• ธนาคารความสุข Part 3
• ธนาคารความสุข part 2
• ธนาคารความสุข part 1
• ถามปัญหา เชิญที่นี่ครับ
• แวะมาเยี่ยมทั้งที ลงชื่อไว้ตรงนี้ได้ครับ

วันร้ายคืนร้าย ถ้าเราจะเชื่อว่า ชีวิตมันมีขึ้นมีลง มีขาวมีดำ มีได้มีเสีย ก็น่าจะเชื่อได้ว่า เมื่อมีวันดี คืนดี ก็น่าจะมีวันร้าย คืนร้ายได้เหมือนกัน สองสามวันมานี้ ผมได้รับรู้วันร้ายคืนร้ายของน้องอย่างน้อยสองคนที่คุ้นเคยกัน แบบมิได้นัดหมาย รายนึงคือสาวสุดสวยรวยฉลาดแสนดีเพอร์เฟกต์ ที่ผมเล่าว่าไปทานข้าวกันที่เอ็มโพเรี่ยมในหลายบล็อคกระนู้น ในวันที่เขามีพลุที่ศูนย์สิริกิติ์น่ะครับ เธอกำลังจิตตก เพราะอกหักรักคุด มาบ่นกับผมว่าเธอจะทำไงดี เธอเศร้า เธอเบื่อ เธอรู้ว่าวันนึงเธอจะหาย เธอแค่ไม่อยากรอ เธอไม่อยากเป็นแบบนี้ พี่อย่ามาเทศน์ให้ฟังนะว่าไม่มีอะไร ไม่เป็นอะไร ให้ทำใจ ผมก็ออกตัวว่า.. ไม่ให้เทศน์ก็ไม่เทศน์ ก็ได้(วะ) แต่ถ้าถามว่าต้องทำไง จะบอกว่า ไม่ต้องทำอะไร เพราะที่เธอทุกข์อยู่เนี่ย ไม่ใช่เพราะเธอไม่ทำอะไร แต่เพราะเธอทำมากไปนี่แหละ พูดแค่นี้ เธอก็งงสิครับ ผมเลยรีบขยายความต่อ.. ว่า.. คือมันเป็นธรรมชาติน่ะ มีคนมาด่าเธอ เธอก็โกรธ มีคนมาชม เธอก็ชอบ มีคนมาตีเธอ เธอก็เจ็บ จะไปห้ามตัวเองว่า ใครมาด่า ก็ต้องไม่โกรธ ถ้าชม ก็ต้องไม่ชอบใจ ถ้าโดนตี ก็อย่ารู้สึกเจ็บ มันก็ผิดธรรมชาติ ผิดธรรมชาติไม่พอ ดันไปเกลียดความรู้สึกนั้นเข้าอีก คือเลิกกับแฟนจะให้คาดหวังว่าจะมีความสุขปลื้มปิติ งั้นเธอก็บ้าแล้วล่ะ ผมบอกเธอต่อว่า.. พอเธอเห็นว่าความรู้สึกที่เกิดมันเป็นทุกข์ จิตมันก็ให้ค่า และพยายามเสือกไสไล่ส่งมัน แต่มันไม่ไปไหน เธอก็เลยอึดอัด อึดอัดแล้วทำอะไรไม่ได้ ก็ยิ่งเจ็บใจตัวเอง เจ็บใจแล้วก็เกิดไม่ชอบความรู้สึกอึดอัด เจ็บใจ อยากหายอีก แล้วก็หงุดหงิดที่ทำอะไรไม่ได้ ก็เลยต้องร้องไห้ แล้วก็เกลียดตัวเองซ้อนขึ้นไปเป็นชั้นๆๆๆๆๆๆๆ ทั้งหมดนี่.. เราไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ จิตมันทำงานของมันเองเสร็จสรรพ แล้วมันก็หลอกให้เราไปช่วยมันแบกอารมณ์ทั้งหมดไว้ ด้วยการบอกเราว่ามันคือเรา เราคือมัน ผมเลยบอกว่า.. ในเมื่อรู้ว่า มันเป็นธรรมชาติของมันอย่างนั้น ที่ต้องรู้ร้อน รู้หนาว รู้เจ็บ รู้สบาย รู้สุข รู้ทุกข์ ก็น่าจะรู้ด้วยว่า.. ไม่มีอะไรเลยที่มันมาแล้วจะอยู่อย่างนั้นสม่ำเสมอชั่วกาลนาน ทุกอย่างเป็นแค่ของชั่วคราวที่เกิดขึ้น แล้วก็ตั้งอยู่แป๊บนึง แล้วก็ดับไป ถ้าไม่ไปยึด ไปแบก ไปเกลียด