... รักเธอ (มากกว่า)... ประเทศไทย ...
...
ในภาวะการณ์ที่ไม่มีงานทำ ไม่มีข้าวกิน...
หรืออาจจะมีงานทำ แต่ไม่ประจำ เพราะมันลุ่มๆดอนๆ...
ในสถานการณ์ที่ลูกนกเคยแต่ถูกป้อน... จะไปหากินเองได้ยังไง...
ก็ต้องพึ่งคนอื่นอยู่ร่ำไป...
วันนี้ได้ไปฟังเรื่องเกี่ยวกับประเทศจีน...
ในเมืองเศรษฐกิจคนชั้นกลางเติบโตขึ้น ประชากรรวยมากขึ้น....
คนแต่งงานช้าลง เป็นโสดกันเยอะ...
เปลี่ยนโทรศัพท์มือถือเป็นว่าเล่น และเป็นผู้บริโภคที่มีกำลังใช้จ่ายสูง...
คือใช้จ่ายกันสนุกมือ...
วิทยากรบอกว่าเค้าทำของเลียนแบบมาขายเยอะแยะ
แต่ค่านิยมของเค้าชอบใช้ของแบรนด์เนม...
เขาไม่รังเกียจจะซื้อของแพงๆอย่างบ้านบนภูเขาที่วิวสุดสวย...
เขามีงานมหกรรมเศรษฐี ที่ให้คนเข้างานได้เฉพาะคนที่เป็นเศรษฐีเท่านั้น...
รัฐบาลคอมมิวนิสต์ของจีนก็เลยต้องมาเร่งพัฒนาอีกซีกหนึ่งของแตงโม...
กลัวจะโตไม่ทันกัน... ช่องว่างระหว่างรายได้ถ่างออก ๆ ๆ...
เหมือนเปลือกทุเรียนถูกแยกชิ้น...
ซีกที่มีเนื้อเจ้าของก็ประคับประคองไว้ดีๆ เอากระดาษไขหยิบเนื้อเต็มพูมาใส่จาน...
ซีกที่ไม่มีเนื้อก็ต้องไม่ทิ้ง... เพราะมันยังเหลืออีกพูนึงซ่อนอยู่..
จากที่พัฒนาชายฝั่งตะวันออกจนผู้คนร่ำรวยกันไป...
ก็หันมาพัฒนาประเทศอีกครึ่งนึงที่เหลือทางตะวันตก...
" เล็กๆไม่... ใหญ่ๆจีน..."
ชอบทำอะไรใหญ่ๆ เพราะประชากรเยอะมาก...
มีกีฬาระดับโลก ระดับชาติ... มีงาน expo... มีเยอะแยะ...
คนชั้นกลางมี 120 ล้านคน... คนจนมี 500 ล้านคน...
คนรวยเค้าไม่ได้บอกว่ามีกี่คน... แต่ถ้าให้เดา ก็คงมีขยุ้มนึง...
แต่โดยรวมเค้ามี 1,300 ล้านคน...
เดาเอาเองว่าคนที่ไม่ได้เก็บสถิติ...สงสัยเป็นคนโคตรจนไม่มีกำลังซื้อ...
เลยไม่มีความหมายในการทำวิจัยเชิงการตลาด...
พวกอยู่บ้านนอก รอเข้าไปหาฝันในฮ่องกง...
หรือหลายๆคน รอมาหาตัวตนที่เมืองไทย...
เจอแก๊งลูกหมูลูกหมีแกล้งจับไปสับขายบ้าง ตามวาระ...ว่ากันไป...
ชีวิตเค้าราคาถูกกว่าคนไทยเยอะเนอะ... ว่ามะ...
น้ำท่วม เหมืองถล่ม ไข้หวัดนกระบาดก็แกล้งปิดข่าว...ซวยเรยยย...
ตายกันเป็นมดลอยน้ำ ก็อือม...
คนไทยยังดี... ได้เรียนหนังสือ...
อดมื้อกินมื้อ ก็ยังพอมีความปลอดภัยในชีวิต...
แต่จีนยังมีทรัพยากรให้ผลาญอีกเยอะ...
ถ้าสนุกสนานกับการใช้ไปๆ อีกหน่อยก็น่าจะอากาศร้อนเหมือนบ้านเราแหละ...
ภาคอีสานของจีนเค้ามีหิมะตก หนาวหกเดือน...
หน้าร้อนก็ไม่ร้อนมาก...
