...ในคืนที่ผิงไฟ...(baking time 2)...

...

คุณลุงค่อยๆเขี่ยถ่านก้อนเล็กๆในถาดอบขนมลงถังขยะ...
คุณลุงไม่มีขนมไปแจกเพื่อนๆได้อย่างที่หวัง...
คุณลุงเดินกลับไปหยิบหนังสือเล่มนั้น... "Cookie for Dumber"
ดูที่หน้าปก... เฮ้อ... เล่มละตั้งสามร้อย จะเขวี้ยงทิ้งก็เสียดายว่ะ....

คุณลุงปล่อยให้พระอาทิตย์ค่อยๆลับขอบฟ้าไปในเย็นวันนั้น...
นั่งดื่มกาแฟร้อน... บนเก้าอี้โยกตัวโปรด...
" พรุ่งนี้ทำใหม่ก็ได้ฟระ..."
กวางน้อยในคอกเตรียมตัวหาที่หลับของใครของมัน...

แล้วเสียงกริ่งประตูที่หน้าบ้านของคุณลุงก็ดังขึ้น...
เป็นคุณป้าที่หมู่บ้านข้างๆนั่นเอง...
เธอแวะมาเยี่ยมคุณลุงในตอนเย็น...

" ฉันเอาขนมมาฝาก " คุณป้ายื่นถุงคุ้กกี้ให้คุณลุง
" ไม่น่าจะต้องลำบากขนาดนี้เลยนะ..."

" ไม่เป็นไรจ่ะ ทำไว้เยอะเลยวันนี้..."
" จ่ะ... " (...โคดจิอายเรยยย...ทำเองก็ไหม้...)

" ลองชิมดูนะคะ..."
" จ่ะ... ขอบคุณจ่ะ..." (...อยากหยิบหนังสือนั่นทิ้งลงถังขยะตามไปจิงๆ...)

พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว...
คุณลุงชวนคุณป้านั่งดื่มโกโก้ร้อนกัน ที่บ้านของคุณลุง...
อากาศหนาวเย็นในคืนนี้...

คุณลุงจึงชวนคุณป้าลงไปข้างล่าง...
นั่งก่อกองไฟ ข้างๆคอกกวาง...
เพราะบนบ้านไม่มีเตาผิงไฟแบบฝรั่งเค้า...
ไม่มีฮีทเตอร์...
ไม่คิดว่าปีนี้บ้านเราจะหนาวได้ขนาดนี้...

" คุณเลี้ยงกวางไว้ทำไมเยอะแยะคะ? เนี่ย..." คุณป้าเอ่ยถาม
คุณลุงยังก้มๆ เงยๆ หาฟืนอยู่แถวนั้น...

เธอนั่งดูกวางน้อยหลับอย่างอบอุ่นในคอก...
" ไม่ปิดประตูให้เค้าเหรอคะ?... ลมแรงนะคะ คืนนี้..."
คุณป้ายังเอ่ยถามของเธอไปเรื่อยๆ...
คุณลุงก็ยังทยอยหอบฟืนมากองๆไว้...
เหงื่อเริ่มแตกเป็นเม็ดโป้งๆ ออกมาให้เห็น... คุณลุงยังไม่พูดอะไร...

" วันนี้... ผมทำคุ้กกี้... ทำตามหนังสือน่ะ..."
" ค่ะ... แล้วเป็นไงคะ?..."
จะเป็นไง... ก็เป็นถ่านจิ...!!!!
ไม่หรอกคุณลุงไม่ได้ตอบไปแบบนั้น... แค่นึกย้อนกลับไป...

คุณลุงไม่ได้บอกเธอว่า ตั้งอุณหภูมิเตาอบไว้ 350 C แทนที่จะเป็น 350 F...
ก็เตาอบที่บ้านคุณลุงมีแค่ 250 C คุณลุงก็เลยหมุนวอลุ่มไปที่สูงสุด...
คุ้กกี้ในเตาคงร้องว่า...ร้อนแร้วเว้ยยย... ไหม้แร้วววเว้ยยย... แต่คุณลุงดันไม่ได้ยินเอง...

" ก็ เอาไปให้เพื่อนๆ..." คุณลุงลองหาคำตอบที่น่าจะดูดี...
" อ้าว...ไม่มีเหลือไว้บ้างเหรอ เสียดายนะไม่มีโอกาสได้ชิมเลย..."
" เอ่อ... คือว่า... เอ่อออ...." (ถ้าแกอยากชิม ชั้นจะไปคุ้ยถังขยะมาให้เอามะ...)
รูดอล์ฟลืมตาข้างซ้ายขึ้นมาแอบดู...

" นี่โกโก้ร้อน คับ..." คุณลุงมือสั่นเล็กน้อยตอนยื่นแก้วให้เธอ...
" แบ่บว่า... เพื่อนเยอะน่ะคับ... เค้าเลย..."
รูดอล์ฟ กลั้นหัวเราะไว้ไม่ไหว... เผลอส่งเสียงดังขึ่กๆออกมา...

