|
... baking time 5 ...
...
หลังเหตุการณ์ไฟไหม้ตลาดหุ้น.. เอ๊ย... ไฟไหม้คอกกวางของคุณลุงวันนั้น... ที่บ้านของคุณลุงก็ดูเงียบเหงาลงไป...
กวางน้อย 7-8 ตัว ที่เคยวิ่งเล่นกันเริงร่า ก็ไม่มาให้เห็นหน้าอีก... พวกมันบินไปหาซานตาคลอสตัวจริงกันหมดละ...
ในคืนที่พระจันทร์สุกสว่างหลังวันปีใหม่... คุณลุงออกมานั่งผิงไฟอยู่คนเดียว... นั่งมองตอไม้ดำๆ... ที่เคยเป็นที่นอนของกวางน้อย... ตอนนี้ไม่มีหลังคา ไม่มีฝาผนัง ไม่มีกวางน้อยอีกแล้ว...
และด้วยกำลังใจเฮือกสุดท้าย... คืนนั้นไม่รู้คุณลุงไปกินยาอะไรมา... เขาเริ่มก่อสร้างกระท่อมเล็กๆขึ้นมาแทนที่ตรงนั้น...
" เอาอีกแระ... จะสร้างคอกมาขังเราอีกแระ..." รูดอล์ฟยืนบ่นๆอยู่บนบ้าน " หูยยย... ได้นอนบนพรมอุ่นๆบนบ้านนี่ได้ไม่กี่วันเอง..." " ตาแก่ใจร้ายยย..." รูดอล์ฟคิดบ่นไปเรื่อยเปื่อย... คืนนั้นใครคนหนึ่งย่องมาที่บ้านคุณลุงอย่างเงียบๆ... รูดอล์ฟสะดุ้งตกใจเมื่อใครคนนั้นเดินเข้ามา... ทั้งที่มันยังคิดบ่นไม่เสร็จสิ้นดี...
คุณลุงยืนมองผลงานอย่างภาคภูมิใจ... " กระท่อมหลังใหม่นี้ ไม่มีรั้ว..." " ประตูที่ปิดเปิด ก็ไม่มีกลอน..." ไม่มีบทกวี ไม่มีอะไรซักอย่าง...
" เออ... ขอบใจ..." มีแก้วโกโก้ร้อนยื่นเข้ามาข้างๆหูของคุณลุง... เขารับแก้วมาจิบดื่มก่อนจะ... " เง้ยยยย...." คุณลุงผงะไป เมื่อหันไปมองที่มาของแก้วโกโก้... " โถ่ ๆ ๆ... นึกว่ารูด๊อป...ซะอีก..."
" จะบ้าเหรอ... ชั้นเอง..." คุณป้าคนนั้นนั่นเอง... " เธอมาทำอะไรดึกดื่นป่านนี้..." " ฉันจะมาฉี่มั๊ง..." เธอพูดประชดคุณลุง " ที่บ้านส้วมเสียเหรอ??" คุณลุงนึกว่าเธอพูดจริง เลยชี้มือไปที่ห้องน้ำ... คุณป้าลุกเดินสะบัดไปสะบิดมา... คุณลุงยังตะโกนตามไล่หลัง... " เอ่า ๆ ๆ... เอาไฟฉายไปด้วยดิ..."
" เฮ้อออ... เดี๋ยวก็ฉี่เลอะเทอะหมด..."
คุณลุงหันกลับมาใส่ใจกับกองไฟเบื้องหน้า เขาค่อยๆจิบโกโก้ร้อนทีละนิด ๆ เพราะว่า... " ขมจิ๊บอ๋าย... ลืมใส่น้ำตาลเป่าวะเนี่ยยย..."
คุณป้าไม่ได้งอนกลับบ้านของเธอ แต่เธอกลับขึ้นไปบนบ้านของคุณลุง เธอใช้เวลากับรูดอล์ฟอยู่พักนึง...
" เป็นไงบ้าง กวางน้อย... ช่างน่าสงสารจริงๆ บ้านถูกไฟไหม้ไปหมดเลย..." " ก็เพราะแกนั่นแหละ... " รูดอล์ฟตอบในใจ ขณะที่คุณป้าเข้ามาลูบคอลูบคาง... " ไม่เป็นไรหรอกนะ... นอนบนนี้ก็อุ่นกว่าตั้งเยอะเนอะ..." " ช่าย ๆ..." อันนี้รูดอล์ฟเห็นด้วยอย่างเต็มใจ... มันหลับตาพริ้มให้เธอลูบหัวเล่น...
หลังจากกองไฟมอดไหม้จนหมด...คุณลุงเดินกลับขึ้นมาบนบ้าน... " เอ่า... เธอยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ? " " ฉันเอาเสื้อคลุมมาคืนน่ะค่ะ..." " อ่อ...คับ..." คุณลุงตอบ " ไม่คับค่ะ...ใส่สบายดี...แต่ยังไม่ได้ซักให้นะคะ..." คุณป้าตอบ... " อือม... ไม่เป็นไรคับ... ไม่ซีเรียส..." แม้ใบหน้าจะพยักเพยิดเออออตามไป แต่คุณลุงอดคิดไม่ได้.... "ทีหลังไม่ให้ยืมแล้ววุ้ย..."
