• ธนาคารความสุข Part 3
• ธนาคารความสุข part 2
• ธนาคารความสุข part 1
• ถามปัญหา เชิญที่นี่ครับ
• แวะมาเยี่ยมทั้งที ลงชื่อไว้ตรงนี้ได้ครับ

ความเข้าใจ : ความจริง โลกนี้มีอะไรหลายอย่าง ที่มองจากด้านหนึ่ง มุมหนึ่ง จะเห็นว่า เข้าใจว่า ..มันเป็นอย่างหนึ่ง พอเปลี่ยนจุดยืน เปลี่ยนมุมมองใหม่ ถึงรู้ว่า ความจริง..มันไม่ได้เป็นอย่างที่เราเคยนึก อย่างที่เพลง Both Sides Now ที่ผมเขียนถึงเมื่อสองสามวันก่อน บางที สิ่งที่ทำให้เราเข้าใจผิด มันก็เป็นด้วยความบังเิอิญ ด้วยการกล่อมเกลาของสื่อ ของคนรอบข้าง ของผู้ใหญ่ .. ของใครบางคนที่เราเชื่อว่า เขา"เชื่อได้" ผมนึกถึงตัวอย่างได้เยอะแยะเลย .. เช่น สมัยเด็ก ผมจะคิดเหมือนคนทั่วไปว่า.. ผงซักฟอกยี่ห้อไหนฟองเยอะ แปลว่า ดี โตมาอีกหลายๆปี ถึงได้รู้ว่า ..ฟองในผงซักฟอก ไม่ได้เป็นเครื่องชี้ประสิทธิภาพในการทำความสะอาด ตัวอย่างต่อมา อันนี้อาจจะเป็นเรื่องเทคนิคนิดนึงนะครับ ผมชอบซื้อ DVD ครับ .. และผมได้ยินเสมอว่า DVD 9 ดีกว่า DVD 5 เชื่อแบบนั้นอยู่เป็นปี จนไปเจอคนญี่ปุ่นท่านนึง ซึ่งเป็นหนึ่งในบุคคลที่บุกเบิกคิดค้นพัฒนาระบบ DVD ขึ้นมา แกฟังแล้วหัวเราะ ในความเพี้ยนของคนไทย ผมฟังแล้วจับใจความได้ข้อสรุปว่า ถ้าใครจะบอกว่า DVD 9 ดีกว่า DVD 5 แปลว่า คนๆนั้น กำลังเชื่อว่า .. สัมที่ใส่ตะกร้าใบใหญ่ จะมีคุณภาพ ความหวาน มากกว่าส้มที่อยู่ในตะกร้าใบเล็ก เพราะ DVD 9 หรือ 5 คือการบอกความต่างของความจุของแผ่น เท่านั้น ไม่เกี่ยวกับคุณภาพของภาพและเสียงแต่อย่างใด DVD 9 จะดีกว่า DVD 5 ด้วยเหตุผลเดียว คือไฟล์ของภาพและเสียง ของหนังเรื่องหนึ่ง มันใหญ่เกินกว่าที่จะจุลง DVD 5 ได้ แต่พยายามไปบีบอัด ให้ลงให้ได้ แทนที่จะใช้ DVD 9 อันนั้นแหละครับ.. เป็นกรณีเดียว ที่พูดได้ ถามว่า ความเชื่ออันนี้ เริ่มมาได้ไง ตอบว่า มาจากพ่อค้าแผ่นผีครับ เขาเคยขายแผ่น DVD 5 ได้ 100 พอบอกว่า เป็น DVD9 เขาก็ขาย 120 หรือ 140 ทั้งๆที่ต้นทุน ต่างกัน 5-10 บาท กำไรมันมากกว่า ผลประโยชน์มันมากกว่า เขาก็โกหกเราได้ โลกนี้ มีความเข้าใจหลายอย่าง..ครับ ที่ไม่ตรงกับความจริง.. มีหลายอย่าง ที่ถูกบิดเบือนจากความจริง เพื่อผลประโยชน์บางอย่าง โดยไม่นึกถึงผลเสียหายที่จะตามมา ไม่ได้ตั้งใจจะโยงไปเรื่องการเมืองนะครับ.. เพราะ่ตั้งใจว่าจะไม่พูด เพราะพูดแล้วอาจจะไม่ถูกใจใครหลายคน :) อยากบอกแค่ว่า.. หลายคนเข้าใจว่า คนคิดต่างกัน ต้องเป็นฝ่ายตรงข้ามกัน ต้องเอาชนะคะคาน แต่ในความจริงแล้ว ..เราเป็นเพื่อนที่คิดเห็นแตกต่าง..ได้ครับ สุขสันต์วันศุกร์นะครับ   Create Date : 17 มีนาคม 2549     Last Update : 17 มีนาคม 2549 19:21:49 น. Counter : 825 Pageviews.   17 comment Share Tweet

