สำหรับหมี
หมีเขียนบล็อกบำบัดอ้ะ
เขียนถึงแมวที่เลี้ยง เขียนถึงหนังที่ดู เขียนถึงหนังสือที่ชอบ เขียนถึงของที่ไปกินแล้วอร่อย บางครั้งก็เขียนถึงโลกภายในตัวที่บังเอิญผุดขึ้นมาระหว่างวันคืนแห่งความปั่นป่วน


รวมๆ คือเขียนถึงสิ่งที่บางครั้งไม่รู้จะพูดกับใครเพราะมันเป็นสิ่งที่คนรอบตัวเขาไม่มีความสนใจร่วมกับเรา แต่ไปๆ มาๆ กลายเป็นว่า มาเจอเพื่อนที่ชอบที่สนใจอะไรเหมือนกันในนี้เยอะเลย

อ่อ ไม่นับพวก "แวะมาเยี่ยม" หรือแปะกลิตเตอร์เพื่อหวังผลให้เรากลับไปคอมเมนต์นะ โดยส่วนตัวจริงๆ-ขอย้ำ-รู้สึกว่าความสัมพันธ์ฉาบฉวยแบบนั้น มันไม่ใช่เพื่อนแต่เป็นเด็กกวนเมือง ถือกระป๋องสีมาพ่นกำแพงบ้าน หนูมันใจร้ายอย่างนี้แหละ เหอๆๆๆๆ

หืมมมมมมม

ดีค่ะยินดีที่ได้รผุ้จักเพิ่มขึ้นอีกคนนึงนะคะ
เราจะได้อ่านผลงานดีๆเพิ่มขึ้นอีกคนนึงนะจ๊ะ

Wadee ka.

รับแซ๊บ................คับพี่หนูหล่อ

ไม่มีแอบน้อยใจด้วยนะว่าทำไมพี่หนูหล่อไม่เข้าไปบ้านจิ๊บบ้าง

เพราะพี่หนูหล่อเน็ตช้า เข้าบ้านจิ๊บไม่ค่อยได้

เปิดบล็อคทิ้งไว้แบบนี้ก็ได้นะพี่หนูหล่อ ไม่ว่างไม่เป็นไร

ถ้าจิ๊บว่างจะเข้ามาเรื่อย ๆ อาจไม่บ่อยเหมือนเมื่อก่อนแต่ก็ยังคิดถึงพี่หนูหล่อเสมอ

ยังไงก็รักษาสุขภาพนะค่ะ ดูแลสุขภาพให้มาก ๆ อย่าโหมงานหนัก

ผมมองว่าบล็อกเหมือนเพื่อนหรือคนรักนะครับ
เราไม่ต้องคาดหวังอะไรจากการคบหาเลย
แต่เราแค่ดูแลมันให้ดีในความสัมพันธ์ระหว่างกัน
ที่เหลือก็ปล่อยให้มันงอกงาม งอกเงยต่อไปด้วยตัวมันเองครับพี่

ขอบคุณหนูหล่อมากมายเลยค่ะ
ชอบๆๆ ชอบบลอคหนูหล่อ
เป็ดจังเห็นเพื่อนเป็ดจังมากมายในเฟรนด์ลิสต์

อิอิ

เดี๋ยวเป็ดจังจะแอบมาขโมยต้แอปเปิ้ลที่บลอคหนูหล่อไปประดับที่บึงเป็ด

รอเป็ดลอคอินก่อนเด้อค่ะเด้อ

จุ๊บ ๆๆๆๆๆ หลานสองหมิงก่อนเลยค่ะ


สโลแกนของเค้ามีว่า

Weblog for You and Your Gang

บริการเวป blog...บันทึกได้อิสระดังใจคุณ

ที่บ้านก็ บันทึกอิสระตามใจเจ้าของบ้านจริง ๆ

แล้วก็จะพูดคุยกันเรื่องสัพเพเหระค่ะ

เรื่องน้องหมา น้องแมว พาเที่ยว พากิน ฟังเพลง

แต่ชอบเพลงมากค่ะ เพราะเป็นคนชอบฟัง

ทำครัว ถูบ้าน กวาดบ้าน ซักผ้า ก็เปิดเพลงในบล็อค

ของตัวเองฟัง

ออกแนวๆไร้สาระซะส่วนใหญ่ อิอิ

แต่เห็นบ้านพี่หนูหล่อเป็นสนามเด็กเล่นไปแล้วค่ะ

ถึงจะหวาดกลัวกับก้านมะยมอยู่บ้าง

แต่ก็จะมาวิ่งเล่นเมื่องว่างเสมอ

แต่ถ้าวันไหนพี่เขียนเรื่องแบบมีสาระ

เราก็แค่เล่นลดน้อยลง เท่านั้นเอง

ให้เปิดใจเลยเหรอคะพี่หนูหล่อ
ยาวววววนะพี่...จะอ่านจริงเหรอ
อ่ะน๊ะ จัดให้...แล้วอย่ามาบ่นแล้วกัน
โหยยยยยยยดีดี เปลืองเนื้อที่55+
.
.
.

