• ธนาคารความสุข Part 3
• ธนาคารความสุข part 2
• ธนาคารความสุข part 1
• ถามปัญหา เชิญที่นี่ครับ
• แวะมาเยี่ยมทั้งที ลงชื่อไว้ตรงนี้ได้ครับ

~ เงาไม้ ~ ผมเป็นที่รู้จักของคนกลุ่มนึง ในฐานะคนที่พอมีความรู้เรื่องเพลงสากล คนมาคุยกับผม ก็จะชวนผมคุยเรื่องเพลงสากลเสียมาก แต่ต้องเป็นคนสนิทมากๆจริงๆ ถึงจะรู้ว่าบนชั้น CD ของผมนั้น มีเพลงไทยอยู่ด้วยไม่น้อย บางคนถึงกับงง เมื่อเห็นชั้น CD ผมมีตั้งแต่ เพลงลูกทุ่งเก่าๆ ไทยเดิม จนถึง แคลลอรี่ บลาบลา ฮ่าๆๆ ที่จริงวัยเด็กนี่ ผมเติบโตมากับเพลงไทยนะครับ ผมร้องเพลงลูกทุ่ง และสุนทราภรณ์ได้ก่อน the Bee Gees ส่วนตัวผมออกจะแพ้สำเนียงดนตรีไทยที่มีเครื่องสาย หรือเปียนโน เป็นตัวหลัก แบบที่เรียกว่า ไทยประยุกต์ ประกอบกับผมยิ่งโต ก็ยิ่งฟังเพลงเก่ากว่าอายุตัวเอง จึงไม่แปลกที่ผมจะชอบงานของ อาจารย์ดนู ฮันตระกูล เสน่ห์ ของเพลงที่อ.ดนู ทำ อยู่ที่ มันอุ่น มันหวาน หอม เนียน สง่า เป็นไทยแบบธรรมชาติๆ ใช้เครื่องดนตรีแบบ อะคูสติค ไม่มีเสียงสังเคราะห์ ฟังแล้วเย็นใจยังไงบอกไม่ถูก ถ้าเป็นสมัยก่อน ผมคงจะอาย ถ้าจะบอกใครว่าผมชอบเพลงแนวนี้ด้วยเหมือนกัน แต่โตมา ก็ยิ่งพบว่า เพลงทุกยุค มันมีเสน่ห์ของมัน เพลงทุกแนว มันมีความงามของมัน ไม่จำเป็นว่าคนฟังเพลงไทย ต้องอายคนฟังฮิปฮอป เพราะดนตรีเป็นเรื่องสุนทรียรสส่วนบุคคล เคยมีคนถามว่า ทำไมผมชอบฟังเพลงเก่า ผมบอกว่า ผมไม่ได้ชอบฟังเพลง(เพราะมัน)เก่า ผมชอบฟังเพลงดี ถ้าเป็นเพลงดี ดนตรีสวย ผมฟังหมด ทั้งเก่า ใหม่ ดัง หรือไม่ดัง มีคนรู้จัก หรือไม่มีคนรู้จัก เพลงที่เอามาฝาก อาจจะฟังดูอืดๆ เนือยๆ ไม่ค่อยเข้ากับชีวิตที่เร่งรีบของคนกรุงเท่าไหร่ แต่ถ้าหลับตา นึกถึงบรรยากาศริมน้ำ ในคืนพระจันทร์สวย แถวอัมพวา ที่แซมด้วยต้นลำพู จะช่วยให้ คุณดื่มด่ำกับเพลงนี้ได้มากขึ้นนะครับ เพลงโรแมนติคเพลงนี้ ชื่อ "เงาไม้" ผมหาปกอัลบั้มชุดนี้ไม่เจอ จำได้คลับคลาว่าเขียนโดย ท่านผู้หญิงพวงร้อย สนิทวงศ์ฯ ใครมีข้อมูลอื่น วานช่วยแก้ให้ผมด้วย จะขอบคุณมากครับ ฟังเพลงให้สบายใจ ไม่ต้องคิดอะไรมาก สุขสันต์วันพุธครับ   Create Date : 06 กันยายน 2549     Last Update : 7 กันยายน 2549 0:44:47 น. Counter : 1255 Pageviews.   20 comment Share Tweet

