Group Blog
 
<<
กรกฏาคม 2552
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
3 กรกฏาคม 2552
 
All Blogs
 
...ปลาทอง... ของใคร...???

...



02.16 น. 3 ก.ค.52

เมื่อวันที่หกเดือนหก ฉันไปเดินตลาดนัดด้านหน้าเจเจมอลล์...
แถวนั้นเขาจะวางขายสัตว์เลี้ยง และอุปกรณ์เลี้ยงสัตว์มากมาย...
จุดประสงค์หลักในการไปครั้งนั้น เพื่อหาใครมาอยู่เป็นเพื่อน...
แล้วฉันก็ได้พบสาวสวย...คนที่หนึ่ง...คนที่สอง..คนถัดไปๆๆ...
จนถึงคนที่เหลือ.... ฉันจึงชวนเธอคนนั้น มาอยู่เป็นเพื่อน เพื่อจะได้หายเหงา...

ไม่หรอก... เรื่องราวมันไม่ได้เป็นอย่างนั้นซะหน่อย...อิอิ...

เริ่มต้นด้วยการกวาดสายตามองไปทั่วๆ...
เลือกจุดเริ่มต้น แล้วเลือกทิศทางที่ต้องการจะเดิน...
หลังจากนั้น กดปุ่ม accept... ตามด้วยปุ่ม ok...
อ่ะ นะ... ทำเป็นเกมส์คอมพิวเตอร์ไปได้ เดินซะทีเหอะ...
ไม่ใช่แพ็คแมน ไม่ใช่มาริโอ้ ซะหน่อย...

มีหลากหลายชีวิตที่ถูกจองจำอยู่แถวนั้น... ริมบาทวิถี...ในตลาดค้าชีวิต...
แม้จะมีหลากหลายชีวิต หลากหลายวรรณะ หลากหลายขั้นของบันไดยศฐาบรรณดาศักดิ์...
ชะตากรรมของมัน ล้วนมาเพื่อ "ถูกขาย"... เพื่อเติมเต็ม "ความสุข" ให้คนที่มาเลือกซื้อหา...

ชีวิตส่วนใหญ่ ต้องอาศัยอยู่ในน้ำ...
จึงจำต้องพึ่งพา น้ำ และอ๊อกซิเจน...
บางส่วนอยู่ในถุงพลาสติก...วางเรียงรายบนบาทวิถี...
บางถุงก็โชคดีที่อยู่ในร่ม... บางถุง ก็ถูกวางตากแดด...
บางถุงถูกเดินเหยียบโดยไม่ตั้งใจ...ก็มี...

ชีวิตบางส่วนอยู่ในตู้...มีไฟแสงสี ส่องให้ดูสวยงาม...
มีแอร์เย็นฉ่ำ... มีอ๊อกซิเจนจากเครื่องปั๊ม... บางที่ มีเพลงบรรเลง... .
แล้วรอ เพื่อจะทำหน้าที่เติมเต็ม "ความสุข" ให้คนที่มาเลือกซื้อหา...

มีหลายชีวิต ที่เป็นเผ่าพันธุ์แปลกๆ เป็นที่ชื่นชอบของผู้ที่ต้องการเติมเต็มความสุขด้วยสิ่งแปลกๆ
ไม่ว่าจะเป็น ลูกไดโนเสาร์ ลูกเต่าล้านปี ลูกกระรอกปวดฉี่ ลูกชะนีกำพร้า... ลูกหมาว้าเหว่...เฮ้อออ.....
การเติมเต็ม "ความสุข" ของตัวเองที่ต้องไปเบียดเบียน "ชีวิต" อื่นๆ นี่...
ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่เลยเนอะ...

ฉันจึงตัดสินใจเลือกเบอร์ 888 .... จากหลากหลายนวลนาง...
ไม่มีเหตุผลอื่นใด นอกจาก นมเธอใหญ่ สะดุดตา...
หลังจากนั้น ฉันก็จูงแม่พันธุ์วัวนม เบอร์ 888 เดินออกมาจากตลาดนั้น...

ม่ายช่ายๆๆๆๆ........ เรื่องมันไม่ได้เป็นหยั่งงี้ซะหน่อย...

