ซินจ่าวฮานอย .. หากนับทริปเดินทางออกนอกประเทศจริงจังของ จขบ. ทริปนี้จะเป็นทริปหมายเลข 13 ของ จขบ. ที่จะออกไปส่องโลกขำๆ ตามสไตล์นักเดินทางไปเรื่อยเปื่อยตามกำลังตังค์ในกระเป๋า ชีวิตเรามันต้องออกไปดูโลกกว้างๆ ชารต์แบตชีิวิตบ้างไรบ้าง อย่าปล่อยให้เวลาผ่านไปเพราะเมื่อใดที่ทุกอย่างพร้อมสังขารจะไม่พร้อมนะครัช ดังนั้นมีแรงเที่ยวก็เที่ยวเถอะเที่ยวเดี๋ยวนี้ไม่ได้ใช้เงินเยอะมากมายเหมือนแต่ก่อน ตั๋วโปรก็มีบานเบิกแค่เพียงวางแผนล่วงหน้าแค่นั้นเองจองแม่งข้ามปีไปเลย จัดไปขอเพียงใจพร้อมจะเดินทางนะคะคุณๆ
เอาล่กลับมาทริปซินจ่าวซาปาของ จขบ.ดีกว่า ทริปนี้มีสมาชิกด้วยกัน 3 คน คือโอ๋ จุ้ยและ จขบ. เวลานัดหมายตีห้าพร้อมกันสนามบินดอนเมืองสเตชั่น สำหรับดอนเมืองเนี่ยเป็นอะไรที่เผื่อเวลามาเถอะเพราะท่านต้องฝากชีวิตไว้กับรถโดยสารรถเมล์ แท็กซี่และมอเตอร์ไซค์ มาให้ไวเผื่อเวลาเยอะๆ แล้วท่านไม่ต้องวิ่งให้ลมจับค่ะ
ทริปนี้พวกเราใช้บริการแอร์เอเชียที่หนึ่งในใจ ไม่มีสปอนเซอร์นะคะจ่ายเองล้วนๆ แต่ชอบเพราะเครื่องดี สำหรับการเดินทางไปฮานอยนั้นมีไฟท์เดียวคือไฟท์ 07.00 น. - 08.45 น. ซึ่งนอกจากไปมีไฟท์เดียวแล้ว ขากลับก็มีไฟท์เดียวด้วยเช่นกันคือ 09.15 น. - 11.05 น. จขบ.จองตั๋วราคาโปรโมชั่นไปกลับ 2,560 บาท ทริปนี้พวกเราตั้งใจไปตะลุยซาปาทุ่งนาสีเขียวกัน ด้วยความที่ทริปนี้เผื่อเวลามาเยอะมาก จึงมีเวลาส่องเครื่องสำอางค์กันแทบทุกเคาเตอร์สนุกสนานงานเช้ามาก แถมยังมีเวลาเหลือเฟื้อไปนั่งรอนอนรอที่เกทอีกต่างหาก
07.00 น.ก็ได้เวลาออกเดินทางไฟท์นี้คนเยอะทีเดียว พอเครื่องออกสักพักก็ได้เวลาเสริฟ์อาหาร สำหรับสายการบินแอร์เอเชียจองอาหารมาล่วงหน้าถูกกว่าซื้อบนเครื่อง และที่สำคัญได้ก่อนด้วยล่ะใครไม่จองล่วงหน้าก็รอกันไป ไหนๆ บินต่างประเทศแล้วก็ต้องไม่พลาดเมนูนี้ "นาสิกลามัค" เมนูยอดฮิตของ จขบ. ความอร่อยยังไม่เคยเปลี่ยนไปกินที่มาเลเซียยังไม่อร่อยเท่าบนเครื่องหางแดงเลยจริงๆ
จากกรุงเทพฯ มาถึงสนามบินโหน่ยบ่ายใช้เวลาเกือบสองชั่วโมง จขบ.เคยมาที่นี่แล้วเมื่อสมัยรีวิวสองสาวตะลุยเวียตนาม มาครั้งนี้เปลี่ยนแปลงไปเยอะเลยทีเดียวปรับปรุงใหม่ดูไฮโซขึ้นมาเยอะเลย สำหรับทริปนี้พวกเราซื้อทัวร์ต่างๆ กับมิสฮวง Facebook Huong Nguyen (Viet Express Travel) เป็นคนที่ชาว pantip มาใช้บริการแล้วแนะนำต่อๆ กันมา ดูแลดีมากแนะนำต่อค่ะ เริ่มจากรถรับส่งสนามบินราคา 30 US$
พอออกจากสนามบินแล้วพวกเราก็ไปซื้อซิมกันค่ะ ซิมราคา 9 USD ใช้งานอินเทอร์เน็ตและโทรภายในประเทศได้ด้วย
แพคเกจตามนี้ค่ะจ่ายเงินให้เค้าแล้วเจ้าหน้าที่จะจัดการใส่ซิมให้เรียบร้อย