แก้ปัญหาด้วยการมองข้ามตัวปัญหา หลายเดือนก่อน ผมต้องรับบทฑูตสันติภาพจำเป็นโดยบังเอิญ ที่เรียกว่าโดยบังเอิญ เพราะบังเอิญไปได้ยินปัญหาของอีกแผนกที่ไม่ได้ขึ้นตรงกับผมโดยตรง เพราะผมนั่งห้องติดกับกรรมการผู้จัดการ ใครมาโวยวายอะไรแล้วไม่ปิดประตู ก็ย่อมเข้าหูผมเป็นธรรมดา ปัญหาที่ว่า คือความไม่พอใจของกรรมการผู้จัดการ ที่มีต่อฝ่ายจัดซื้อของห้างใหญ่แห่งหนึ่ง กลางกรุง และความไม่พอใจของฝ่ายจัดซื้อคนนั้น ที่มีต่อเรา ฝ่ายโน้นบอกว่า ถ้าเราไม่ทำตามเงื่อนไข ก็เชิญเก็บของตอนสิ้นเดือนได้เลย .. ฝ่ายนายผมก็บอกว่า ไม่ต้องรอให้เขาไล่เฉพาะสาขานั้น ให้ขนของออกทุกสาขา ได้ทันที ผมนั่งฟังแล้วก็สะดุ้ง .. เลยต้องเข้าไปฟังปัญหา แล้วอาสาเป็นท้าวมาลีวราชให้ เริ่มจากนั่งฟังปัญหาของทุกคน ผมใช้วิธีง่ายๆ ด้วยการถามว่า.. "ที่คุณต้องการคืออะไร" กับทั้งสองฝ่าย แล้วผมก็มองข้ามส่วนที่เป็นปัญหาไป แต่หาทางออกของสิ่งที่สองฝ่ายต้องการจริงๆ ผมลงรายละเอียดมากไม่ได้ครับ.. มันเรื่องความลับบริษัท ยกตัวอย่างเปรียบเทียบดีกว่า.. เคยอ่าน FWD:mail เรื่องนาซ่าแก้ปัญหาปากกาเขียนในอวกาศไม่ออกไหมครับ ที่เขาบอกว่า นาซ่าค้นพบว่า นักบินอวกาศ เจอปัญหาว่าปากกาเขียนบนอวกาศไม่ได้ เพราะหมึกมันไม่ไหลลง เนื่องจากในอวกาศไม่มีแรงโน้มถ่วง นาซ่าเลยต้องตั้งทีมวิจัย ใช้เงินทุนหลายล้านเหรียญ เพื่อคิดค้นปากกาที่เขียนได้ดีในสภาพอากาศไร้แรงโน้มถ่วง ในขณะที่พวกรัสเซีย ที่เคยเจอปัญหาแบบเดียวกัน ใช้เงินไม่กี่ดอลล่าร์ สั่ง "ดินสอ" ไปใช้บนอวกาศ ผมไม่ได้เชื่อว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงหรอกครับ เพราะนาซ่า คงไม่ติงต๊องขนาดนั้น และเรื่องส่วนมากที่มากับ FWD mail เป็นเรื่องแหกตา ชนิดที่ต้องเอาห้าหาร เอาช้อนขูด เอาตูดไถ แล้วเอาตะไบขัด ไม่ว่าจะเรื่องข้อคิดในการดำเนินชีวิตของในหลวง (ซึ่งสำนักพระราชวังต้องประกาศว่าไม่ใช่) แหล่งท่องเที่ยวที่ตรัง (นี่ก็ไม่ใช่อีก) รูปสวยๆที่เกาะกูด (แต่ที่จริงคือมัลดีฟ) เรื่องเกี่ยวกับโรงพยาบาลลาดพร้าวที่มีหมอแอบลวนลามคนไข้ (แต่จริงๆ มาจากหนังโป๊ของไต้หวัน) ไปจนถึงเรื่องด่ากันทางการเมืองอีกนับสิบเรื่อง แต่ไอ้เรื่องปากกาอวกาศ พอตะไบขัดเสร็จแล้ว มันมีมุมบางอย่าง ให้เราเอามาคิดเล่นๆได้นะครับ จะว่าไป คนเราเวลามีปัญหา ก็มักจะไปติดกับจดจ่อที่ตัวปัญหา มากกว่าจะมองไปยังสิ่งที่ต้องการ จริงๆ ยกตัวอย่าง ในชีวิตจริง มีคนเคยบ่นกับผมว่า เลิกกับแฟนมาตั้งนานหลายเดือน ก็ยังไม่ลืมสักที เบื่อ เซ็งตัวเอง ไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้ ผมพูดให้น้องเธอฟังว่า.. อย่ามองที่ปัญหาสิ มองที่สิ่งที่เราต้องการจริงๆ ข้ามตัวปัญหาไปก่อน ปัญหาคือ การที่เราอกหัก แล้วยังลืมแฟนเก่าไม่ได้ แต่สิ่งที่เราต้องการจริงๆ ไม่ใช่การลืม -ไม่ลืมหรอก เราต้องการมีชีวิตที่เป็นปกติสุข เหมือนที่เคยเป็นต่างหาก เหมือนที่จริงๆ นักบินอวกาศ ไม่ได้ต้องการปากกาที่เขียนได้ในอวกาศ แต่ต้องการอะไรก็ได้ ที่เอาไว้เขียนได้ในอวกาศต่างหาก ชีวิตที่เป็นปกติสุข มันขาดตัว "สัญญา" หรือ ความจำไม่ได้นะครับ พระพุทธเจ้า ท่านก็ว่าไว้อย่างนั้น ว่าสิ่งที่เราเรียกว่า ชีวิต มันประกอบขึ้นจาก รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน ขันธ์ ทั้ง 5 ที่ว่าประกอบกันขึ้นเป็นสิ่งมีชีวิต มันล้วนแต่ บังคับไม่ได้ เรื่องเกี่ยวกับตัว "ความจำ" อยากจำมันก็จำ มันอยากลืม มันก็ลืม เราบังคับมันได้ที่ไหน ทุกข์ที่น้องคนนั้นเธอเจออยู่ ไม่ใช่เพราะยังจำอะไรได้หรอกครับ แต่เพราะ "ไม่อยาก" "ไม่ชอบ" จำต่างหาก สิ่งที่ควรทำ คือมีชีวิตให้เป็นปกติ มันอยากจะจำ ก็ให้มันจำ มันอยากจะลืม ก็ให้มันลืม มีสติรู้ว่า ใจมันอยากหลุดจากความทรงจำ แล้วพอธรรมชาติมันเป็นไปอย่างที่มันควรจะเป็น เราก็ไม่พอใจ แล้วทุกข์ก็เริ่มตรงนั้น ความเขลาอย่างนึงของมนุษย์ คือการวิ่งไล่ควานหา ความสุข โดยไม่มีสติว่า.. การที่ไปวิ่งไล่ความสุขนั่นแหละ คือการสร้างทุกข์ อย่างนึง โลกนี้มันสมดุลย์ แต่คนบนโลกไม่ค่อยสมดุลย์นะครับ คนอยากมีลูกแล้วไม่มี ก็ต้องดิ้นรน เสียเงินเสียทองไปทำกิฟท์ ทำโน่น ทำนี่ ในขณะเดียวกัน ก็มีคนอีกหลายคน ต้องไปดิ้นรนเอาลูกออก คนบางคนมีความทรงจำ แล้วก็ไม่ชอบ ไม่อยากได้ ไม่อยากมี แต่บางคนแค่อยากจะจำเรื่องของตัวเอง ยังจำไม่ได้ กรณีหลังนี่ ต้องหาหนังเรื่อง A Moment To Remember มาดูนะครับ แล้วจะเข้าใจ ดึกแล้ว.. นอนหลับฝันดี โชคดีทุกท่านครับ   Create Date : 05 กันยายน 2549     Last Update : 5 กันยายน 2549 0:29:41 น. Counter : 1353 Pageviews.   13 comment Share Tweet