ไปผลักไสมัน แต่วางใจว่า เออ.. ตอนนี้เราอกหักเว้ย เราต้องเจ็บใจเสียใจ เป็นธรรมดา เมื่อห้ามไม่ได้ ก็อย่าไปห้ามมัน มันอยากเจ็บก็ให้มันเจ็บไป เรื่องของจิต ไม่ใช่เรื่องของเรา ถ้าวางใจได้อย่างนั้นจริงๆ ทุกข์จะหายไปครึ่งนึงทันที ที่เหลือก็จะเป็นไปตามเวลาของมันเอง ผมบอกว่า.. เหมือนพระอาทิตย์ มันมีขึ้น ก็มีพระอาทิตย์ตก เป็นอย่างนี้มาไม่รู้กี่พันล้านวัน พันล้านรอบแล้ว ถามว่าทำไมเราไม่ได้ทุกข์เพราะพระอาทิตย์มันตกล่ะ ก็เพราะเราเข้าใจ และยอมรับมันได้ใช่ไหม ว่ามันคือธรรมชาติ มันเป็นของมันอย่างนั้นเอง มันมาแล้วก็ไป แล้วมันก็จะมาใหม่ พรุ่งนี้ตอนเช้า ก็เหมือนพวกอารมณ์ทั้งหลายที่ผ่านมาเป๊ะเลย ขณะจิตนึง เหมือนกับวันนึง อารมณ์ก็เหมือนพระอาทิตย์ พระจันทร์ มันโผล่ขึ้นมาแล้วก็ตกไปในที่สุด แล้วก็เวียนมาขึ้นใหม่ คนเราถึงได้สุขบ้าง ทุกข์บ้าง สลับกันไปมา ไม่มีอะไรให้แบก เพราะไม่มีอะไรเป็นของเราจริงๆสักอย่าง น้องคนที่สอง เพิ่งคุยกันเมื่อค่ำนี้ .. เธอเล่าว่าเธอโดนโจรงัดรถแถวเอกมัย เมื่อวันที่ 25 โจรเอากระเป๋าไป มีมือถือ เงินนิดหน่อย แต่ที่น่ากลัวคือกุญแจ คียการ์ด เข้าคอนโดไปหมด วันรุ่งขึ้น เธอต้องเปลี่ยนกุญแจล็อคประตูทั้งหมด และติดเพิ่ม วันเดียวกัน ที่บ้านโทรมาแจ้งว่า คุณตาเธอเสีย ต้องกลับ ต่างจังหวัด เธอต้องไปซื้อโทรเครื่องใหม่ โจรก็ช่างหน้าด้าน โทรมาชวนเธอคุย เพราะเห็นรูปเธอในมือถือ น้องคนนี้ ก็สวยเข้าขั้นแหละครับ แต่ความสวยบางทีมันก็ชักนำภัยมาให้ได้เหมือนกัน ใครไม่สวยก็ดีใจด้วยนะครับ ไปแจ้งความที่ สน.คลองตัน ดันไปเจอตำรวจผู้มีจิตใจดีงาม คือไม่ทำอะไรเลย ลงบันทึกแล้วก็ไม่คิดจะไปตรวจรอยนิ้วมือคนร้าย ไม่ใส่ใจเรื่องที่คนร้ายได้กุญแจ ได้คีย์การ์ดไป รู้ที่อยู่ เบอร์ห้อง เบอร์โทรเธอทุกอย่าง จนเธอนอนไม่หลับหลายคืน และต้องไปลุยที่สำนักงานตำรวจแห่งชาติ เธอบอกว่า ตำรวจที่สตช. ดีและน่ารัก ผิดกับสน.คลองตัน อย่างยิ่ง เป็นธุระช่วยเหลือให้อย่างดี ผมแอบคิดอกุศลว่า ตอนเธอไปแจ้งความ สน.คลองตันเธออาจจะร้องไห้ตาบวม ขี้มูกย้อย ไม่สวยเหมือนวันนี้ ที่เธอไป สตช. แต่ก็นั่นแหละ.. เธอขอให้ผมช่วยบ่นต่อไปหน่อย ว่าอย่าหวังพึ่งพาตำรวจมาก ต้องดูแลตัวเองให้ดี ถ้าคุณไม่ได้เป็นลูกท่านหลานเธอ ที่มีลุง มีพ่อ พอจะให้ตำรวจเขากุลีกุจอมาช่วยจัดการให้ ใครต้องมีธุระไปแถวซอยเอกมัย ให้ระวังมากๆนะครับ ช่วงนี้ไม่รู้ขโมยไปสุมหัวอะไรกันที่ซอยนั้น สองอาทิตย์ก่อนน้องคนนึงชื่อไอ้คุณหนุ่ย