Group Blog
 
<<
กันยายน 2550
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
24 กันยายน 2550
 
All Blogs
 
... วันของฉัน ...

...

24 กันยายน 2550

วันนี้ไปเปลี่ยนบัตร ต่ออายุเป็นประชาชนไปอีก 7 ปี
ที่ว่าการอำเภอเลทเควสชั่นมาร์ค ใหญ่โตโออ่าจอดรถสะดวกสบาย...
เข้าไปพบ
พี่ PR คนสวย "หนูมาทำไรคะ?"
" เอาบัตรเก่ามาแลกบัตรใบใหม่ค่ะพี่ขา "
พี่ PR กดบัตรคิวให้...
" จะนั่งรอข้างนอกหรือตรงไหนก็ได้นะคะ ข้างในที่เต็มหมดแล้ว "

ฉันไปนั่งรอที่ร้านก๊วยเตี๋ยว....

" หมายเลข 5554 เชิญช่อง 88 "
ผู้ใช้บริการเพรียบเลยอำเภอนี้...
ฉันไม่ได้ยินหรอก นั่งกินก๊วยเตี๋ยวอยู่...


" หมายเลข 5554 ... ครั้งที่ 1..."
ฉันกินอิ่มพอดี กำลังจะเดินกลับไปที่รอคิว...

" หมายเลข 5554 ... ครั้งที่ 2..."
ระหว่างที่เดินอยู่ ฉันหยิบบัตรคิวของฉันขึ้นมาดู...
" อ้าว...เบอร์ของเรานิหว่า..."


" หมายเลข 5554 ... ครั้งที่ 3..."
ฉันรีบวิ่งไป... วิ่งไป... วิ่งไป... ไม่ถึงซะที...
บอกแล้วไงว่าอำเภอนี้น่ะ... ใหญ่โตโออ่าจอดรถสะดวกสบาย...


" หมายเลข 5554 ... เธออยู่ไหน...? ? ?...."
" ฉันอยู่นี่.... ที่ร้ากกก จ๋าาาา...."
ฉันยืนทำหน้าหล่อ ที่ช่อง 88... ในทันที...


" หมายเลข 5554 ... เธอลืมจ่ายค่าก๊วยเตี๋ยว... "
" เธอต้องทำธุรกรรมทางการเงินให้เสร็จก่อน ค่อยมาทำบัตร..."

ฉันมองหน้าเจ้าหน้าที่ช่อง 88 อย่างงงๆ...
เธอมองหน้าฉัน แล้วชูนิ้วชี้ขึ้นมาส่ายซ้ายขวาๆ เป็นจังหวะ...

" ไปจ่ายค่าก๊วยเตี๋ยวก่อนเลย... แม่ค้าเค้าโทรมาทวง..."


" จะไปในทันใด....จะตรงไปจะใกล้ไกล...
ถ้าหากเป็นเธอจะรีบไป... ให้เธอได้ความสบายใจ...
ขอเพียงส่งเสียงมา....ไม่ต้องโยนเขียงมา...
จะไปหา... จะไปในทันใด...ฯลฯ"
ฉันฮัมเพลงนี้อย่างมีความสุข
ระหว่างทางที่วิ่งกลับไปร้านก๊วยเตี๋ยว...น้ำตก วัง(ลูก)ชิ้น และหิน(ถั่ว)งอก... หินย้อยไม่มี...ร้านนี้ไม่ได้ขาย


" หมายเลข 5555 ... เชิญช่อง 88 "
หลังจากชำระหนี้ตามกฎหมายแล้ว ฉันรีบวิ่งกลับมาที่เดิม...

" กลับมายืนที่เดิมมม... ที่ๆเคยคุ้นตา..."

พี่ PR ยิ้มมองดูหน้าฉัน....(ป้ายบนอกเสื้อของเธอเขียนชื่อว่า พร ...)
พี่ช่อง 88 กวักมือเรียกให้ฉันเข้าไป...