รักไม่ยอมเปลี่ยนแปลง นึกว่าผมจะมาร้องเพลงพี่โต้ ชีริ๊ก ติ๊ก ชีโร่ ให้ฟังล่ะสิ.. ผมว่าเพลงพี่ติ๊ก ร้องยากนะ เสียงแกออกจะมีเอกลักษณ์ขนาดนั้น จำได้ว่าตอนเทปชุดแรกแกดัง ตอนนั้นผมอยู่เชียงใหม่ ไปไหนๆก็ได้ยิน เดี๋ยวนี้ขนาดผมไม่ค่อยได้ตามเพลงไทย ผมยังรู้จักเพลงนี้เลย แต่อันที่เอามาให้ฟัง เป็น รักไม่ยอมเปลี่ยนแปลง ภาคภาษาอังกฤษครับ .. พูดแล้วเดี๋ยวคุณงง คนละเพลงกันนะครับ เพลงนี้ชื่อ Still ร้องโดย ไลโอเนล ริชชี่ สมัยที่อยู่กับ the Commodores ไลโอเนล ริชชี่ คนไทยจะรู้จักดีในเพลง Endless Love หรือ Hello (is it me you looking for?) แล้วก็เป็นพ่อของ นิโคล ริชชี่ ที่เคยเล่น Simple Life กับปารีส ฮิลตัน อีกอย่าง.. ใครเกิดทันเพลง we are the world คุณน้าไลโอเนลนี่แหละ เป็นคนร้องเสียงแรกในเพลงนั้น จำได้ว่า ผมรู้จักเพลง still นี้ครั้งแรก สมัยเรียนมัธยม หลังจากเพลงนี้ออกจำหน่าย หลายปีอยู่เหมือนกัน ตอนนั้นพ่อเอาม้วน VHS ที่เป็นคล้ายๆพวก สารคดีอะไรสักอย่าง มาฉายให้ดู แล้วก็มีเพลงนี้ปิดท้ายอยู่ เป็นมิวสิค วีดีโอ สมัยโบราณจริงๆ ไม่มีรูปผู้หญิง ทะเล ต้นไม้ หรือแมวอะไรทั้งนั้น นอกจาก ไลโอเนล และเปียนโน แต่ผมฟังแล้วชอบมาก ชอบทั้งๆที่ฟังไม่รู้เรื่องเลยว่าเขาร้องอะไร นอกจาก "I do love '..... still" อีกหลายปีต่อมา ถึงได้ซื้อ CD ของ commodores มาฟัง และก็กลายเป็นหนึ่งในเพลงที่ผมชอบเป็นบ้าเป็นหลัง ขนาดเคยประกาศว่า 1 ใน 10 เพลงสุดโปรดผม ควรจะมีเพลงนี้ด้วยนะ เนื้อเพลงเขาว่าอย่างนี้ครับ Lady, morning's just a moment away And I'm without you once again You laughed at me You said you never needed me I wonder if you need me now [Chorus:] So many dreams that flew away So many words we didn't say Two people lost in a storm Where did we go? Where'd we go? We lost what we both had found You know we let each other down But then most of all I do love you Still! [Chorus] We played the games that people play We made our mistakes along the way Somehow I know deep in my heart You needed me 'cause I needed you so desperatly! We were too blind to see But then most of all I do love you Still! ศัพท์ไม่ยากมากใช่ไหมครับ ไม่ต้องแปลล่ะนะ I do love you still เขาหมายถึง ยังรักเธอไม่เปลี่ยนแปลง อย่าไปแปลแบบซับนรก ในแผ่น dvd ผี ว่า "ฉันทำรักเธอนิ่งๆ" ก็แล้วกัน ฟังเพลงกันเถอะครับ   Create Date : 01 กันยายน 2549     Last Update : 6 กันยายน 2549 2:03:06 น. Counter : 2422 Pageviews.   12 comment Share Tweet