ก็เพิ่งโดนทุบกระจกเอากระเป๋าใส่โน๊ตบุ๊คไป ถ้าจะไปควรขนข้าวของลงไปด้วยให้เรียบร้อย อย่าเหลืออะไรไว้ล่อตาประชาโจร ถ้าเป็นไปได้ จอดในที่ๆมีคนดูแล ยอมเสียค่าจอดไปเถอะ 50 บาท ร้อยนึง ก็ถือว่าซื้อความสบายใจ ดีกว่าต้องไปขึ้นโรงพักทีหลัง วันร้ายคืนร้ายของคนเรานี่ มันจะมาเมื่อไหร่ไม่รู้ รู้แต่ว่า ถ้าสติยังแข็งแรง ก็น่าจะพอรับมือได้นะครับ ขอให้พระคุ้มครองทุกท่านนะครับ   Create Date : 02 สิงหาคม 2549     Last Update : 2 กันยายน 2549 10:04:31 น. Counter : 768 Pageviews.   7 comment Share Tweet

If you remember me: The Champ ผมเติบโตขึ้นมาด้วยการฟังเพลงจำนวนมาก โดยแทบไม่รู้เลยว่า เพลงๆนั้นเป็นเพลงของใคร ชื่อเพลงอะไร ในจำนวนหลายๆเพลงที่ผมเคยได้ยิน เคยชอบ แต่ไม่รู้ว่าใครร้อง มีเพลงที่ชื่อ If You Remember Me ด้วยเพลงนึง หลายปีต่อมา ผมไปเป็นนักดนตรีประจำวงของมหาวิทยาลัย มีพี่คนนึงเอาเพลงนี้มาร้อง ผมมาได้ยินอีกที ถึงรู้ว่า อ๋อ.. เพลงนี้ชื่อนี้ คนร้องชื่อ Chris Thompson นะ และอีกหลายปีต่อมา ถึงได้รู้ว่าเพลงๆนี้เป็นเพลงจากหนังเรื่อง The Champ หนังดังในปี 1979 เรื่องราวการต่อสู้ของชีวิตนักมวยกับลูกชายตัวน้อย If You Remember Me Chris Thompson *When you remember me, If you remember me I hope you see it's not the way I want it to be. Oh, I'd be with you now, but wherever you go my love goes with you. Keep on smiling. Keep on Shining even tho' you know you want to cry, I tried to love you. Looking in my eyes you saw promises and lies too many times. (repeat *) I'll be with you. Keep believing. Some things even time can't come between. And if you blame me, try and realize there are promises and lies too many times (repeat *) ไม่มีอะไรเป็นพิเศษครับ แค่นึกถึงเพลงนี้ แล้วก็เอามาฝาก สังเกตได้ว่า หนังทำเงินยุคนั้น จะเป็นหนังดราม่าซะเยอะ ตรงข้ามกับยุคนี้ ที่ดราม่ากลายเป็นหนังไม่ทำเงิน จะเป็นหนังทำเงิน พ.ศ.นี้ ต้องระเบิดภูเขา เผาตึก ให้อึกกะทึกหน่อยๆ แบบ MI 3 สงสัยคนดูหนังดราม่าพากันคิดว่า ไว้รอซื้อแผ่นผีมาดูก็ได้ เพราะไม่ต้องการเสียงเซอราวน์ด รอบทิศทาง แล้วหนังสไตล์น่ารัก อุ่นๆ ขำๆ แบบ Rumor Has It ที่มีดาราดีๆ ผู้กำกับเก่งๆ อย่าง ร็อบ ไรเนอร์ ก็กลายเป็นหนังไม่เข้าโรงไปแล้ว ในปีนี้ พ.