" จะอยู่อีกนานมั๊ยจ๊ะ ?"

ฉันทำหน้างงกับคำถามนั้น...
" ถ้าอยู่ไม่นาน จะทำบัตรปีต่อปีให้..."
" แน่ะ มีงี้ด้วยเหรอ... เค้าต่อบัตรทีละ 7 ปีไม่ใช่เหรอพี่..."
" อยู่นานสิจ๊ะ... อีก 7 ปีมาพบกันใหม่นะพี่จ๋า...."

เธอกดแป้นพิมพ์สองสามครั้ง...

" หมายเลข 5555 ... ครั้งที่ 1..."
" หมายเลข 5554 ออกไปรอเรียกอีกครั้งนะคะ.."

" แล้ว...ไม่ถ่ายรูปเลยเหรอ?..."
" เดี๋ยวดิ ตามคิว...หมายเลข 5555 ... ครั้งที่ 2..."
" ไอ่ลูกบ้านอำเภอนี้มันเป็นไงกันวะเนี่ยยยย....ชอบให้เรียกซ้ำๆซากๆ...เดี๋ยพัด..."

ฉันหมดคำถามแล้ว จึงรีบเดินออกมาให้ห่างจากช่อง 88 ... เท่าที่เท้ายังพอมีเรี่ยวแรง...
ฉันยังอยากอยู่ให้ครบอีก 7 ปี... เพื่อมาเจอพี่คนนี้อีกครั้งนึง...


" หมายเลข 5555 ... ครั้งที่ 3..."
ฉันออกมานั่งดูพี่ช่อง 88 แล้วเธอก็พูดเหมือนเดิม...

" หมายเลข 5555 ... เธออยู่ไหน...? ? ?...."
ฉันอยากรู้เหมือนกัน... จะมีใครมาร้องเพลงตอบเธอแบบฉันรึเปล่า...
......เงียบ......
....ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่เธอเรียก....


" หมายเลข 5554 ... ไปตามหมายเลข 5555 มาให้หน่อยดิ..."
" หาาาา .... มีงี้ด้วยยยย...? ? ?...."

" นะ ๆ ๆ ... มะกี้นี้ยังที่ร้ากจ๋าา อยู่เลย นะ ๆ ๆ..."
" ถ้าอยากอยู่ให้ครบ 7 ปี ก็อย่าดื้อเลยนะคะ...ที่ร้ากกกก ขาาาา...."

" ....เง้อออ.... มีขู่ด้วยวุ้ยยยย...."

" หมายเลข 5556 ... เชิญช่อง 88 "
เธอไม่ปล่อยให้เวลาผ่านไปเปล่าๆ ด้วยการนั่งหายใจเล่นไปทีละนาที...


" 5555 อยู่ไหน... ได้ยินแล้วตอบโด้ยย..."
ฉันเดินตามหาพี่ 5555 อยู่พักนึง...ก่อนจะเดินกลับมาบอกพี่ที่ช่อง 88 ว่า...
" หมายเลข 5555 ... ไม่อาจรับสายได้ในขณะนี้...
กรุณาฝากข้อความไว้หลังสัญญาณเตือนภัย..."


ฉันเห็นพี่ 88 เขียนอะไรนิดนึง ใส่กระดาษโน้ต
แล้วชี้ให้ฉันดูปุ่มสัญญาณเตือนภัยที่แปะอยู่ข้างฝาผนัง...
มันเป็นปุ่มสีแดงสดมีตัวอักษรว่า ALARM ...
" อ่ะ ที่รัก ช่วยเอาไปเสียบไว้ให้หน่อย...นะ..."


ระหว่างที่ฉันพยายามสอดเสียบกระดาษโน้ตไว้หลังสัญญาณเตือนภัย...
ใจก็คิดไปว่า ไม่น่าเล่นมุขนี้เล๊ยยย.... จะขำหรือจะแป้กว๊าา....
ไม่รู้มือไหนไปกดถูกปุ่ม ... แล้วเสียงจากเครื่องเล่น Auto Play ก็ดังขึ้นมา...


