จากตอนที่แล้วพวกเราไปตะลุยย่านแสงสีที่มีชื่อว่า Bukit Bintang แล้วนั่ง Monorail กลับมายังที่พัก แวะเข้าซุปเปอร์มาเก๊ตใกล้ๆ ที่พักซื้อน้ำ เดินเข้าไปเปิดในตู้อะไรฟ่ะ ขวดใหญ่ก็ 1RM ขวดเล็กก็ 1RM เอาขวดใหญ่ดีกว่าไหมอ่ะ แล้วก็เข้าที่พัก

เช้าวันที่สองของการเดินทางวันที่ 25 กุมภาพันธ์ ตามแผนวันนี้พวกเราจะต้องนั่งรถไปมะละกาล่ะ ตื่นกันสายเชียว 9.30 น. ลงมาเช็คเอ้าท์ ก็เลยถามว่าจะไปมะละกา พวกเราต้องนั่งรถไปลงสถานี Plazza Rakyat ใช่หรือเปล่า คำตอบคือ ไม่ใช่เค้าเปลี่ยนสถานีไปแล้ว ซะงั้น โชคดีนะเนี่ยที่ถามก่อน



เค้าบอกว่าให้พวกเรานั่ง Monorail ไปลงสถานี Hang Tuah แล้วก็ไปต่อรถไฟฟ้าสายสีเหลือง Ampang Line ไปลงสถานี Bukit Jalil ล่ะ



ค่ารถไม่แพงเลยอ่ะ แต่จำไม่ได้ว่าราคาเท่าไหร่ เพราะมัวแต่ถ่ายรูปเลยไม่ได้ตามคุณเพื่อนเข้าไปจ่ายตังค์อ่ะ รถไฟฟ้าเส้นนี้วิ่งไปแล้วก็แยกเป็นสองสาย โชคดีที่สถานีที่พวกเราจะไปสามารถนั่งยาวไปได้เลย



พอลงจากสถานีก็จะมีคนเดินมาถามล่ะว่าจะไปไหน ก็บอกเค้าไปเลยว่าจะไปมะละกา เค้าจะมีคนเดินพาพวกเรามายังท่ารถซึ่งเดินประมาณ 200 - 300 เมตร นั่นล่ะท่ารถจะอยู่ตรงข้ามห้างอะไรสักอย่างนี่แหละจำชื่อไม่ได้อ่ะ





คือลงจากสถานีแล้วเดินเลี้ยวขวามาตามทางแล้วเลี้ยวขวาอีกทีจะเจอถนนใหญ่ก็เดินตรงมาเรื่อยๆ ตอนแรกพวกเราก็เอาไงดีวะเค้าจะหลอกเราเปล่าหว่า แต่เอานะเรามากันตั้งสามคนคงไม่มีไรมั้ง ก็เลยเดินตามเค้าไปอ่ะ



ขอบอกว่าด้านในมีเคาเตอร์ขายตั๋วเพียบเลย เดินดีๆ อาจจะได้ราคาถูกแหละ แต่ความที่พวกเราเดินตามเค้ามาก็เลยต้องไปซื้อที่เคาเตอร์ของเค้า ราคาค่ารถไปมะละกาคนละ 13 RM แหละ แต่พวกเราโชคดีมากที่เคาเตอร์นี้รถนั่งสบายสุดๆ ตามไปดูเลยล่ะกัน





ใหญ่โตปรับได้เยอะสุดๆ ด้วยล่ะ เราเลือกนั่งเบาะนั่งคนเดียว ส่วนคุณเพื่อนเลือกนั่งเบาะสองคน สามารถวางของได้อีกเบาะด้วยล่ะ เพราะคนไม่เยอะ



พอได้ที่นั่งก็นั่งรอรถออก ชักไม่ไหวเว้ย สุขาอยู่หนใด เลยอาสาลงไปซื้อน้ำให้คุณเพื่อน พอไปซื้อน้ำให้เพื่อนเสร็จก็แวะไปห้องน้ำ กลับมาเอ้ย รถหายไปไหนฟ่ะ งานเข้าเลยตรู รถหาย .. หันซ้ายหันขวานั่นรถอยู่นั่นแล้วคันไหนวะ โชคดีจังหันไปเห็นคุณเพื่อนพอดี รีบขึ้นรถเลยตู ไปนั่งรอรถตั้งแต่ 10.30 โน้นกว่าจะออก 11.30 อ่ะ





ดูเหมือนกัลลาลัมเปอร์จะตั้งอยู่บนเขาอ่ะ เพราะมีเนินหรือทางโค้งแบบนี้ตลอดเลยอ่ะ สูงๆ ต่ำๆ วนไปวนมา ตอนแรกๆ ก็งง แต่พอจับทิศทางได้ก็พอจะเข้าใจอยู่บ้าง