ศ. นี้ เมื่อหนังแบบนี้ทำกำไร รายรับให้สตูดิโอน้อยลง สตูดิโอ ก็เลือกจะทำหนังที่ให้โอกาสทำรายได้สูงกว่า อย่าง Pirates Of The Caribean มากกว่าหนังชีวิต น่ารักๆ อุ่นๆ เหตุผลเดียวกับที่เราจะหาวิดีโอหนังดีๆอย่าง Somewhere In Time ยากมาก เพราะมันขายได้น้อย ที่ขายได้น้อย ไม่ใช่เพราะหนังไม่ดี ไม่น่าซื้อเก็บ ไม่มีคนรู้จัก แต่เพราะคนซื้อส่วนใหญ่ในปัจจุบันนิยมซื้อแผ่นผีมากกว่าจะอุดหนุนของลิขสิทธิ์ เพราะเราคิดอย่างเดียวว่ามัน "ถูกกว่า" คนที่ขายของแท้ กลายเป็นพวกฉลาดน้อย ที่เหมือนไม่ทันกระแสโลก ว่าใครๆก็ซื้อแผ่นผีกันทั้งนั้น ทั้งๆที่ส่วนมากเขาอยากเอาหนังดีๆแบบนี้มาขายนะครับ ไม่ใช่ไม่อยาก แต่ยอดอาจจะมีสักหกร้อยแผ่น ที่เหลืออีกสัก ห้าหมื่น ก็ผีเอาไปกิน แต่คนลงทุน ลงแรง ทำ Remaster ทำภาพ ทำเสียงใหม่ให้สมบูรณ์ ได้ผลตอบแทนไม่คุ้มกับที่ลงทุน แต่แผ่นผีมาถึงก็ปั้มเอาๆๆ เคยมีคนบ่นให้ผมฟังว่า คนทำเพลงเก่งๆ สไตล์ที่เขาเคยชอบตอนนี้หายไปไหนกันหมด ทำไมถึงไม่มีเพลงดีๆอย่าง The Greatest Love Of All อย่าง Always On My Mind อย่าง Can't Help Fallin In Love หรืออย่าง Home ของ Michael Buble' ทำไมถึงกลายเป็นของหายาก ที่นานๆจะโผล่มาที ทำไมถึงมีแต่ hip hop ทำไมมีแต่เพลงคนดำ มาแร็พโย่ ผมตอบว่า เพราะคนยุคเรา ไม่นิยมจ่ายเงินอุดหนุนคนทำงานดีๆกันอีกแล้ว เรารอดาวน์โหลด เรารอ MP3 เราซื้อแผ่นผีก่อนจะมองหาของแท้กันเสียอีก เราคิดว่าไม่เป็นไร เพราะคนพวกนี้เขารวยแล้ว แต่เราไม่คิดว่า เขาก็คือคนทำงานเหมือนเราๆท่านๆ เขาเหนื่อย เขาทำด้วยใจก็จริง แต่ถ้าเงินมันน้อย เขาก็ไม่อยากเหนื่อย เขาก็ท้อเป็น มีคนวิเคราะห์ว่า.. เพลงคนดำเพลงฮิปฮอป ครองชาร์ตเพลงอเมริกา เพราะคนผิวดำก็เหมือนคนฟังเพลงลูกทุ่งบ้านเรา คือไม่นิยมซื้อแผ่นผี ไม่คุ้นเคยกับการดาวน์โหลด และมีความภักดีต่อศิลปินที่เขาชอบ อันนี้จริงๆไม่จริง ผมไม่กล้ายืนยัน แต่ค่อนข้างเห็นด้วย และผมอยากจะเชื่อว่า ถ้ามีใครดังได้ขนาด James Blunt ที่ร้องเพลง You're Beautiful พอรวยแล้ว เดี๋ยวก็เลิก เพราะมันจะเริ่มไม่คุ้มจะเหนื่อยนั่งๆนอนๆในสตูดิโอ หลายๆเดือน เพื่อแต่งเพลงทำเพลงสักอัลบั้ม แล้วให้คนอื่นใช้เวลาไม่ถึงห้านาที ในการก๊อปมัน มีนักดาวน์โหลดบางกลุ่มบอกว่า.. อ๋อ.. เพราะอัลบั้มนึง เขาชอบอยู่แค่สองเพลง เขาเลยไม่อยากเสียเงิน แต่ในความจริง สมมติเราขายเสื้อผ้า เราคงไม่อยากมีลูกค้ามาบอกว่า ฉันชอบเนื้อผ้า แต่ไม่ชอบแบบ ไม่ชอบการตัดเย็บ ดังนั้นฉันจะไม่ซื้อคุณเต็มราคา