Promotion Love Cycle ถ้าคุณเคยเรียนการตลาดมา.. คุณอาจคุ้นกับศัพท์ว่า Product Life Cycle อยู่บ้าง พูดโดยสังเขป .. มันคือทฤษฎีว่าด้วยวงจรชีวิตของสินค้า มีช่วงแนะนำ เติบโตปรู๊ดปร๊าด คงที่อยู่ตัว และถดถอย พูดแบบพุทธศาสนา .. สินค้าทั้งหลาย ก็อยู่ในกฏว่าด้วยความไม่เที่ยง เหมือนกับทุกอย่างในโลก.. คือ.. เกิดขึ้น.. ตั้งอยู่ ..แล้วก็ดับไป ถ้าเอาตรรกะเดียวกันมาอธิบายความรัก ก็คงต้องเชื่อว่า .. ความรักมีช่วงเวลาของมันด้วยเช่นกัน มีช่วงเริ่มต้นแนะนำตัว ช่วงที่มันเข้าที่คงที่ และถดถอย ความสัมพันธ์ที่ดูหวือหวาดูดีที่สุด มักจะเป็นช่วงแรก ช่วงที่บางคนเรียกว่า "โปรโมชั่น" ภาษาชาวบ้านเขาเรียก "จีบกัน" เหมือนที่เวลามือถือค่ายต่างๆ อยากจีบเราให้เป็นลูกค้าเขา ก็จะนำเสนอสารพัดเงื่อนไขสวยหรู ดูเวิร์คๆ มาดึงดูดเรา แต่พอหมดโปรโมชั่นแล้ว.. อะไรๆก็อาจจะไม่สวยหรูดูดีเหมือนเดิม ฟังดูเหมือนผมมองโลกในแง่ร้าย เหมือนโลกนี้มันโหดร้าย ไม่ควรจะมีความรักนะครับ .. แต่ฟังก่อน .. สินค้าทุกตัว มีวัฏจักรของมันก็จริง แต่ถ้าเราสังเกตให้ดี สินค้าแต่ละตัวไม่ได้มีอายุขัยเท่ากัน ดูอย่างโคคาโคล่า สิครับ เกิดขึ้นมาบนโลกตั้งแต่ปี 1886 ถึงวันนี้ ก็ 120 ปีแล้ว มีขึ้นมีลง มาหลายรอบ แต่ก็ยังทำโปรโมชั่นใหม่ๆ เพื่อให้อยู่รอด และหวานซ่าได้เสมอ ฉันใดฉันนั้น.. ความรัก เองก็มีช่วงโปรโมชั่น และช่วงต่างๆสั้นยาวไม่เท่ากัน ตามเหตุและปัจจัย ไม่ได้แปลว่า มันจะต้องจบลงในชั่วปีสองปี หรือสิบยี่สิบปีเสมอไป ถ้าเป็นโคคาโคล่า ทุกอย่างขึ้นกับ CEO ผู้นำทัพ แต่ถ้าเป็นความรัก ทุกอย่างมันขึ้นกับคนสองคน ย้ำว่าสองคนนะครับ ไม่ใช่แค่คนใดคนหนึ่ง ที่สำคัญ.. มนุษย์เราไม่ใช่สินค้า เรามีสิ่งนึงที่สินค้าไม่มี คือความรู้สึก นึกคิด จิตใจ ประสบการณ์ การเรียนรู้ และสติปัญญา รักแท้ เกิดขึ้นได้.. รักยืนยง มีได้ โปรโมชั่น หมดแล้ว ก็ออกโปรโมชั่นใหม่ได้เสมอ ตราบเท่าที่ฝ่ายนึง ยังอยากใช้โทรศัพท์ยี่ห้อนั้น และอีกฝ่าย ยังอยากให้อีกฝ่ายเป็นลูกค้าไปชั่วนาตาปี ตราบเท่าที่สองฝ่าย ยังรัก และเทิดทูนกันและกัน อย่างที่บอก.. มันเป็นเรื่องของคนสองคน ขอให้คุณมีโปรโมชั่นให้คนรักของคุณไปนานๆนะครับ :)   Create Date : 16 มีนาคม 2549     Last Update : 16 มีนาคม 2549 2:22:05 น. Counter : 1187 Pageviews.   35 comment Share Tweet

