BlogGang.com : : loykratong : ... หนูน้อยกับไม้ขีดไฟ ...

... หนูน้อยกับไม้ขีดไฟ ...

...

นึกถึงนิทานเก่าๆเรื่องนึง... หนูน้อยกับไม้ขีดไฟ...

เธอเป็นเด็กน้อยคนหนึ่ง... ที่มีบ้านยากจนเป็นของตัวเอง...
ในวันคริสต์มาสต์อีฟ เธอเดินขายไม้ขีดไฟไปตามถนน...
หิมะโปรยปราย... ขาวเย็น สวยงาม...
แต่สำหรับหนูน้อยคนนั้น... เธอหนาวเหน็บ..

ไม่มีใครสนใจซื้อไม้ขีดไฟ...
แต่ละคนล้วนมีภารกิจสำหรับคริสต์มาสอีฟ...

ถึงแม้เธอจะหิวข้าว และอยากกลับบ้าน
เพื่อมีคริสมาสต์อีฟของตัวเองบ้าง... เธอก็ทำไม่ได้...
เพราะไม้ขีดไฟยังเหลืออยู่เต็มกระเป๋า...

เมื่อยามค่ำคืนมาถึง... ผู้คนบนถนนเริ่มบางตา...
ร้านรวงเริ่มทยอยกันปิด... ทุกคนมีผ้าพันคอสีแดง สีเขียว...
เค้าไม่ได้ไปลงประชามติอะไร... นี่มันคริสมาสต์ ไม่เกี่ยวกัน...

เธอพยายามเดินหาถนนที่มีผู้คน... ที่ที่จะมีใครมาซื้อไม้ขีดไฟจากเธอ...
ในเมืองที่มีตึกใหญ่ๆ มีผู้คนมากมาย...
เธอขายไม้ขีดไฟไม่ได้แม้แต่กลักเดียว...
เขาคงใช้ไฟแช็คแก๊สกันหมดแล้วมั๊ง...

ในที่สุด...เธอหมดแรงเดิน...
...และหยุดลงนั่งพิงผนังกระจกของร้านแห่งหนึ่ง...

เธอมองเข้าไปข้างใน เห็นมีต้นคริสมาสต์ประดับไว้...
มีของขวัญวางกองที่โคนต้นมากมาย...
เธอจำได้ หนึ่งในนั้นเป็นตุ๊กตาใส่เสื้อสี...สีอะไรล่ะ...

เธอมองเห็นไม่ชัดเจนนัก จึงจุดไม้ขีดไฟขึ้น...
ตุ๊กตาของเธอ ใส่เสื้อสีชมพู......
ตุ๊กตาตัวนั้นส่งยิ้มทักทายเธออย่างเป็นมิตร...
แล้วไฟจากไม้ขีดก็ดับลง...

" ฉันคงไม่มีโอกาสได้เล่นกับเธอหรอก..."
เธอได้ยินเสียงของตุ๊กตาพูดกับเธอ... จึงจุดไม้ขีดไฟขึ้นอีกก้านหนึ่ง...
" แต่ฉันเต้นรำกับเธอได้นะ... เธอลุกขึ้นสิ..."
เธอเห็นภาพของตุ๊กตาแสนสวยลุกขึ้นเต้นรำ...
มือหนึ่งเกาะกระจก อีกมือหนึ่งถือไม้ขีดไฟให้เผาไหม้นานที่สุด...ก่อนจะดับลง...

" เธออย่าเพิ่งไปไหนนะ... อยู่เป็นเพื่อนฉันก่อน..."
ทุกครั้งที่ไม้ขีดไฟดับลง... เธอจะได้ยินเสียงของตุ๊กตาดังแว่วขึ้นมา...
เธอจุดไม้ขีดไฟก้านแล้วก้านเล่า... เพื่อนั่งฟังเสียงคุยจากตุ๊กตา...

แล้วเธอก็ตัดสินใจจะพูดโต้ตอบไปบ้าง
" ฉันหิวมากเลย..."
" เธอชอบทานอะไรล่ะ....ในร้านนี้มีของมากมายเลยนะ..."
" ฉันอยากได้คุ้กกี้ กับนมอุ่นๆ..."