"เรามาทำอะไรอยู่ตรงนี้"

จริงๆแล้วภาพรวมของคำถาม ดี.ว่ามันเป็นแบบนี้นะคะ
พี่หนูหล่อทำอะไร
ดี.ทำอะไร
หรือใครๆทำอะไร
เราต่างต้องถามใจตัวเอง ตอบตัวเอง

ในสังคมมีกติกา
ที่จริงเราต้องทำตามกติกาใช่ไหม
เราอยู่ในสังคม เราต้องเป็นแบบนั้น


ในความเป็นเรา
เราเองก็มีกติกาของเรา
ที่พอเมื่อเราเข้าสังคมเรายอมรับกติกาของคนอื่น
ต้องหมายความว่า กติกานั้นต้องยอมรับเราได้ด้วย


ถ้าปัญหาจะเกิด
มันจะเกิดตรงนี้ล่ะค่ะที่กติกาไม่ตรงกัน


สำหรับดี.
ดี.บอกได้เลยว่ากติกาของดี.ชัดเจน
ดี.เชื่อว่ากติกาของดี.ไม่ทำร้ายสังคมอยู่แล้ว
ดังนั้น...ดี.ไม่สนใจกติกาของสังคมเลย
คือถ้าดี.จะน่ารักในสายตาใคร
ดี.จะเลวร้ายในสายตาใคร ณ ที่ตรงนี้
นั่นคือสิ่งที่ดี...เป็นตัวเอง
ไม่ใช่เพราะกติกาสังคมบอกให้ดี.เป็น

อธิบายง่ายๆก็คือ
ดี.ไม่สนใจว่าใครจะคิดยังไง
ดี.เป็นอย่างที่ดี.เป็น
ดี.ไม่ตั้งเงื่อนไขอะไรสักอย่าง


เช้าขึ้นมาความสุขทำให้ดี.เดินเข้าบล็อก
ดี.ทักทายคนนั้นคนนี้
ความรู้สึกนำพาเองว่า เราอยากไปตรงไหน
อยากไปสวัสดีใคร หรืออยากบอกใครว่าเราคิดถึง
บางวันเข้าทุกบล็อก แต่ไม่เขียนอะไรเลย
เพราะดี.จะไม่เขียนว่า...ดี.แวะมาส่งความสุขนะคะ
ในขณะที่ใจเรากำลังร้องไห้

ในเรื่องของการเขียนบล็อก
ดี.เขียนทุกอย่างที่ดี.อยากเขียน
อารมณ์ ณ เวลานั้นอยากเขียนเรื่องอะไร
อยากเล่าอะไรดี.จะทำในสิ่งที่ดี.อยากทำ
แต่ดี.ไม่ได้คิดเลยไปว่า...
เขียนแล้วใครอยากอ่านหรือเปล่า
เพราะความจริงก็คือ...เราคิดแทนใจคนอื่นไม่ได้


เพื่อนที่เข้ามา บางครั้ง...
เขาไม่ได้อยากจะอ่านที่เราเขียน
เขาแค่อยากจะมาส่งความสุข อยากจะมาทักทายยามเช้า
อยากมาส่งเราเข้านอนตอนกลางคืน
บางคนไม่รู้จะเขียนอะไร
แต่ความสุขคือการได้ไปแปะรูปให้เรารู้ว่าเขามาหาเราแล้วนะ
ซึ่งดี.ก็เชื่อว่าทุกคนเข้ามาด้วยความปรารถนาดีทั้งหมด
เพราะอย่างน้อยการที่จะนำรูปอะไรมาแปะ
เริ่มต้นก็คือ...เขาเลือกในสิ่งที่เขาชอบ
และเมื่อเขานำมาให้เรา
เขานำสิ่งที่เขาชอบมาให้เรา
มันคือความสุขที่คนให้มีต่อคนรับหรือเปล่า
และดี.ก็ไม่สนใจด้วยว่า สิ่งที่นำมาแปะก็เหมือนๆกับที่คนอื่นได้
เพราะดี.รับในสิ่งที่คนนำมาให้เรียบร้อยแล้ว เป็นอันว่าจบ


ดี.เชื่อว่า หน้าที่ของเราคือ...
ถ้าอยากหยิบยื่นความสุขให้ใคร...เราเดินเข้าไปหา
ถ้าใครอยากหยิบยื่นความสุขให้เรา...เขาจะเดินมาหาเราเอง

อย่างดี.มาเม้นท์พี่หนูหล่อวันนี้
พรุ่งนี้ดี.อาจจะหายไปเลยก็ได้ เพราะดีดีตายไปแล้ว

พี่หนูหล่อกำลังลังเลว่าจะอะไร ยังไงกับที่ตรงนี้ดี
แต่ดีดีที่ไม่ได้ลังเลแม้แต่น้อย
ยังตั้งหน้าตั้งตาจะร่อนอยู่ในบล็อกต่อไป
กลับหายหัวไปแระ
ต้องไปทำหน้าที่เป็นนางฟ้าบนสวรรค์ (แหง๋ๆ เอิ๊กกกกก)


ดี.เข้าบล็อกทุกวัน เพราะโดยงานที่ทำ ทำให้ดี.ทำได้
ถ้างานที่ดี.ทำ ทำให้ดี.มาไม่ได้...ดี.ก็จะไม่มา
ถ้าดี.หายไปนานๆ
แล้วถ้าวันไหนดี.มาแล้ว ดี.ก็เชื่อว่าดี.ยังมีเพื่อนอยู่
เป็นเพื่อนกันแล้ว...ไม่ว่าจะยังไง...ต่อก็ติด
หรือถ้ามันจะเกิดความสะดุดอะไรขึ้นมาในมิตรภาพ
แต่ก็ยังมีเพื่อนอีกมากมายที่เรายังไม่ได้ทำความรู้จัก
เราอยากรู้จักใคร เราก็เดินเข้าไปหา
ส่วนเขา จะอยากรู้จักเรา หรืออยากเป็นเพื่อนกับเราหรือเปล่า
มันเป็นเรื่องของเขา ไม่ใช่ปัญหาของเรา


สรุปว่า...มีความสุขไปวันวันพอแระ

แล้วพี่หนูหล่อล่ะคะ
ก็ถ้าจะแบบ…
มีอะไรจะอัพบล็อก...ก็อัพ
ถ้าไม่มีก็ปล่อยไว้อย่างนี้
ว่างเมื่อไหร่ก็มาคุยกัน
...ถ้าไม่ว่าง....ก็ไม่มา

ถ้าแค่นี้....ก็ไม่เป็นอะไรนี่นา
และดี.ก็ไม่เชื่อว่ามีบล็อกไหนที่ต่ำกว่ามาตรฐานด้วย
จะเอาอะไรมาวัดล่ะคะ