๋JK Rowling จากเรื่องร้ายกลายเป็นสวรรค์ ผมพยายามนึกว่า ณ วันนี้ี้ คนที่มีชีวิตในทางโลก ยังรับสื่อต่างๆอยู่บ้าง ที่ไม่เคยได้ยินชื่อของพ่อมดน้อย แฮร์รี่ พอตเตอร์ จะมีสักกี่คน แฮร์รี่ พอตเตอร์ หรือที่บางคนเรียกเล่นๆว่า ช่างปั้นหม้อ ขนดก กลายเป็นวรรณกรรมเยาวชน ที่ขายดีที่สุดในโลกเล่มนึง เป็นหนังสือที่ทำให้เด็กหลายคนสนใจการอ่านขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ แต่ที่ไม่น่าเชื่อไปกว่านั้น .. แฮร์รี่ พอตเตอร์ เป็นผลิตผลจากมันสมองของคุณแม่วัยกลางคนที่โดนสามีทิ้ง ไม่มีงาน ไม่มีเงิน เธอแบกความระทมทุกข์ เข้าไปนั่งในร้านกาแฟ และอาศัยจินตนาการเป็นเครื่องบรรเทาทุกข์ เธอปลดปล่อยตัวเองผ่านตัวละครที่เธอสร้างขึ้น ลงบนกระดาษเช็ดปากในร้านกาแฟ นั่นคือห้องทำคลอดของ แฮร์รี่ พอตเตอร์ เด็กที่มีพื้นเพน่าเวทนา เป็นลูกกำพร้า อาศัยลุงป้าอยู่ในห้องใต้บันได แฮร์รี่ พอตเตอร์ ขาดหลายสิ่งเหมือนกับ เจเค โรวลิ่ง แต่มีสิ่งหนึ่ง ที่ เจเค โรวลิ่ง ไม่มี และไฝ่ฝันอยากจะมี นั่นคือ "เวทย์มนต์" ถึงวันนี้.. แม่ม่าย โรวลิ่ง จะยังไม่มีเวทย์มนต์อย่างแฮร์รี่ พอตเตอร์ แต่พ่อมดน้อย ก็บันดาลให้เธอกลายเป็นผู้หญิงที่ประสบความสำเร็จ และโด่งดังที่สุดคนหนึ่งในโลก รายได้มหาศาลมาจากค่าลิขสิทธิ์หนังสือ ภาพยนตร์ของที่ระลึกต่างๆ ในปัจจุบัน เกิดขึ้นได้เพราะเรื่องร้ายที่เกิดกับเธอโดยแท้ ลองนึกว่า.. ถ้าวันนั้น สามีเธอไม่ทิ้งไป วันนี้ เธอก็อาจจะยังคงเป็น แม่บ้านโทรมๆคนนึง ที่เลี้ยงลูกไปวันๆ พึ่งพารายได้นิดๆหน่อยๆจากสามี เหมือนเดิม เธอไม่ใช่คนแรก ไม่ใช่คนเดียว และผมเชื่อว่า.. ไม่ใช่คนสุดท้าย ที่เจอกับเรื่องร้ายๆในชีวิต แล้วอาศัยเรื่องร้ายนั้น เป็นบาทฐานในการไต่ขึ้นไปสู่จุดที่ดีกว่า สูงกว่า สง่างามกว่า จุดเดิมที่เธอต้องสูญเสียไป ถ้ามูลสัตว์ ที่เน่าเหม็น ยังเป็นปุ๋ยชั้นเลิศให้พืชพรรณงอกงามได้ฉันใด เรื่องเลวร้ายในชีวิตที่เจอ ก็ย่อมนำความงดงามมาให้ชีวิตเราได้เฉกเช่นกัน อยู่ที่เราจะมีสติปัญญา จะนำพาชีวิตไปได้แค่ไหน จากจุดนั้น จะไปได้สูง ได้ไกลอย่าง เจเคโรวลิ่งไหม คงไม่สำคัญ ขอเพียงแค่่.. อย่าจมกับเรื่องร้ายๆนานเกินไปนะครับ มันเหม็น.. :)   Create Date : 15 มีนาคม 2549     Last Update : 15 มีนาคม 2549 1:14:39 น. Counter : 842 Pageviews.   17 comment Share Tweet

