คนเรารู้สึกดีต่อกันทั้งๆที่ คิดต่าง พูดต่าง ทำต่างกันได้

ชอบบล็อกวันนี้จังค่ะ
เพราะชีวิตที่มันดีๆ อยู่ได้ทุกวันนี้นอกจากพ่อแม่พี่น้องแล้ว
ก็มีเพื่อนนี่แหละค่ะที่ทำให้เรารู้สึกว่า โลกนี้ดีจัง
รู้สึกอยากเล่าเรื่องเพื่อนให้จขบ.อ่านเพื่อแลกเปลี่ยนกัน
แต่ว่าพอนึกถึงเพื่อนแล้วเรื่องที่จะเขียนเยอะแยะไปหมดเลย
ไว้นึกออกอยากเล่าบ้าง จะแวะมาแปะไว้แล้วกันนะคะ

ส่วนคำถาม
เคยรู้สึกไหมว่า อยากให้เขาเข้าใจเราไปทุกเรื่อง
ถ้าบอกว่าไม่เคย จะเชื่อไหมคะ
เป็นเราเองที่อยากจะเข้าใจเขาในทุกๆ เรื่อง
ตอนนี้ไม่แล้วค่ะ
เพราะรู้สึกว่า ทุกคนแตกต่างกัน ทุกคนมีเหตุผลของตัวเอง
แต่เราก็เป็นเพื่อนกันได้ และคิดว่าเป็นได้ค่อนข้างดีด้วยค่ะ

^^

ฮาข้อ5 มากกๆๆๆค่ะ

ผมใช้คำว่า.. ยอมรับในความแตกต่าง แล้วคุณจะยอมรับในสิ่งที่เขาทำ
เข้าใจในความแตกต่าง แล้วจะเข้าใจในสิ่งที่เขาทำ


หนิงใช้คำว่า...พร้อมจะเข้าใจในเหตุผลส่วนตัวของคนอื่น ซึ่งบางทีเราก็ไม่เข้าใจ ...แต่ก็พร้อมที่จะทำความเข้าใจ


บาร์ที่ว่าอยู่แถวไหน...หนิงจะตามไปใช้บริการ...เชื่อมั๊ย หนิงก็จิตวิปริตทางเพศนา 5555 ( คือ...ชอบเกย์ ..เกย์น่ารัก รักเราโดยไม่จำเป็นต้องมีเซ็กส์ ) 5555 ชายคนสนิทของหนิงเป็น เกย์ค่ะ แต่เก๊กแมนได้ชนะเลิศไม่มีใครจับได้ แล้วก็ควงหนิงเป็นแฟนได้เนียนมาก

ดวงแข็งมากเลยครับ

แมวที่เจอหลังกองขยะ เป็นตัวเดียวกับที่โดนจับโยนจากชั้น 3 รึป่าวคับ อิอิ

ถ้าถามว่าบททดสอบอะไรบ้างที่ยากสำหรับมนุษย์

หนึ่งในนั้นต้องมี "การยอมรับความแตกต่างของกันและกัน" แน่ๆเลยค่ะ

สำหรับปุ๊กเอง ยากมากค่ะ เพิ่งสอบตกด้วยล่ะ >_< แต่ทางธรรมอาจจะถือว่าสอบผ่านก็ได้แฮะ เพราะเท่ากับสละความทุกข์ไป 1 อย่าง

หลังๆ ถ้าผมรู้สึกว่าเขาเข้าใจผมผิด ผมก็จะขอโทษที่ทำให้เขาไม่สบายใจ
แต่ไม่คิดว่าจะต้องไปอธิบาย ท้าวความไปยืดยาว จะไม่เข้าใจก็ไม่ว่า

It's my life นี่นา ..

