ตราบใดที่ ยังมีถนน...
คนเรา ยังคง ต้องเดินเหิน....
ผ่านกี่ฟ้า กี่พายุ ยังต้องเดิน....
ไม่ยากเกิน ฝันรออยู่ ที่ปลายทาง....

คนเรา มักจะคิดว่า พอไต่ภูเขา ขึ้นไปเรื่อยๆ...
วันหนึ่ง ก็จะ ขึ้นไปถึงจุดสูงสุด...
พอถึงแล้ว ก็ชนะแล้ว...
แต่อยู่ไม่ได้ ทำมาหากินไม่ได้....
ต้องไต่กลับลงมา.... สุดท้าย เพื่อ ทำมาหากิน....

อำนาจที่ยิ่งใหญ่ เมื่อขึ้นไปถึงได้ ก็เชยชมได้....
แต่จะเก็บรักษาไว้เป็นของตัวคนเดียว ไม่ได้.....
สุดท้าย ต้องคืนให้ธรรมชาติไป....

ธรรมชาติ จะบอกว่า ใคร ควรจะอยู่ที่ไหน อย่างไร....
ไม่ใช่เรา....

ขอให้แต่ละคนทำหน้าที่ ของตัวเอง ในวันนี้...
ลด ละ การเบียดเบียน ....
ถ้าทำไม่ได้ในทันที ก็ค่อยๆทำไป...
วันหนึ่ง เราจะรู้สึกเบา... และสบาย...