" ที่นี่... อำเภอเลทเควสชั่นมาร์ค...

ไม่มีอะไรสายเกินไป สำหรับวันพรุ่งนี้...

และนี่คือ เสียงจากนายอำเภอ เชอริฟของเธอ...

ขอให้ทุกคนอพยพออกจากตึกโดยเร่งด่วน... ย้ำ...

ขอให้ทุกคนอพยพออกจากตึกโดยเร่งด่วน...

ถ้าไม่ใช่ไฟไหม้ ก็น้ำร้อนลวก เอ๊ยยย... อาจเกิดแผ่นดินไหว...
ขอย้ำ
...

...ถ้าไม่ใช่เหตุเพลิงไหม้ อาจะเกิดเหตุแผ่นดินไหว..."

" อย่าลืมกดบัตรคิว แล้วเดินออกจากตัวอาคารอย่างเป็นระเบียบ
ย้ำ
...

...อย่าลืมกดบัตรคิว ...ทยอยเดินออกเป็นระเบียบ...

เมื่อออกนอกตัวอาคารกันหมดแล้ว...

ถ้าไม่มีเหตุเพลิงไหม้ หรือไม่มีแผ่นดินไหว...

หาตัวไอ่เด็กพิเรนทร์คนนั้นให้เจอ...ย้ำ...

...หาตัวเด็กพิเรนทร์ที่มากดปุ่มเล่นให้เจอ...

นายอำเภอต้องการตัวมันเป็นๆ..."


ใครมัวแต่จะมากดบัตรคิวอยู่ล่ะ... ฉันเผ่นก่อนล่ะ...
เดี๋ยวเอารูปถ่ายสติ๊กเกอร์มาให้วันหน้าละกานนะ....บ๊ายบาย...
" พรุ่งนี้ไม่สาย ที่จะเอารูปมาให้เธอ ..."


...



Create Date : 24 กันยายน 2550
Last Update : 24 กันยายน 2550 23:58:24 น. 5 comments
Counter : 630 Pageviews.

 
โห..ไปต่อบัตรครั้งที่สองมาเหมือนกันเลย
ทำไมไม่เจอกันล่ะ..


โดย: ป้าวี IP: 124.120.198.41 วันที่: 24 กันยายน 2550 เวลา:22:23:19 น.  

 
ขำอ่ะ จี้ดี หัวเราะจากบนลงล่าง ซ้ายไปขวา แนวตั้ง
แนวนอนเลยอ่ะ ฮา รด เลย


โดย: ป้าซ่าส์ วันที่: 24 กันยายน 2550 เวลา:23:06:23 น.  

 
ตามคุณคนข้างบนมาค่ะ
คุณลอยกระทงไอเดียจิ้นมากค่ะ

มีรูปพี่เหลียง
ดาราในดวงใจ

ขอแวะมาดูรูปพี่เหลียง
บ่อยๆนะคะ



โดย: rendezvous (be-oct4 ) วันที่: 25 กันยายน 2550 เวลา:15:21:21 น.  

 
^
^
^
มาได้ไงอ่ะ

บ้านนี้มีสองโฉนด

หน้าบ้านเป็นของป๋า

ยายคนนี้อยู่ใน โดมของดาวซิน อ่ะ


โดย: ป้าซ่าส์ วันที่: 25 กันยายน 2550 เวลา:15:37:30 น.  

 
ทำไมมีแต่ป้าๆมาเมนต์คะเนี่ย


โดย: Piterek วันที่: 25 กันยายน 2550 เวลา:16:02:25 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

loykratong
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]






ไม่มีอะไรขึ้นตลอด
ไม่มีอะไรลงตลอด
...ไม่มี the end of the world ...

Web Site Hit Counters

ราคาทองคำ
 

ราคาทองคำต่างประเทศ



Friends' blogs
[Add loykratong's blog to your web]
Links
 
MY VIP Friend


 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.