... อาทิตย์ เมฆา และพายุฤดูร้อน ....
...
พระอาทิตย์ ใยสาดแสง อย่างแรงกล้า... รู้มั๊ยว่า คนข้างล่าง ร้อนอิ๊บอ๋าย... คิดถึงใจ คนอื่นมั่งมั๊ย คะพี่ชาย... ร้อนมากมาย ร้อนเหลือล้น เกินทนกัน...
ต้องเอาผ้า ไปจุ่มน้ำ มาพันตัว... มาเช็ดถู ทั้งหูหัว ขนาดนั้น... ต้องรอให้ เวลาผ่าน ช่วงกลางวัน... เมื่อไรนั่น เลิกส่องแสง ให้แสบตา...
พระอาทิตย์ ถูกรังเกียจ จากฝูงชน... จึงหลบหล่น หายลับไป จากผืนฟ้า... รอพระจันทร์ วนเวียนมา ถึงอีกครา... เก็บคำด่า คำบ่นปน ไม่พอใจ...
ฉันก็ร้อน แรงทอแสง อยู่แบบนี้... ขอโทษที ที่เธอมา อยู่ใกล้ๆ... จากวันนี้ ฉันคงไม่ ไปไหนไกล... ไม่เผลอใจ ไม่ใกล้เธอ จนมากเกิน...
...
เจ้าเมฆา มาคนเดียว เหลียวหาลม... ไปจ่อมจม อยู่ที่ไหน ไม่หกเหิน... ไม่กวัดแกว่ง ไม่พัดไกว ให้เพลิดเพลิน... ช่างขัดเขิน ยามต้องเฝ้า ฟ้าเดียวดาย...
เจ้าวายุ ไม่ได้อู้ อยู่ไหนหรอก... มัวแต่หยอก เย้าเพื่อนเก่า มิตรสหาย... แค่พายุ ฤดูร้อน จะเคลื่อนกาย... จะเคลื่อนย้าย พาลูกเห็บมา ให้ได้ยล...
ทั้งพายุ วายุพา ฟ้าปั่นป่วน... ลูกเห็บร่วง หล่นกราว พร่างพราวฝน... ลมกระโชก ถอนต้นไม้ ได้ถึงโคน... ให้ฉ่ำฝน ให้ดับร้อน ให้ชื่นใจ...
เจ้าเมฆา มองวายุ เจ้าสำราญ... สนุกสนาน รังควาญใคร ไปถึงไหน... พาลูกเห็บ พาฝนมา รดหัวใจ... แล้วพัดไป... เหลือร่องรอย... ความทรงจำ...
ลูกเห็บหล่น ฝนก็ตก มามากมาย... หลังคาบ้าน ถูกทำลาย ไปหลายหลัง... ฝนก็รั่ว น้ำแข็งจากฟ้า มาช่วยซ้ำ... แล้วจะทำ ยังไงดี คืนนี้เรา...
ชาวบ้านบ่น ฝนลูกเห็บ ที่ลมพา... พัดพายุ มาเยี่ยมเยียน ในคืนเหงา... ถล่มกัน ไม่บันยะ ไม่บันเบา... เลยหายเหงา...เอ่า คืนนี้ ไม่ต้องนอน (กันพอดี)....
...
Create Date : 23 เมษายน 2550 |
Last Update : 23 เมษายน 2550 16:42:28 น. |
|
5 comments
|
Counter : 912 Pageviews. |
|
|
|