อืม อืม อืม

เขียนดี เขียนดี เขียนดี

แล้วจะเขียนซ๊ำทำไมเนี่ย

เพื่อนพี่เอ๊ดที่บรรยายคนนี้ฟังดูคล้ายๆกับมิตรสหายของพวกจอมยุทธ์ในหนังจีนกำลังภายในโกวเล้งเลยครับ

คล้ายๆชอลิ้วเฮียงกับโอ้วทิฮวย ประมาณนั้น

เห็นด้วยครับ เปลี่ยนความคิดคนอื่น ช่างยากเสียนี่กระไร แม้แต่ในบ้านผมเองยังมีฝากที่เชียร์ลุงแม้ว ฝากที่เชียร์พันธมิตรเลย เฮ้อ....แตกต่าง แต่ไม่แตกแยกเนอะ

สมัยเรียน ป.ตรี ชอบเที่ยวกลางคืนมากเลยครับ เหล้า บุหรี่นี่ของโปรด เวลาไปเที่ยวสูบมวนต่อมวน ได้เป็นซองๆ

เดี๋ยวนี้ ถ้าปกตินี่ไม่สูบแล้ว ไปเที่ยวก็น้อยลง แต่เวลาไปก็มีสูบบ้าง

วันเสาร์ ผมพึ่งไปเที่ยวกับเพื่อนๆ มา รู้สึกไม่สนุกกับคนเยอะๆ เบียดๆ กันแล้วแฮะ

แมวนี่... เป็นสัตว์ที่สัญชาตญาณความเป็นสัตว์ป่าสูงอยู่เหมือนกันนะครับ ผมเคยโดนแมวกัดด้วย

โอ๊ยสงสารแมว
ไม่ได้ อ่านบล็อกพี่นานแล้ว

ว่างๆจะแวะมาอ่านนะคับ

เอ่อ...ที่เขียนทั้งหมดเนี่ย เกี่ยวกับคิมแตฮีตรงไหนคะ?

เพื่อนดิฉันแต่ละคนแตกต่างหลากหลายมาก ทั้งบุคลิก ความคิด ความชอบ มุมมอง

แค่รู้ว่าถ้าอยากหาเพื่อนกินข้าว ช๊อปปิ้งควรชวนใคร , ถ้าอยากได้คำแนะนำตรงไปตรงมา ควรปรึกษาใคร , ถ้าอยากได้คนที่จะเข้าข้างเราเสมอไม่ว่าเราจะผิดหรือถูก ควรโทร.หาใคร และในเวลาที่อยากได้คนที่จะนั่งฟังเราอย่างอดทน ไม่ซักถาม ไม่แสดงความเห็น แต่จะแตะไหล่ แล้วแค่บอกว่า "ใจเย็นๆ"...เราควรจะไปหาใคร...

ก็ไม่เคยคิดจะเปลี่ยนใคร แค่รู้จักคนๆนั้นจริงๆก็พอ...

เพื่อนที่สนิทจริงๆก็ไม่ค่อยคล้ายกันเท่าไหร่นะคะ เห็นด้วยว่าไม่จำเป็นต้องคิดอะไรเหมือนกัน ถึงจะคบหากันได้

เรื่องจับหนู นึกเป็นภาพแล้วกลัวค่ะ กลัวหนูง่ะ

การหาเพื่อนที่เข้าใจกันได้นี่เป็นลาภอันประเสริฐค่ะ

I am just fine ^^ เชื่อสิ.. เด็กคณะนี้มีไรเพี้ยนๆเหมือนกัน 5555

คุณ L เอ้า... ฮา...........

run to me อย่าเที่ยวบ่อยนะครับ น้องนับต้องการเวลาของแม่เยอะๆ งานยุ่งๆอยู่ด้วยไม่ใช่เหรอคุณ

คุณ tpipe บังเอิญ ผมไม่ได้เขียนนิยายสยองขวัญน่ะครับ ฮี่ๆๆๆ แมวที่เห็น เลยไม่ใช่ตัวเดียวกับตอน ป.3

ถ้าใช่ล่ะตัวใครตัวเผือกล่ะคุณ

Hobbit การยอมรับความแตกต่าง กับการเลือกทำในสิ่งที่เหมาะกับตัวเรา อาจจะไม่ใช่สิ่งเดียวกันนะ

การเลือกเดินจากใครไปสักคน ไม่ได้แปลว่าเราไม่ยอมรับใคร แต่อาจจะเพราะเรายอมรับ ว่าเราไม่เหมาะกับเขาจริงๆ

random-4 ย้ำคิด ย้ำทำ ไงครับ ฮี่ๆๆ (ช่วยๆๆ)

Tony KooN ขอเป็นเล็กเซี่ยวหงส์ กับไซมึ้งชวยเสาะได้ไหมครับ

King Of Pain เคยแต่โดนลิง กับหมากัดครับ แมวไม่เคย ง่า...