ฉันเดินวนเวียนๆ ดูลูกไดโนเสาร์ ลูกเต่าล้านปี...ลูกปลาเบ่งพุง ลูกกุ้งแปดสี...ล็อปสเตอร์ก็มี...
แล้วก็ไปเห็นอาณาจักรแห่งหนอน...
หลายชีวิตเหล่านี้ ถูกเอาใส่กระบะมาอย่างยัดเยียด เบียดเสียด ถมทับกัน...
ดูเหมือนมันจะไม่ค่อยได้รับการเอาใจใส่ เพราะไร้เกียรติ์ ไร้ศักดิ์ศรี...ไร้ความสวยงาม..เฮ้ออ...ไม่มี...
มันไม่ได้มารอให้ถูกซื้อไปเพื่อเชยชม... หรือเติมเต็มความสุขให้ใคร...
มันมารอ ให้ถูกซื้อไปเป็นอาหารของน้องนกนี่เอง...

เขียนมาถึงป่านนี้... ยังไม่ไปถึงปราทองซะที...
อ่ะๆๆ... ซื้อๆมั่งละกัน... แม่ค้าเค้ามองค้อนหลายทีละ...
ฉันเลือกซื้อลูกชิ้นปิ้งสองไม้ และกาแฟเย็น...
ก็ หิว อ่ะ...

ฉันเลือกที่จะเดินกลับไปหาที่นั่งกินให้เป็นระเบียบเรียบร้อย... เพราะไม่ชอบเดินไปกินไป...
จึงเดินย้อนกลับไปในที่ๆฉันจอดรถเมล์เอาไว้... แต่ตอนนี้รถเมล์ไปไหนแล้วไม่รู้...
แม้รถเมล์จะไม่จอดคอยฉันอยู่... ก็ไม่ได้กังวลหรอกนะ...
เพราะคนขับรถเมล์บอกว่า มีรถมารับถึงสี่ทุ่ม แน่ะ...
และฉันเชื่อเขา... ฉันเชื่อคนง่ายอยู่แล้น... มิมีปัญหา...
หันมามองในแง่ดี... ฉันยังมีเวลาเดินซ่าส์แถวนี้ได้อีกเยอะ.... อิ อิ อิ...

นั่งอยู่ได้แป๊บๆ รถเมล์ก็วิ่งมาส่งคน มารับคน...
ฉันมองหน้าคนขับไม่ชัดเจน... เขามองมา ฉันยิ้มให้...โบกไม้เสียบลูกชิ้นสองลูก... ให้อิจฉาเล่น...
รถเมล์วิ่งผ่านไป เหลือไว้แต่ควันดำๆ...
ลูกชิ้นสองไม้ก็ย้ายไปสถิตย์ในพุงของฉัน... และตามด้วยกาแฟเย็นๆได้ชื่นใจดี...

ฉันเดินหน้าเข้าสู่ตลาดนั้นต่อไป... ท่ามกลาง ตลาดการค้าหลากหลายชีวิต...
จุดประสงค์ยังคงเดิม... ฉันมาหาเพื่อน...ที่จะมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน...
และฉันเลือกเธอ... ปลาทอง ของฉัน...

เพราะ ปลาทองเลี้ยงง่าย ถ้าอะไรกินไม่ได้... ก็ไม่กิน...
ก็แค่หาอะไรที่เธอกินได้มาซะ... เธอก็จะกิน... ง่ายจะตาย... อิ อิ อิ...
ปลาทองไม่ค่อยจดจำ... คิดแต่วันนี้ วันนี้...
ปลาทองขี้เป็นเวลา... ก็คือ เวลากินมากเกินไป... ก็จะขี้ออกมายาวๆๆๆๆ...
เวลาที่ไม่ปวด ก็ไม่ขี้... อือมมม...
ปลาทองพุงป่อง... เวลาว่ายน้ำ ก็ดูน่ารักดี...
ฉันชอบนั่งดูเธอว่ายน้ำเล่น...แต่ถึงแม้บางทีฉันจะเบือนหน้าหนีบ้าง...
เธอก็จะไม่ค่อยจดจำ... เพราะเธอเป็น "ปลาทอง"...