รูดอล์ฟนอนขดหนุนขาหน้าของตัวเองแอบฟังลุงกะป้าคุยกัน... แล้วช่วงหนึ่งของบทสนทนาก็มาถึงจุดที่รูดอล์ฟไม่ค่อยชอบเท่าไหร่
" กวางน้อยหายไปไหนหมดแล้วอ่ะคะ? " " มันบินไปหาซานตาคลอสกันหมดแล้วอ่ะคับ " " 5 5 ห๊า ฮ่า ๆ ๆ...ห๊า ฮ่า ๆ 5 5..." คุณป้าหัวเราะร่าไปตามสมควร ก่อนจะหยุด และเริ่มถามคำถามต่อไป... " แล้วคุณยังจะสร้างกระท่อมขึ้นมาใหม่ทำไมล่ะคะ?" " ก็ ให้เจ้ารูด๊อปนี่แหละ..."
ว่าแล้วคุณลุงก็อุ้มรูดอล์ฟน้อยไปที่กระท่อม... " อ่ะ ลองดู... ชอบบ้านใหม่มั๊ย..." คืนนั้นรูดอล์ฟน้อยกระโจนหายไปในป่า เพราะมันดิ้นรนไม่ยอมเข้าไปอยู่ในกระท่อม...
คุณลุงยืนดูผลงานกระท่อมของตัวเองอย่างงงๆ... " มันไม่น่าอยู่ตรงไหนฟระ?..."
"ปลูกเรือนตามใจผู้อยู่... ปลูกอู่ตามใจผู้นอน..." คุณป้ายกสุภาษิตสมัยสาวๆมาบอกให้คุณลุงฟัง... ก่อนจะชวนกันเข้าบ้าน... บทสนทนาดำเนินต่อไป... ท่ามกลางกรุ่นไอโกโก้ร้อน...
ทั้งลุงทั้งป้าไม่ได้สนใจว่าในคืนนั้น... รูดอล์ฟน้อย จะต้องนอนหนาวในป่ารกทึบตามลำพัง...
" ฉันไม่เห็นจะอยากอยู่ในที่ที่แกให้ฉันอยู่เลย..." " ถ้าบินได้เหมือนไอ่แปดตัวนั่น...ชั้นคงบินไปแร้ววว...แง ๆ ๆ..." " ตาแก่ใจร้ายยยย....ฮือ ๆ ๆ...."
เหตุการณ์ในคืนนั้น ไม่รอดพ้นสายตาของแพรนเชอร์ ที่ส่องกล้องมองจากทางไกลลงมาเห็น... " เห็นมะ... ดูดิ... ดูตาแก่นั่นทำ..." " อือมมม..." กวางน้อยที่เหลือขานรับพร้อมเพรียง...
" ถ้าพวกเราอยู่ มันคงจับเรายัดเข้ากระท่อมนั้นแน่ๆเลย..." " ช่ายยย..." กวางน้อยต่างพยักหน้าเห็นด้วย...
" ไอ่ตาแก่หูดำ..." " ????..." ประโยคหลังกวางน้อยที่เหลือไม่เก็ท...
แพรนเชอร์จึงเงียบไป...สาดส่ายกล้องไปมาแก้เขิน... ...
ท่ามกลางความดึกสงัดในคืนนั้น... คุณลุงเดินเคาะไฟฉายไปส่งคุณป้าเหมือนเดิม... เสื้อคลุมตัวนั้น... ก็ยังห่มคลุมคุณป้ากลับบ้านไปตลอดทาง... แต่ตอนขากลับ คุณป้าไม่ลืม ที่จะยื่นให้คุณลุงห่มเสื้อคลุมนั้นกลับมาด้วย... จะเป็นเพราะเธอขี้เกียจซักจริงๆ หรือ เธอเป็นห่วงว่าคุณลุงจะหนาว... ไม่สามารถพิสูจน์ทราบได้...
แล้วคุณลุงก็กลับมาถึงบ้าน... เปิดประตูเข้ามา... เห็นรูดอล์ฟน้อย นอนขดอยู่บนพรม หลับสนิทอยู่...
คุณลุงยิ้ม ก่อนล้มตัวลงหลับอย่างสบายใจในคืนนั้น... " พรุ่งนี้ค่อยเช็คบิลนะ รูด็อป..."
คำพูดสุดท้ายของคุณลุง ทำให้รูดอล์ฟนอนหลับไม่ค่อยสนิทใจเท่าไหร่.... ...
Create Date : 04 มกราคม 2550 |
Last Update : 4 มกราคม 2550 2:11:01 น. |
|
1 comments
|
Counter : 709 Pageviews. |
|
|
|
โดย: STAR ALONE (STAR ALONE ) วันที่: 4 มกราคม 2550 เวลา:2:31:07 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ขอให้มีความสุข
คิดสิ่งใดให้สมปราถนา ทุกๆประการ
สุขภาพร่างกาย แข็งแรง
ร่ำรวย ยิ่งๆๆขึ้นไป
นะค่ะ
ได้ไปเที่ยวไหนบ้างป่าวค่ะนี่
เริ่มต้นการทำงาน
อย่าง มีความสุข นะค่ะ
edit @ 2007/01/03 16:46:58