BlogGang.com : : loykratong : ... หลวงพี่บ่นค่ะ... หนกขูเจงๆ....

... หลวงพี่บ่นค่ะ... หนกขูเจงๆ....

...

วันนี้ตั้งใจมาหาเรื่อง...
วันนี้ตั้งใจเล่นบทตัวร้าย...
เพราะเคยได้ยินบางคำบอกว่า...
" ถ้าไม่มีผู้ร้าย ก็ไม่มีใครมองเห็นพระเอก..."

ตั้งใจมาบิดเบือน ตั้งใจมาปั่นป่วน
ให้คิดตามแล้วงุนงง สงสัย และช่วยกันคิดต่อ...

...

คำสอนในศาสนา บางที ก็ทำให้งุนงงสงสัย...
บางที ก็ให้เลือกข้าง... ต้องเลือกข้างที่เป็นการทำความดี... ห้ามทำความเลว...
บางทีก็บอกว่า อย่าเลือกข้าง... ต้องเป็นกลางๆ เอาไว้...
พวกหัวไวบางคน เลยเอาไปใช้ประโยชน์ทางการหากินซะงั้น...

ถ้าลองมองดู สีขาว กับสีดำ ก็อยู่กันคนละปลายเชือก...
การตอบรับ และการปฏิเสธ ก็อยู่คนละปลายเชือกเช่นกัน...
ข้อห้าม และข้อควรทำ ก็อยู่คนละปลายเชือกเช่นเดียวกัน...

การนั่งสมาธิ เดินจงกรม หายใจเข้าออก ยุบหนอพองหนอ
ย่างหนอ เหยียบหนอ... เพื่อให้ครองสติ รับรู้ทุกลมหายใจในสิ่งที่กระทำลงไป...
เป็นแก่นธรรมประการหนึ่ง ซึ่งนำพาให้มีสติ เมื่อมีสติ ก็จะก่อให้เกิดปัญญา...
ตัวเองทำอะไรไปก็รู้หมดทุกนาที ทุกอากัป ระมัดระวัง และมีความละอาย...

อยู่คนละขั้วกับการเสพสุรายาเมา เพื่อบั่นทอนสติ และการรับรู้ให้ลดน้อยลง...
เพราะขี้เมาจะรู้แต่ ย่างหนอ ก็สุกหนอ เดี๋ยวกินได้ละ... กะลังหิวเลย...
เอามาแกล้มเหล้า... เมาได้ที่ก็ไร้สติ ขาดเหตุผล ปล่อยให้อารมณ์นำพาไป...
จะแก้ผ้าแก้ผ่อน หรือรักสะดวกสบายยืนฉี่ตามต้นไม้ที่ไหน ก็ทำได้ง่ายๆ...

(อันนี้ไม่อยากพูดมาก เพราะเข้าตัว... ละไว้เป็นดับเบิ้ลแสตนดาร์ดละกัน...)

สรุปว่าอย่าขาดสติ อย่าเมา... อย่ามัวเมา และอย่ามัวแต่เมา...
แต่สังคมของเรา ก็ยังมี "ความสุข... (ที่พยายามจะโฆษณา) ให้คุณดื่มได้อยู่..."
( เราไม่รู้ว่าเมาอำนาจ ลาภ ยศ เงินทอง สรรเสริญ จัดอยู่ในกลุ่มที่ทำให้ขาดสติด้วยรึเปล่า)
( รวมถึงมัวเมาหลงใหลในความสวยงาม แสงสี ผีพนัน... หัวปักหัวปำกันไป.. ไม่รู้จริงๆ)

อ่ะ ข้อต่อไป...

คนบางคน "ซื่อ" เกินไป...
คนบางคน "ตรง" เกินไป...
คนบางคน "จริงใจ" เกินไป...
คนบางคน "ดีเกินไป"....5 5 5...

ซื่อตรง จริงใจ และเป็นคนดี ก็ฟังดูมีความหมายที่ดี...
คือไม่โกหก ไม่ตอแหล ไม่บิดเบือน...ไม่แทงกั๊ก...
ไม่ได้เดินสายกลางด้วย คือ ยึดถือในด้านของความเป็นจริงที่เป็นอยู่...
ยึดถือในความถูกต้องชอบธรรม...
ไม่ได้ยึดถือในข้างที่โกหก... ซึ่งอยู่อีกคนละขั้วของปลายเชือกนั้น...

พอมีคำว่า "เกินไป" เข้ามาต่อท้าย เลยแปลความหมายได้ว่า...
ซื่อตรง จริงใจ เป็นคนดี ก็จริงอยู่... แต่อย่ามากเกินไป...
ให้เลือกใช้ให้เหมาะกับสถานการณ์ และสิ่งแวดล้อม...