อ่ะ... ไปตักปลาทองกันดีกว่า...
ได้มา ห้าปลาทอง... อ้วนๆทั้งน้านนน...มีสีส้มๆ สีขาวๆ หัววุ้น หัวแดง...
ไปซื้อต้นไม้น้ำให้ด้วย... ได้มาหลายกระถาง...มีหางกะรอก จอกแหน...เขียวๆดี...
ตอนจบ ก็ ไปซื้อตู้ปลา ที่มาพร้อมกับชุดกรองน้ำ เครื่องปั๊ม...
คนขายบอกว่า ไม่ต้องเปลี่ยนน้ำได้เป็นเดือน... เชื่อเค้าๆ....
แล้วเราก็พาน้องปลาทอง มาอยู่บ้านเดียวกัน... อบอุ่นๆ...

ซื้ออาหารปลาซากุระมาให้ น้องปลาทองไม่ค่อยชอบ...
แต่เนื่องจาก เห็นว่าเป็นสิ่งที่ดี ต่อเด็กและเยาวชน... ฉันจึงยัดเยียดให้กินเฉพาะซากุระ...
เหมือนกับพ่อแม่สมัยนี้เลี้ยงลูกด้วยพิซซ่าฮัท เคเอฟซี แม็คโดนัลด์ รึเปล่าไม่รุ...
ไม่ใช่ประโยคบอกเล่า แต่เป็นแค่ประโยคสงสัย.... อิ อิ อิ...

แต่ ปลาทองของฉัน ดูมีความสุขดี... เพราะนอกจากซากุระ ที่อาจจะไม่ค่อยถูกปาก...
แต่เธอถูกเลี้ยงด้วยความห่วงใย และใส่ใจ... และ... จริงใจ...
ส่วนความรัก และความเข้าใจ ก็มีนะ... แต่ไม่ค่อยจะแสดงออกอ่ะ.... 5555....
ไม่กล้าคว้ามากอด แค่จุ๊บๆข้างตู้ก็พอแระ..... อิ อิ อิ...

ทุกวันนี้ ฉันก็ได้นั่งดูปลาทองแหวกว่ายในสายน้ำ ในชุดว่ายน้ำของ *** อย่างมีความสุข both...
แม้ว่าโรงงานเค้าจะเลิกผลิต และเลิกจ้างพนักงาน ไปแล้วก็ตาม....
ก็ ได้แต่คาดหวังว่า... เมื่อไหร่ว้าาา...
คนเราจะเลิกเอาเปรียบ เลิกเบียดเบียนกัน.... ซะที...

อ่ะ เริ่มด้วยปลาทอง มาจบเรื่องแรงงาน ซะงั้น....เอิ้กๆๆ..


...




Create Date : 03 กรกฎาคม 2552
Last Update : 3 กรกฎาคม 2552 3:50:14 น. 8 comments
Counter : 900 Pageviews.

 


โดย: wbj วันที่: 3 กรกฎาคม 2552 เวลา:13:49:06 น.  