เทกระจาด การกุศล กับความรัก ไม่นานมานี้ ผมได้ยินวิทยุเขาประกาศเรื่องพิธีเทกระจาดที่ไหนสักแห่ง สมัยผมเด็กๆ จำได้ว่าโรงเจที่อาม่าผมพาไปบ่อยๆ ก็มีงานเทกระจาดทุกปีเช่นกัน เป็นงานที่คนจะเยอะมากจนน่าตกใจ เขาจะกั้นเชือกไว้เป็นทางเดิน พอเปิดประตูโรงเจ คนก็จะกรูกันไปรับของแจก ผมจะนั่งดูด้วยอาการตื่นเต้นทุกปี กลัวว่าจะมีใครเหยียบกันตาย คนจนนี่มีมาทุกยุคสมัยนะครับ ไม่ใช่แต่สมัยนี้ เทกระจาด สำหรับคุณที่ไม่คุ้นเคย อาจจะนึกภาพว่า เขาเอาอะไรใส่กระจาดมาเท จริงๆ ไม่มีกระจาดอะไรหรอก สมัยก่อนโน้นนนนน อาจจะมีมั้ง แต่ที่ผมเคยเห็น เค้าก็แจกข้าวสาร อาหารแห้ง ใส่ถุงใส่ภาชนะอะไรกันไปตามเรื่อง โตมาแล้ว ผมไม่ค่อยได้เกี่ยวข้องกับโรงเจที่ไหนแล้ว แต่การกุศลที่ผมทำประจำอยู่ทุกเดือน คือบริจาคเงินรายเดือน ให้องค์กร สองแห่ง ที่ทำงานเกี่ยวกับเด็ก วันดีคืนดี ก็จะมีเด็กเขียนจดหมายด้วยลายมือโย้เย้ มาขอบคุณในความอนุเคราะห์ของผม ทั้งๆที่เงินที่ผมบริจาคให้เขาแต่ละเดือน มันน้อยกว่าค่าอาหารบางมื้อที่พวกเราไปกินกันเสียอีก ตอนผมไปบริจาคให้แห่งที่สอง ผมต้องบอกว่า.. ไม่ต้องให้ใครเขียนมาถึงผมนะ ผมบริจาคให้ทั่วๆไป ไม่เจาะจงว่าต้องเป็นเด็กเฉพาะคนนั้นคนนี้ เพียงแต่ผมเห็นว่าความตั้งใจของมูลนิธิเหล่านั้น เป็นสิ่งที่ควรสนับสนุนและให้กำลังใจ แล้วความรัก เกี่ยวกับการกุศลยังไง.. คุณแอสตัน คืองี้... หลายคนมักจะมีอาการแบบนี้ใช่ไหม .. มักจะไปรักคนที่เขาไม่รักเรา หรือเราไม่คู่ควรกับเขา หรือไม่เหมาะกับเขา แต่คนที่มารักเรา เราก็กลับไม่ได้รักเขาแบบคนรัก เสียอย่างนั้น ทั้งๆที่บางคนก็ดีแสนดี ผมเคยนึกเล่นๆ แต่ได้พูดจริงๆกับใครบางคนว่า.. ผมคงมีกรรมของผมในแบบนึง ที่มักจะไปรัก คนที่ไม่ควรรัก และได้รับความรัก จากคนที่ไม่ควรมารักผม ผมเคยรักผู้หญิงบางคนมาก ชนิดที่จะชี้ให้ผมไปบุกน้ำลุยไฟที่ไหน ผมก็จะไป แต่อาจจะด้วยกรรมของผม หรืออะไรก็แล้วแต่ เธอปฏิเสธผมในช่วงแรก และอีกเป็นปีหรือหลายปี ถึงเริ่มบอกว่ารักผม หลังจากผมเริ่มปรับความรู้สึกเป็นโหมดอื่นไปแล้ว จะบอกว่า ผู้ชายรักจากร้อย