เมื่อโลกร้อนขึ้น... เค้าก็ยังไม่ร้อนเท่าคนกทม.บ้านเรา...
ที่อินเดียร้อนจนคนตาย... แต่บังเอิญอินเดียไม่ได้เป็นมหาอำนาจ
เลยบอกใครไม่ได้ว่าบ้านกรูร้อนมากเลยนะเว้ย...
ที่สหรัฐ ร้อนมากเหมือนกัน... ตอนนี้ก็ดิ้นรนกันบอกชาวโลกอยู่ว่าร้อนๆๆๆ...
บ้านเราหิมะก็ไม่มี.... ถ้าไม่ได้ลมทะเลมาช่วยล่ะก็ร้อนแหง๋งแก๋งเป็นเขียดย่างแน่...
อ่ะ... คุยไปคุยมาลืมต้นเรื่องเลย...
จีนกำลังเดินทางมาเหมือนเรา...
อัตราการใช้โทรศัพท์บ้านยังไม่เยอะ อัตราการใช้โทรศัพท์มือถือยังไม่เยอะ...
อัตราการบริโภคฟุ่มเฟือย(ถ้าจะมีใครลองวัดดู) ก็คงยังไม่เยอะเช่นกัน...
(ทรัพยากรยังมีเยอะ ป่าไม้ยังมีมาก...และอากาศดีในบางที่บางทาง....)
แต่บ้านเราตอนนี้ปล่อยให้โทรศัพท์บ้านเหงาหงอย... เอาไว้ต่อเน็ตอย่างเดียว(ละมั๊ง)...
ก็ทั้งสะดวกทั้งสบายนี่หว่า...
นั่งรถตู้ก็หยิบมือถือมาคุยกาหนุงกาหนิง...
นั่งรถเมล์ก็คุยกาหนิงกาหนุง...
มะเหงมีใครโทรมาคุยก๊ะเราเร๊ยยยย... อิจฉาๆๆๆ...
อยากไปอยู่ประเทศที่เวอร์จิ้นๆมากๆ....
ตอนนี้กะลังดูโบรชัวร์ว่าจะเลือกประเทศไหนดี...
บริติชเวอร์จิ้นไอร์แลนด์ก็... ไม่เข้าตา เดี๋ยวถูกหาว่าไปฟอกเงิน...
บริติชหน้าเงินก็ไม่อยากจะคบกะเค้าแระ...
เขี้ยวลากพื้นมาจากลันดั้นเรยยย...ถนนเป็นรอยหมด... เซ็งงงง....
ไปบริติชเคาน์ซิลดีกว่า ไปเรียนภาษาอังกฤษก่อน...
จะได้เร่ร่อนอย่างสนุกสนาน...อิอิอิ... ว่ามะ...
ว่าแล้วก็ไปบริติชเคาน์ซิลไอร์แลนด์....
แอบปิ๊งสาวที่เรียนพิเศษด้วยกัน... แล้ววันนึงก็เผลอหลุดปากพูดไป...
" คงไม่ว่ากันนะถ้าฉันจะบอกเธอว่า..."
" รักเธอมากกว่าประเทศไทย...นิดนึง..."
(ไม่มีไรหรอก โยงให้เข้ากะหัวข้อเรื่องน่ะ... แฟนพันธุ์แท้อย่าเคืองเค้าน๊าาา...)
ชอบเวอร์จิ้น ๆ... แบบว่าชอบป่าไม้ ชอบภูเขาไง...
แต่ไม้ป่าเดียวกันไม่เอาเด้อ....5 5 5....
" would you marry me เหรอ?...บ้าจิ...."
" เค้าเก็บไว้ให้พี่บอนพูดกะน้องลีคนเดียวย่ะ..."
อ่ะ... พอๆ เล่าเรื่องจีนกลายเป็นเรื่องโจ๊กไปละ...
ขอไข่สองฟอง ปาโก๋ห่อนึง....อิอิอิ....
เจอกันชาติหน้า...(เอ๊ะ มุขนี้ใช้แล้วนี่หว่า...)
อ่ะ.... เจอกันวันที่เหลือละกันจ่ะ...
...
| Create Date : 14 มิถุนายน 2550 |
| Last Update : 14 มิถุนายน 2550 20:58:08 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 756 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ต้องให้หัวโปร่งๆ กว่านี้
แล้วจะมาอ่านนะจ๊ะ