โหยยยยยยยยยยยยยยยย
เม้นท์ยาวที่สุดในชีวิต
พี่หนูหล่อจะกล้าหายไปจริงๆเหรอ นู๋เม้นท์ยาวซะขนาดนี้

ไปแระ

โหยยยยยยยยพี่
นู๋ใจหายวูบบบบบเลย
นู๋เขียนยาวซะขนาด
พอกดส่งแล้วไม่ได้
ต้องกดย้อนกลับมา
พระเจ้าช่วยกล้วยทอด
เม้นท์นู๋ยังอยู่
นู๋รีบก็อปทันทีก่อนส่งอีกครั้ง


เฮ่อ!!!!!
เกือบไม่มีเม้นท์ที่ยาวที่สุดในชีวิตแล้วดีดี

เห็นแต่ละเม้นท์เขียนกันยาวมากๆ
เดี๋ยวไปตามบุญชู มาช่วยดีกว่า

จริงๆลุงแอ๊ดว่าการทำบล๊อกมันก็เป็นศิลปแบบหนึ่งนะครับ
เราได้ฝึกฝนทดลองทำแบบนั้นแบบนี้ไปเรื่อยๆ
อย่างการลงเพลง การใส่บีจี หรือส่วนประกอบอื่นๆ ลุงว่ามันท้าทายตัวเราเอง ทำออกมาแล้วดูดีเราก็สนุกไปด้วย
แรกๆก็ทำไปแบบสนุกๆท้าทายความสามารถตัวเราเอง ไม่ได้คิดว่าจะต้องมีใครเข้ามาเยี่ยมมากมายอะไร ขอเป็นเพื่อนสนิทไม่กี่คนก็โอเคแล้ว ได้พูดคุยกระเซ้าเย้าแหย่กันเพลินๆ

แต่ทำไปทำไปความรับผิดชอบในบล็อกของเรามันเริ่มมากขึ้น จะทิ้งบล็อกไว้นานๆก็ไม่ดี จะไม่ไปมาหาสู่ใครบ้างก็ไม่ดี เลยกลายๆเป็นภาระอย่างหนึ่งขึ้นมา แต่ระยะหลังนี่ก็พยายามจัดเวลาที่คิดว่าเราสะดวกและพอจะแบ่งให้เพื่อนๆได้ ก็โอเคพอไหว

สำหรับบล็อกของหนูหล่อ อยากบอกว่าถือว่าทำบล็อกได้ดีแล้ว เรื่องมาตราฐานเราจะเอาอะไรมากำหนดครับ เจ้าของบล็อกแก๊งค์ก็ไม่ได้มาตรวจเราว่าต้องทำให้ดีกว่านี้นะไม่งั้นจะไม่ให้เล่นอีก

ลุงแอ๊ดว่าทุกบล็อกของทุกคนถือว่าสอบผ่านทั้งนั้นแหละ
สำคัญแบ่งเวลาให้เหมาะ อย่าให้การทำบล็อกกลายเป็นภาระหน้าที่ประจำวัน ว่างก็เข้ามาไม่ว่างไว้ก่อนนะครับหนูหล่อ
อย่ากังวลอะไรเลยครับ
เขียนได้ยาวเหมือนกันนะเนี้ยะ แต่อ่านรู้เรื่องเปล่าไม่รู้

อ่านเม้นท์น้องดีแล้วทึ่ง

เขียนได้ยาวมากกกกกกกกกกกกก

ยังอยู่ค่ะพี่ ยังไม่ได้ไปนอน..พี่หนูหล่อตื่นแต่เช้าเลยนะคะ...พี่หนูหล่อทำเอาเราใจหายหมดเลยนึกว่าจะโดนทอดทิ้งเสียแล้ววว...พี่แป๋งทิ้งไปคนนึงแล้ว...

ผมทำข้อตกลงไว้แล้วนะพี่หนูหล่อ
พี่เปิ้ลล็อกแขน
ผมล็อกขา
เดี๋ยวไปตามีดีดีมาล็อกคอพี่อีกคน

พีหนูหล่อไปไหนไมไ่ด้แน่นอน 55555

แล้วให้หมิงหมิงขี่หลังลุงหนูหล่อไว้เลยยยย...อิ อิ พี่หนูหล่ออยู่หมัดพวกเรา....จะไปนอนแล้วนะคะพี่หนูหล่อ...กู๊ดไนท์ค่า

เข้าใจค่ะพี่หนูหล่อ อ้อนว่าสังคมในบล็อกก็เป็นสังคมแบบนึงละ
มีความคาดหวังแบบหนึ่งซึ่งไม่เหมือนที่อื่น ก็เหมือนกันว่า
สังคมในที่ทำงานหนึ่งๆ ซึ่งไม่เหมือนกันนั่นเอง

สำหรับอ้อนตอนแรกมาทำบล็อกเพราะว่าอารมณ์เก็บกดค่ะ
เป็นประเภทคิดมาก แต่บางทีหาคนเข้าใจไม่ค่อยได้
หรือบางเรื่องก็เป็นเรื่องที่ไม่อยากนำไปปรึกษาคนรอบข้าง
แต่ก็อยากได้กำลังใจหรือหาแนวร่วมประเภทนั้นค่ะ
ก็เลยเริ่มมาทำบล็อก

ออกแนวบำบัดอารมณ์ตัวเอง บวกกับอยากรับฟังความเห็น
ของคนอื่นหน่ะค่ะ

ส่วนเรื่องไปเยี่ยมหรือไม่ไปเยี่ยมนั้น อ้อนว่าเป็นรูปแบบ
ของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ก็เข้าใจนะคะ
แต่บล็อกไหนที่ชอบอ่าน ก็จะเข้าเรื่อยๆ ค่ะ
ไม่มาเม้นท์ก็เข้า 55 เป็นพวกมีจุดยืน(ดื้อ) ค่ะ