ไปถึงสิบ ผู้หญิงรักจากสิบ ไปถึงร้อย ก็อาจจะจริง แต่ต้องบอกว่า ความแตกต่างกันในเรื่องจังหวะเวลา ของสองคน มันก็เป็นเหตุทำให้อะไรเปลี่ยนไปได้เยอะพอควร ในเวลาที่เราอยากให้อะไรทั้งร้อย เขาไม่อยากได้ แต่พอเราปรับลดลง ให้พอดีกับที่เขาต้องการ เขากลับอยากได้มากขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็นั่นแหละ.. ผมไม่ได้นึกโทษใคร ว่าตาไม่ถึง ที่ไม่เลือกผมเป็นแฟนตั้งแต่ช่วงแรก มันเป็นกรรมอย่างนึงของผม วันก่อนไปเจอเพื่อนอาวุโสชาวสิงคโปร์ท่านนึง แกถามผมว่าตกลงหาแฟนได้หรือยัง พอตอบว่ายัง แกหัวเราะแล้วก็บอกว่า "Don't be too picky. There's alot of beautiful woman in this country" อย่าเลือกมากสิ ประเทศนี้ มีคนสวยๆตั้งเยอะ ที่จริงแกมีลูกสาวอายุ 26 อยู่คนนึง ไม่รู้แกตั้งใจมาแหย่อะไรผมหรือเปล่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า แต่ผมบอกแกไปว่า.. คนสวย หาไม่ยาก แต่ผมมองหามากกว่าความสวยน่ะสิ แล้วผมเลือกผิดมาครั้งนึงแล้ว ผมไม่ขี้เลือกไม่ได้หรอก ที่สำคัญ ผมทำใจแล้ว ว่าถ้าไม่เจอ หรือเจอแต่เค้าไม่เอาผม หรือมันไปกันไม่ได้จริงๆ ด้วยความเรื่องมากของฝ่ายใดก็ตามแต่ ผมก็เห็นอนาคตแล้ว ว่าผมอยู่ได้ด้วยตัวเอง อย่างน้อย ผมก็ไม่ต้องรู้สึกผิด ว่าผมทำให้ลูกสาวใครลำบาก หรือมีทุกข์ ผมเคยพูดให้น้องคนนึงฟังว่า.. ความรักไม่ใช่ทุนการศึกษา ที่มีไว้เพื่อเด็กดี ขยัน ฉลาด แต่ขาดโอกาส ความรัก ไม่ใช่การกุศลเพื่อผู้มีความประพฤติดี น่ารัก ฉลาด อ่อนโยน โรแมนติค อบอุ่น ซื่อสัตย์ ผมเคยน้อยใจเป็นครั้งคราว เวลาคิดมาก ว่าทำไมผมไม่ได้มีความรักที่ลงตัวกะชาวบ้านเขาสักที มันขาดๆเกินๆ ผิดจังหวะไปทุกครั้ง ทั้งๆที่ผมเป็นคนดี ใช้ได้นะ เพื่อนสนิทสาวๆหลายคนบอกผมว่า ใครได้เธอเป็นแฟน เค้าจะโชคดีมาก ... แต่เวลาตั้งสติได้.. ก็จะรู้ว่า.. มันก็ไม่เกี่ยวกันหรอก เพราะไม่ใช่ว่าผมไม่มีโอกาส ผมมีโอกาสได้รู้จักใกล้ชิดกับผู้หญิงคุณสมบัติดีๆ หลายคน เพียงแต่เวลามีโอกาสมา มันมักจะมาพร้อมอุปสรรค หรือมาผิดเวลา หรือผมทำมันพังไปเอง ทั้งโดยความดีเกินเหตุของผมไปบ้าง คิดมากเกินไปบ้าง ความโง่ของผมเองบ้าง และความไม่สมบูรณ์ของผมเมื่อเทียบกับเธอ ถามว่า ผมจะลดสเปคตัวเองลงไหม.. ไม่เลยครับ เพราะผมเคยตัดสินใจพลาดมาหนึ่งครั้ง เพราะลดสเปคนี่แหละ อย่างน้อยตอนนี้ ผมก็มีสิทธิจะชอบใครก็ได้ ที่ผมรู้สึกดี เธอจะชอบไม่ชอบก็เป็นเรื่องของเธอ เป็นสิทธิของเธอ ที่ว่ากันไม่ได้ แต่ถ้าเราได้คบกัน เธอจะได้ภูมิใจได้ว่า เธอน่ะเป็นสเปคของผมจริงๆ ไม่ใช่เพราะผมลดสเปคลงมาช่วยอนุเคราะห์เธอ และผมคงไม่ดีใจ ถ้าจะมีใครมาบอกผมในวันนึงว่า.. เธออุตส่าห์ยอมมาเป็นคนรักของผม เพราะเธอสงสารผม เหมือนโรงเจสงสารคนจน คนอเมริกันเขามีสุภาษิตว่า All's Fair In Love And War ทุกอย่างมันยุติธรรมดีแล้ว ในเรื่องความรัก และสงคราม อย่าไปเรียกหากฏเกณฑ์ความยุติธรรมอะไรมากมาย ได้แค่ไหน.. พอใจแค่นั้นแหละ ดีที่สุด ขอให้คุณโชคดีในความรักของคุณเองนะครับ   Create Date : 30 สิงหาคม 2549     Last Update : 31 สิงหาคม 2549 23:19:39 น. Counter : 1495 Pageviews.   25 comment Share Tweet

เรื่องทุกข์ของ "ผม" ปกติเวลากลับบ้านของผม ถ้าไม่มีนัดอะไร ยังไงๆก็ขอหลังทุ่มนึง ให้ชาวบ้านเขากลับกันไปเยอะๆก่อน ขี้เกียจแย่งถนนกะคนอื่น วันนี้ได้ฤกษ์งานยามดี จรลีไปทำงานข้างนอก ตั้งแต่ 9.30 กว่าจะเสร็จสิ้นภารกิจจบมิชชั่นอันแสนจะพอสสิเบิ้ล ก็จวนจะห้าโมงเย็นเต็มที สวมวิญญานลูกจ้างชั้นดี กัดฟัน ตัดสินใจแน่วแน่ บอกคนขับรถให้ไปโยนผมทิ้งแถวหมอชิต เพื่อขึ้นรถไฟฟ้า มุ่งหน้ากลับบ้านไวไวให้ฝนตกเสียบ้าง เอ... แต่ฝนไม่ยักตกแฮะ ก่อนเข้าบ้าน แวะสีลมคอมเพล็กซ์ ดูคู่รักเดินหนุงหนิง นั่งกินข้าวให้ตัวเองอิจฉาเล่นๆ .. ไม่ช่ายยย.. ไปมาร์เก็ตเพลสซื้อของเข้าบ้าน รายการของที่ซื้อโดยไม่เรียกประกวดราคา ไม่ล็อคสเปค ไม่ต้องเสียใต้โต๊ะ มีดังนี้ แครอท หัวหอมใหญ่ บล็อคโคลี่ กระเทียม มันฝรั่ง โหระพา ใบกระเพราะ เนื้อหมูสันนอก โยเกิร์ต นมเปรี้ยว ชีสแบบแท่ง เบคอน 2 ขีด ใส้กรอกชีส และที่ไม่เข้าพวกกะชาวบ้านเขาเลย.. คือ...... แชมพูครับ เกิดเป็นผู้ชาย จะหาแชมพูสักขวดนี่ ยากโคตๆ นะครับ ยืนดูตั้งแต่ชั้นล่างสุดยันชั้นบนสุด มีแต่แชมพูผู้หญิงๆ แต่ละยี่ห้อก็มีสารพัดสูตร สำหรับผมขาดน้ำหนัก ผมดัด ผมพันกัน ผมมัน ผมแห้ง ผมสระบ่อย ผมเสื่อมสภาพตามวัย ผมมันชั่ว ผมมันเลว ผมเสียเพราะย้อม เปลี่ยนใหม่ ไปเลือกจากส่วนผสม ก็มีผสมตั้งแต่ ข้าวบาเล่ย์ ธัญพืช แตงกวา อัลมอนด์ มะกรูด มะนาว มะพร้าว ส้มโอ ฟักแฟงแตงโม ไชโยโห่ฮิ้ว ไปโน่นเลยล่ะครับ ยืนดูจนตาลายสองรอบ ก็ยังงงๆ ว่า