สะติมม๊อนโสสะโตเบ้ว ถ้าจะรอให้ว่าง สงสัยพี่ติมคงไม่ได้มาอ่านบล็อคผมหรอกครับ 555 คุณวี กะลูกสบายดีนะครับ

Q.NUH เกี่ยวกะคิมแตฮี ตรงที่ผมชอบน่ะครับ ฮี่ๆๆ
แต่ก็จริงนะ ผมรู้สึกว่าเวลาเราดูรูปดาราที่เราชอบ เรามักจะนึกภาพเขาไว้อย่างนึง เอาเข้าจริงๆ เราก็ไม่รู้หรอกว่า ตัวจริงเขามีมุมอื่นที่เราไม่เห็นอีกไหม แต่เราก็จินตนาการไปถึงไหนต่อไหนแล้ว

DropAtearInMyWineGlass คุณอาย จะบอกว่า เมื่อก่อนก็กลัวเหมือนกันนะ

แต่ไม่รู้เป็นอะไร เดี๋ยวนี้ก็กลัว แต่ไม่ค่อยตกใจ และไม่รู้สึกว่าจะต้องคอยหนี คอยหลบ

แอบสังเกตว่า เป็นเพราะเรื่องสติเราส่วนนึงนะ

อรุ อือ.. การมีเพื่อนที่ไม่ค่อยเข้าใจกัน ก็เป็นทุกข์อันบัดซบด้วยเช่นกัน ฮา...

เข้ามาอ่าน....

Life's like that ....รับทราบครับ...

(แบบว่า กลัวโดนมองข้ามอีกอ่ะ เขียนเอง ตอบเองเลยแล้วกัน จะได้ไม่เสียเวลาคุณ aston)

โห.................. มีคนขี้น้อยใจด้วย.. ง่า..

ขออภัยที่ทำให้รู้สึกว่าถูกมองข้ามนะครับ

ผมว่าแล้วว่าน้าต้อง ปะ ปะ ปะ เป็น ...

อ่า ผมเพิ่งจะจับหนูได้อย่างพี่เอ๊ดเลยครับ
แล้วผมก็เอามันไปปล่อยที่กองขยะห่างจากซอยบ้านไปสามซอย
กลัวมันจำทางแล้วกลับมาได้ ไม่อยากใช้วิธีรุนแรง
เพราะผมเคยเผลอซื้อ ถาดกาวจับหนูมาใช้ครั้งหนึ่ง
ภาพหนูที่นอนติดกาวน้ำตาไหลวิงวอนขอชีวิตยังติดตาผมอยู่เลย
ทุกวันนี้ ผมเลยใช้กรงดักจับ แล้วเอาไปปล่อยไกลๆแทน

เรื่องเป็นดีเจผับนี่ หลังจากกลายเป็นบาร์เกย์แล้ว
ผมนึกว่าพี่จะขอกลับไปเปิดเพลงต่อซะอีก

แจ้งช้าก็เลยมาช้า ต้องมีการปรับเรื่องล่าช้าด้วยการอ่านแต่ไม่เม้นท์มาก

ดังนั้นฝากไอคอนไว้หนึ่งอัน

จบครับ

โอ้ววว...อ่านเรื่องหนู แล้ว...
อยากให้พ่อแจงทำอย่างคุณเอ๊ดบ้างจัง


พ่อนี่...กาวดักทู้กที
แล้วมันเหมือนตายทั้งเป็นอะ
แจงไม่อยากมองเลย

คิดถึงจ้า...

จ๊ะเอ๋ๆๆ ๆ
หนี่ฯ รุ้ฟามลับ พี่ฯ แระ
อิอิ

เข้ามาอ่านแท็คค่ะ
เรื่องจับแมวโยนนี่หนูทำประจำเลยง่ะ แต่ทำในระยะไม่ค่อยสูงมาก ประมาณฟุตนึง - สองฟุตเห็นจะได้

มาล่า กว่าจะได้อ่านเรื่องนี้
ชอบเรื่องที่เล่าเกี่ยวกับ It's my life จังค่ะ
มันเป็นเช่นนั้น มันควรจะเป็นเช่นนั้นจริงๆ
มันง่ายกับใจเราตั้งเยอะเนอะ ..

ชอบมากครับ น่าติดตามๆ