ฉันจะรอให้มีใครสักคนขโมยมันออกมาจากร้านเพื่อฉันจะได้ซื้อของโจรนั้นในราคาแค่ 30% ของราคาขายจริง เขาถึงว่ากันว่า.. เรื่องการโดนละเมิดลิขสิทธิ์ ถ้าไม่โดนกับตัวเอง ก็ไม่รู้สึกนะครับ เพราะในมุมของผู้บริโภค เราจะเชื่อว่า ของก็อปที่ถูกกว่าก็เป็นสิทธิของเราที่จะเลือกแบบนั้น ตอนนี้ธุรกิจแผ่น dvd ผี มันโตแซงหน้าการค้ายาเสพติดไปแล้ว ฟังดูดีนะครับ ฟังดูไม่เดือดร้อนเรา แต่เชื่อเถอะครับ เงินผิดกฏหมายก้อนนี้ มันหยั่งรากลงลึกกว่าที่หลายคนนึก มันทำให้คนกลุ่มนึงเติบโตขึ้นอย่างผิดกฏหมาย ทำให้มีมาเฟียหน้าใหม่ๆมากมาย ทำให้มีการให้สินบนผู้มีอำนาจ และเชื่อได้เลยว่า เมื่อวันนึง ธุรกิจหนังมันถดถอย หรือล่มลง หรือคนหันไปดาวน์โหลดหนังมาดูทางอินเตอเนท กันอย่างเป็นล่ำเป็นสัน เหมือนที่เกิดมากับธุรกิจเพลง พวกมาเฟียพวกนี้ ก็จะหันไปสูบเลือดจากธุรกิจอื่น หรือกลับไปค้าอาวุธ ค้ายา ด้วยฐานเงินที่มากกว่าเดิม ฐานอำนาจระบบสินบนที่ใหญ่กว่าเดิม ถึงวันนั้นถ้าบางคนจำคำพูดผมได้ อาจจะมาพูดว่า เราก็ไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้หรอก I hope you see it's not the way I want it to be. ราตรีสวัสดิ์ครับ   Create Date : 31 กรกฎาคม 2549     Last Update : 2 สิงหาคม 2549 0:04:43 น. Counter : 1306 Pageviews.   9 comment Share Tweet

ไปภูเก็ตเสร็จทุกราย ผมหายไปหลายวัน เพราะต้องไปประชุมสัมมนาที่ภูเก็ตครับ เจ้าภาพที่จัดนี่เขามาจากอังกฤษ บอกว่าตั้งใจเลือกภูเก็ตเป็นสถานที่จัดงาน ยอมบิน 12 ชั่วโมงมาเพื่อจะมาเที่ยว ว่างั้น งานนี้มีตัวแทนจาก 8 ประเทศในเอเชียเข้าร่วม ผมไปในฐานะกึ่งๆเจ้าภาพ เพราะเป็นเจ้าของประเทศ แต่ไม่ต้องออกเงิน อิอิ แต่ให้โรบินดิ้นตายเถอะครับ ชีวิตนี้ผมเคยไปภูเก็ตแค่ 3 หน หาดป่าตองก็ยังไม่เคยเห็น พวกสิงคโปร์ ฮ่องกง ท่าทางชำนาญกว่าผมอีก เรื่องนั้นไว้ก่อน จะเล่าให้ฟังว่าเขาไปประชุมกันที่ เลอ รอยัล เมอริเดียน โรงแรมที่สร้างบนภูเขา มองออกไปจะเห็นแหลมพรหมเทพ พอดี เลยถ่ายรูปมาฝากครับ ถ่ายจากระเบียงห้องเลย ไม่ได้สวยแต่วิวนะครับ พอดีได้อัพเกรดห้องเป็น จูเนียร์ สวีท เปิดประตูห้องเข้าไป เลยเจอห้องแบบนี้ครับ อันนี้เป็นเตียงนอน เตียงนี่ สวยมากนะครับ แต่ตั้งกลางห้อง มันผิดหลักฮวงจุ้ย นอนแล้วจะแหว่วๆ พิกล ผมเจอพลังแปลกๆมาเยี่ยมมาเยือน ในคืนที่สองส่วนนึงก็เพราะเตียงเป็นแบบนี้แหละ แต่ไม่เล่าดีกว่า เพราะมันพิสูจน์ไม่ได้ อันนี้ห้องนั่งเล่น แยกกัน