|
|
... ความสุขที่...พอแหละล่าย...
...
วันที่ 25 กรกฎาคม 2550
ระหว่างทางที่ฉันกำลังเดินมองหา "ความสุข"
วันนี้ก็บังเอิญไปสะดุดมันเข้า...
ฉันพาพ่อไปตลาด...
ฉันได้หอมแดง พริกขี้หนู มะนาวมาทำยำปลาเค็ม
ได้ไข่ไก่ มะเขือเทศ ต้นหอม ผักชี มาทำไข่เจียว...
กลับมาบ้านบอกพ่อว่า...
เดี๋ยววันนี้จะทำไข่เจียวกับยำปลาเค็มให้ทานนะจ๊ะ...
เริ่มต้นจากล้างผักที่ซื้อมา...
คั้นน้ำมะนาวใส่ตู้เย็นไว้...
หั่นมะเขือเทศเป็นแว่นบางๆ รูปพระจันทร์คืนวานนี้...
หั่นซอยต้นหอม หวีเป๋สไลด์...ไม่ๆ ไม่เกี่ยวกัน อิอิ...
(ระหว่างที่หั่นต้นหอม ก็ดูข่าวพิพากษาคุณหมอหั่นศพภรรยาไปด้วย...)
หั่นผักชีซอยทรงเดียวกับต้นหอม แต่ยาวกว่าเล็กน้อย
แล้วเหลือใบสวยๆไว้...แปะหน้าไข่เจียว...
หั่นพริกขี้หนูซอยบางๆ...เพราะแม่ไม่ชอบเผ็ดมาก...
แล้วค่อยหั่นหอมแดง...บางๆเหมือนกัน...
จะได้ไม่เกะกะปลาเค็มในเวลาที่ลิ้มลองรสชาด...
เมื่อทุกอย่างพร้อม... ก็มานั่งลูบไข่...เอ๊ยยย...ตีไข่...555...
พอขึ้นฟองฟูๆ ก็ใส่น้ำปลาลงไปให้สีเข้มขึ้น ได้กลิ่นน้ำปลาหน่อยๆ แสดงว่าโอเค...
(เวลาปรุงรสอาหาร ฉันชอบใช้วิธีดมกลิ่นของอาหาร...
ดมได้แค่กลิ่นเค็มกลิ่นเดียวนั่นแหละ...อิอิอิ...)
ตีให้ฟองฟอดฟ่อง ฟูฟ่ากลับขึ้นมาอีกครั้ง...แต่ครั้งนี้ฟองน้อย...
เพราะไม่ใส่สบู่ลงไป... ม่ายช่ายยย...
เพราะมีน้ำปลาลงไปเจือจางความเหนียวของไข่ไก่จ่ะ...
ใส่หอมซอย 4 ก้านผักชีซอย 5...น้ามะเขือเทศ ซอย 6...
เอ้า...จอดๆๆๆ เลยป้ายแล้วเพ่... แล้วก็ตีๆ คนๆ ให้เข้ากัน...
ตั้งน้ำมันรอไฟให้ร้อน....หยดไข่ลงไป(ในกระทะ)ลองดู...
ถ้าฟูลอยขึ้นมาทันที แสดงว่าร้อนใช้ได้ละ...
เทไข่ที่ผสมผักหลากหลายซอยลงไป...
อ่ะ... น้ามะเขือเทศซอย 6 ไม่ยอมลง...กอดก้นชามอยู่...
รีบๆเขี่ยให้ลงไปหาเพื่อนในกระทะด้วยกันซะ...
แล้วก็แซะน้ำมันรอบไข่ลงในตรงกลางของไข่...ตรงกลางก็จะค่อยๆฟูๆๆ...
หรี่ไฟเล็กน้อย เดี๋ยวใจกลางไข่เจียวเราจะไหม้ซะก่อน...
ยกกระทะขึ้นมา แกว่งๆเบาๆ ให้ไข่ลอยหน้าลอยตา...ล้อเล่นในน้ำมัน...
