... เพื่อนฉัน แฟน(สนิท)กัน และบันได (2.02) ...
...
ในที่นั่ง economy class... บนเครื่องบินของ...(สายการบินไหนก็ได้... ที่พร้อมจะเป็นสปอนเซอร์)...
สาวน้อยคนหนึ่งบรรจงหยิบห่อขนมขึ้นมาจากเป้... ด้วยท่าทีนางเอ๊กก...นางเอก...
เธอใช้แค่นิ้วชี้และนิ้วหัวแม่มือ (หรือนิ้วโป้งนั่นแหละ) พยายามฉีกซองขนม...
อีกสามนิ้วของมือแต่ละข้างก็กาง กรีดกราย... ให้ดูเอ่อ... ดูดี... ในความคิดของเธอ...
เธอกำลังจะเดินทางไปศึกษาต่อ...
แต่ด้วยความหิว... เอ๊ยยย ไม่ใช่ๆ... ด้วยความความคิดถึงเพื่อนเกลอ...
เธอจึงหยิบห่อขนมขึ้นมาทำแบบนั้น...
(ตามที่กล่าวไปแล้วข้างต้น... ถ้ายังรู้สึกสับสน ก็กลับไปอ่านใหม่)...
เธอมองออกไปนอกหน้าต่าง...
มองเห็นเมฆเป็นรูปร่างต่างๆ ตามจินตนาการ...
" นู่นๆ เป็นเมฆหมู... เธอเห็นมั๊ย?"
" ฉันว่าเป็นข้างนะ มีงวงๆด้วย อ่ะ..."
" แล้วนั่นล่ะ... เธอเห็นเป็นรูปอะไร?"...
" เธอว่าเป็นอะไรล่ะ?"
" เธอว่าไง ฉันก็ว่างั้นแหละ..."
เป็นภาพของเด็กชายเด็กหญิงนั่งคุยปรัชญาก้อนเมฆกันสนุกสนานในวัยเยาว์...
ฉับพลันพนักงานบริการบนเครื่องบินก็เดินมาที่เธอนั่งอยู่...
จินตภาพนั้น ฟุ่บบบ... หายไป...
จากการรบกวนสัญญาณของเสียงนี้...
" นั่นมันเรื่องของชั้น.... เอ่อ... คุณคะ..."
แอร์โฮสเตสสาวโชว์ป้ายชื่อบนอกเสื้อ... ชื่อ อ้อย...
" หัดมีอดีตเป็นของตัวเองมั่งก็จะดีนะคะ..." เธอพูดอย่างสุภาพ(เพราะลงท้ายด้วยนะคะ)
(ช็อคโกแล็ตอาบมีดโกน... ไม่ดิ... มีดโกนเคลือบช็อคโกแล็ต...)
ก่อนจะยิ้มแล้วเดินจากไป...
สาวน้อยไม่ได้สนใจกับคำพูดนั้น...
เธอคงนั่งมองก้อนเมฆ... และอร่อยอยู่กับขนมของเธอ...
ก่อนจะเคาะกระจกหน้าต่าง...ก๊อกๆ...
" ผู้กำกับ ๆ... จาให้หนูเล่นเป็นใครกันแน่อ่ะ???..."
(นั่นสิ....ชวนสาวๆมาโยงใยกันเยอะแยะไปหมด)...
...
" แกเป็นผู้กำกับรึเปล่า?"
" เปล่า... แล้วแกล่ะ?"
" ฉันก็เปล่า....ไม่ได้เป็น..."
" แล้วใครเป็นผู้กำกับ???"....
อู๊ดกับอี๊ดยืนถามกันจนรถไฟฟ้าโบกมือลาจากไป...ทีละขบวน ๆ...
สองเกลอยืนคุยกันอยู่ที่ชานชาลาจนรถไฟฟ้าขบวนสุดท้ายกำลังมุ่งหน้ามา...
" นี่...ขบวนสุดท้ายแล้วนะ..." อู๊ดถามเพื่อน...
อี๊ดส่ายหน้า...
" ไม่ขึ้นจริงๆเหรอ..."
อี๊ดส่ายหน้าเหมือนเดิม...
" งั้นฉันไปก่อนนะ..." อู๊ดเริ่มจะคิดถึงบ้านแล้ว...เขาชักจูงเพื่อนอีกหลายคำ...