Both Sides Now ใครที่รู้จักผมเป็นการส่วนตัว จะทราบว่าผมเป็นนักฟังเพลง เวลาตอบกระทู้ บางทีผมก็ยกเนื้อเพลงมาเล่าให้ฟัง บ้างก็เล่าถึงชีวิตของนักร้องศิลปินบางคน ที่ใช้อ้างอิงกันได้ แต่หลายคนอาจไม่ทราบว่า ข้อเสียในการเป็นนักฟังเพลงของผม คือผมจะสนใจในรายละเอียดส่วนดนตรี มากกว่าเนื้อร้อง นั่นคือเหตุที่หลายๆครั้ง ผมรู้จักเพลงดีๆมานานแสนนาน โดยไม่รู้เลยว่า ความหมายของมันคืออะไร เพลงดีๆหลายๆเพลง ก็เลยกลายเป็นเพลงธรรมดาๆสำหรับผม เหมือนชีวิตของหลายคนที่อ่านอยู่ .. บางที เรามีสิ่งดีๆใกล้ๆตัว แต่เราไม่เคยรับรู้ หรือมองเห็นค่าของสิ่งนั้น ต้องรอให้มีเหตุการณ์อะไรสักอย่าง มาเตะหัวใจเราให้ตื่น มาเห็นความจริง มาเปลี่ยนมุมมองที่เราเคยมี มามองในด้านที่เราไม่เคยเห็น หรือเห็นแต่ไม่เคยสนใจมาก่อน ................. ช่วงส่งท้ายปีเก่าเมื่อราว สาม-สี่ปีก่อน ผมไปดูหนังเรื่อง Love Actually พนันได้ว่าหลายคนชอบหนังเรื่องนี้ เหมือนกัน ผมไปสะดุดเพลงเข้าเพลงนึง ในหนัง ที่ผมรู้จักมานานแล้ว .. แต่ไม่เคยใส่ใจให้ค่าอะไรเป็นพิเศษ เพลงชื่อว่า.. Both Sides Now ร้องโดย Joni Mitchell ครับ จะว่าไปตอนที่ได้ยินเพลงนี้ในหนัง ผมก็ยังเหมือนเดิม คือชอบดนตรีของฉบับนี้มาก แต่ก็ไม่ได้สนใจเลยว่าเนื้อเพลงเขาร้องอะไรบ้าง จนกระทั่งผมไปนั่งฟังเพลงนี้ ที่ออฟฟิศเก่า แล้วเจ้านายผมมานั่งฟังด้วย แล้วแกก็เล่าให้ฟังว่าเนื้อเพลงนี้มันดียังไง แกบอกว่า เนื้อเพลงเล่าถึงมุมมองของคนสามวัย จากวัยเด็ก ที่ชอบมองท้องฟ้า เห็นเมฆแล้วก็จินตนาการไปสวยงาม พอโตขึ้น เมฆกลับกลายเป็นตัวขวางแสงแดด ตัวสร้างฝนและหิมะ เป็นต้นเหตุของอุปสรรคไม่ให้เราได้ทำหลายอย่างที่อยากทำ พอมองย้อนกลับไป.. เออนะ ดูเหมือนตอนเด็กๆเราไม่เคยรู้จักเมฆเลย พอเป็นวัยรุ่น วัยหนุ่มสาว เราก็มีมุมมองความรักแสนหวานสีสวย แต่พอรักกลับกลาย ฝันสลาย ถึงได้เห็นอีกด้านของความรัก เห็นทั้งมุมของการรับ และการให้ .. การพบและพลัดพราก เห็นว่ามันก็แค่อีกเรื่องราว ที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไป ในชีวิตยึดมั่นถือมั่นกับมันไม่ได้ มองย้อนกลับไป.. เหมือนกับเราไม่เคยเข้าใจความรักเลย พอเลยวัยหนุ่มสาวไป เป็นผู้ใหญ่ มองย้อนดูชีวิต ที่เห็นและเป็นไป ผ่านชีวิตแต่ละวันมาก็มาก ทั้งดี ทั้งร้าย ทั้งได้ และเสีย มองย้อนกลับไป ถึงได้เห็นว่า ชีวิตก็เป็นคล้ายภาพลวง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ยึดมั่นอะไรไม่ได้ เหมือนเราไม่รู้ ไม่เข้าใจ ความจริงของชีวิต นายเก่าผมบอกว่า.. บางทีคนที่รู้จักชีวิตมากที่สุด คือคนที่รู้ตัวว่า.. เราไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับมันเลย คนที่ฉลาดที่สุด.. คือคนที่รู้ตัวว่าตัวเองโง่มากนั่นแหละ เพราะถ้าอัตตามันบังตา มันก็ไม่เห็นความจริง บางทีความจริงอยู่ใกล้แค่ไรผม ติ่งหู ปลายจมูก ก็ไม่เคยเห็นเลย ว่ามันมีอยู่ ฟังแล้วขนลุกครับ ... เสียดายที่ผมเอาเพลงมาใส่ไม่เป็น ใครทำเป็นช่วยแนะนำผมหน่อย