ระเบียงห้องกว้างมาก มีเก้าอี้ไว้ให้นอนอ่านหนังสือ อาบแดดเสร็จสรรพ ไม่ต้องลงไปชายหาดก็ได้ อันนี้ตู้เสื้อผ้า อยู่ติดประตูทางเข้าพอดี เขาทำบานโปร่ง เป็นซี่ลูกกรงไม้ มีรูปแกะสลัก สวยมากครับ อันนี้เป็นห้องน้ำครับ แบ่งเป็นสามส่วน ส่วนที่เป็นอ่างล้างหน้า มีกระจกด้านหลังให้เสียวสันหลังเล่นๆ เวลาแปรงฟัน 555 ส่วนที่สองคือโถสุขภัณฑ์ ที่เห็นหลังกระจกกั้น คือห้องอาบน้ำที่เป็นอ่างในตัว คือเขาก่อลงไปเป็นหลุมลึกราวๆ 20 นิ้ว ให้เลือกเอาตามชอบ ว่าจะแช่น้ำ ยืนอาบด้วยฝักบัวมือ หรือใช้ฝักบัวแบบเหนือศรีษะ ลืมบอกไปว่าห้องนั่งเล่น มี โต๊ะนั่งทานอาหารได้ ทีวี สเตอริโอ พร้อมเครื่องเล่น DVD เสร็จสรรพ อันนี้เป็นมาตรฐานโรงแรม 5 ดาว ยุคนี้ครับ ถ้าใครจะได้เดินทางไปพักโรงแรม 5 ดาว ที่ไหน แล้วกลัวเหงา เอา DVD หนังโปรดของคุณไปเปิดแก้เหงาได้ ภูเก็ต ยังไม่ฟื้นคืนสภาพจากสึนามิเต็มที่ครับ เรานั่งรถไปทานอาหารไทย รสฝรั่งกันมื้อนึง ที่ร้านชื่อ บ้านริมผา ระหว่างทาง เห็นหาดกะรน นี่ แทบร้างเลย ป่าตองเอง ก็แค่พอเอาตัวรอด เท่าที่มองเห็น ข้อเสียที่เห็นได้ชัดมากสำหรับการท่องเที่ยวที่นั่น คือระบบขนส่งมวลชนแย่มาก ถ้าคุณเป็นนักท่องเที่ยว คุณจะออกจากโรงแรมไปเที่ยว มีทางเลือกแค่ 3 วิธี คือ นั่งลีมูซีนของโรงแรม อันนี้ แพงที่สุด ให้นึกในใจว่าเที่ยว ละ 1 พัน รองลงมาคือแท็กซี่ ทั้งในรูปแบบป้ายดำ และรถหน้าตาคล้ายๆตุ๊กๆ แต่วางเบาะที่นั่งคนละแบบ อันนี้ ราคาเริ่มต้น ก็ 400-500 เข้าไปแล้ว วิธีสุดท้าย ที่ผมอยากแนะนำว่าควรเลือกทางนี้ที่สุด คือการเช่ารถ ซึ่งตกวัน พันบาท ถ้าจะไปโน่นมานี่ ยังไงก็ถูกกว่าเรียกแท็กซี่ ไม่งั้นถ้าหวังจะพึ่งบริการแท็กซี่ ผมว่าคุณไปเที่ยวเสม็ดดีกว่า อันนั้นก็ "เสร็จทุกราย" เหมือนกัน   Create Date : 30 กรกฎาคม 2549     Last Update : 2 กันยายน 2549 10:02:54 น. Counter : 1607 Pageviews.   9 comment Share Tweet

~ เพลงของผมเอง ~ ชวนคุณฟังเพลงไปสองเพลง คือเพลงคนคนหนุ่ม และเพลงของฉากสุดท้ายของชีวิต เที่ยวนี้มาถึงเพลงของผมเองมั่ง.. ปล่าวครับ ไม่ได้แปลว่าเป็นเพลงที่ผมเขียน ร้องเอง แต่หมายถึงเพลงที่แทนความรู้สึกของผมได้น่ะ ผมว่าทุกคนมีเพลงของตัวเอง อาจจะไม่ต้องถึงขนาดฟังเพลงแล้วนึกภาพชีวิตตัวเองเป็นมิวสิควีดีโอประกอบตามไปด้วยหรอกนะ เอาแค่ได้ยินแล้วรู้สึกว่า เออ..