"ใช้กับคนบางคนในบางเรื่องได้... แต่ใช้กับทุกๆคนในทุกเรื่องไม่ได้..."

เพราะชั้นดีเกินไป... เธอเลยไม่คู่ควร เลยทิ้งชั้นไปหาแฟนใหม่...
แล้วเค้าก็เอามาเขียนเป็นเพลง...5 5 5...

น่าเป็นห่วงเหมือนกัน เวลาได้ยินสื่อเสนอคำๆนี้ ออกมาในลักษณะ "เกินไป"
กลัวเด็กๆที่ดูจะจำแล้วก็คิดเอาเองว่า...
" อ๋อ งั้นต้องอย่าดีเกินไป..."
" ต้องแอบอะไร(เอี้ยๆ)บางอย่างเอาไว้บ้าง... "

หรือจะเป็น กรณี "โกหกเพราะหวังดี"
กลัวความจริงจะทำร้ายคนอื่น...
เลยโกหก หลบเลี่ยง เบี่ยงบ่ายไม่ให้เขารู้ความจริง...

หรือจะ กะล่อนบ้าง (เปลี่ยนคำไปเรื่อยๆนะ จะได้ไม่เซ็ง แต่แปลเหมือนกันนั่นแหละ...)
เพื่อเอาตัวรอดในบางสถานการณ์...
ในที่ทำงาน ต่อหัวหน้างาน ต่อเพื่อนร่วมงาน... เพื่อให้ตัวเองอยู่รอดได้...
ส่วนเรื่องโกหกเพื่อให้ตัวเองได้ไต่เต้า แล้วไปทำร้ายถูกคนอื่น อันนั้นก็ว่ากันไป...
ตัวใครตัวมัน...

" เราหลอกคนบางคนในบางเวลาได้ แต่เราหลอกทุกคนตลอดเวลาไม่ได้หรอกแกเอ๊ยยย... อิอิอิ..."
จำคำใครมาไม่รู้ เจ้าของคำนี้ท่าทางจะเด๊ดไปละ... แต่คำของเขายังไม่ล้าสมัยซะที...
" แต่ความเป็นจริง เรามีคนใส่หน้ากากตามท้องถนน เดินเกือบจะชนกันทุกวัน..."
(ขอมองโลกแง่ร้ายนิดนึงในประเด็นนี้)

อ่ะ ข้อต่อไป " รู้เฒ่า ไม่ถึงกาม..."
ถ้ารู้เท่าแล้วถึงการณ์ ก็คงไม่ปล่อยอารมณ์ให้กระเจิดกระเจิงไปไหน...
บาปหนักหนาที่ศาสนากำหนดให้ขาดจากกันระหว่าง "ท่าน" กับ "เรา"
ก็เรื่องเหล้ากับผู้หญิงนี่แหละ...
(ที่เหลือก็เรื่องอวดอุตริอยากเป็นพระพุทธเจ้าซะเอง...อีกอันนึงจำไม่ได้..)

เป็นพระ เป็นนักบวชเขาให้ถือเพศพรหมจรรย์ด้วยซ้ำ ห้ามคิด ห้ามนึก ห้ามอาลัยอาวรณ์...
ไม่มีทางสายกลางให้เดิน... คือ no อย่างเดียว ห้าม may be ห้าม sometimes ไม่ได้ทั้งนั้น...
ห้ามแอบดูร่องอกเวลาโยมมาก้มถวายสังฆทานด้วย...
แต่ถ้าเป็นฆราวาส ก็ให้มีครอบครัวได้ ภายใต้เงื่อนไขต้องมีแค่หนึ่งไม่มีกิ๊ก...
"รวมกันเราอยู่ ทิ้งกู... กูก็เสียใจ.."

จะไปแอบ "รัก(น้อง)เล็ก ขโมย(น้อง)น้อย...ไม่ได้ ม่ายด้ายยย..."
แต่ก็เป็นเรื่องกระชุ่มกระชวยในสังคม... ที่เราหาซื้อได้แถวๆ... บางที่...
(ถ้าบอกก็รู้ดิ ว่าที่ไหน....5 5 5...)
แล้วคุณหญิงคนนึง ก็มาเหน็บแนม พูดแดกคนโน้นที คนนี้ที...
แต่ถนนสายนี้ รถรางสายปรารถนาของอิชั้นไม่เคยผ่านไปเลยค่ะ...
เชื่อดีมั๊ยเนี่ย... 5 5 5...(again)

แต่ ถ้าใครอยากรู้เฒ่าแล้วถึงกาม ก็ลองหาๆดู เห็นตามหน้าหนังสือพิมพืแต่ละวันก็มีเยอะอยู่...