" รถหมดแล้วนะ ไม่ไปจริงๆเหรอ?"
อี๊ดจะบอกว่า "แกขึ้นไปเถอะ... ไปซะ..."
" ฉันมีแฟนแล้ว แกยังไม่มีแฟนนะ..."
แต่อู๊ดก็ไม่ยอม จะรอให้เพื่อนขึ้นรถไปกับเขาด้วย ด้วยความเป็นห่วง... พอจะเดาออกยัง...
จนรถไฟฟ้าขบวนสุดท้ายมาจอด และเปิดประตู...
ทั้งสองเกลอก็ยังไม่ได้ขึ้นรถไป...
อี๊ดผายมือให้เพื่อน "ขึ้นไปสิ...จะได้กลับบ้านไง"
" ไม่หรอก ถ้าแกไม่ไป ฉันก็ไม่ไป..."
" เอ๊าา... ไอ่นี่....ขึ้นไปเถ๊อออ..."
" ไม่ๆ..."
ก็ยึกยักกันไปมา จนประตูรถไฟฟ้าปิดลง และเคลื่อนขบวนออกไป...
" ฉันอยู่คอนโดxxแถวนี้ เดินไปแป๊บเดียวก็ถึง"... อี๊ดเฉลยความลับที่เก็บงำมาตั้งแต่แรก...
" นี่ๆ แกเห็นตึกนี้มั๊ย" เขายังชี้ให้เพื่อนที่ยืนจับรถจักรยานพับได้ดู
อู๊ดไม่พูดอะไรต่อ... เขาวางจักรยานพับได้ไว้กับพื้น...
ภาพที่สาวน้อยคนนั้นมองผ่านหน้าต่างเครื่องบินลงมาเห็น เป็นลิง...เอ๊ยยย... เป็นคนสองคนวิ่งไล่กัน...
บนชานชาลารถไฟฟ้า.... ภาพนั้นเห็นเด่นชัดขึ้นทุกทีๆ...
ชัด จนเธอจำหน้าผู้ชายสองคนนั้นได้...
และเธอก็ยังไม่ลืมจะรำพันคำหนึ่งออกมา...
" ผู้กำกับ... ตกลงจะให้หนูเล่นเป็นตัวไหนกันแน่อ่ะ....แง ๆ ๆ..."
พนักงานอ้อยทำหน้าที่ของเธอก่อนจะถึงนาทีสุดท้าย...
" ภาพเบื้องล่างที่ท่านเห็นอยู่นั้นคือ... กรุงเทพมหานคร..."
" และขณะนี้ดิฉันในฐานะตัวแทนของกัปตัน... ใคร่ขอแสดงความยินดี..."
" ที่จะแจ้งให้ผู้โดยสารทั้งหลายได้ทราบว่า..."
" เครื่องบินของเรา... กำลังมุ่งหน้าสู่ใจกลางเมืองกรุงเทพมหานคร...ด้วย..."
" ด้วยความเร็ว ที่มิได้คาดหวัง..."
" เอ่อ... มิได้คาดหมาย ด้วยค่ะ..."
" ขอเรียนเชิญทุกท่าน นั่งรัดเข็มขัดอยู่กับที่...นะคะ..."
" ใครมีของดีหนังเหนียว เอามาเผื่อแผ่กันบ้างนะคะ...ขอบคุณค่ะ..."
" ...อ่อ... ลืมไป สายการบิน xxx ยินดีที่ได้มีโอกาสรับใช้ผู้โดยสารทุกท่าน..."
" อิชั้นภาวนาว่า... ครั้งนี้ คงไม่ใช่โอกาสสุดท้ายนะคะ..."
" ไปละคะ..."
อ้อยดีดตัวเองลงจากเครื่องบินด้วยร่มชูชีพ หลังจากที่เธอวางไมโครโฟน...
...
| Create Date : 14 กรกฎาคม 2550 |
| Last Update : 14 กรกฎาคม 2550 0:32:24 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 801 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
แวะมาทักทายก่อนนอนครับ
อย่านอนดึกนักนะครับ
แล้วตกลง " อ้อย " หนังเหนียวมั้ยอ่ะครับ