ส่วนตัวทำบล็อกแล้วมีความสุขก็จะทำไปเรื่อยๆ ค่ะ
ช่วงไหนเหนื่อยๆ ก็อาจจะมีดองกันไว้บ้าง

พี่หนูหล่ออย่างคิดมากนะคะ คิดมากเดี๋ยวแก่เร็ว
อิอิ

หุหุหุ

เมื่อวานผมออกไปถ่ายภาพ
ได้ภาพแบบเดียวกับที่พี่เปิ้ลถ่ายมาลงบล็อกพี่หนูหล่อวันนี้เลยครับ

โหหหหหหหห มีล็อคแขนล็อคขากันไว้เลยเหรอเนี่ยยย

พี่หนูหล่อเสร็จแน่

ไม่ว่างก็เปิดบล็อคทิ้งไว้

แต่อย่าปิดบล็อคหายไปก็เท่านั้นเอง

อย่าไปไหนนานเลยนะคะ คุณหนูหล่อ
ดีใจค่ะที่คุณหนูหล่อเม้นท์ให้...........
แต่ถึงแม้คุณหนูหล่อไม่ว่าง ก้อเข้าใจนะคะ
มาอ่านคำตอบ..มานั่งดูสาวๆ วิ่งเล่น
คุณหนูหล่อถือก้านมะยม ทำท่าดุๆ
ตามจินตนาการ...

แม้ไม่ได้เม้นท์ มานั่งอ่านเฉยๆ ก็เคย
เพราะบางที บางช่วงอารมณ์ ไม่สามารถเม้นท์ให้ร่าเริง
หลอกใจตัวเองได้เลย....

4 เดือนที่ผ่านมา คุณหนูหล่อทำบล็อคได้ดีนะคะ
มีเรื่องแปล เรื่องเล่า ภาพถั่วแปลกตา หรือแม้แต่ถั่วพลูยาวๆ
วันเชื่อว่าในแต่ละบล็อคของแต่ละคน มีเสน่ห์ มีความน่าสนใจ
แตกต่างกันออกไป.....

แต่ในความเป็นเพื่อนเป็นมิตร ทำให้เรารู้สึกผูกพัน
ทำให้เรารู้สึกต้องกลับมาหา กลับมาเม้นท์ให้เพื่อนๆ
ด้วยความรู้สึกดีๆ

วันมาที่นี่เพราะห้องแมว หลงรักแมวหลายๆ ตัว
ทั้งในบล็อคและในทู้..แม้ไม่เม้นท์
บล็อคเป็นเหมือนห้องนั่งเล่น...และหนังสืออ่านเพื่อนๆ ค่ะ

อย่าไปไหนนานเลยนะคะ (อีกครั้ง)
เป็นหวัด ทานน้ำอุ่น ทานยา และพักผ่อนมากๆ นะคะ

กล่องคอมเม้นท์วันนี้
จะให้บอกว่า เจ้าของบ้านอารมณ์บูด หรือว่าเอ็นจอยขอรับ
ลุงกล้วยขอบคุณมากนะครับที่แวะมาเยี่ยมที่บ้าน ขอบคุณครับ

หวัดดีค่ะ..พี่ อ่านบล็อกนี้แล้ว
ให้อารมณ์เหมือนแจง..ในช่วงเวลาหนึ่งเลย
คือช่วงที่หายไปพักใหญ่นั่นแหล่ะ
เหมือนกับว่า..เราอยากนำเสนอสิ่งดีๆ
(แม้ว่าบางที..จะไม่มีคนอ่านเลยก็ตาม)

เคยไปอ่านบล็อกคนอื่นๆ..บางทีเขาเขียนไดอารี่
สั้น..ไร้สาระ ขำๆอะไรแบบนี้..แจงชอบนะ..อยากเขียนบ้าง
แต่มันไม่ใช่เราอ่ะ..เขียนแล้วก็ลบทุกทีเลย..เขินๆ

พอตอนนี้..กลับมาอีกครั้ง..ก็พยายามเปิดกว้าง
เขียนที่อยากเขียน..คิดที่อยากคิด..ทำในสิ่งที่อยากทำ
บางครั้ง..งานเขียนของเรา..อาจไม่มีประโยชน์ต่อใคร..ช่างมัน
ขอเพียงสิ่งนั้น..ไม่ไปทำร้ายใคร..ก็พอ

อย่าปิดบล็อกเลยนะ..เขียนต่อไปเถอะ..
อย่าไปมองถึงมาตรฐานของสังคมบล็อกแก็งค์นักเลย
มาตรฐานของแต่ละคน..ไม่เท่ากัน..มันยากที่จะตอบสนองทั้งหมด

อย่างแจงเอง..เวลาเข้าบล็อก..ก็จะเปิดหา เปิดอ่านในสิ่งที่เราชอบ
ในสิ่งที่เราสนใจ..อย่างเช่น..อ่านเรื่องสั้นก่อนเลย..อ่านรีวิวหนังสือของคนอื่น
แฟชั่น ความงาม ซี่รี่ย์ต่างประเทศ..และก็เรื่องอื่นๆ ปรัชญา
และก็มีอีกหลายกรุ๊ปบล็อก..ที่มาอยู่เป็นปี..แต่ไม่เคยเปิดเข้าไปดูไปอ่านเลย

เกริ่นมานาน..แค่อยากบอกว่า..ทำไมจึงคิดว่าบล็อกตัวเองต่ำกว่ามาตรฐาน
พี่หนูหล่อมองจากตรงไหน..เอาบล็อกใครมาเป็นตัวตั้ง..คะ?

เอาแบบว่า..ทำแล้วมีความสุขก็พอค่ะ..สิ่งที่พี่หนูหล่อนำเสนอ
ก้ต้องโดนใจใครบางคนบ้างแหล่ะ...