ค่อยๆพลิกไข่...แต่ส่วนใหญ่จะแยกเป็นสองชิ้น เพราะตรงกลางมีเนื้อผักมาก...
ก็ไม่เป็นไร พลิกทีละชิ้น...เร่งไฟอีกครั้ง...แล้วก็หรี่ไฟ...
อันนี้ไม่ใช่เคล็ดลับอะไร...ลองดูเฉยๆว่า แก๊สมันออกดีรึเปล่า...5555
ชอบเกรียมมาก ก็รอนานนิดนึง ชอบสีน้ำตาลอ่อนๆก็ได้ตักขึ้นเร็วหน่อย...
ไข่เจียวเสร็จเรียบร้อย โรยผักชี พริกไทย... ไปพักไว้ในคอนโดตู้กับข้าว...
แล้วก็ไปชวนพี่ปลาเค็มจากตู้เย็นออกมา แกะห่อพลาสติกทักทายกัน...
เติมน้ำมัน เร่งไฟรอ... พอรู้จักกับพี่ปลาเค็มดีแล้ว ก็พาไปส่งลงน้ำมันที่ร้อนได้ที่...
รอแป๊บนึง หรี่ไฟลง... เนื้อข้างในกับสีผิวจะสีเดียวกัน...
ถ้าชอบเนื้อข้างในสีขาวๆ ก็ใช้แฟงแรงนิดนึง...
แกว่งกระทะเล่นๆ ให้น้ำมันชะโลมขึ้นมาด้านบนของปลาเค็ม
หรือจะใช้ตะหลิวตักน้ำมันมารดก็ได้...
ระหว่างทอดแนะนำให้ใส่หมวกคลุมผม...
เพราะมิฉะนั้น ทั่นจะกลายเป็นมนุษย์ปลาเค็ม...
เดินไปไหนใครก็รู้ว่าทอดปลาเค็มมา...
รอจนมั่นใจว่าข้างล่างสุกใช้ได้ พลิกให้อีกด้านนึงได้รื่นเริงกับความสุกบ้าง...
ทอดปลาเค็มอย่าพลิกบ่อย...
เพราะผลลัพธ์ที่ได้ อาจจะเป็นปลาเค็มขาดความสามัคคี...
แยกย้ายกันไปเป็นรัฐอิสระ...บางส่วนก็จะเป็นเศษย่อยๆ มีความกรอบเป็นของตัวเอง...
เมื่อพอใจในความสุกของปลาเค็มแล้ว ก็เชิญพี่ปลาเค็มกลับขึ้นมาพักบนจาน...
พอครัวเหนื่อยละ... ดื่มน้ำเย็นใจชื่นใจก่อน...
เพราะให้แกะก้างปลาเค็มตอนนี้มีหวังมือพองแน่ๆ...
รอให้พี่ปลาเค็มใจเย็นลงกว่านี้อีกนิ๊ดส์นึง...ก็จะดี....กว่า....เนอะ... ว่ามะ...
ระหว่างรอ ก็หาถ้วยมาหนึ่งใบใส่น้ำตาลทราย...
ตามด้วยซอสพริกจะศรีราชา พัทยา หรือบางแสนก็ได้...
และพริกไทย...กวนๆๆ ให้น้ำตาลมันไล่เตะเอา...ม่ายช่าย...
กวนให้น้ำตาลละลายในซอส....(เอาไว้ทานกับไข่เจียว)...
หลังจากนั้น พี่ปลาเค็มคงใจเย็นลงแล้ว ก็ไปเคลียร์ปัญหาก้างกัน...
เมื่อเคลียร์ปัญหาก้างตำคอกะพี่ปลาเค็มเรียบร้อย
เราก็เอาถ้วยอีกใบนึง ใส่น้ำตาลทรายลงไป...
ชวนพี่น้ำมะนาวจากตู้เย็นไปรู้จักกับน้ำตาลทราย...
ละลายพฤติกรรม ให้เขาทั้งสองครองคู่เป็นเนื้อเป็นทองแผ่นเดียวกัน...