 
..
จดหมาย..ถึง..ลุงกั๊ง..ที่รักยิ่งของพวกเรา
...
อยากบอกว่า..ขอบคุณคร้าบบบ..
สำหรับทุกสิ่งที่ลุงกั๊งงง..ทำให้..
ไม่ว่าจะเป็น..
ปัจจัยสี่ บวก ห้า บวก หก
คาหนม นม เนย คาเฟอิน นิโคล คิ๊ดแม๊น เอ๊ย นิโคติน
ข้อคิด วินิจฉัย ความกล้า ความมุ่งมั่น เด็ดเดี่ยว
ไม่กลัว และไม่ท้อถอย
สิ่งเหล่านี้ แม้ว่า พวกเราจะทำได้หรือไม่ก็ตาม
แต่ กระโผม ม..ม และ พรรคพวก
จะพยายามเอามาใส่ในหัวใจของพวกเราทุกๆตัว..
ถึงแม้ว่า..พวกเราจะเป็นแค่..สิ่งมีชีวิตเล็กๆ
ที่ว่ายวนอยู่ในแท๊งค์สี่เหลี่ยมใบเล็กๆ
ณ.มุมห้องของลุงกั๊ง ก็ตาม
แต่พวกเราทั้งหก..ตัว
ที่เป็นพลพรรครักลุง..กั๊ง..งง
ซาบซึ้งเสมอๆๆๆ..
แต่ลุงคร้าบบบ...
บางครั้งพวกกระโผมม รู้สึกน้อยอกน้อยใจนิดๆไม่ได้ว่า..
ลุงอ่ะ..ลำเอียงนิดๆ อ๊ะป่าว ?
เอ๊ ..หรือว่า จะจำผิดๆถูกๆ น๊อ..
อย่างว่าแหละคร้าบบ..เกิดมาอาภัพ..
ความจำดันสั้นกุ๊ดกู๋ นี่นา..
ลุงคร้าบบ..วันนี้ ..กระโผมมม ค่อนข้างหม่นหมอง
เนื่องจาก กระโผม..ต้อง..ลาจำลา..จากลุงซักระยะน่ะคร้าบ..
กระโผมม..ก้อม่ายรู้เหมือนกันว่า อยู่ๆ ทำไม หางถึงเปื่อย
เกล็ดก้อหลุดร่วง..ใจก็เหี่ยวแห้ง..
ขอลาไปแช่ยาเหลือง ที่ โกลด์ฟิช ฮอสปิตอล ซักพักน่ะคร้าบบบ..
ถ้าไม่ตายซะก่อน จะกลับมาหา
และ ..มาว่ายวน..
อยู่ในแท๊งค์ของลุงกั๊ง ดั่งเช่นเดิมฮ่ะ..
ป.ล.ท้ายนี้..
หวังว่าช่วงที่โผมไปแช่ยาเหลือง..นี้..
ลุงคงไม่ดื่มปุ๋ยเหลืองของลุงเกินโควต้าข้างฉลากน่ะคร้าบบบ..
ด้วยรัก และ เคารพ..
หัววุ้น ..จิ๊กโก๋..โนเนม..หลังแดง..ลายจุด..และ..ตุดหย่าย..
หลานทั้งหก..ของลุง..ฮ่ะ



โดย: @@@ IP: 202.57.171.12 วันที่: 3 กรกฎาคม 2552 เวลา:14:17:56 น.  

 
สรุปว่าทั้งหกตัวลาลับไปแล้วเหรอ พี่ลอย


โดย: มิกา IP: 203.146.63.182, 64.255.180.48 วันที่: 3 กรกฎาคม 2552 เวลา:21:38:55 น.  

 
...

ปลาทอง...ของใคร? (สอง)

ทั้งห้าปลาทองว่ายวนในน้ำอย่างสนุกสนาน หลังจากผ่านวันแรกมา...
ในวันแรก มันชวนกันหลบภัยอยู่ใต้ต้นไม้น้ำ ที่ฉันใส่ไว้ให้...
ในทุกๆวัน เรามีปัญหาว่าน้ำขุ่น อนุมานที่หนึ่ง เดาว่าน่าจะมาจากใบไม้เน่า...
ฉันจึงทะยอยเอาต้นไม้ออกทีละต้นๆ...ใส่ถัง แยกตั้งไว้ต่างหาก...
แล้ววันหนึ่ง ก็มีลูกปลาเล็กๆสองตัว ว่ายอยู่ในถัง...
แถมหอยอีกหนึ่งตัว...

ไม่รู้ว่ามาได้ยังไง...
แต่พอลูกปลาน้อยเติบโตขึ้นมา ก็สังเกตได้ว่า เป็นปลาทอง...
มันไม่มีสีแดง... มีแต่สีดำๆ...
ฉันเอาอาหารเม็ดบดให้... ก็กินกันได้ อย่างสบายใจ... และอยู่อาศัยกับต้นไม้น้ำได้อย่างดี...