ไม้ขีดไฟก้านถัดไปทำให้เธอมีทั้งคุ้กกี้ ทั้งนมอุ่นๆ...และตุ๊กตาเท็ดดี้แบร์...
" นี่คือ เท็ดดี้ เค้าอยู่กับฉันมานานแล้วล่ะ... เราอยู่ด้วยกันมาหลายปีแล้ว..."
" เหรอ... ไม่มีใครมาซื้อเธอไปเหรอ?"
" อือม... เดี๋ยวนี้มีของเล่นใหม่ๆเยอะ...ฉันกับเท็ดดี้กลายเป็นของเก่าไปแล้วล่ะ..."
" ฉัน อิ่มแล้ว ขอบใจนะ..."
" ไม่เป็นไร... เธอเป็นเพื่อนฉันนี่..."

" ฉันมีคำถามเกี่ยวกับ... ซานตาคลอส น่ะ..."
" เธออยากรู้จักเค้าเหรอ?..."
" อืม... ฉันอยากรู้ว่า...คนไหนเป็นตัวจริง... แล้วทำไมเค้าต้องไปนั่งเฉพาะใน... เอ่ออ... "
" มีสิ... คุณลุงซานต้าน่ะ... เธอรอแป๊บนึงนะ..."

ตุ๊กตาของเธอหายไปนาน....
เธอพยายามจุดไม้ขีดไฟให้ต่อเนื่อง... เพื่อรอ...

แล้วเธอก็ถามตัวเองว่า...
เธออยากจะพบกับคุณลุงซานต้า จริงๆ หรือเปล่า?...
ถึงจะงงๆอยู่ แต่เธอก็ยังนั่งจุดไม้ขีดไฟไปอย่างต่อเนื่อง...
อย่างน้อย... เธอก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาบ้าง...
อย่างน้อย... ถึงตุ๊กตาของเธอจะกลับมามือเปล่า เธอก็คงไม่ได้ว่าอะไรหรอก...

และแล้ว...
ภาพของคุณลุงซานต้าที่จูงมือพาเท็ดดี้ กับตุ๊กตาของเธอ ก็มาปรากฏตรงหน้าตู้กระจก...
ทุกคนต่างส่งยิ้มให้กันอย่างมีความสุข...
คุณลุงซานต้ายื่นมือมาสัมผัสมือของเธอ...
ไม่มีแม้ถุงมือด้วยซ้ำ มือของเธอเย็นเฉียบ...

หลังจากนั้น...เท็ดดี้ คุณลุงซานต้า ตุ๊กตาในชุดสีชมพู และเด็กหญิงขายไม้ขีดไฟ...
ทั้งสี่สหาย ร้องเพลงจิงเกิ้ลเบลล์ และเต้นรำกันอย่างสนุกสนาน....
ตามด้วยอีกหลายๆเพลง...
เพียงแค่ เธอต้องคอยจุดไม้ขีดไฟก้านต่อไปๆ...
เพื่อไม่ให้ไฟนั้นดับลง... และคงไว้ซึ่งเสียงเพลงแห่งความสนุกสนาน...

...

เช้าวันถัดมา...
คนกวาดหิมะพบร่างของเด็กหญิงตัวน้อย...
เธอนอนซุกอยู่ที่หน้ากระจกของร้าน...
เธอไม่มีลมหายใจ...
รอบกายเธอมีก้านไม้ขีดที่ถูกจุดหล่นอยู่มากมาย...
ในกระเป๋าของเธอ... ไม่มีกลักไม้ขีดที่ต้องรอขายอีกต่อไปแล้ว...
แต่...
ในกระเป๋านั้น...ยังมีตุ๊กตาใส่ชุดสีชมพู เท็ดดี้แบร์ และซานตาคลอส...

...

Create Date : 28 สิงหาคม 2550

Last Update : 28 สิงหาคม 2550 3:39:23 น.

8 comments

Counter : 5910 Pageviews.