การซื้อซิมไม่ยากเลยจ่ายเงินแล้วก็ส่งเครื่องให้เค้าเปลี่ยนซิมแล้วก็เลือกเป็นเครือข่ายของเวียตนามแค่นี้ก็เรียบร้อยแล้วล่ะ
จากนั้นเพื่อนโอ๋ก็โทรติดต่อกับรถที่จะมารับเค้าจอดรถหน้าสนามบินเรียบร้อยแล้ว
รถที่นี่คนขับอยู่ทางซ้ายสื่อสารกันด้วยภาษาอังกฤษดีนะมากะเพื่อนโอ๋สบายมาก
จากสนามบินเข้าเมืองใช้เวลาไม่นานนักประมาณ 30 นาทีก็มาถึงยังเมืองที่มีแต่เสียงแตรดังมาก
โรงแรมที่จองไว้ชื่อ Amanda Hotel จองมาในราคา 25 USD เพื่อเอาไว้พักผ่อนระหว่างรอขึ้นรถไฟไปซาปา
พอขนของลงจากรถเรียบร้อยก็เดินเข้ามาเช็คอินในโรงแรมเลย โรงแรมนี้มีร้านอาหารอยู่ด้านหน้าจะทานอะไรสบาย
ด้านหลังมีบาร์ด้วยนะมาแล้วก็ไม่ควรพลาด Happy Hour ที่นี่มีหลายชั้นดีนะที่มีลิฟต์ไม่ต้องแบกของขึ้นบันได
ห้องที่พวกเราจองเป็นห้องนอนได้ 3 คน
ห้องก็โอเคราคาไม่แพงมี notebook ให้ใช้ด้วยล่ะ แต่เพลานี้ใครจะมานั่งทำงานนอนสิครัช ด้วยความที่ทริปนี้ตื่นเต้นตื่นเช้ามากตอนแรกว่าจะนอนสักพักแล้วตื่นมาสนามบิน ปรากฏคุยกันเพลินดูหนังอีก นอนไม่หลับสุดท้ายไม่ได้นอนเลยหนึ่งคืน พอมาถึงฮานอนกิจกรรมแรกก็คือการนอนอย่างเอาเป็นเอาตาย บ่ายสี่โมงเย็นนั่นแหละถึงจะตื่นกัน ทริปนี้เราชิลๆ เพราะ จขบ. เดินสำรวจเมืองนี้มาพอสมควรแล้วตอนทริปก่อนหน้านี้
บ่ายสี่โมงเย็นก็ได้เวลาตื่นแล้วพวกเราจะไปดูโชว์หุ่นกระบอกน้ำกันเลยต้องไปจองตั๋วกันก่อน การเดินทางไม่ยากเดี๋ยวนี้มีสมาร์ทโฟนและอากู๋ (Google Map) ไปไหนสบายมากพิมพ์ชื่อภาษาอังกฤษของสถานที่นั้นให้ถูกก็สบายแล้วล่ะ ไม่เหมือนแต่ก่อนกางแผนที่เดินกันเปื่อยแล้วเปื่อยอีกหลงกันไปสนุกสนาน เดี๋ยวนี้เหรอไม่มีหลงค่ะ
จากโรงแรมที่พักเดินมาแป๊บเดียวก็ถึงสถานที่โชว์หุ่นกระบอก พอดูที่ว่างแต่ละรอบตอนนี้เหลือแต่หลังๆ แล้ว การมาดูหุ่นกระบอกต้องเลือกแถวหน้าถึงจะดี ปรากฏว่ารอบที่อยากได้ไม่มีแถวหน้าเหลือรอบสุดท้ายรอบเดียวเลยต้องตัดใจไม่ดูดีกว่า เพราะรอบสุดท้ายมันเฉียดกับรถที่จะมารับไปสถานีรถไฟมากๆ ก็เลยไม่ดูดีกว่า ไหนๆ ก็ไม่ได้ดูแล้วหาอะไรกินดีกว่า
ระหว่างที่เดินๆ กันก็เจอคนขายหมวก เอาซะหน่อยเข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตามสิจัดไปคนละใบ ประหนึ่งว่าเป็นพลเมืองเวียตนามกันเลยทีเดียว โดยเฉพาะ จขบ.หน้ากลมกลืนกับพลเมืองที่นี่มากเห็นหน้าตรูปุ๊บทักภาษาเวียตนามมาเลยทีเดียว สำหรับหมวกควรซื้อจากที่ฮานอยไปเพราะพอไปซาปาหาซื้อยากแระ
พอได้พร็อปแล้วก็เดินทางกันต่อจุดมุ่งหมายของพวกเราคือ ร้านขายบุนจ่า พวกเราก็ค้น Google เลยไปตามมันบอกก็มาถึงยังร้านที่ดูมาในรีวิว มีเพื่อนโอ๋สบายไปร้อยแปดอย่าถามว่า จขบ.ทำอะไรในทริปนี้ ตรูจ่ายตังค์แล้วก็เดินตามเพื่อนเลยค่ะ
