... มาวิ่งกันเถอะ ...

...

เมื่อวานนี้ เป็นวันที่ 28 พ.ค. 2550...

ฉันตื่นขึ้นมาตอนบ่ายโมงกว่าๆมั๊ง...
ตากผ้า ล้างหน้า แปรงฟัน...แล้วก็นั่งเขียนงานชิ้นสุดท้ายส่งให้เพื่อน...
บ่ายสามโมง ฉันจะไปซื้อรองเท้าคู่ใหม่...
เพราะรองเท้าคู่ล่าสุดที่ใส่ไปวิ่งที่สวนเมื่อวานนี้พื้นมันขาดแล้ว...

รองเท้าคู่เก่านั้นฉันซื้อมาราคา 199 บาท
ลายเดียวกับคอนเวิร์สสีขาวดำ...
เก็บตากแดดไว้หน้าบ้านไม่เคยได้ใส่...

ฉันทำงานมาหลายปี แต่ไม่เคยซื้ออะไรดีๆให้ตัวเองเลย...
วันนี้ ฉันได้รองเท้าสำหรับใส่วิ่งมาหนึ่งคู่...
ได้ถุงเท้า 3 คู่ร้อยมาอีกด้วย...

พรุ่งนี้ตอนเย็น ฉันจะไปที่สวนสาธารณะ...
จะไปทักทายกับน้องๆแถวนั้น...
เป็นน้องๆที่บานไม่รู้โรย...
เป็นน้องๆปลานิลที่โตง่ายตายยาก... และลูกดกมากกกก....
ยังมีน้องนกที่บินมาส่งเสียงทักทายอีก... เป็นฝูง...
อิอิอิ... อิจฉาล่ะสิ...

ก็แค่ดึงตัวเองออกมาจากกรอบเดิมๆ...
แล้วเริ่มทำอะไรที่เราอยากทำ... ซะที... ในวัยขนาดนี้...

ฉันยังพอมีงานทำ มีรายได้ และยังพอมีข้าวกิน...
ก็แค่ไม่อู้ฟู่เหมือนสมัยก่อน... อืม...

ฉันเคยขี่ bmx เคยเตะฟุตบอล เคยเล่นรักบี้...
เคยทำอะไรที่เหงื่อออกจนเกือบหมดตัวมาหลายหนละ...
วันนี้...ฉันเป็นขี้ยา ที่สูบบุหรี่จัด และดื่มเบียร์เยอะมากกกก...

เมื่อก่อนตอนทำงานประจำ ก็นึกแต่ว่า "ทำไมเราไม่มีโอกาสไปเดินเล่นที่สวนเลยนะ..."
อยากไปเลี้ยงนกเลี้ยงปลา...ดูเมฆแปลงร่างเป็นรูปทรงแปลกๆเหมือนสมัยเด็กๆ...
ตอนนี้ ฉันมีโอกาสแล้ว... ฉันกำลังเริ่มต้นทำมันล่ะ...

...

ฉันเริ่มต้นไปวิ่งที่สวนสาธารณะเมื่อไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา...
ซึ่ง... มันเหนี่อยมาก... หอบแห่ก ๆ...
ปากแห้ง คอแห้ง... ร้อนนรกเจงๆ...
มาทนทำเรื่องเหนื่อยๆนี่ทำไมก็ไม่รุ....5 5 5...

การวิ่ง ก็คล้ายๆกับการเดินจงกรม...
อาจจะเหนื่อยมากกว่าการเดินบิณฑบาตในตอนเช้า...
และเหนื่อยกว่าการเดินกวาดลานวัด...
แต่ทำให้จิตใจมีสมาธิได้ไม่ต่างจากกันเท่าไร...

ฉันไม่มีเครื่องเล่น mp3 ใส่หูฟังแล้ววิ่งๆไปเหมือนในหนังฝรั่ง...
ฉันได้แต่มองไปรอบๆ แล้วนับก้าววิ่งของตัวเองไปเรื่อยๆ...
แล้วหายใจแรงขึ้น ๆ....ตามความเหนื่อย...
พอยกท้ายๆ ก็คายฟันยาง แล้วหายใจทางปากแทน... 5 5 5...

...

ฉันเริ่มวันแรกที่สวนสาธารณะด้วยการไปเดินสำรวจรอบๆสวน...
แล้วเจอคุณลุงคนนึงทักว่า...
" ทำไมเดิน? ทำไมไม่วิ่งล่ะ?.."
ฉันไม่ได้ตอบอะไร... แค่นึกในใจว่า (แล้วมันเรื่องอะไรของเทอ?วะ)

คุณลุงเลยพูดต่อไปอีกว่า
" ลุงแก่แล้ววิ่งไม่ไหว..."
" อย่างนี้ยังวิ่งได้... ทำไมไม่วิ่งล่ะ?..."
คุณลุงคนนั้นมากับภรรยา...
ตอนหลังฉันได้รู้ว่า เขาพากันมาทุกวันในตอนเย็น...

พอฉันเริ่มจะทดลองวิ่งได้ไม่กี่วัน รองเท้าคู่นั้นก็ขาด...
อาจเป็นเพราะน้ำหนักตัวเยอะมั๊ง...5 5 5...
หรือฉันทิ้งรองเท้าคู่นั้นให้ตากแดดอยู่หน้าบ้านนานจนเกินไป...
พอจะหยิบมาใช้ มันเลยถอดใจไปก่อนเจ้าของมัน...

แต่พลังงานของฉันยังพอมีเหลือ...
ฉันได้รองเท้าใหม่มาแล้ว...
พรุ่งนี้ตอนเย็น เจอกันที่สวนสาธารณะ นะ นะ นะ... ตะเอง... เอิ๊กกก...

จะ one time every weekend หรือจะ one went one.
หรือจะวันเว้นสองวัน หรือทุกๆวันก็ได้... เนอะ...
เลือกสิ่งที่ "เหมาะสม" ที่สุดสำหรับตัวเองนะ...

som

...

Create Date : 29 พฤษภาคม 2550		2 comments
Last Update : 29 พฤษภาคม 2550 1:58:56 น.
Counter : 796 Pageviews.
Share Tweet