แล้วก็ใส่พริกขี้หนูลงไปเติมความซาบซ่าให้ชีวิตคู่ของน้ำมะนาวกับน้ำตาลทราย...
ไม่ได้ๆ ชีวิตคู่จะมีแต่สนุกสนานหวานเปรี้ยวซาบซ่าส์ถึงกึ๋นเฉยๆไม่ได้...
ชีวิตคู่ต้องมีเศร้าเคล้าน้ำตาเล็กน้อย....ใส่พี่หอมแดงลงไปซะ...
เพราะพี่คนนี้ทำให้ชั้นน้ำตาไหล ตอนหั่นตัดดัดซอย....
แล้วก็ราดลงไปในคมช. เอ๊ยยย...พปค.(พี่ปลาเค็ม)...คุกๆๆๆๆ...
อ่ะ... คลุกๆๆๆ.....ดีกว่า.....55555
ถึงแม้นิสัยส่วนตัวจะไม่ใช่อย่างนั้น...แต่ฉันก็จำใจต้องทำ...
เอาผักชีมาโรยหน้าซะ...ให้สวยงาม...
เดินไปเสริฟให้พ่อกับแม่ได้ชิม...
ระหว่างทางเดินกลับบ้าน ฉันมองเห็น "ความสุข" ของฉัน
เกลื่อนกลาดกระจัดกระจายไปรอบๆตัว...
พรุ่งนี้จะพาพ่อไปตลาดอีก...
แม่ค้าบางคนบอกพ่อว่าถ้าชวนลูกมาช่วยหิ้วจะลดราคาให้.... อิอิอ...
พรุ่งนี้จะทำกุ้งทอดกระเทียม และผัดคะน้าปลาเค็ม(จากยำที่เหลือ)
...
ตกงาน ว่างงาน มันดีอย่างนี้นี่เอง....
ฉันนึกถึงสมัยเด็กๆ...พ่อไปทำงาน แม่ทำกับข้าวให้กินตอนเย็น...
พอหัวค่ำพ่อก็กลับมา นั่งกินข้าวกัน...
ตอนนี้แม่ไม่ทำกับข้าวแล้ว... เพราะไม่มีใครกลับมาทันหัวค่ำซักคน...
ตกงานมันก็มีข้อดีเหมือนกันเนอะ...
แล้วค่อยคิดวิธีทำมาหากินในวันถัดไปละกัน...
วันนี้ขอฉันอิ่มเอม กับความสุขอร่อยๆ ที่สัมผัสได้ก่อนดีกว่า....
ยังพอจะมีเงินไปจ่ายตลาดอยู่บ้างอ่ะนะ.... อิอิ.....
เคยยากจน "เวลา"...
แต่ตอนนี้ร่ำรวย "เวลา" แล้ว...
ฉันอยากทำให้พ่อกับแม่รู้สึกว่า...
ถ้าเราถูกบังคับให้กินอาหารที่ทำจากคนที่รักเราที่สุดในชีวิตทำให้กิน....
ถึงมันจะอร่อย หรือแค่พอแหละล่าย(พูกไทยไม่ชัก) ก็ต้องจำใจกิน...(หรือแอบเททิ้งตอนที่เผลอ...)
และมีคำพูดคำเดียวที่ควรจะพูดคือ "อร่อยจ่ะ อร่อย..."....555
...
| Create Date : 26 กรกฎาคม 2550 |
| Last Update : 27 กรกฎาคม 2550 5:36:23 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 715 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: Pinky IP: 144.5.59.109 วันที่: 26 กรกฎาคม 2550 เวลา:3:46:20 น. |
|
|
|
| โดย: กณ IP: 125.25.197.7 วันที่: 26 กรกฎาคม 2550 เวลา:6:43:57 น. |
|
|
|
โดย: aquaworld  วันที่: 26 กรกฎาคม 2550 เวลา:9:40:07 น. |
|
|
|
|
|
|
|
อากงจ๋า อาโกมาขออั่งเปาให้คุณหลานค่ะ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
keep up yr good kid naja.