ผมจะจัดผมของผม ไว้เป็นผมจำพวกไหนดี จะได้เลือกถูก มันน่าจะมีสูตร.. "เพื่อผมผู้ชายที่ไม่ต้องการคิดอะไรมาก ไปกว่า อยากสระผม" นะเนี่ย นี่ถ้าไม่เกรงใจผู้บริโภคที่ยืนระเกะระกะ กันแถวนั้น ผมอาจงัดกระบอกเซียมซีมาสั่นติ้วหาแชมพูแทนการเลือกก็ได้นะ หรือใครอยากช่วยผมโหวตเลือกแชมพู พิมพ์ข้อความ Shampoo เว้นวรรค ตามด้วยสูตรที่คุณชอบ มาที่ 422112233445566778899 ถามว่า ทำไมไม่ใช้ยี่ห้อเดิมสูตรเดิมที่เคยใช้ ตอบว่า.. .. ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่า ว่าถ้าใช้แชมพูยี่ห้อเดียวติดๆกัน ผมมันจะไม่ค่อยนุ่มเหมือนตอนใช้ใหม่ๆ หรือเป็นเพราะแชมพูพอเปิดใช้นานๆ แล้วมันเสื่อมสภาพหว่า .. นี่ขนาดผม ผมนี่สั้นมากนะครับ เพราะเป็นคนไว้ผมยาวแบบเจอรี่ แวนเนส เอฟ 4 ไม่ได้ คือถ้าไว้ผมยาว จะดูเป็นพวก 4 เอส สร้างสรรค์ มากกว่า F4 ขวดถ้วยถังกาละมังหม้อ ไปเลย ผมสั้นยังมีปัญหาขนาดนี้ ผมล่ะเห็นใจคุณผู้หญิงจริงๆ จะทำสวยแต่ละขั้นตอน มันจะยุ่งยากขนาดไหน อันนี้ จะว่าไป ก็เป็นทุกข์ที่เริ่มจากกายอย่างนึง เพราะผมคนเรามันทิ้งไว้แป๊บๆ วันสองวันก็เหม็นเหงื่อ เหนียวน้ำมันธรรมชาติแล้ว เป็นภาระที่ต้องสระ สระแล้วเดี๋ยวก็ยาว ก็ต้องไปตัด ตัดแล้ว ยังไม่ถุกใจ ก็ต้องดัด ต้องทำสีผม ทำไฮไลท์ พอทำมากๆ ผมเสีย ก็ต้องบำรุง ไปหมัก ไปอบไอน้ำ ทำทรีทเมนต์เสียหน่อย โอ....... กายก็เป็นทุกข์นะครับ ต้องสนองมันให้หายทุกข์ ต้องทำให้มันสะอาด มันสวย มันหอม มันดูดี ทำเสร็จก็ต้องหวี ต้องไดร์ ต้องม้วน ต้องใส่โฟม ใส่เยล ฉีดเสปรย์ พูดมานี่ ไม่ได้บอกว่า ต้องเลิกหวีผม เลิกสระนะครับ โอย.. เพียงแต่ชี้ให้เห็นว่า ที่พระท่านว่า ทุกข์นี่มันรุมเร้ากาย ใจตลอดเวลา มันจริง เพียงแต่เราจะเห็นไม่เห็นเท่านั้นเอง พระท่านถึงโกนผม ก็เพราะแบบนี้แหละครับ คือท่านเห็นมันเป็นภาระส่วนเกินของชีวิต ที่ต้องดูแลมัน เอาเวลาไปทำกิจอย่างอื่นดีกว่า หรือผมจะโกนหัวไปเลยดีมั้ยนี่ วันนี้ไม่มีเพลงใหม่นะครับ ผมใช้พื้นที่เต็มที่เก็บเพลงแล้ว แหะแหะ   Create Date : 28 สิงหาคม 2549     Last Update : 30 สิงหาคม 2549 0:31:57 น. Counter : 1596 Pageviews.   11 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• วิมุตติ
• แสงดาวส่องทาง
• มะลิเจี๊ยบ
• แหนมเนือง
• Fan Page aston27
• BlogGang.com