เว้ย.. แจ๋วจริงๆ เพลงโปรดผมมีหลายเพลงนะครับ แต่เพลงที่แอบฟังบ่อยๆเวลาอยู่คนเดียว แล้วอยากกระตุ้นความฟุ้งซ่านตัวเองเล่นๆ จะเป็นเพลงนี้แหละ ต้นฉบับของเพลงนี้คือ The Carpenters ครับ เสียงของ Karen Carpenters เป็นเสียงที่เขาเรียกกันว่า Sensational มันได้อารมณ์ ใส กังวาน กว้าง และกระตุ้นจิตนาการได้ดีมาก ริชาร์ด คาร์เพนเตอร์ส พี่ชายของแคเรน เล่าว่า.. เขากับเพื่อนแต่งเพลงนี้ไว้ตั้งแต่ปี 1976 และแคเรนชอบมาก ส่วนหนึ่งเพราะมันสะท้อนความรู้สึกของเธอต่อชีวิตในช่วงนั้นได้ดี ตอนที่ตัดเป็น single ในอเมริกา เพลงนี้ไปได้แค่อันดับ 25 ซึ่งริชาร์ด ค่อนข้างเสียดาย เพราะส่วนตัวเขาชอบเพลงนี้ และรู้สึกว่ามันควรจะมีเครดิตมากกว่านั้น 19 ปี ต่อมา ละครโทรทัศน์ของญี่ปุ่นชื่อ Misenen เอาเพลงนี้ไปใช้ประกอบ และทำให้มีการตัด single เพลงนี้ออกมาจำหน่ายอีกครั้ง คราวนี้มันกลายเป็นหนึ่งในเพลงขายดีที่สุดของญี่ปุ่นในปี 1995 วันนี้อยากให้ฟังฉบับเอามาร้องใหม่ โดยนักร้องที่ผมไม่เคยเห็นหน้าค่าตา เดาว่าเธอเป็นชาวฟิลิปปินส์ เสียงเธอใกล้เคียงกับแคเรนมากนะครับ และดนตรีก็ยังคงรูปแบบเดิมไว้ แต่การบันทึกเสียงทำได้ดีกว่า เพราะเทคโนโลยี มีเรื่องแปลกเพราะเว็บต่างๆที่เคยมีเนื้อเพลงนี้อยู่ พากันถอดออกหมด ผมเลยหาไม่เจอในตอนนี้ มีเว็บนึง เขาบอกว่า ริชาร์ด ตัดสินใจขอไม่อนุญาตให้เผยแพร่เนื้อเพลงนี้ แต่ไม่ระบุเหตุผล เอาไว้ผมจะมาแกะเนื้อภาษาอังกฤษ แล้วแปลไว้ให้ ใครมีอยู่แล้ว จะเอามาโพสต์ก็ยินดีนะครับ แต่เพลงฟังง่ายพอควร ผมคงไม่ต้องช่วยแปลมาก สำหรับท่านที่ภาษาดีอยู่แล้ว เขาขึ้นต้นเพลงไว้แบบนี้ครับ The hardest thing I've ever done is keep believing There's someone in this crazy world for me. เรื่องยากที่สุดที่ฉันเคยทำ คือการเชื่อมั่นว่า.. บนโลกเบี้ยวๆใบนี้ มีใครคนนึง คนนั้นรอฉันอยู่ ฟังเพลงไปก่อนนะครับ เนื้อตามมาทีหลัง   Create Date : 23 กรกฎาคม 2549     Last Update : 30 กรกฎาคม 2549 17:14:13 น. Counter : 792 Pageviews.   14 comment Share Tweet

~ เพลงเพื่อฉากสุดท้ายของชีวิต My Way ~ บล็อคก่อนโน้นพูดถึงเพลง When I'm 64 ว่าเป็นเพลงของคนหนุ่มไปแล้ว เลยเอาเพลงของคนแก่มาฝากกันบ้าง เพลงนี้ต้นฉบับเดิมแท้เป็นเพลงฝรั่งเศสชื่อ Comme D'habitude แต่งโดย Jacques Revaux, Claude François และ Gilles Thibault โดยมี นักร้อง นักแต่งเพลงชื่อก้องอย่าง Paul Anka เป็นคนเอาเขียนเนื้อภาษาอังกฤษให้ แต่คนที่ทำให้เพลงนี้กลายเป็นผลงานระดับโลกจริงๆ คือ นักร้องที่ชื่อ Frank Sinatra