แต่มีอยู่วันหนึ่ง... ถังน้ำของลูกปลาน้อย ถูกวางตากแดดอยู่นาน...จนน้ำในนั้นอุ่น...
ฉันเข้าใจตามสุภาษิตที่ว่า "น้ำร้อนปลาเป็น น้ำเย็นปลาตาย"
ฉันจึงปล่อยให้ถังน้ำนั้น ตากแดดต่อไป....
จะได้น้ำร้อนๆไง.... และต้นไม้น้ำก็จะได้สร้างอ๊อกซิเจนเยอะๆ...

ปลาตัวเล็กออกอาการแปลกๆมากกว่าปลาตัวใหญ่...
มันว่ายน้ำด้วยท่วงท่าแปลกๆ... มันคงไม่สบายจริงๆ...
ฉันจะเป็นห่วง และติดตามดูว่า มันกินอาหารบ้างหรือเปล่า... กินข้าวหรือยัง?...
แต่ ถึงวันนี้ มันก็ยังกินอาหารได้... มันยังอยู่รอดได้ดี...
แต่ฉันไม่รู้ว่า มันจะเติบโตขึ้นได้หรือเปล่า... เพราะปลาตัวใหญ่กว่า โตแซงหน้าไปเยอะแล้ว...

หอยลายจุดตัวนั้น... มันตีกรรเชียงขึ้นมากินอาหารเม็ด ไม่ต่างจากปลา...
มันฮุบกินไม่ได้ทั้งเม็ด... แต่หงายท้องตีกรรเชียง... ค่อยๆและเล็ม... จนได้อิ่มตามที่พอใจ...

ฉันเข้าใจธรรมชาติของปลา หอย และต้นไม้ ได้มากขึ้น...
ส่วนห้าสหายในตู้ปลา... มันอยู่สุขสบายดี... น้ำไม่ขุ่น...
บางวัน มันก็ยิ้ม... ฉันเห็น...

ก็คงไม่มีอะไรมากไปกว่านี้...
การเลี้ยงปลา ก็ดูแลเค้าให้ดีที่สุด... เท่าที่จะทำได้...
หลังจากนั้น ก็ขึ้นอยู่กับว่า...
ใครตายก่อนใคร... 55555

...


โดย: loykratong IP: 202.57.170.185 วันที่: 6 กรกฎาคม 2552 เวลา:4:58:21 น.  

 
ขอบคุณนะ จะกลับไปเข้าใจหัววุ้นของเค้าบ้าง อิอิ


โดย: ...งัวเงีย... IP: 125.24.41.44 วันที่: 11 กรกฎาคม 2552 เวลา:7:53:14 น.  

 
ในทุกๆวัน เรามีปัญหาว่าน้ำขุ่น อนุมานที่หนึ่ง เดาว่าน่าจะมาจากใบไม้เน่า...ประโยคนี้มีดีตรงคำว่าเรา


ฉันจึงทะยอยเอาต้นไม้ออกทีละต้นๆ...ใส่ถัง แยกตั้งไว้ต่างหาก...ประโยคนี้มีไม่ดีตรงคำว่า ..ฉัน

เพิ่งตามมาอ่านเจอภาคสองจ้ะ


โดย: คนไกล IP: 112.142.51.182 วันที่: 11 กรกฎาคม 2552 เวลา:19:29:03 น.  

 
อิ อิ มาเดินเล่น


โดย: model de gorrya วันที่: 31 กรกฎาคม 2552 เวลา:6:17:07 น.  

 
ที่บ้านผมเลี้ยงลูกปลาทองซื้อมาหกตัวโดนปลากระดี่กัดตายไปสามตัว อาทิตย์หน้าพ่อหยุดงานจะพาไปซื้อลูกปลาทองอีสามตัว


โดย: ศิษย์เจ้าแม่กวนอิม IP: 101.109.139.238 วันที่: 18 สิงหาคม 2556 เวลา:20:41:34 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

loykratong
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]






ไม่มีอะไรขึ้นตลอด
ไม่มีอะไรลงตลอด
...ไม่มี the end of the world ...

Web Site Hit Counters

ราคาทองคำ
 

ราคาทองคำต่างประเทศ



Friends' blogs
[Add loykratong's blog to your web]
Links
 
MY VIP Friend


 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.