เห็นข้อความโจทย์นี้แวบแรก บอกตัวเองว่า ช่างเป็นวลีที่เปรียบเปรยเสียดสีไม่น้อย นึกไปถึงงานเขียนแบบประชดประชันเสียดสี อุปมาอุปไมย sacasm, satire, irony, metaphor, simile 555 ออกอ่าวไปโน่น คงไม่มีใครคิดง่ายๆตรงๆ(แม้จะคิดได้ ใครจะเถียง) ว่าขนมหม้อแกงเป็นขนมหวานในดวงใจของตนแม้ว่าเขาจะชอบขนมหม้อแกงมากก็ตาม เพราะไม่ว่าจะเป็นความรักหรือความชอบในสิ่งใด การที่จะชอบถึงกับเก็บสิ่งนั้นไว้ในดวงใจ สิ่งนั้นก็น่าจะมีความหมายแก่ดวงใจอย่างยิ่งใหญ่และขาดไม่ได้ยิ่งกว่าขนมสักอย่าง นี่เป็นความรู้สึกของคนที่ไม่ได้เห็นขนมอะไรจะชอบกินได้มากขนาดนั้น การพูดว่า ขนมหม้อแกงเป็นขนมหวานในดวงใจจึงน่าจะเป็นเพียงการย้ำว่าชอบมากแต่ก็ถือว่าเป็นการกล่าวเกินจริง หรือ exaggerate (เหมือนจะเขียนเรียงความกึ่งไทยกึ่งเทศชอบกลอยู่นะคะ ก็กำลังพยายามให้ไกลๆตัวไว้ก่อน อิอิ)

เมื่อโจทย์มีนัยเปรียบเทียบ จะร้ายหรือดีก็ตาม โจทย์นี้ก็น่าจะจะเขียนไปโดยการอุปโหลกขนมสักอย่างที่คนทั้งโลกนี้มักจะรู้สึกคล้ายๆกัน นั่นคือ งบประมาณ ไม่ว่าจะเป็นงบใหญ่น้อยแค่ไหน คนหรือคณะบุคคลที่มีหน้าที่บริหารมักถูกมองมุมลบ ถึงขนาดว่า เป็นขนมเค้กหวานมันที่แบ่งสรรปันส่วนกันไม่ค่อยลงตัว (ต้องใช้คำว่า ขนมเค้ก เพราะมันอินเตอร์ดี ใกล้ตัวนักเดี๋ยวเดือดร้อน) แต่หน้าที่วิเคราะห์งบประมาณแผ่นดินของประเทศไหนก็เห็นจะไกลเกินตัวอยู่ดี เอาแค่งบประมาณครอบครัวน่าจะพอไหว

แม่บ้านในครอบครัวสมัยใหม่อาจไม่มีความจำเป็นต้องบริหารการเงินของครอบครัว เพราะทั้งพ่อบ้านและแม่บ้านต่างทำงานมีรายได้ของตนเองเป็นส่วนมาก ดูเหมือนว่าจะแบ่งภาระการใช้จ่ายให้ต่างฝ่ายต่างรับผิดชอบ

แต่คนที่มีอายุไม่น้อยกว่า 70 ปี มักได้เห็นว่า พ่อไปทำงาน แม่อยู่ดูแลบ้าน ลูกๆ อาหารการกิน รวมไปถึงสุขภาพ แม่อาจมีงานส่วนตัวทำเพื่อหารายได้เป็นของตนเอง พ่อจะส่งเงินรายได้ของตนเข้าบัญชีครอบครัวให้แม่บริหารการใช้จ่ายที่จำเป็น แม่บ้านที่ดีจะใช้จ่ายเงินของครอบครัวอย่างมีหลักเกณฑ์ ไม่ใช่นึกอยากซื้ออะไรก็ซื้อ ยังต้องสอนให้ลูกๆเข้าใจการใช้จ่ายมาตั้งแต่เล็กๆด้วย บางคนจะบอกลูกไว้เลยว่า ออกไปนอกบ้านแล้วอยากได้อะไรที่ไหน ไม่ว่าจะเป็นของเล่นหรือของใช้ ต้องบอกดีๆ ซื้อได้ก็ซื้อ ยังไม่ควรซื้อก็ต้องเชื่อ ถ้าถึงกับร้องไห้ทำฤทธิ์ข้างถนน จะเดินหนีไปเลย ต้องเลี้ยงกันมาอย่างพูดกันด้วยเหตุผลและพ่อแม่รักษาสัญญา จึงจะผ่านเรื่องราวเหล่านี้ไปด้วยดี สัญญาว่าจะให้อะไรในภายหลังก็จะรักษาสัญญาเสมอ

แม่บ้านหลายๆบ้านที่คุ้นเคยกัน จะแบ่งปันประสบการณ์ในการจัดสรรงบรายจ่ายของครอบครัว จนสามารถมีเงินออมไปลงหลักปักฐานมีบ้านเรือนรถราของตนเองกว้างขวางใหญ่โตขึ้น บางครอบครัวเริ่มธุรกิจเล็กๆแล้วขยับขยายไปจนมั่งมีศรีสุข เป็นมรดกตกทอดไปถึงหลานเหลน ครอบครัวเช่นนี้จึงมักเริ่มมีรายรับของครอบครัวจากเงินเดือนประจำของพ่อบ้าน ที่จะแตกดอกออกผลเป็นความมั่งคั่งในภายหลังต้องเกิดจากความร่วมแรงร่วมใจของสมาชิกครอบครัว พ่อบ่านต้องเป็นตัวอย่างที่ดีในเรื่องรับผิดชอบการเงิน และแม่บ้านก็ต้องรับผิดชอบการใช้จ่ายให้เกิดเงินออมด้วย

ขนมเค้กของครอบครัวแบบนี้จึงเท่ากับแบ่งกันกินแบ่งกันใช้ตามแผนที่กำหนดไว้ ที่เหลือก็เก็บไว้ใช้จ่ายต่อๆไป เหลือเป็นทรัพย์สินก็คงไว้เป็นหลักฐานของครอบครัว ไม่ได้ต้องเอาไปคืนใคร หรือพ่อบ้านจะคิดว่า แม่บ้านชักจะรวยแล้ว ต่อไปไม่ต้องให้งบค่าใช้จ่ายอีกก็ได้ แบบนี้แม่บ้านจะบอกได้เลยว่า คิดได้แต่ทำไม่ได้หรอกจ้า อย่าบำเพ็ญตนเป็นคนเหมือนลำไผ่ พอเหลาลงไปกลายเป็นบ้องกัญชา น่าจะปลอดภัยกว่านะจ๊าาาาา

จขบ.จึงคิดว่า ขนมหวานในดวงใจของครอบครัวคือขนมที่มีสูตรผสมที่เกิดจากความร่วมแรงร่วมใจกันประคับประคองใช้จ่ายรายได้ประจำให้คุ้มค่าที่สุดเพื่อความมั่นคงของครอบครัวที่จะอยู่เย็นเป็นสุขเท่าที่จะทำได้

กินขนมอะไรก็ไม่หวานจับใจเท่าได้เห็นครอบครัวสุขสบาย

ป.ล.โจทย์ตะพาบครั้งนี้ไม่ได้เขียนยากอย่างที่เห็นโจทย์แวบแรก เนื่องจากตอนนั้นคิดไกลเกินต้องการและเสี่ยงมากไปหน่อย มีเรื่องน่ารักๆให้เขียนตั้งเยอะนี่นา

LITERATURE