"อยู่ร่วมกัน หรือทำลายล้าง..."
อ่ะ สุดท้ายละ...
"อย่าฆ่ากันเลย อย่าเบียดเบียนกันเลย...
สัตว์โลกทั้งหลาย จงอยู่เป็นสุขเป็นสุขเถิด..."

แต่เราก็มีโรงฆ่าปลา(ในตลาดสด) ไก่ หมู วัว ควาย...
ก็เห็นล้างเลือดที่พื้นกันทุกวัน...
คงไม่ต้องถึงกับกินเจกินผัก...
แค่ลองเลี้ยงไก่ เลี้ยงหมูเบ๊บ...(วัว ควายคงเลี้ยงยากเนอะ...)
ก็มองหน้ามันทุกวัน แล้วดูว่า จะฆ่ามันมากิน เพื่อแปลงสภาพเป็นขี้ในวันรุ่งขึ้น... อืม...
คิดไปถึงไหนเนอะ...

เป็นพระเขายังไม่ให้ถอนต้นไม้เลย... แต่มีข้อยกเว้นนะ...
เรียกเณรมา " เณร ๆ ช่วยพิจารณาต้นไม้ให้อาตมาหน่อย... มันขวางทางเดินอ่ะ..."
จากการสำรวจของเอลิด้า ปารีส เณร 95% ก็ช่วยถางพงให้หลวงพี่โดยดี...มิมีข้อทักท้วง...
เณร อีก 5% ตอบกลับมาบอกว่า...
" ต้นไม้ ก็มีชีวิตเหมือนเรา... พรุ่งนี้เรามาชื่นชมกับการเจริญเติบโตของเขาด้วยกันสิ... เนอะ หลวงพี่เนอะ..."

" เณรน้อยใน 5% นั้น บางคน ถูกหลวงพี่หกล้มใส่ แต่เท้าไปก่อนตัว..."
แปลว่า ถูกถีบนั่นเอง...

เอวัง ก็มีประการละฉะนี้...

อ่อ... ปล. อาตมาขอบิณฑบาตร เอาศาสนาใส่ในรธน.ให้ด้วยนะ...
ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร....อาตมาไม่เคืองหรอก...
วันนี้ขอพาช้างไปใส่รองเท้าก่อน...
พื้นคอนกรีตนี่แย่จัง... ทำร้ายช้างอาตมาจนเท้าพองไปหมดละ...

ดีนะเนี่ย อาตมาใส่รองเท้าอยู่ ไม่งั้นคงเท้าพองไปด้วย...

คัดลอกมาจากคำบ่นของอดีตหลวงพี่คนนึง...
(ที่ไม่ได้ไปร่วมงานเปิดสนามกอล์ฟกะใครที่ไหนนะคะ... คือ เค้าว่างงานอ่ะค่ะ)

som

...

Create Date : 27 เมษายน 2550

Last Update : 30 เมษายน 2550 10:11:41 น.

8 comments

Counter : 722 Pageviews.

โดย: Zantha

วันที่: 27 เมษายน 2550 เวลา:6:22:05 น.

สวัสดีคะ แวะมาเยี่ยมชม Blog และทกทายคะ

ว่าง ๆ เชิญที่ blog goodpeople ได้นะคะ

โดย: goodpeople

วันที่: 27 เมษายน 2550 เวลา:8:51:20 น.

ค่ะ

โดย: loykratong

วันที่: 27 เมษายน 2550 เวลา:9:27:09 น.

...

ก็ไม่ได้มีบรรทัดฐาน
ของทางสาย"กลาง"ไว้นี่นะ
จะจัดอะไรให้เป็น"กลาง" จริงๆอ่ะ

...

โดย: jiewliew IP: 203.188.43.98 วันที่: 27 เมษายน 2550 เวลา:11:03:09 น.

ขำดีค่ะ อ่านเพลิน ๆ ได้อะไรไปคิดด้วย

"รวมกันเราอยู่ ทิ้งกรู กรูเสียใจ" เอิ๊ก ๆ

โดย: ผสมสารกันบูด

วันที่: 27 เมษายน 2550 เวลา:13:27:51 น.

โห...ยาว.....ขี้เกียจอ่าน

โดย: นู๋อยากมาป่วน (aquaworld

) วันที่: 28 เมษายน 2550 เวลา:1:40:58 น.

