... น้ำตา ...
...
ตามพจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน หรือฉบับไหนๆ... น่าจะมีแปลความขยายความกันไว้... ฉันไม่ได้เปิดดูหรอก...
เมื่อ "น้ำตา" หลั่งมาจากดวงตา เธอ ... ความรู้สึกแรก คือ ฉันตกใจ ความรู้สึกถัดไป คือ เสียใจ ความรู้สึกสุดท้าย คือ ฉันขอโทษ ความรู้สึกตอนจบ... เพราะฉันไม่ได้อยู่ตรงนั้น ฉันจึงทำได้แค่นี้... ...
สมัยที่ยัง manly (เธอเคยบอกแบบนั้นตอนที่ฉันใส่เสื้อยืดสีขาวตรา สองห่าน) เราได้รู้จักกันโดยบังเอิญ... ไม่ใช่บังเอิญหรอก โดยเพื่อนฉันนั่นแหละที่ยุ... บวกกับทุนที่ฉันก็แอบปิ๊งเธอเหมือนกัน แค่ไม่กล้าน่ะ....
ช่วงเวลาที่ได้รู้จักกันนั้นสั้นมาก... เธอมาฝึกงาน... และฉันกำลังซ่าส์ ในบทบาทที่ทำอยู่...
เธอมีบ้านอยู่ในย่านกำแพงข้าวโพด ของประเทศหนึ่ง... ที่ห่างจากเมืองไทยไปครึ่งโลก... เธอมาฝึกงาน...ที่นี่... ฉันอยู่แถวนี้มานานแล้ว...ในปีนั้นฉันทำงานอย่างสนุกสนาน... เรียกได้ว่า เป็นช่วงเวลาที่นักข่าวคนหนึ่ง พึงมีความสุขในงานที่ทำ...
...
เรามีโอกาสได้นั่งร้านอาหารริมแม่น้ำด้วยกัน... เรามีตะวันตกดินเป็นเพื่อน จนเปลี่ยนผ่านเป็นพระจันทร์... เรามีโอกาสขี่มอไซค์ข้ามสะพานลอนดอน...ด้วยกัน...
เรามีรถประจำทางที่เดินทางไกล... มีหัวไหล่ฉันรองหัวเธอไว้ตอนเธอหลับตา...(น้ำยายไหยไม่นับนะ...) เรามีเสียงเพลงจากรถขายไอศครีมที่วนมาบ่อยๆจนจำทำนองได้
เรามีเตียงนอนอาบแดดที่ถูกกั้นขวางด้วยโต๊ะวางอาหาร... แต่ไม่อาจกั้นความสนุกสนาน และรอยยิ้มของเราที่โยนกันไปมา... เรามีโอกาสได้นั่งบนเรือที่ถูกผูกไว้กับฝั่ง...ด้วยกัน... โดยไม่รู้ว่าวันหนึ่ง... เราต้องขึ้นเรือไปคนละลำ...
...
และแล้ว...วันนั้นก็มาถึง... เราอยู่ด้วยกันที่สนามบิน... เธอต้องกลับบ้าน....ฉันส่งเธอได้แค่ที่ประตู... น้ำตา... มาตอนไหนไม่รู้.... ช่วงเวลานั้นไม่ได้ยาวนานเหมือนที่คาดหวัง...
และเมื่อความอบอุ่นจากกอดสุดท้ายผ่านไป... ฉันจอดรถมอเตอร์ไซค์รอดูเครื่องบิน... รอดูเธอจากไป... น้ำตา บนเครื่องบินลำนั้น... น่าจะอุ่นเหมือนน้ำตาแถวนี้...
...
ความคิดถึง บางทีก็ก่อให้เกิด น้ำตา... ในเดือนถัดมาค่าโทรศัพท์ที่บ้านของฉันขึ้นไปชนหลักหมื่นบาท... นั่นไม่ใช่สาระสำหรับฉัน เพราะพ่อเป็นคนจ่าย... สาระสำคัญของฉัน คือ น้ำเสียง ถ้อยคำ และน้ำตา...จากเธอ...
มีจดหมายสองสามฉบับ และตลับแถบเสียงจากเธอ 1 ตลับ ตลับแถบเสียงจากฉันไม่ได้มีโอกาสส่งไป... หลังจากนั้นฉันก็หมุนไปตามโลก... ที่ฉันกำหนดอะไรเองไม่ได้...
...
13 ปีผ่านไป... จดหมาย และตลับแถบเสียงจากเธอกลับมาอีกครั้ง... เค้าล้างบ้านจะเอาของไปทิ้ง... น้องสาวเก็บเอามาให้ฉัน...
ฉันจะไม่คิดถึงเธอ... ถึงแม้ฉันจะคิดถึงเธอจริงๆ... ฉันจะไม่ตามหาเธอ.... ถึงแม้ฉันอยากจะไถ่ถามทักทาย และบอกว่าฉันสบายดีนะ... ฉันยังยิ้มได้ทีละวัน... ฉันไม่ใช่นิยายโรแมนติคอะไร... ฉันจึงไม่ยื้อยุดให้ข้ามผ่านอะไรทั้งนั้น...
ฉันแค่เก็บภาพของเธอไว้ ในช่วงเวลาที่ดีที่สุด... ของเรา... ฉันดีใจ ที่เราได้มีช่วงเวลาที่ดีด้วยกัน...
ฉันพลาดเธอนะ... กวางของฉัน... I miss you, my de(e)ar...
...
Create Date : 19 กันยายน 2550 |
Last Update : 19 กันยายน 2550 2:55:43 น. |
|
15 comments
|
Counter : 509 Pageviews. |
|
|
|
เหมือนกันเลยนิ