ครับ ที่เรียกว่าเพลงของคนแก่ เพราะเนื้อเพลงเขาพูดถึงห้วงคำนึงของคนที่รู้สึกว่า ตัวเองอยู่ในองก์สุดท้ายของชีวิต ลองอ่านเนื้อในบรรทัดแรก ก็คงร้องอ๋อกันทีเดียว My Way (1968) And now the end is near So I face the final curtain My friend, I'll say it clear I'll state my case of which I'm certain I've lived a life that's full I've traveled each and every highway And more, much more than this I did it my way Regrets, I've had a few But then again, too few to mention I did what I had to do And saw it through without exception I planned each charted course Each careful step along the byway Oh, and more, much more than this I did it my way Yes, there were times, I'm sure you know When I bit off more than I could chew But through it all when there was doubt I ate it up and spit it out I faced it all and I stood tall And did it my way I've loved, I've laughed and cried I've had my fails, my share of losing And now as tears subside I find it all so amusing To think I did all that And may I say, not in a shy way Oh, no, no not me I did it my way For what is a man, what has he got If not himself, then he has not To say the words he truly feels And not the words he would reveal The record shows I took the blows And did it my way The record shows I took the blows And did it my way ผมไม่รู้ว่าคุณสุภาพสตรีเวลาอายุมากๆนี่ คิดแบบนี้บ้างหรือเปล่า เพราะดูเนื้อเพลงจะดูแมนๆ ผู้ช๊าย ผู้ชาย แต่นักร้องสาวผิวโอเลี้ยงอย่าง นีน่า ซิโมน ก็เคยร้องเพลงนี้เหมือนกันนะครับ เลยไม่แน่ใจ ว่าที่มันดูแมนๆ เพราะเราติดภาพ ลุงแฟรงค์ ซีนาตร้า หรือเพราะเนื้อเพลงมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ไม่ว่าจะอย่างไร.. ก็อยากให้คุณลองอ่านเนื้อดู .. เพลงผมมีให้ฟัง ด้วยความกรุณาจากอาจารย์ เอก อาจานมิ้ง อาจานหนี่ฯ และ โดยเฉพาะคุณ MaRiMeKKo ที่ติวสอนให้ด้วยฟามอดทนเป็นเลิศ 5555 สุขสันต์คืนวันศุกร์ครับ   Create Date : 22 กรกฎาคม 2549     Last Update : 22 มิถุนายน 2550 12:43:08 น. Counter : 819 Pageviews.   15 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• วิมุตติ
• แสงดาวส่องทาง
• มะลิเจี๊ยบ
• แหนมเนือง
• Fan Page aston27
• BlogGang.com