แวะมาอ่านก๊ะ เขียนได้มีสาระก้อเปงดั๊วะ งิงิ แถมแฝงแนวฮาเหมือนเดิม ชอบแบบนี้ง่ะ ได้สองอย่างดี งิงิ ^_^

โดย: Beee (Beee_bu

) วันที่: 29 เมษายน 2550 เวลา:5:04:21 น.

...

... Lost in Dreamation ...
... หลงทางในความฝัน... ซะงั้น ...

เช้าวันนี้ฉันฝันไปว่า...

ฉันได้พาผู้หญิงคนหนึ่งไปดูหนังกลางแปลง...
เธอมากับเด็กน้อย... หนูน้อยคนนั้นไม่ได้เป็นลูกของเธอ...
เราทั้งสามคนขี่ม้า ไปดูหนังกลางแปลงกันที่วัดแห่งหนึ่ง...
ฉันเรียกว่า "วัดเล็ก" ละกัน...
เพราะจำได้ว่าร้านขายผัดไทยหน้าโรงหนัง... เอ๊ย... หน้าวัดนั้น...
เจ้าของร้านชื่อ "เจ๊เล็ก"...

ในวันเดียวกันนั้น ฉันพาผู้หญิงอีกคนหนึ่ง...
เธอมาพร้อมกับเด็กน้อยเช่นกัน... หนูน้อยคนนี้ก็ไม่ได้เป็นลูกของเธออีกเช่นกัน...
เราไปดูหนังกลางแปลงด้วยกัน...
เราทั้งสามขี่ม้าไปเหมือนกัน... ที่วัดเล็กนั้นแหละ...

ฉันจำไม่ได้ว่าสุดท้ายฉัน และผู้หญิง และเด็กเข้าไปนั่งดูหนังกลางแปลงกันกี่คน...
แต่ฉันจำได้ว่า มีผู้หญิงและเด็กสองคู่ ออกมาตามหาจนกระทั่งพบฉันยืนม้าอยู่ข้างนอกคนเดียว...
ฉันยืนดูพระจันทร์เต็มดวง... จันดารา... จันทร์เจ้าขา...
หรือจะเป็นนายจันหนวดเงี้ยวของฉัน...(จันทร์ส่องหล้าไม่นับนะ)...
และฉันเหม่อลอยไปเรื่อยๆ...

พวกเขาชวนให้ฉันกลับไปนั่งดูหนังกลางแปลง...
ฉันตอบไปว่า " ฉันจำทางกลับวัดไม่ได้ "
เด็กน้อยอาสาจะขี่ม้านำไป...

ระหว่างทางฉันขี่ม้าหลงทางไปนู่นไปนี่...
" เพราะฉันจำทางกลับวัดไม่ได้...."
เด็กน้อยยังคงตะโกนเรียกให้ฉันขี่ม้ากลับมาในทิศทางที่ถูกต้อง...
ส่วนสาวๆ เธอขี่ม้าตามฉันมา และถูกฉันพาให้หลงทางไปไหนต่อไหน...

เมื่อไปถึงหน้าวัดเล็ก...
ถึงแม้ทุกคนจะบอกว่า นี่คือวัดที่ฉันต้องเข้าไป...
ฉันยังปฏิเสธว่า ไม่ใช่ซะหน่อย...
ฉันไม่มีเหตุผลอื่นๆมาใช้อ้างอิง...
มีเพียงเหตุผลเดียวคือ ฉันไม่อยากเข้าไป...

(คนบางคน ไม่อยากเข้าวัด บังคับยังไง ก็ไม่เข้า... ใน... วัด... )

โชคดีที่ผู้หญิงมาด้วยกันสองคน...
โชคดีที่แต่ละเธอพาเด็กมาด้วย คนละคน...
ฉันไม่อยากรู้ว่าเธอละวางจากการดูหนังกลางแปลงออกมาตามฉันทำไม...

แต่สิ่งที่ฉันได้เห็น คือเด็กสองคนตั้งใจติดตามมา...
และเธอทั้งสองคนก็ไม่ถามอีกฝ่ายหนึ่งว่ามากับฉันได้อย่างไร...

เพราะไม่รู้เธอจะถาม จะรู้กันไปทำไม... (ฉันมันแค่คนขายตั๋วหนัง)...

และฉันคิดแค่ว่า ฉันจะขี่ม้าพาใครๆไปเที่ยวหลงทางที่ไหนต่อไหนก็ได้...
ตราบเท่าที่เธอยังพอใจจะขี่ม้าตามมา... ดูหนังของฉัน...
" เมื่อหมดเวลาของความฝัน ฉันจะพาเธอกลับไปส่งที่เดิม..."