สวัสดีค่ะคุณหนูหล่อ จะรีบปิดบล็อคตัดหน้าป้าแป๋วไปไหนคะ 555
ป้าแป๋วก็ว่างบ้างไม่ว่างบ้าง อัพบ้างไม่อัพบ้าง
เพื่อนๆ ที่น่ารักก็ยังแวะเวียนมาเยี่ยมเยียน
จากที่รู้สึกว่าไม่มีเวลาจะดูแลบล็อค ก็เลยกลายเป็น
ต้องไม่ทิ้งบล็อคนะ เพราะเพื่อนก็ไม่ได้รังเกียจที่เราไม่มีเวลาให้ 555
ที่จะปิดบล็อคเป็นเพราะจะเอาเวลาไปจีบสาวหรือเปล่าน้อ อิอิ

ปล. เรื่องที่ถามไว้ที่บล็อค จริงๆ ไม่ว่าวัยไหนก็ยังต้องการ
ความหวาน ความคิกขุอยู่นิดๆ แหล่ะค่ะคุณหนูหล่อ เอ...ที่ถามนี่เพราะเรื่องหัวใจหรือเปล่าคะ

พระจันทร์ยิ้มให้ครับ คุณหนูหล่อ ไม่ใช่ฝีมือผมหรอก เอามาจากเวบ //www.trekkingthai.com ส่วนผมคืนนั้นนั่งงอก่องอขิงบนรถทัวร์เข้ากรุงเทพฯ

เป็นยังไงบ้างครับหนูหล่อ
อ่านกันยาวเลยแต่ละเม้นท์

บล๊อคหน้านี่ต้องรวบรวมเป็นเล่ม เก็บไว้เป็นที่ระลึก

หนุ่มไม่กลัวหนาวมาแล้วครับพี่หนูหล่อ

สวัสดีตอนเช้า มาส่งการบ้านค่ะคุณครู ^^ TAG ที่สุดของที่สุด (เวอร์ชั่นตอบสั้นที่สุด)

ดีจ้าพี่หนูหล่อ ...


แวะมาแบบไอค่อกๆ แค่กๆ เพราะพิษไข้เค้าทำงานน่ะค่ะพี่
เลยได้แวะมาอ่านกันช้าหน่อย กับการเปิดใจของพี่หนูหล่อ ...


เรื่องการทำบล็อก พูดบ่อยๆ และก็พูดเหมือนกันแต่ละครั้งเลยคือว่า
ถ้าเราไม่ได้เขียนบล็อก .. เราก็ไม่รู้จักกัน
เมื่อเรารู้จักกัน .. ก็ต้องรักษาเอาไว้ให้นานเท่านาน เพราะตอนนี้
ทำบล็อกมานาน มีเพื่อนเยอะแยะ บางคนก็กลายมาเป็นเพื่อนกันจริงๆ
เจอหน้ากัน เห็นกัน คบกัน ... หนูว่าเป็นเรื่องดีอ่ะค่ะพี่
เพราะว่าบล็อกมันก็เป็นที่ที่หนึ่งที่ทำให้เราได้มาเจอกัน
ถ้าขาดดบล็อก บล็อกปิด ก็ทำให้เราอดเจอกันเลยน๊า ...


ปิดบล็อกชั่วคราวไม่เป็นไรค่ะ แต่ว่าถ้าต้องปิดยาวนาน
ปิดแบบถาวร แล้วเราจะติดต่อกันยังไงเอ่ย ...


ไม่ว่าง ไม่ได้เข้ามาเขียนบล็อกกันบ่อยๆ ไม่เป็นไรค่ะ
แต่ว่าก็เปิดบล็อกเอาไว้นี่ล่ะ เผื่อว่ามีอะไรจะได้หย่อนความรู้สึก
ถึงกันได้ไงค่ะ ...

อะจึ๋ย...
เพิ่งทำบล๊อกเหมือนกันค่ะ อิอิ
แต่...เอ่อ แสดงความคิดเห็นได้ใช่ไหมคะ
...อ่า งั้นเริ่มเลยนะคะ

...อยากมีพื้นที่ส่วนตัวที่จะใช้ขีดเขียนอะไรได้ ตามใจชอบ
(ทำไมไม่ไปเขียนลงสมุดบันทึกล่ะ...)
ก็เพราะว่า อยากรู้ว่า ถ้าคนอื่นเค้าอ่าน เค้าได้เห็น เค้าจะรู้สึกเหมือนเราคิดไม๊
คิดว่าบล๊อกเป็นเหมือนบ้านหลังที่สองต่อจากบ้านในชีวิตจริงค่ะ เราสามารถสร้าง และแต่งได้ตามใจปรารถนา แสดงความเป็นตัวของตัวเราเอง ฉัตรเชื่อว่า บล๊อกได้บอกความเป็นตัวตนของคนที่เป็นเจ้าของบล๊อกได้เป็นอย่างดี การโพสคอมเม้นและการเสนอเรื่องราวในบล๊อกนั้นๆ คือการแสดงความเป็นตัวตน และอุปนิสัยที่แท้จรงิของเจ้าของบล๊อกได้ด้วย
การทำบล๊อกมีหลายจุดประสงค์ แล้วแต่ความต้องการของแต่ละคนค่ะ
สำหรับบล๊อก"ณ ปลายฉัตร" ต้องการ
....แท่น แทน แท๊นนน อิอิ

แต่งบ้านของตัวเอง สร้างสังคมใหม่ หาวิสัยทัศน์จากเพื่อนบนอินเทอร์เน็ต เพราะเชือ่ว่าคนที่ใช้เน็ตเป็นประจำ และทำบล๊อกได้ คือคนที่มีวิสัยทัศน์ที่หลากหลาย มีมุมมองน่าสนใจ น่าสนทนาวิสาสะเป็นอย่างยิ่งค่ะ อิอิ
(ยาวไปมั้ยคะ สำหรับการเข้ามาครั้งแรก อิอิ)

สำหรับบล๊อก "ณ ปลายฉัตร" ต้องการ แก้นิดนึงค่ะ
เป็น....
สำหรับจุดประสงค์ของบล๊อก "ณ ปลายฉัตร"

สวัสดีค่ะพี่หนูหล่อ
แวะมาทักทายค่ะบล็อกพี่หนูหล่อตั้งแต่จัดตั้งแรกเริ่มจนวันนี้ บล็อกพี่หนูหล่อมีสีสันขึ้น เรื่อย ๆเลยนะค่ะ

ไม่มีเวลาไม่เป็นไรค่ะ แต่อย่าปิดบ้านหนี้หายไปก็แล้วกันนะค่ะ ไว้มีเวลาเมื่อไรก็มาทักทายมาคุยกันนะค่ะ

ไม่มีใจจะเปิดกะเขาเลย
ไอ้หนูมันประเภทซุ่มอ่านบล็อกคนอื่นอยู่ในเงามืด (โรคจิตหน่อยๆ แฮะ)
ไม่ค่อยกล้าทักใครเขาหรอก กลัวเขาจะว่าตีซี้
แค่อ่านคนอื่นฝ่ายเดียวก็เกรงใจจะแย่แล้ว อาจเป็นเพราะตัวเองเขียนไม่เก่ง คุยไม่เก่ง เลยไม่รู้จะเขียนอะไร
อ่านข้อเขียนคนอื่นเขาต่อไปนั่นแหละดี

หวังว่าพี่หนูหล่อคงสบายดีนะคะ
คิดถึงเสมอค่ะ

รักพ่อมากๆนะครับหนูหล่อ



เป็นสองมือ อุ้มชู เลี้ยงดูลูก
เป็นสายใย พันผูก คอยห่วงหา
เป็นอ้อมกอด อบอุ่น ค้ำจุนมา
เป็นสายตา ห่วงใย ใคร่อาทร

ยามเจ็บไข้ เฝ้าดูแล ด้วยชีวิต
ยามพลั้งผิด ท่านอบรม คอยบ่มสอน
ยามเหนื่อยหน่ายกำลังใจไม่สั่นคลอน
ยามใดใด ยังอาทร ไม่เปลี่ยนแปร

ด้วยความรัก ของพ่อ ที่ยิ่งใหญ่
ด้วยหัวใจ สะอาดใส เป็นแน่แท้
ด้วยชีวิต เพื่อลูก .. เฝ้าดูแล
ด้วยสองมือ ไม่ผันแปร เป็นอื่นใด

555 ขอบคุณครับคุณหนูหล่อที่ยังมาเยี่ยมกัน

ผมก็พูดไปงั้นแหละว่าจะกลับมาเขียนอีก เอาเข้าจริงๆก็ไม่เขียนแบบเมื่อก่อนแล้วล่ะ เพราะว่าไม่ค่อยจะมีอารมณ์ว่างเท่าไหร่

บล๊อกเป็นที่ฝึกปรือฝีมือสำหรับผมสำหรับการเขียนเรื่องราว แต่มาถึงตอนนี้ก็ต้องบอกว่านอกจากมิตรภาพที่ดีแล้ว อย่างอื่นไม่ค่อยได้อะไรเท่าไหร่

คงเป็นเพราะผมไม่ค่อยไปนั่งอ่านบล๊อกของเพื่อนๆเท่าไหร่ด้วยกระมัง สิ่งดีๆก็เลยไม่ได้ไปสัมผัสไม่ได้ไปรับรู้

แต่สันดานคนอย่างผมที่ค่อนข้างเป็นคนขวางโลกอยู่ ไม่ค่อยเปิดใจรับอะไรง่ายๆ ยิ่งมาเจอเรื่องแย่ๆเมื่อหลายเดือนก่อน ก็ยิ่งเหมือนกับว่าตอนนี้ใจของตัวเองปิดการรับรู้เรื่องราวจากทุกอย่างไปหมด

เพราะสำนึกได้ว่า คนเรา ต่อให้ทำดีแค่ไหนพยายามอย่างไร ก็ไม่สามารถเป็นเกราะคุ้มกันไม่ให้คนอื่นมาทำเลวๆใส่ได้เลย

แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นตัวที่จะเปลี่ยนแปลงอุดมการณ์ของตัวผมไปได้หรอกนะ

ตัวผมก็ยังเป็นตัวผมเหมือนเดิม ยังเชื่อและยึดคติที่ว่า "จงคิดถึงคนอื่นก่อนตัวเองเสมอ"

แต่ยกเว้นพวกที่ทำเลวๆใส่นะครับ ก็ไม่เห็นประโยชน์อะไรอีกที่จะไปดีด้วย เพราะผมก็ไม่ใช่พระผู้ประเสริฐที่ไหนนี่นา สุดท้ายก็ยังเป็นคน มีรักโลภโกรธหลง

....

ช่วงที่ผ่านมาภารกิจทางด้านการเมืองแบ่งเอาความสนใจจากส่วนอื่นไปหมดเลย ทำให้ตัวผมเองแบ่งภาคได้แค่ ทำงาน - ติดตามข่าวการเมือง - ร่วมกลุ่มกับคนร่วมอุดมการณ์เดียวกัน - เล่นเกมออนไลน์ที่หยุดเล่นไปสองปี - เตะบอล - ตีแบด -ไปเล่นฟิตเนส - จีบสาวในออฟฟิศ - เรียนเปียโน

พอกลับมาบ้านเลยไม่มีเวลามานั่งคิดจะเข้าบล๊อกเลย เอาแค่หนังสือที่ซื้อไว้ในงานสัปดาห์หนังสือเมื่อต้นปี ผมยังอ่านไม่จบสักเล่มเลย (มีอีกหลายเล่มที่ยังไม่ได้เปิดด้วยซ้ำ)

........

