มาถึงวัยนี้แล้ว จขบ.ก็ยังไม่คิดเลยว่าเคยมีความฝันอันบรรเจิดแม้สักครั้ง จะว่าไปก็เพราะไม่มีเวลาจะฝัน ชีวิตไม่ได้ราบเรียบมาตั้งแต่เกิด พบพานมาแล้วทั้งสุขทุกข์รวยจน ทุกวันในทุกวัย ลืมตาตื่นขึ้นมาในยามเช้า สารพัดเรื่องต้องทำจ่อรออยู่จนถึงเวลาหมดแรงหันเข้าหาเตียงนอนเมื่อนาฬิกาล่วงเข้าสู่วันใหม๋เกือบทุกคืน ฝันเพราะกินมากไปก็ไม่เข้าท่าสักที

วันนี้ก็เลยจะต้องหาเรื่องราวความฝันอันบรรเจิดของคนอื่นมาเรียงร้อยถ้อยคำใส่โจทย์นี้ ก็ไม่เชิงแถนะคะ ถ้าไม่ทำแบบนี้ก็คงต้องผ่านโจทย์นี้ไปซึ่งไม่อยากทำ

ฝันที่จะเล่าเป็นฝันของแม่ประนอมค่ะ ไม่ใช่คนที่ขายสารพัดน้ำพริกเครื่องแกงนะคะ เป็นแม่ประนอมที่เป็นแม่บ้านของเพื่อนบ้านเรือนเคียงนี่แหละค่ะ

เพราะเราสองบ้านสนิทกัน ไปมาหาสู่กันมาตั้งแต่ครั้งคุณแม่เจ้าของบ้านนั้นยังมีชีวิตอยู่ ก็เลยสนิทกับแม่ประนอมด้วย คุยกันไปนานๆ แกก็เล่าให้ฟังว่า เมื่อตอนที่อายุสี่สิบกว่าๆ เริ่มจะรู้สึกว่าได้เกาะคานแน่แล้ว เจอหมอดูที่เค้าว่าแม่นมากคนหนึ่งก็ลองให้ดูโชคชตาราศี เน้นชีวิตอนาคตน่ะแหละ แม่หมอขีดๆเขียนๆตัวเลขขยุกขยิกแล้วก็ทำนายเป็นฉากๆว่า แม่ประนอมจะพบเนื้อคู่เมื่ออายุ 50 เป็นดวงที่ไม่มีลูก หึหึ กว่าจะหาพ่อได้ก็ป่านนั้นแล้วจะมีลูกได้งัย คู่จะเป็นชายสูงวัยกว่ามาก แต่แข็งแรงและอายุยืนด้วย รู้ได้งัยก็ไม่รู้นะ ยังไม่เจอเลยจ้ะ แม่หมอจ๋า แม่ประนอมก็บอกจขบ.แบบทีเล่นที่จริงว่า ความฝันอันบรรเจิดนั้นคงจะเกิดขึ้นกับแกในเร็วๆนี้ เลิกเหนื่อยเสียที จะได้มีคนดูแลกันและกันยามแก่เฒ่าด้วย แม่หมอบอกว่า จะได้มีบ้านใหญ่โตอยู่ด้วย

เราก็ให้พรว่าขอให้สมความปรารถนา แกก็ยิ้มกว้างกราบไหว้สวยงาม แต่ใจเราคิดว่า ถ้าเราอยู่มาจนอายุเท่าแม่ประนอม เราคงไม่อยากหาห่วงมาผูกคอแล้ว เก็บหอมรอมริบไว้เผื่อเวลาทำอะไรไม่ไหวแล้วน่าจะดีกว่า แต่ก็เข้าใจนะคะ คนที่ไม่มีหนทางให้เลือกเดินได้มาก คงหนีไม่พ้นที่จะฝันเฟื่อง

แล้วในที่สุด ฝันของแม่ประนอมก็เป็นจริง กับนายเฉลียวคนสวนบ้านเราน่ะค่ะ คือนายคนนี้ก็ไปทำสวนให้นายของแม่ประนอมด้วย ทั้งที่เมียดั้งเดิมก็ยังคงอยู่บ้านเดียวกันที่คลองสิบห้า แต่นายเฉลียวก็ทำงานบ้านเรามาจะสี่สิบปีแล้ว คุ้นเคยกับเมียนายเฉลียวซึ่งบอกจขบ.ว่า อิชั้นไม่เอามันแล้ว ที่ยังอยู่ด้วยกันเนี่ย เพราะอิชั้นอยากอยู่กับลูกหลาน ตัวมันน่ะอิชั้นเหลือจะกล้ำกลืนหลายสิบปีแล้ว มันไม่เคยส่งเสีย ต้องทำมาหากินเอง หาให้มันกินด้วย กาแฟเช้าๆต้องอย่างดี กินแล้วมันยังไม่ล้างถ้วยเลย เจ็บไข้ได้ป่วยไม่ต้องหวังพึ่งพามัน แล้วมันก็ยังมีอีกเมียนึงอยู่บ้านโป่งโน่น

และเนื่องจากเจ้านายของแม่ประนอมเห็นว่า นายเฉลียวเป็นคนซื่อ มาตกร่องปล่องชิ้นกับคนของเธอแล้วก็เลยรับให้อาศัยอยู่ด้วยกัน จะได้ช่วยกันเฝ้าบ้านเวลาเธอต้องเดินทางหลายวัน ทิ้งไว้แต่ลูกสาวสองคน แต่ให้นายเฉลียวทำงานรายวันให้เดือนละสิบวัน นอกนั้นจะไปทำให้ที่ไหนบ้านไหนก็ได้

ทุกวันนี้แม่ประนอมก็เลยได้อยู่บ้านหลังใหญ่ มีสามีอายุแก่กว่า 20 ปี ฟันหักหมดปาก ไม่ยอมใส่ใหม่ด้วย ยืนสั่งงานห่างกันสองเมตร กลิ่นปากนายเฉลียวฟุ้งมาก ต้องถอยไปอีกหนึ่งเมตร แต่ฝีมือทำสวนของนายเฉลียวไร้เทียมทานจริงๆ แม่ประนอมตกที่นั่งทำอาหารทุกมื้อเผื่อให้นายเฉลียวกินด้วย แต่ไม่เคยได้เงินจากนายเฉลียว แถมบางครั้งไม่มีงานทำยังขอยืมแม่ประนอมอีก ได้ใช้บ้างไม่ใช้บ้าง

ความฝันอันบรรเจิดของแม่ประนอมจึงมีอันเป็นไปเช่นนี้ จะโทษใครล่ะหนอ แม่หมอดูก็ทายถูกหมดนี่นา แม่ประนอมได้แรงบันดาลใจจากหมอดู เห็นนายเฉลียวเข้าเค้าไปหมด เวรกรรมตามมามากกว่า

จขบ.จึงต้องขอลาไปแต่เพียงเท่านี้นะคะ และต้องขออภัยเพื่อนๆหลายคนที่พักนี้แวะไปส่งกำลังใจโดยไม่ได้คอมเม้นท์ เมื่อวานไม่ได้โหวตให้ใครเลย งานงอกและสุขภาพงอแง ขอวางผลงานนี้สักสองวันแล้วจะกลับมาใหม่ด้วยผลงานที่พยายามทำมาหลายวันแล้วก็ยังกระด็อกกระแด็กไม่ไปถึงไหน

 

LITERATURE