ชอบถนนหนทางที่นี่จัง เค้าจัดเป็นระบบระเบียบและกว้างขวางดีอ่ะ ทางมอเตอร์ไซค์ก็แยกออกไปเลย ทางรถยนต์ก็รถยนต์ ขับไปสักพักผ่านจุดค่าผ่านทางก็เจอนี่เลย KFC





แหม.. เหมือนมอเตอร์เวย์บ้านเราเล้ย ตึกที่นี่ก็ลักษณะแปลกตามีเหมือนศาลาด้านบนด้วยอ่ะ นั่งดูวิวได้สักพักก็เข้าสู่นิทรา หลับกันสบายเลย จนประมาณบ่ายหนึ่งนิดๆ ตื่นขึ้นมา นี่ยังไม่ถึงอีกเหรอฟ่ะ



แต่ตาดันแอบไปเห็นป้าย Melaka Sentral อ้าวจะถึงแล้วดิ เพราะเดี๋ยวรถต้องไปจอดที่นี่แหละ





รถก็วนเข้าไปจอดวนซะจนเกือบงง มันจะจอดตรงไหนฟ่ะ แล้วก็มาหยุดตรงชานชาลาอาคารผู้โดยสาร พวกเราก็เดินงัวเงียลงจากรถแล้วลากกระเป๋าเข้าอาคาร ร้านขายของและของกินบานเลย หิวแล้วอ่ะหาอะไรกินกันก่อนป่ะ





ร้านอาหารพื้นเมืองก็น่าลองนะเนี่ย แต่หันไปเห็นโต๊ะที่นั่งทานกันอยู่ โอ้ว.. แม่เจ้า ชีเปิบกะมือเลยอ่ะ ไม่ไหวมั้ง อยู่โหดร้ายกะมือเสียเหลือเกินเพราะแกงที่นี่สีสันจัดจ้านสุดๆๆ ถอยมาอีกร้านดีกว่า เอาร้านนี้ล่ะกัน





ราคาก็ไม่แพงจานละประมาณ 4.3 RM หรือ 43 บาทไทย เอาอะไรดีอะ เจ๊พู่สั่งข้าวมันไก่ ส่วนเพื่อนหนิงสั่งข้าวมันไก่ย่าง เราสั่งก๋วยเตี่ยว จำชื่อภาษาบ้านเค้าไม่ได้อ่ะ







จานแรกโหไก่ยังแดงอยู่เลยอ่ะ ก็เบสิกข้าวมันไก่ทั่วไป แต่จานที่สองดิ เรามองจากเมนูเข้าใจว่าเป็นข้าวเหนียว แต่ที่ไหนได้มันกลายเป็นข้าวมันนี่แหละ แต่เค้าเอามาปั้นเป็นก้อนกลมๆ กินกับไก่ย่าง แหมสงสัยต้องเคยมาเมืองไทยแน่นอน เพราะเหมือนไก่ย่างบ้านเราจังอ่ะ ทานเสร็จทั้งหมดก็ 18 RM ล่ะ แต่เครื่องดื่มที่นี่ขอบอกรสชาติแย่อ่ะ คือจะจืดอะไรขนาดนี้เนี่ย



จากนั้นก็ออกมาหารถเข้าสู่ตัวเมืองมะละกา ดูจากสภาพโดยรอบแล้วที่นี่น่าจะมีรถเข้าเมืองมะละกา แต่ปัญหาคือมันอยู่ตรงไหนละเนี่ย เพราะอาคารจอดรถกว้างเหลือเกิ๊น แต่เท่าที่อ่านหนังสือมาเค้าให้นั่งแท็กซี่เข้าไป ประกอบกับมีแท็กซี่เข้ามาถามพอดี เราเลยถามว่าไป Cafe 1511 เท่าไหร่ "15 RM" ไปไหมอ่ะพวกเรา หลังจากที่ลังเลอยู่พักก็ตัดสินใจ เอาวะขี้เกียจหาแล้วไปแท็กซี่นี่แหละวะ



เห็นป้าย Welcome to Melaka แล้ววุ้ย ว่าแต่เร็วจังอ่ะ แป๊บเดียวเองมาถึงล่ะ รถแท็กซี่มาจอดให้หน้าที่พักเลย เป็นถนนแคบๆ วิ่งได้เลนเดียวเองอ่ะ



ที่พักที่มะละกาเราจองที่ Cafe' 1511 ไว้เพราะดูจากกระทู้ห้อง BP เค้าแนะนำกันไว้เลยตามรอยซะเลย ค่าที่พักก็ไม่แพง 100 RM พร้อมอาหารเช้าสามคนอ่ะ ไว้ตอนหน้าจะมาเล่าให้ฟังต่อนะว่าห้องพักเป็นอย่างไร