Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2550
 
24 สิงหาคม 2550
 
All Blogs
 
... โทรศพ.. เอ๊ยย... โทรศัพท์ ...

...

เมื่อโทรศัพท์เป็นกับระเบิด...
หูอ้า หน้าเปิด เพราะระเบิดใส่ฉัน...
แบ็ตเตอรี่หมดอายุกลางคัน
แบ็ตเตอรี่หมดอายุกลางคัน

เลยได้นอนหลับฝัน อยู่ในโรงพยาบาล...


...

ปลายสายนั้นกดปุ่มวางหูไปแล้ว...
" ว่าไงจ๊ะ... ลืมโทรศัพท์ไว้...ที่ไหน ???..."
" เอ่อ...ๆ... ซักที่นึงแหละเนอะ... "
" เดี๋ยวเราออกไปเอา...เอ่อ เอ๊ยย... เอาโทรศัพท์ กันดีกว่า... "


ssที่หนึ่ง แวะปั๊มน้ำมัน...ทำทีเข้าไปจอดเติมน้ำมัน ให้นางเอกของเรารออยู่ในรถ...
แวะฉี่หนึ่งครั้ง... แอบแว่บถามเด็กปั๊ม...
" น้องๆ.. เมื่อกี้นี้ พี่มาลืมโทร... เอ่อ คงไม่หรอกเนอะ..."
" ใครวะจะมาลืมโทรศัพท์ไว้ที่ปั๊มน้ำมัน..."

ถามเองตอบเองเสร็จสรรพ...เหงื่อกาฬเปียกชุ่มไปทั่วตัวแล้วตอนนี้...

" พี่ๆ น้ำมันยังเต็มถังอยู่เลย "
" เออ... นั่นสิ... งั้นแวะฉิ อย่างเดียวละกันนะ... ไปล่ะ.."
" ไปไหนต่อดีว๊า ไปไหนต่อดี....???" พระเอก
ของเรานั่งขับรถไปคิดในใจไปด้วย...
นางเอกสงวนท่าที เธอนั่งเงียบเชียบเรียบร้อย...แค่จับตามองไม่กระพริบ...

ssที่สอง ไปห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เคาน์เตอร์จ่ายเงินเบอร์ 8
ระหว่างที่พนักงานคิดเงินกำลังทำหน้าที่ พระเอกของเราก็เข้าไปถาม
" เอ่อ... ขอโทษนะครับ เมื่อกี้นี้... ผมลืมโทรศัพท์ไว้ที่นี่รึเปล่าครับ?..."
" พี่ถามหนูเหรอ?..." เธอกำลังง่วนคิดเงินให้กับลูกค้ารายหนึ่ง ดูไม่ค่อยใส่ใจเท่าไรนัก...
" เอ่อ... เมื่อกี้นี้... พี่มาลืมโทรศัพท์วางไว้แถวนี้รึเปล่า พอจะเห็นมั๊ยจ๊ะ..."
" พี่ไม่รู้ แล้วหนูจะรู้มั๊ยคะ??..."
" นั่นสิ...เนอะ...จะถามทำไมว๊าา..." พระเอกของเราพูดกับตัวเองในใจ...
" มีแต่พวกที่ชอบทิ้งเบอร์ไว้อ่ะค่ะ..."

" ฮี่ ฮี่... มะ มี...มะมี....." เค้าหันไปบอกนางเอกใจดีที่ยืนกอดอกรอฟังคำตอบอยู่...
" อือม..."

ssที่สาม ต้องเป็นอันนี้แน่ๆ พี่พระเอกของเราไปจอดเทียบท่าที่ร้านขายอุปกรณ์ทำเบเกอรี่...
" เจ๊ครับ ๆ...เอ่อ... เมื่อกี้นี้ผมมาลืมโทรศัพท์ ไว้ที่นี่ มีหรือเปล่าครับ..."
" มากี๊ ลื้อมาซื้อกะคาย อ่ะ.... "
" เอ่อ. ลูกสาว... เอ๊ยย ลูกชายเจ๊มั๊ง...."
" ลื้อลองไปถามอีละกาง..."