ขอไว้อาลัย แด่เวลา ที่ไม่มีเหลือ

คงไม่มีใครถือสาเอามาเป็นวิชาการหรอกจ๊ะ

ทำอย่างที่หนูหล่อเป็นน่ะ ดีแล้ว

ยายเก๋าเดิมก็ไม่รู้อะไรเลย ก็ได้เพื่อนในบล๊อคแก๊งแนะนำ แล้วก็ทำอย่างที่อยากทำ ไม่ต้องไปตามใคร

หลากหลายดี ได้แลกเปลี่ยน ประสบการณ์


สู้ สู้ นะ เอาใจช่วย มีเวลาว่างเมื่อไรก็เข้ามาอัพบล๊อคบ้าง ทักทายเพื่อนๆบ้าง โชคดีนะ

สุขสันต์วันพ่อนะคะพี่หนูหล่อ

สุขสันต์วันพ่อค่ะพี่หนูหล่อ...มีความสุขมากๆนะคะ...หลังไมท์ด้วยจ้า

ขอบคุณคุณยายเก๋า คุณลุงแอ๊ด เพื่อนๆ
และน้องๆที่รักยิ่งทุกท่านที่มาให้ความ
เห็นและคำแนะนำในการทำบล็อก



หนูหล่อจะรวบรวมความเห็นอันมีค่า
ที่ทุกท่านให้ไว้เพื่อนำไปปรับปรุงการ
ทำบล็อกของตัวเองครับ เข้าใจทัศนคติ
ของคนเล่นบล็อกคนอื่นๆมากขึ้นเยอะ
เลยครับ อย่างน้อยก็ในกลุ่มเดียวกันนี้

อีกเดือนกว่าๆ หนูหล่อก็จะได้กลับกรุงเทพฯ
ก็จะพยายามแก้ไขข้อขัดข้องอื่นๆให้ได้บ้าง
ช่วงนี้ก็คงต้องอยู่ไปเท่าที่จะทำได้ แค่
เพื่อนๆเข้าใจก็สบายใจขึ้นแล้วครับ

หนูหล่อน่ะ ไม่ต้องล็อคแขนขาและ
คอหรอกครับ ใจมันอยู่อยู่แล้ว

พี่หนูหล่อคะ ขอบคุณที่ยังไม่ลืมกัน อุตส่าห์ไปเม้นท์ให้...ตอนแรกงอลลลล ตอนนี้หายงอลลลแระ...

เป็นไงค๊าโดนหนามบ้านเราทิ่มแทง...เจ็บไหมเอ่ยยย

ฟิ้ววววววววววววววววว

ลมหนาวหอบมา อิอิ


สุขสันต์วันพ่อค่ะ ขอให้คุณพ่อมีสุขภาพที่แข็งแรงนะค่ะพี่หนูหล่อ

อุ๊ยยย คุณจิ๊บคะ...ไม่ใช่คุณพ่อค่า อิ อิ คุณพี่ซืคะ แหมเรียกอย่างนี้พี่ชายเราก็เลยขายไม่ออกกันพอดี อิ อิ...ปกติก็ขายยากอยู่แล้วด้วยยยยยยยยยย ฮ่า ฮ่า ฮ่า

โอ้โห
เปิดใจเรื่องการทำบล็อก
ช่วงนี้ห่างหายจากการทำบล็อก
เพราะใจมันปิดๆ อยู่อ่ะค่ะ
ปกติก็อยากเล่านู่นเล่านี่
เจออะไรเห็นอะไรก็เก็บมาเล่า
ช่วงนี้มีแต่เรื่องของตัวเอง
ยังไม่โปร่งโล่งใจ
เลยยังมองไม่เห็นเรื่องเล่าเท่าไหร่

เคยจริงจังเหมือนกัน
ว่าคนนู้นจะว่ายังไง
คนนี้จะคิดยังไง
สุดท้ายก็คิดได้ว่า
ทำในสิ่งที่เราสบายใจ
แล้วก็ไม่สร้างความรำคาญใจให้ใคร
ทำให้ดีที่สุดของเราก็พอ
เพราะเราคงทำให้ถูกใจทุกคนไม่ได้อ่ะค่ะ

มิตรภาพที่ยืนยาวงอกเงยได้
ก็เพราะคนเรารดน้ำพรวนดิน
แต่ถ้ามันต้องล้มหายไปบ้าง
เพราะเราไม่มีเวลาดูแลใส่ใจ
มันก็เป็นเรื่องธรรมดานะคะ
แม่เคยบอกเวลาปลูกต้นไม้ว่า
ตายก็ฝัง ยังก็เลี้ยง
คนเราก็มีหลายหน้าที่
บางครั้งอาจจะมีหน้าที่ใดหน้าที่หนึ่ง
ที่บกพร่องไปบ้าง
ก็พยายามทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดแค่นั้นเองค่ะ
ได้แค่ไหนก็แค่นั้น

แหะแหะ
วันนี้เหมือนหนูแอมมาสอนพี่หนูหล่อเลย
แค่ไม่อยากให้คิดมากน่ะค่ะ
จะให้ช่วยเหลืออะไรก็บอกนะคะ
ยินดีรับใช้เสมอค่ะ
ด้วยความเต็มใจ
^^

วันนี้ไม่เปิดใจ
แต่มาเปิดรูปครับ อิอิอิ

สวัสดีครับพี่หนุหล่อ

แวะมาเยี่ยมเยือนค่ะ ....
อ่านไล่มาเรื่อยๆ แล้วก็ไม่รู้จะ ทิ้งความเห็นว่าอะไรดี

เราเองตอนเปิด blog ครั้งแรก ก็ว่าจะทำให้ดูมีสาระ เกี่ยวกับหนังสือที่มีอยู่
ต่อมา เครียด เหนื่อย กับงานมากมาย ก็เลยใช้ blog เป็นที่บ่น ระบาย บ้าง

พอเริ่มจับกล้องถ่ายรูป blog ก็กลายเป็นพื้นที่แปะรูปไปด้วย

นอกจากนั้นที่ได้มาอีกมากมาย คือ "เพื่อน" ค่ะ
ทั้งปลอบใจ ทั้งเห็นด้วย ทั้งคัดค้าน ....
สารพัดแบบ ....ทุกคนกระจัดกระจายกันออกความเห็นในเรื่องที่ตนสนใจ
ได้แลกเปลี่ยนมุมมองซึ่งกันและกัน
เปิดโลกทัศน์ของเราออกไปอีก .....