มาถึงหน้าร้านมีงงอ่ะ?? เวรแระมีสองร้านติดกันเลย แถมอีกร้านก็กำลังก่อสร้างทำป้ายอยู่เลยมันร้านไหนวะ เดาว่าน่าจะเป็นร้านทำป้ายอยู่คิดดูป้ายใหญ่ยักษ์ขนาดนั้นมันต้องอร่อยมาก จัดไปเดินผ่านนั่งร้านเข้าไปบนชั้นสองเลย สำหรับใครที่จะมาก็ดูป้ายสีแดงเนี่ยแหละสังเกตุง่ายเลยใหญ่มาก
บุนจ่ามันเหมือนหมูย่างกินกับน้ำซุป ขนมจีนและผักนานาชนิด
เมนูนี้อร่อยนะคนไทยชอบ
น้ำจิ้มเค้าก็หน้าตาแบบนี้เลย
น้ำซุปในบุญจ่าก็เหมือนน้ำจิ้มเนี่ยแหละ รสชาติเดียวกันเด๊ะ ซึ่งมันใช้เป็นน้ำจิ้มของปอเปี๊ยะด้วย
ปอเปี๊ยะเมนูยอดฮิตของชาวไทยยังไงก็ต้องสั่งเรียกว่าอาหารทานคู่กันเลยดีกว่าแทบจะสั่งทุกร้านเลยก็ว่าได้
บีบมะนาวซะหน่อยที่นี่เค้าใช้เป็นเลมอนรสชาติก็จะเปรี้ยวน้อยกว่ามะนาวบ้านเรา
แต่เรื่องผักนี่ยอมจริงๆ ผักอะไรวะเนี่ยเยอะแยะไปหมดรสชาติก็ต่างกันประหลาดแต่ก็อร่อยดีนะ
จขบ.เพิ่งสังเกตุเห็นเค้าเอาผักบุ้งมาซอยเป็นฝอยๆ มิน่าล่ะที่ซอยผักบุ้งตราหัวม้าลายถึงขายดีเชียว
เพิ่งรู้ว่ามันขายที่เวียตนามบ้านเราไม่มีขาย
ค่าเสียหายโดนไป 210,000 ด่อง ไม่กี่บาทถ้าคิดเป็นเงินไทยเดี๋ยวนี้มี App แปลงหน่วยสกุลเงิน
แค่มือถือมีเน็ตและมีแบตเดี๋ยวนี้ใช้ชีวิตง่ายมากๆ ผูกกับสมาร์ทโฟนมันซะทุกอย่าง
ทานเสร็จก็เอาบิลไปจ่ายป้าด้านล่างเนี่ยแหละ ฮานอยคนไทยมาเที่ยวกันเยอะ
คนค้าขายที่นี่บางคนพูดภาษาไทยได้ด้วยล่ะ
นี่เป็นรถสำหรับเข้าเมืองใครไม่เหมารถมาก็นั่งรถเมล์หน้าตาแบบนี้ล่ะ
ฮานอยคนเดียวก็เที่ยวได้ดูเธอคนนี้สิมารอบนี้ จขบ.เห็นแบคแพคเที่ยวเยอะเลย
คนที่นี่ก็มีความฮิปเตอร์ขายของตรงไหนก็นั่งเลยจ้า
สินค้าพวกผัก จขบ.เห็นคนที่นี่ขายกันเยอะมากไม่เหมือนบ้านเราเนอะถ้าจะซื้อผักต้องไปตลาดแต่ที่นี่ข้างถนนเพียบ
ที่นี่เป็นเมืองมอเตอร์ไซค์วัดใจค่ะบีบแตรไม่แน่ใจเหมือนกันว่าให้ข้ามได้หรือให้หลบ
ก็ต้องใช้วิชาตัวเบาหลบหลีกกันเอานะรถเยอะจริงๆ เสียงแตรอย่างปวดหู
งานอารต์ก็มีนะที่นี่เมืองศิลปะมักจะมีงานสวยๆ ให้เราได้หยุดชมเป็นระยะๆ
อารต์แกลลอรี่ก็มีให้เห็นประปรายตลอดสองข้างทาง
งนักท่องเที่ยวและคนเวียตนามก็คึกคักนะย่านนี้เป็นย่างวงเวียนที่บอกได้เลยว่าข้ามถนนกันไม่ถูกเลย
วงเวียนใหญ่และแยกเยอะมากต้องไวเท่านั้นคะ
แอบเห็นคุณลุงนั่งวีลแชร์บางทีที่นี่ก็แอบเหงานะ
จขบ.สังเกตุเห็นเดี๋ยวนี้เป็นเจนลูกแล้วที่มาค้าขาย เพราะมาแต่ก่อนมีแต่คนสูงอายุขายของตามร้านต่างๆ
เดี๋ยวนี้เด็กๆ ทั้งนั้นบ่งบอกความร่วมสมัยก็มีมากขึ้นเวียตนามวันนี้จึงเปลี่ยนไปไว้ตอนหน้าจะพาไปเที่ยวสะพานแดงกันต่อค๊า
Create Date :22 พฤศจิกายน 2559
Last Update :18 กุมภาพันธ์ 2560 1:32:00 น.
Counter : 2367 Pageviews.
Comments :0
- Comment