คราวหลังพูดเรื่องอะไรแบบนี้ จะได้ฟังเพลงด้วย เนื้อเพลงที่ว่า อยู่ข้างล่างนี่ครับ :) Rows and floes of angel hair And ice cream castles in the air And feather canyons ev’rywhere I’ve looked at clouds that way But now they only block the sun They rain and snow on ev’ryone So many things I would have done But clouds got in my way I’ve looked at clouds from both sides now From up and down, and still somehow It’s cloud illusions I recall I really don’t know clouds at all Moons and junes and ferris wheels The dizzy dancing way you feel As ev’ry fairy tale comes real I’ve looked at love that way But now it’s just another show You leave ’em laughing when you go And if you care, don’t let them know Don’t give yourself away I’ve looked at love from both sides now From give and take, and still somehow It’s love’s illusions I recall I really don’t know love at all Tears and fears and feeling proud To say I love you right out loud Dreams and schemes and circus crowds I’ve looked at life that way But now old friends are acting strange They shake their heads, they say I’ve changed Well something’s lost, but something’s gained In living ev’ry day I’ve looked at life from both sides now From win and lose and still somehow It’s life’s illusions I recall I really don’t know life at all I’ve looked at life from both sides now From up and down, and still somehow It’s life’s illusions I recall I really don’t know life at all สุขสันต์วันอังคาร .. วันนี้วันพระครับ :)   Create Date : 14 มีนาคม 2549     Last Update : 14 มีนาคม 2549 9:17:36 น. Counter : 1023 Pageviews.   21 comment Share Tweet

ธรรมะ อยู่ไกลๆ จริงเหรอ?? ผมมีเหตุอยู่หลายข้อ ที่ทำให้ต้องหันกลับไปมองตัวเองอย่างจริงจังอีกครั้ง เมื่อช่วงปีใหม่ที่ผ่านมา จนถึงเดือนที่แล้ว ที่จริงข้อธรรมคำสอนที่ผมได้ยินได้ฟังมามันก็มีไม่น้อย แต่เชื่อไหมครับว่า.. บางข้อนี่..ได้ฟังมาสิบกว่าปี ถึงจะเข้าถึงจริงๆว่า ความหมายมันคืออะไร ผู้รู้ท่านสอนว่า.. ธรรมะ อาจเข้าใจได้ แต่เข้าถึงไม่ได้..