จากตอนที่แล้วพวกเราไปที่ Fairy Stream หรือที่เรียกว่าแกรนแคนยอนเวียตนาม ซึ่งห่างจากที่พักแค่ไม่ถึงห้าร้อยเมตร คนขับรถจิ๊บก็ให้พวกเรารอกันอยู่ตั้งนาน ถ้ารู้ว่าใกล้ขนาดนี้เดินมาเที่ยวเองก็ได้ล่ะ หลังจากเดินชมที่นี่เสร็จพวกเราก็ไปต่อยังโปรแกรมที่สองนั่นก็คือ หมู่บ้านชาวประมง แต่ความที่เราใช้เวลาที่ Fairy Stream เยอะไปหน่อย เค้าจึงให้พวกเรายืนถ่ายรูปที่จุดชมวิวไม่ได้ลงไปด้านล่าง







จุดชมวิวลมแรงมากๆ อ่ะ หัวงี้ฟูกันเลยทีเดียว ที่นี่ใช้เรือทรงแปลกประหลาดเชียวล่ะ หน้าตายังกะอ่างลอยน้ำ ไม่น่าเชื่อว่ามันคือเรืออ่ะ พวกเราใช้เวลาอยู่ที่นี่ไม่นานก็ต้องไปต่อยังจุดหมายที่สามนั่นก็คือ "ทะเลทรายขาว"





ทะเลทรายขาวอยู่ห่างจากตัวเมืองไปประมาณ 40 กิโลเห็นจะได้ ขับรถไปไกลเหมือนกัน เส้นทางก็เอาเรื่องเหมือนกันอ่ะ เราก็นึกในใจนี่ถ้าขี่มอเตอร์ไซค์มากันเองมีหวังหัวแดงแน่ๆ อ่ะ



พอมาถึงจุดจอดรถคนขับก็ให้พวกเราเดินเท้าผ่านต้นสนเพื่อไปยังทะเลทรายขาว ก็น่าจะประมาณสองสามร้อนเมตรเห็นจะได้ ช่วงต้นสนก็เดินกันสบาย แต่พอเข้าเขตทะเลทรายขาวเดินยากชะมัด





ต้องถอดรองเท้าเดินกันเลยทีเดียว ซึ่งก็ดูเหมือนเป็นวิธีที่ดีที่สุดเลยล่ะ ลมก็แรงเดินพยุงตัวก็ลำบาก ประกอบกับวันนี้อากาศไม่ค่อยดีเท่าไหร่







ไม่ต้องถามถึงแสงเลยล่ะ เพราะดูเหมือนพายุกำลังจะมายังไงยังงั้นที่นี่เค้าให้เราถ่ายรูปประมาณชั่วโมงหนึ่ง แต่ก็นะเดินไกลขนาดนี้ชั่วโมงหนึ่งนะเหรอเกินอยู่แล้ว







พวกเราเดินไปเรื่อยๆ ตามนักท่องเที่ยวกลุ่มอื่นที่มากันก่อนหน้านี้ ไกลเอาเรื่องแฮะ ระหว่างที่เดินนั้นทรายก็กระเด็นด้วยแรงลมมาโดนขา เจ็บเหมือนกันนะเนี่ย







ที่นี่แบบว่าแค่นั่งลงถ่ายรูปทรายก็กระเด็นเข้าตาแล้วล่ะ เลยต้องระวังเป็นพิเศษ ที่นี่ใครถ่ายรูปได้สวยนี่นับถือจริงๆ เลยเพราะลมแรงหัวยุ่งกันเป็นแถว เอาแค่ไม่หลับตาก็หรูแล้วอ่ะ







พวกเราเดินถ่ายรูปได้ไม่นานนักก็ต้องกลับเพราะดูจากฟ้าแล้ว เดี๋ยวฝนต้องตกหนักแน่ๆ ครึ้มมาเชียวล่ะ ที่นี่ถ้าตอนแสงแดดจ้าถ่ายรูปสวยมาก แต่ก็ต้องแลกกับความดำ พวกเรามาตอนอากาศแบบนี้ก็ดีอย่างคือไม่ร้อนเดินได้สบายหน่อย





จากนั้นพวกเราก็เดินทางกลับย้อนเข้าไปในตัวเมืองมุยเน่เพื่อจะไปยังจุดหมายต่อไปนั่นก็คือ "ทะเลทรายแดง"



ปล. จะรักคนอ่านมากมายถ้าเข้าไปโหวตเป็นกำลังใจให้ จขบ. ร่วมโหวต Blog Award 2010 ได้ ที่นี่ เลยจ้า ขอบคุณนะคะ