต้องค่อยๆเป็นไปตามจังหวะของชีวิตเนอะ...
ก็ว่ากันไป... ทำได้แค่ไหน ก็ทำให้ดีๆเนอะ...
รักษาสุขภาพกาย สุขภาพใจให้...
เข้มแข็ง หนังเหนียว... เหี่ยวง่าย ตายยาก... โย่ววว...
หมดมุขละ พอ ๆ....
ไข่น้อย... เอ๊ยยย... ไข่ย้อย...อิอิอิ
...
| Create Date : 29 พฤศจิกายน 2549 |
| Last Update : 29 พฤศจิกายน 2549 7:43:45 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 573 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
