...ปาท่องโก๋3...
...
ถึงเขาจะไม่ได้บ้า... แต่ก็ใกล้ๆกันจนจวนเจียน...
เขารู้สึกว่าตัวเองเข้ามาใกล้เส้นคั่นบางๆเส้นนั้น ทุกที ๆ....
เขาไม่สามารถทำงานให้เจ้านายได้เหมือนปกติ...
ท้อแท้ และท้อถอย... เพราะไม่มีใครคอยอยู่ที่บ้าน เหมือนในอดีต...
ในแต่ละเช้าที่รู้สึกตัวตื่น...
ความหดหู่เข้ามาครอบงำจิตใจของเขาในทุกครั้ง...
ไม่ว่าจะยื้อความฝันเมื่อคืนนั้นไว้ให้นานแค่ไหน...
เขาทำได้แค่ลืมตา แล้วลุกขึ้นมาจากที่นอน...
และรับรู้ความทุกข์จากหัวสมองที่เริ่มโลดแล่นรับวันใหม่... ทำงานตามปกติของมัน....
เขานึกย้อนกลับไป กี่ครั้งกี่หน...เขาเห็นแต่ภาพของ...
ลูกชายตัวน้อย ทำท่าตะเบ๊ะแบบทหาร... หลังรั้วโรงรียน...
เขาโบกมือให้เมื่อส่งลูกเสร็จแล้ว จึงเดินทางไปทำงานในทุกๆเช้า...
ตอนนี้... เขาไม่ต้องตื่นขึ้นในเวลาเช้าๆ เพื่อไปทำงานที่ไหนอีก...
เขาไม่มีหนูน้อย ที่รอให้ส่งไปโรงเรียน...
เขามีแค่...
" นี่ที่ไหนวะเนี่ยยย...??"
เขาตื่นขึ้นมาในสิ่งแวดล้อมแปลกตาไปของเช้าอีกวันหนึ่ง...
ที่ที่เขาถูกไล่ลงจากรถเมล์เมื่อวานนี้...
เขาเดินย้อนเส้นทางของรถเมล์... เพื่อกลับไปที่เก่า...
เพื่อกลับไปในที่ที่เขาจากมา...
กลับไป เพื่อหาชุมชนเดิมๆที่คุ้นเคย...
กลับไปในที่ๆเขาเรียกว่า "บ้าน"...
แม้จะไม่มีใครเข้าใจความคิดของเขาเท่าไหร่...
แต่อย่างน้อย... ก็มีปาท่องโก๋ ที่เหลือจากขาย...
วางไว้ในที่เดิม...
...
| Create Date : 13 ธันวาคม 2549 |
| Last Update : 13 ธันวาคม 2549 3:46:26 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 871 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
