... An August's Tale...
...
เรื่องเล่าเดือนสิงหาคม...เริ่มต้นที่...
กาลครั้งหนึ่ง (หลายๆเรื่องก็เริ่มแบบนี้เนอะ...) ในเดือนสิงหาคม...
เป็นช่วงที่เพิ่งเปิดเทอมได้ไม่นาน...
ตอนนั้นฉันอยู่ในห้องเรียน.... นั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง...
ไม่ได้สนใจอะไรบนกระดานดำหรอกนะ... มันสะอาดเอี่ยม..ไม่มีตัวหนังสือซักตัว...
ก็แน่นอนล่ะ อาจารย์เค้าใช้เครื่องฉายแผ่นใส... ใช้โปรเจคเตอร์กันหมดละ...
ไม่เหลืออาจารย์ที่หยิบชอล์กสอน แล้วเช็ดแป้งชอล์กบนกระโปรงอีกแล้ว...
แต่กระดานดำ ก็ยังไม่ถูกเคลื่อนย้ายออกจากห้องเรียนซะที...
เธอคนนั้น เดินเข้ามาในขณะที่ฉันกำลังนั่งใจลอย...
ฉันจำไม่ได้ว่าเธอพูดว่าอะไร... จำได้แค่ เธอเปล่งประกาย...
เธอชอบหยิบชอล์กมาขีดๆเขียนๆบนกระดานดำ...
และเธอก็เช็ดแป้งชอล์กที่กระโปรง...
โอ้ว...พระเจ้าจอร์จ เธอคนนี้แหละ สเป็คเลย...
ไม่ว่าจะเป็นท่วงท่าในการขยับขาแว่น...
หรือรอยยิ้มที่โชว์ว่าเธอใส่ฟันทองอยู่ซี่นึง... เป็นฟันหน้าแถวบน...
มันช่างส่องประกายแวววับ... ทำให้ใจฉันเต้นสั่นระรัว.....
ฉันตื่นเต้นอยู่ได้ไม่กี่วัน...
ก็รู้ว่าเธอชอบไปทานข้าวที่ไหน...
ชอบอาหารอะไรเป็นพิเศษ...
และดันไปรู้เรื่องที่ฉันไม่อยากจะรู้... เธอมี boy friend ซะแล้ว...
แฟนของเธอชื่อ อำนวย....เฮ้อออ...
ฉันไม่อยากจะแสดงความเห็นต่อชื่อนี้มากนัก เดี๋ยวหาว่า bias....
เอาเป็นว่าได้ยินชื่อนี้แล้วก็...เฮ้อออ....ละกัน...
แต่ฉันก็ไม่เบื่อที่จะเฝ้ามองเธอ...
ท่วงท่าอันงามสง่าเวลาหอบหิ้วหนังสือ...
การเดินเชิดหน้าเล็กน้อย และรองเท้าส้นสูงช่วยเธอได้มากจริงๆ...
ผ่านเดือนสิงหาคมมาได้ไม่กี่วัน...อำนวย ก็หายไปไหนไม่รู้...
เธอคนนั้นก็มีเวลาว่างมากขึ้น...
เธอทำกิจกรรมที่สถานศึกษาในช่วงเย็นมากขึ้น...
หลายครั้งที่เราได้เริ่มใกล้ชิดกัน...
ฉันไปช่วยยกของ เคลื่อนย้ายของ...โต๊ะ เก้าอี้ จัดสถานที่ ทำนองนี้อ่ะนะ...
ฉันเป็นแรงงานที่ซื่อสัตย์ในหลายๆกิจกรรม...
แต่ฉันก็ยังไม่มีโอกาสพูดคุยกับเธอจริงๆจังๆ...
ฉันอยากจะถามเธอแบบในหนังฝรั่งว่า...
" บ่ายนี้ (หรือเย็นนี้)พอจะว่าง ไปนั่งดื่มกาแฟกันมั๊ย?"
แต่ร้านกาแฟ ที่หรูๆก็แพงเกินไปสำหรับฉัน....
ไม่หรอก... เธอไม่ชอบไอศครีม เธอกำลังพยายามลดน้ำหนักน่ะ...
ผ่านสัปดาห์แรกไป... ยังไม่มีอะไรคืบหน้า...
ฉันคิดว่าน่าจะหาอะไรสร้างความประทับใจให้เธอ...
ไม่ผิดใช่ไหม...ถ้าฉันคิดอยากจะลองเป็น candidate กับอำนวย...
และแล้ว....เช้าวันหนึ่ง...
กุหลาบสีเหลืองสดช่อหนึ่งถูกส่งไปให้เธอที่หอพัก...
ด้วยฝีมือของฉันเอง...(เธอชอบกุหลาบสีเหลือง)...
ฉันละทิ้งห้องเรียนเพื่อไปเฝ้าดูสีหน้าเธอในเช้าวันนั้น...
เธอหยิบช่อกุหลาบของฉันขึ้นมา...
อ่านกระดาษชิ้นเล็กๆ ที่ฉันเขียนไปให้...
มันก็เป็นบทกวีสั้นๆที่ฉันเขียนเอง...
แต่ด้วยเกรงว่าเธอจะสงสัย ฉันจึงลงชื่อในตอนท้ายว่า "อำนวย" ...
เธอยืนทำหน้างงๆ สักพัก...
แต่เธอก็หอบเอากุหลาบกลับขึ้นไปเก็บ... ก่อนจะออกจากหอพักไป...
วันถัดมาฉันทำแบบเดิม...
แต่ฉันเพิ่มดอกกุหลาบสีชมพู ที่ฉันชอบเป็นการส่วนตัวเข้าไปหนึ่งดอก...
และลงชื่อว่า "อำนวย... again" ....
ฉันค่อยๆเพิ่มดอกกุหลาบสีชมพูเข้าไปในดอกไม้ทุกช่อที่ฉันส่งไป...
และชื่อที่ลงท้าย ฉันก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ...เช่น...
"อำนวยอีกแล้ว", "อำนวยไปไหน", "อำนวยไม่มาแร้ว.."
"อำนวย..มีกิ๊ก..." และอีกสารพัดที่ฉันจะนึกออก...
เธอโยนช่อดอกไม้ของฉันทิ้งขยะตั้งแต่ช่อที่เขียนว่า "อำนวยไปไหน" แล้วล่ะ...
หลังจากนั้นฉันก็เพียรพยายามจะส่งดอกไม้ให้เธอในทุกๆเช้า... และเลิกลงชื่อว่า "อำนวย...ฯลฯ"
เธอเริ่มเก็บดอกไม้ไปไว้ในห้องของเธอทุกๆเช้า...
ไม่มีกุหลาบสีเหลืองที่เธอชอบแล้ว...มีแต่กุหลาบสีชมพูทั้งช่อ...
โดยที่เธอทิ้งกระดาษใบเล็กๆที่ฉันเขียนลงถังขยะ...
หลังจากเปิดอ่านมันแล้ว...
อิอิ... อย่างน้อยเธอก็ได้อ่าน...
"ช่ายยย... อย่างน้อยเธอก็ได้มาอ่าน... เนอะ..."
ลงชื่อ...
"อำ...คนอ่าน"....
...
| Create Date : 06 สิงหาคม 2550 |
| Last Update : 6 สิงหาคม 2550 5:18:17 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 564 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: ... ??? ... IP: 125.25.200.57 วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:7:29:10 น. |
|
|
|
| โดย: [ befine ] IP: 125.24.244.73 วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:13:14:21 น. |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
.....55555.....
Man is the artificer of his own happiness.
have a good day na ja
an yppah u epoh, aj an gninrom doog