ทุกคนเหมือน น้ำหนึ่งขวด...ผสมเกลือ....
ผสมไว้เผื่อ... ใช้เวลา... ขวดใหญ่ๆ...
ยังเด็กอยู่ มีความชื้น หล่อเลี้ยงไป...
แต่ ห้ามไม่ได้... น้ำระเหย... ทุกนาที...
เมื่อชุ่มชื้น... ชื่นชูใจ... หายระเหย...
มีฝุ่นผง มาลงเอย ในขวดนี้...
มีแมลง มาหล่นตาย หลายตัวสิ...
มีชีวี... ที่ผ่านไป กาลเวลา...
มีหลายอย่าง ทำให้เกลือ ตกผลึก...
เก็บ จำ นึก... คืนวัน เคยหรรษา...
เก็บเรื่องราว เรียนรู้ ที่ผ่านมา....
บังเอิญว่า มีตะกอน เหลือปะปน...
ชีวิตคน ยิ่งเข้มข้น ระเหยหาย...
เกล็ดเกลือตก ผลึกได้ หายสับสน...
อายุเท่า กับคนแก่...หลายๆคน...
หนีไม่พ้น ฝุ่นผงคง ตกตะกอน...
จึงปะปน ตกผลึก ตึกสูงใหญ่...
แต่ขอทาน ไม่มี แม้แต่หมอน...
วันหนึ่ง น้ำระเหยหมด... ตก ตะกอน...
เหลือตะกอน เหลือเกล็ดเกลือ.... เหลือ อะไร?....
03/04/2555