" มิน่า...มาบ่อยนะร้านนี้... ลูกสาวเจ๊เค้าสวยดีเนอะ..."
" ฮี่ ๆ ๆ.... " พระเอกเราไม่รู้ทำไง... ยิ้มสู้ไว้ก่อน...
" แหม... มีซื้อก่อนจ่ายทีหลังด้วย....ใจดีเจงๆเร๊ยยย..."
ยังไม่ทันที่จะต้องเดินไปถามลูกสาว หรือลูกขายของเจ๊...

พระเอกของเราก็... "ปิ๊งงงง"....
" ร้านเกาเหลานี่เอง... เราลืมจ่ายตังค์..."
" ไม่ใช่ร้านนี้หรอก... ลืมไว้ที่อีกร้านนึงน่ะ...นึกออกแล้วล่ะ..."


ssที่สี่ ร้านเกาเหลาเนื้อตุ๋น...
" อ่าา... ลื้อนี่เอง....30 ข้าวเปล่า 5 บาก น้ำแข็ง...รวม 36 บาก..."
เจ๊เจ้าของร้านเห็นหน้าซีดเป็นเผือก ก็จำได้เลาๆว่าเป็นเจ้าของเครื่องโทรศัพท์
พระเอกของเราดูจะโล่งอก...หลังจากพูดคุยกับเจ๊จนเค้าหยิบเครื่องมาคืนให้...

" เดี๋ยว..." นางเอกของเราไม่ยอมให้เรื่องจบลงง่ายๆ...
" เมื่อกี้นี้ ใครไม่รู้รับสาย... ชั้นอยากรู้ว่าเป็นใคร?"
" อั๊วเอง... ลื้อ มีอาราย..."
" ไม่ใช่ ๆ... ก่อนหน้านั้น มีเด็กผู้หญิงคนนึง..."
" อ๋อ... "
" ไปเรียกมาคุยกันหน่อยสิ..."
" พอแล้วม้าง ได้โทรศัพท์ก็กลับบ้านเหอะ นะ..." ถึงจะพยายามป้องกัน...แต่ก็ไม่เป็นผล...

" ทิพ... เอ๊ยยย... ทิพพพ... มีลูกค้า อยากคุยกะลื้อว่ะ...มานี่หน่อย..."
" ทิพเข้าห้องน้ำอยู่เจ๊....." เพื่อนร่วมงานช่วยส่งเสียงตอบมาแทนเจ้าตัว...
" ลื้อจาเอามอระกก หรืออาหงุ่น แทงล่ายม้าย อ่ะ..." เจ๊ลอยหน้าลอยตา...หยอกล้อสนุกสนาน...
" ผักก้อล่าย ท่อก ก้อล่ายย...ยี่ห้อตราหยก อั๊วก็มีน๊าาา..."

" ...หื้ยยย... ขอเหยียบปากยัยเจ๊นี่ซักทีเหอะวะ..."
" พอ ๆ ๆ กลับบ้านดีกว่า นะ ๆ ๆ ....."
" เดี๋ยวๆ วันหลังชั้นจะกลับมาคิดบัญชีแก...ยัยเจ๊ปาก..."
" ม่ายต้องคิกเว้ยยย....บังชีเคียหมกแร้ววว....อุอุอุ...."

...

ระหว่างทางกลับบ้านภูเขาไฟในหัวเธอยังคุกรุ่น...มีควันออกมาทางหูเป็นระยะ...
พระเอกของเราเลยหาเรื่องชวนคุยไปเรื่อยๆ...
แล้วรถก็แล่นผ่านร้านนั้น.... สปา for men only....

" นี่ไงร้านที่เป็นข่าว..."
" ร้านอะไร? ไหน?"
" ร้านสปาไง...ติดป้ายไว้ for men only...."
" แล้วก็ติดฟิล์มดำๆนะ ให้บริการแต่ลูกค้าผู้ชาย..."

