ยิ่งมาก กลับน้อย
เรื่องมันเริ่มขึ้นสืบเนื่องเพราะคอมพิวเตอร์ที่ทำงานผมมันช้าครับ
ผมเลยได้อาศัยเวลาจะหาข้อมูลอะไรในเนทนี่แหละ เป็นเวลาดูจิต ดูความเบื่อของตัวเอง ว่าความเบื่อมันก็ขึ้นๆลงๆอย่างนั้น
แล้ววันนี้ ดูๆอยู่ ก็เห็นความคิดมันผุดขึ้นมาอันนึง คือจะว่าไป ถ้าย้อนไปสามปี คอมพิวเตอร์เครื่องนี้ มันแจ๋วมากเลยนะจอร์จ
แต่ทุกวันนี้ มันช้าลง เพราะโปรแกรมเอย เว็บไซท์เอย มันใหญ่ขึ้น มันใช้ Resource ของเครื่องเยอะขึ้น ที่เคยเร็ว เลยกลายเป็นช้า
ผมพาลนึกไปถึงเรื่องเงินเดือน
สมัยผมยังเรียนอยู่ เคยนึกว่า โหย.. ถ้าเงินเดือนสัก เก้าพันหมื่นนึง ผมคงแฮปปี้แล้ว
ผมเริ่มทำงานด้วยเงินเดือน 7,120 บาท จำแม่นเลย.. จริงๆเงินเดือนน่ะ 6 พันนิดๆ บวกค่าครองชีพอะไรอีกหน่อย
ทำไปได้ไม่ถึงปี แจ๊คพ็อตแตก เขาปรับฐานเงินเดือนใหม่ กลายเป็น 12,000 บาท สมัยเกือบ 20 ปีก่อน โอ๊ววว.. เยี่ยมมั้ยล่ะ ซาร่าพาราเซตามอล
แล้วไงล่ะ.. วันนี้เงินเดือนไปถึงไหน กลับรู้สึกว่ามันไม่เยอะเหมือนเดิม
นานมาแล้ว ผมเคยได้ FWD Mail พูดเรื่องทุกข์ของคนเมือง เขาบอกว่า เรามีตึกสูงระฟ้า.. แต่จิตใจคนกลับเตี้ยลง เราหาเงินได้มากขึ้น แต่เรามีความสุขจากการใช้มันน้อยลง
ประเด็นจึงไม่ได้อยู่ที่ว่า เราหาเงินได้เท่าไหร่ ถ้าเราหาเงินได้เท่าเดิม แต่ใช้น้อยลง เราก็จะรู้สึกว่าเรามีเยอะขึ้น หรือถ้าหาเงินได้เท่าเดิม แต่ใช้มากขึ้น มันก็จะรู้สึกเหมือนเรามีน้อยลง
เป็นผู้ใหญ่นี่ มันติดอยู่คำเดียว ว่า.. ภาระ น่ะครับ
ฉะนั้น ถ้าเข้าใจได้ว่า ซอฟแวร์บางตัวมันจำเป็นสำหรับเครื่องคอมของเรา ก็พอทำใจได้ว่า เครื่องมันก็คงช้าลง ไม่ปรู้ดปร้าดเหมือนเดิม แต่ก็อาจจะต้องไปดูว่า เครื่องเรามีอะไรไม่จำเป็นเก็บไว้หรือเปล่า
วันนี้ เหมือนมาบ่นให้ฟัง.. แต่ผมให้กำลังใจตัวเอง และทุกท่านนะครับ
วันศุกร์อีกแล้ว.. เร็วจังเลย
วันนี้พาคุณไปฟังเพลงจากอัลบั้ม "พี่น้องในอ้อมแขน" ของคณะ ไดร์ สเตรท (Dire Strait) ครับ เพลงชื่อว่า จะกังวลไปทำมั้ย.. why worry
Create Date : 22 พฤศจิกายน 2549 |
Last Update : 29 พฤศจิกายน 2549 0:46:15 น. |
|
23 comments
|
Counter : 1175 Pageviews. |
|
|
|
อ่าว...