ในวันนั้น ฉันแค่รู้สึกไม่อยากกลับเข้าไปดูหนังกลางแปลงอีก...
ฉันอาจจะเบื่อกับการนั่งดูหนังกลางแปลงแล้วก็ได้...
แม้เธอสองคนนั้นจะมาชวนฉันกลับไป...

ยังไม่ทันที่จะรู้ว่า ฉันได้กลับเข้าไปในวัดเล็กหรือเปล่า...
ฉันก็รู้สึกปวดฉี่ และคิดว่าควรจะตื่นขึ้นมาก่อนจะปวดไปมากกว่านี้....
เจ๊เล็กเจ้าของร้านผัดไทยมาฉุดมือฉันไว้... ไม่ให้ไป...

" รวมทั้งหมด 42 ห่อๆละ 10 บาท จ่ายเงินมาก่อน แล้วค่อยไป..."
ฉันควักหมดทั้งกระเป๋าเงินให้เจ๊เล็ก...
ก่อนจะควบม้าเพื่อมาสู่ทางออกของความฝัน...

แล้วก็พบกับร่างของเจ๊เล็ก ที่ยืนขวางประตูทางเข้าห้องน้ำเอาไว้...
มีรั้วเหล็ก มีรั้วลวดหนาม...(มีรถถัง มีคนแต่งชุดเขียวๆ...)
มีไฟออกจากหัวเจ๊เล็กด้วย... ฉันคงจำจากเรื่อง ghost rider มา...
" มีแค่สี่ร้อย... ขาดอีกยี่สิบ...!!!"

(ฉันบอกเจ๊เล็กไปว่า " ฉันรวยน่า ฉันไม่โกงหรอก..."
" ขอฉันกลับเข้าประเทศ... เอ๊ย... ขอฉันเข้าไปฉิก่อน..."
" เดี๋ยวออกมาเราค่อยมาคุยกัน..."

เจ๊เล็กไม่ยอม และบอกว่าฉันเคยขี้ตามถนน
ทำให้มีคนเดินมาเหยียบมากมาย...
ครั้งนี้คงปล่อยฉันเข้าไปไม่ได้...)

( ฉันเลือกเข้าส้วมแทนเข้าวัด... เพื่อไประบาย ปลดปล่อย...
อาฆาต มาดร้าย แก้แค้น ล้างโคตร ล้างขี้... อ่ะ ว่ากันไป...)

ฉันจึงปล่อยให้ความอัดอั้นตันใจของฉันระบายออกมาต่อหน้าเจ๊เล็ก...
เพราะฉันหาอีกยี่สิบบาทไม่ได้... และ ถึงจะหาได้ มันก็สายเกินไปแล้ว...
เจ๊เล็กไม่มองด้วยซ้ำ ว่าฉันยืนทำอะไร...
เธอแค่รอยี่สิบบาทที่เหลือ...

ฉันเดาว่าหนังกลางแปลงยังคงดำเนินเรื่องต่อไปอย่างสนุกสนาน...
ไม่มีเด็กคนไหนวิ่งออกมาตาม ไม่มีเธอคนไหนขี่ม้าออกมา...

ตอนเช้าหลังจากตื่นขึ้น... ฉันจะเอาผ้าห่มไปซัก...
ฝนตกด้วยสิเช้านี้... สงสัยผ้าห่มจะแห้งยากนิดนึง...

ปล. เรื่องในวงเล็บเขียนขึ้นทีหลัง ไม่เกี่ยวกะเรื่องที่ฉันฝัน...
แต่เขียนเพราะรู้สึกมันส์ในอารมณ์... เฉย ๆ...

ฉันจะไม่พาเธอไปไหนไกลกว่านี้แล้ว เดี๋ยวจะหลงทางกันไปใหญ่ กลับบ้านดีๆนะ...
" กู๊ดไนท์... ไอ แฮ็บ ทู โก แบ็ค โฮม ซักผ้าห่มที่ชุ่มเหงื่ออ่ะจ่ะ..."

...

based on คำบอกเล่าของหลวงพี่ผู้(แอบ)เห็นเหตุการณ์ในฝันของใครคนนึง ที่วัดเล็ก...
ถ้าเมืองไทยมีวัดไหนชื่อพ้อง ชื่อเหมือนหรือ ชื่อคล้าย ก็อย่าคิดมากนะคะ...
หลวงพี่เค้าไม่ได้ตั้งใจค่ะ...

som

...

โดย: loykratong

วันที่: 30 เมษายน 2550 เวลา:10:12:46 น.