ดีใจที่เปิด blog และดีใจที่ได้พบกันใน blog ค่ะ
ไม่ว่า blog คุณหนูหล่อ รึว่า blog ของเราเอง

มาอีกรอบค่ะ แต่คราวนี้งดแสดงความคิดเห็นนะคะ(ก้อแสดงไปแย๊วนิ อิอิ)

ขอบคุณสำหรับความคิดเห็น
มากมายที่ได้รับจากเพื่อนๆ
ที่รักยิ่งทุกคนนะครับ

เปิดบล๊อกไว้แบบนี้แหละค่ะดีแล้ว
ไม่มีเวลาก็ไม่เป็นไร
พบกันเมื่อพร้อมค่ะ
ยังมีมิตภาพดีๆ มากมายในนี้
ถึงแม้ว่าบางคนจะมองเราว่าไร้สาระ
ไม่มีเวลา แค่เอาเพลงเพราะมาแปะไว้ก็ใด้แล้ว(อิอิ ทำบ่อยค่ะ)

มาแล้วค่ะพี่หนูหล่อ อ่านทุกความเห็นอย่างละเอียดเลย
นอกจากได้อะไรเยอะแยะแล้ว ยังได้ดูตัวเองอีกนะคะ
จริง ๆ ปอยก็เริ่มทำบลอคไม่ค่อยต่างกับคนอื่น ๆ เท่าไหร่

ปอยเริ่มทำ ก็เพราะรู้สึกเหงา ๆ และเวลาว่างเยอะมาก
จริง ๆ แล้วคือ อยากหาพื้นที่ที่ได้เขียน ได้รู้สึก ได้คิดจริงจัง
เพราะในชีวิตจริง รู้สึกว่ามีพื้นที่ตรงนี้น้อยเหลือเกิน
มีแต่หมดไปกับอะไรก็ไม่รู้ ดูดเวลาไปเสียเกลี้ยงเลย
ช่วงแรก ๆ ที่มาทำบลอค ตอบสนองตัวเองดีมากเลยล่ะค่ะ
ได้แสดงออก ได้คิด ได้เห็น และที่สำคัญได้เป็นตัวของตัวเอง

แต่เป็นเหมือนพี่หนูหล่อเลยค่ะ ทำไปสักพักแล้วเบี่ยง ๆ
ไม่แน่ใจแล้วว่าทำไปเพราะอะไรกันแน่ พอเริ่มมีเพื่อน มีสังคม
การทำบลอคเริ่มทำไปตามกระแส ตามคนพูด ตามที่วิจารณ์
ต้องมีการไปเยี่ยมเยียนทักทายคนอื่น ๆ ด้วยหรือ
ต้องอัพบลอคบ่อย ๆ ด้วยเหรอ มีแทคให้เล่นด้วยหรือ
อะไรมาก็เล่นตาม ๆ เขาไป ในเมื่ออยู่ในสังคมกับเขาแล้วนี่
สักพักกลับเริ่มเหนื่อย ที่กลายเป็นสังคมอีกสังคมที่หนีมา
ความเป็นตัวเองที่ตามหากลับเริ่มถูกกลืนกินหายไป
เลยต้องหยุดเล่นไปเป็นพัก ๆ เพื่อทบทวนตัวเองใหม่

หลายครั้งก็ตั้งคำถามกับตัวเองเรื่องนี้เหมือนกันนะคะ
ว่าเราคาดหวังอะไรกับการทำบลอคกันแน่ แล้วคนอื่นละ?
บางทีพอรู้สึกดี ๆ ถึงกลับมาทำ ช่วงเวลาแย่ ๆ ไม่อยากให้ใครรู้
กลายเป็นอย่างนั้นไป มันก็ไม่เป็นตัวเองอยู่ดีน่ะสิ
จนในที่สุดตอนนี้ก็ยังไม่ค่อยได้คำตอบจริง ๆ เท่าไหร่หรอกนะคะ
ว่าทำไปทำมาแล้ว ทำบลอคทำไมกันหนอ
รู้แต่ว่า ได้มิตรภาพมามากมายค่ะ ที่ทำให้อยากจะทำต่อไป
แม้บางครั้งจะเบื่อ ๆ อะไรเล็กน้อย แต่พักบลอคไว้
แล้วจะกลับไปทำต่อแน่ ๆ ละค่ะ

พี่ดีใจที่คุณปอยมาเม้นท์ให้แม้
ว่าบล็อกนี้จะไม่อยู่ในหน้าหลักแล้ว

ความจริงในฐานะที่พี่คิดว่าคุณปอย
เป็นน้องสาวคนแรกที่พี่มาพบใน
บล็อกแก็งค์ พี่ก็คาดหวังว่าคุณปอย
จะมาเม้นท์ให้ แต่เมื่อพบว่าคุณปอยปิด
บ้านพักผ่อน พี่ก็ค่อนข้างผิดหวัง

ตอนนี้สมความตั้งใจแล้วครับ

ขอบคุณมากๆ

สวัสดีค่ะ
อาจจะมาช้าไปหน่อยนะค่ะ อิอิ แต่ดีกว่าไม่มานะค่ะ

พูดสั้นๆ คำเดียวค่ะว่า บล็อคแก็งค์คือเพื่อน
(เพราะเราคือเพื่อนกัน)

แต่เราว่านะ บล๊อกคุณเพื่อนเป็นบล๊อกที่น่าอ่าน น่าสนใจมากเลยจ้ะ แต่ที่ทำให้คนเข้ามาติดตามน่ะ คือความฮาของคุณเพื่อนนี่แหล่ะ เราหนึ่งล่ะ คริคริ