ด้วยการฟังแล้วคิด เหมือนคนไม่เคยกินโรตีบอย ได้แต่กลิ่นแต่ขี้เกียจไปยืนต่อคิวแบบผม ถึงจะเห็นจะอ่าน จะฟังคนบรรยายให้ละเอียด แจ่มชัดยังไง ก็คงไม่เท่าการรับรสที่ผ่านลิ้นของเราเอง ธรรมะ ก็มักเป็นแบบนั้นแหละครับ สมัยเด็ก ผมมักจะนึกภาพเหมือนๆหลายท่านตอนนี้ ว่า.. ธรรมะคืออะไรสักอย่าง.. สูงๆ .. อยู่ไกลๆ.. จะเข้าถึงได้ ต้องหลับตา ต้องนั่งสมาธิ ต้องเดินจงกรม ต้องนุ่งขาวห่มขาว ต้องอยู่ในวัด หรือในห้องพระ ต้องอยู่ในที่เงียบๆ จนเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา ผมเพิ่งตระหนักว่า ธรรมะ ไม่ได้อยู่ไกลอย่างที่เราคิด มันอยู่ในทุกขณะจิต ในตัวเรา รอบๆตัวเรา มันคือธรรมชาติของกาย ธรรมชาติของจิต ถ้าเราอยากเห็นธรรม ก็เพียงแค่ "รู้สึกตัว" แบบ สักว่ารู้สึกตัว ไม่ถลำไปจ้อง ไม่บังคับ แต่ไม่ไหลตามมันไป เป็นการรู้สึกตัวแบบ "ทางสายกลาง" เหมือนเราดูละคร โดยไม่ชะโงกหน้าไป ไม่ไปพยายามแต่งเรื่องให้เขาใหม่ เราก็จะเห็นความจริงแห่งธรรมชาติ ของกายและจิต ว่าไม่มีอะไรเลย ที่เกิดขึ้นตั้งอยู่ แล้วไม่ดับไป จะความโกรธ หรือความรัก ความเฉยๆ หรือวุ่นวาย ความทุกข์ หรือความสุข มันล้วนแต่มา อยู่สักพัก แล้วก็ไปตามกาล ยกตัวอย่าง เมื่อวานมีโทรศัพท์ใครบางคน ที่ผมไม่สบายใจจะคุยด้วยแล้ว โทรเข้ามือถือผม ความรู้สึกแรกคือตกใจ สับสนว่าควรจะรับดีไหม แล้วความไม่อยากก็ตามมา ผมรับไปหนึ่งครั้ง พูดธุระเท่าที่จำเป็นด้วยความสุภาพ พอครั้งที่สอง เทวดา ท่านคงสงสารผม โทรศัพท์เลยแฮงค์ ไปซะงั้น ผมคิดกังวลอยู่สักพัก ว่าเธอจะเข้าใจว่า การรับโทรศัพท์ครั้งแรก คือสัญญานบวกของผม และจะยังโทรมาอีก เรื่อยๆ ตอนที่เห็นชื่อเธอบนโทรศัพท์นั่นคือความรู้สึกตกใจ พอมันจบลง ความสับสนเกิดขึ้นแทน ว่าจะรับไม่รับ ตามมาด้วยความกังวล ซึ่งก็เกิดหลังจากความสับสน แล้วสักพักก็สงบ ไปวุ่นวายเรื่องอื่นต่ออีก เห็นไหมครับว่าอารมณ์มันเกิดขึ้นไวมาก มันเกิด ดับ เกิด ดับ เพราะจิตคนเราเกิดดับตลอดเวลา เหมือนกระแสไฟฟ้าจากหลอดไฟ ที่กระพริบๆๆๆๆๆ แต่เราไม่เคยเห็นด้วยตาเปล่า ว่ามันกระพริบ เราเห็นแค่ความสว่างที่เกิดมาต่อเนื่องเป็นสาย ไม่ต้องหลับตา ไม่ต้องอยู่ในวัด ไม่ต้องนุ่งขาว ไม่ต้องทิ้งความเป็นสาวทันสมัย หรือหนุ่มไฮโซ เห็นได้แม้ภายใต้เมคอัพหนาเตอะ หรือบนรองเท้าปราด้า ไม่ต้องนั่งสมาธิ แต่นั่งรถเมล์รถพอร์ช ซีรีส์เจ็ดก็เห็นได้ ว่านี่คือธรรมชาติของจิต ที่ทำงานตลอดเวลา แต่ไม่มีอารมณ์ใดคงที่ เที่ยงแท้ แน่นอน มันเกิดมา แล้วก็ดับไป ทั้งนั้น นี่ก็คือการปฏิบัติธรรมง่ายๆแต่ได้ใจความแล้วครับ :)   Create Date : 12 มีนาคม 2549     Last Update : 12 มีนาคม 2549 18:42:23 น. Counter : 828 Pageviews.   17 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• วิมุตติ
• แสงดาวส่องทาง
• มะลิเจี๊ยบ
• แหนมเนือง
• Fan Page aston27
• BlogGang.com