" กวางน้อยคงหนาวมั๊งคะ... ไม่ปิดประตูให้เค้าเหรอคะ.."
" อ่อ... ไม่เป็นไรหรอกคับ... เอ่อ... คุณยังไม่ได้ดื่มโกโก้เลย... จะได้รู้ว่า.."
คุรป้ายกแก้วโกโก้ขึ้นจิบ...
" ดีค่ะ อุ่นๆดี..."
" อากาศแบบนี้ ดีจังนะคะ..."
" คับ..." คุณลุงก้มหน้าก้มตาก่อไฟกองนั้น... จนสำเร็จ...

" อ่ะ นี่คับ... คุ้กกี้..." คุณลุงจัดใส่จานลายดอกมะลิ (เพราะจานนั้นแถมมากับนมตรามะลิ...)
" อากาศแบบนี้ดีจัง...นะคะ..." คุณป้าถูมือไปมาด้วยความหนาวเย็น...
" ดีคับ... มีโกโก้ร้อนๆ... มีคุ้กกี้...อร่อยๆ..."

" ยังไม่เห็นคุณหยิบกินซักชิ้นเลย รู้ได้ไงคะว่าอร่อยรึเปล่า?"
" เอ่อออ...อะ...อิอิ... นั่นสิ... แค่เห็นก็อร่อยไปครึ่งนึงแล้ว..."
รูดอล์ฟผู้แอบดู แอบกระอักกระอ่วนไส้พุงเล็กน้อย....
เพื่อนกวางรุ่นพี่อีกเจ็ดแปดตัวเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาทีละตัวสองตัว...ทุกตัวลืมตาข้างซ้ายข้างเดียว...

" อากาศหนาวจริงๆนะคะ..." คุณป้าเริ่มจับดูหูของเธอว่า ยังไม่ได้หลุดไปไหน...
เธอนั่งถูมือไปมาอยู่อย่างนั้น... คุณลุงเริ่มสังเกตุเห็น...
" อือม...ใช่คับ... หนาวจิงๆด้วย..." คุณลุงนั่งจ้องมองกองไฟอย่างสงบ...
แต่ก็เริ่มเห็นสิ่งผิดสังเกตุที่คุณป้าค่อยๆแสดงออกมา...
แล้วก็คิดเลยเถิดไปถึงไหนต่อไหน...

" ครือว่า.... ครือ... "
" ฉันเริ่มจะทนไม่ค่อยไหวแล้วค่ะ..." คุณป้าเริ่มจะทนเก็บอาการไม่ไหว...
" คุณคงไม่คิดแบบนั้นใช่มั๊ย... คือว่า...แบ่บ... เราเพิ่งรู้จักกัน..." คุณลุงเองก็กลัวๆสถานการณ์ขณะนั้น...

แล้วคุณป้าก็เผยความในใจออกมา...
" ฉันอยากจะเข้าห้องน้ำน่ะค่ะ..."

โด่เอ๊ยยย... ที่แท้ก็ปวดฉินี่เอง.....
คุณลุงได้ถึงบางอ้อซะที... ไม่งั้นได้นั่งคิดมากอยู่คนเดียวนั่นแหละ...
กวางน้อยพร้อมใจกันนอนหงายท้อง...เขย่าขาไปมา
มากน้อยตามความสะใจของใครของมัน...

หลังกลับจากห้องน้ำ...คุณป้าก็มีอาการที่นิ่งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด...

" พรุ่งนี้คุณจะทำอะไรคะ?"
" ผม...(จิบโกโก้ก่อน)..."

" พรุ่งนี้ผมจะเอาพวกมันไปส่งให้โรงชำแหละ..." คุณลุงชี้มือไปที่กวางน้อยที่นอนหงายท้องกันอยู่...
" คะ... อะไรนะคะ..." คุณป้าได้ยินไม่ถนัด...
" พาพวกนี้ไปส่งให้โรงชำแหละอ่ะ... ราคาดีนะ ยิ่งช่วงนี้ด้วย..."
กวางน้อยสะดุ้งตื่นขึ้นอย่างพร้อมเพรียง วิ่งมาเกาะรั้วคอกกั้น...

คุณลุงทำเหมือนมองไม่เห็นพวกมัน...
คุณป้าเสียความรู้สึกต่อผู้ชายแก่คนนี้...
ทำไมเขาถึงได้ใจร้ายจัง...

แต่เขาก็กึ่งจูงกึ่งลากเธอเดินกลับขึ้นมาบนบ้าน...
เธอสะบัดมือ ดิ้นรนอยู่ได้ไม่นาน ก็อ่อนระโหยไป...ด้วยคำๆนี้...

" เราย้อเย่นนน..."

...

Create Date : 25 ธันวาคม 2549		3 comments
Last Update : 25 ธันวาคม 2549 4:47:54 น.
Counter : 761 Pageviews.
Share Tweet