" เหรอ..."

" ข้างในมันเป็นยังไงอ่ะ มองไม่เห็นเลย "

" ใช่สิ เธอจะไปเห็นได้ไง ก็มันติดฟิล์มดำไว้หมด..."
" ข้างในก็จะมีแอร์เย็นฉ่ำ เปิดเพลงเบาๆ..."

" แล้วมีอะไรอีก..."
" ก็จะมีสาวๆ สวยๆทั้งนั้นเลยนะ... ไม่รู้ไปสรรหามาจากไหน..."
" เหรอ... อือม...แล้วเค้าบริการดีมั๊ย..."
" โหยยย... สุดยอด อย่าให้เซดเร๊ย ย ย.....เอ่อ...คือ....อ่านจากข่าวอ่ะ...นะ.."

" เหรอ.... แล้ว ชั้นจะเชื่อเธอดีมั๊ย???"
" ก็แล้วแต่วิจารณญาณของผู้ฟังอ่ะ...นะ..."
" ฉันขับรถอยู่... ต้องใช้สมาธินิดนึง....คุยเรื่องอื่นดีกว่า... ฮี่ๆๆ..."


...

หลังจากนั้นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น...
แต่พระเอกของเราฟื้นขึ้นมาพบตัวเองนอนใช้สมาธิอยู่ในโรงพยาบาล...
มีที่บล้อคคอด้วย...

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า... กรรมใดใครก่อ ย่อมหนีความจริงไปได้ไม่พ้น...
....แม้จะเกือบๆแล้วก็ตาม....
อ่อ... อีกเรื่องนึง ปลาหมอ มักจะตายเพราะปาก... อิอิอิ...


ปล.นางเอกของเรื่องไม่ได้เจ็บหนักหนาอะไร
เธอหมั่นมาเยี่ยมพระเอกทุกๆวัน...
และทำความรู้จักกับนางพยาบาล...จนเกือบครบทุกคนแล้ว...

based on untold story...
...




Create Date : 24 สิงหาคม 2550
Last Update : 24 สิงหาคม 2550 3:45:44 น. 5 comments
Counter : 758 Pageviews.

 


//www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A5719486/A5719486.html ฝากช่วยโหวตให้ด้วยค่ะ วงที่ 35 เพลงลูกกรุงค่ะ ขอบคุณนะคะ แล้วจาแวะมาเยี่ยมใหม่นะคะ





โดย: lamduanjazz วันที่: 24 สิงหาคม 2550 เวลา:7:52:42 น.  

 


โดย: boatboat วันที่: 24 สิงหาคม 2550 เวลา:8:07:40 น.  

 
...

กลับจากโรงพยาบาล
ปลอกคอก็ห้ามถอดออก
มีแถมโซ่ทองคล้องไว้อีกต่างหาก

ซะล่ะมัง ...



โดย: [ befine ] IP: 125.24.247.192 วันที่: 24 สิงหาคม 2550 เวลา:9:49:38 น.  

 
อุอุ ตามมาอ่านคร้า

ว่าแต่ ทำไมไม่ชอบให้นาฬิกามาวิ่งตามเคอเซอร์ล่ะก๊ะ ก้อนาฬิกามานตามจีบอยู่เคอเซอร์อยู๋ไง อิอิ


โดย: Beee (Beee_bu ) วันที่: 24 สิงหาคม 2550 เวลา:12:11:18 น.  

 
...

...


โดย: loykratong วันที่: 25 สิงหาคม 2550 เวลา:4:46:27 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

loykratong
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]






ไม่มีอะไรขึ้นตลอด
ไม่มีอะไรลงตลอด
...ไม่มี the end of the world ...

Web Site Hit Counters

ราคาทองคำ
 

ราคาทองคำต่างประเทศ



Friends' blogs
[Add loykratong's blog to your web]
Links
 
MY VIP Friend


 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.