... เมฆา วายุ...และ คน ....
... เมฆา และวายุ... และคน...
...
พ้นผ่านวัน ที่อาทิตย์ ได้มืดดับ...
ร้อนอบอับ.. ไร้วายุพัด ไร้เมฆฝน...
แดดผ่านฟ้า ส่องลงมา ไร้เมฆลม...
"ไม่อับจน ยังชูคอ อยู่ต่อไป... "
คนข้างล่างตะโกนขึ้นมาบอก...
"เจ้าเมฆน้อย เจ้าลมแรง หยิ่งผยอง..."
"นึกหรือว่า ต้องพึ่งผอง เธอคนไหน..."
"อย่ามัว หยิ่งทะนง ตนมากไป..."
"ฉันอยู่ได้ แม้ไม่มี ทั้งเมฆลม..."
เจ้าเมฆา และเจ้าแห่งวายุมองหน้ากันไปมา...
"ซวยละสิ...ทำไรผิดวะเนี่ยยย???.."
ไม่มีเมฆ ไม่มีลม จะทนร้อน...
จะไม่อ้อน ไม่ขอวอน ฟ้า ลม ฝน...
จะก้มหน้า จะตั้งใจ จะฝืนทน...
จะยืนยง จะอยู่ได้ แม้ไร้เธอ...
จะยืดหยัด จะกัดฟัน จะสู้ต่อ...
จะคอยรอ วันที่ฉัน เลิกเพ้อเจ้อ...
จะสดใส เปล่งประกาย แม้ไม่เจอ...
แล้วอย่าเผลอ เปลี่ยนใจกลับมา อีกละกัน...
เจ้าเมฆา และเจ้าวายุมองหน้ากันไปมา...
" คนเรา ก็ขี้งอนเยอะ เหมือนกันเนอะ..."
" อืมมม..."
ว่าแล้วเจ้าเมฆน้อย ก็ชวนเจ้าวายุ กลับไปทำหน้าที่ต่อไปในฤดูร้อนของปีนี้...
ยังคงมีเมฆน้อยลอยไป ลอยมาตามปกติ...
ยังคงมีลมพัดผ่านไปมา สองสามครั้ง...
ยังคงมี ใครนั่งเหงาๆบ้าง เป็นบางวัน...
ยังคงมีพระจันทร์ คอยพระอาทิตย์...เหมือนเคยเป็น...
...
| Create Date : 27 มีนาคม 2550 |
| Last Update : 27 มีนาคม 2550 22:06:26 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 826 Pageviews. |
 |
|
|
แหะๆ สู้ๆคับศิษย์พี่
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
แวะมาทักทายและเอากำลังใจมาฝากค่ะ