หลังจากตอนที่แล้วพวกเราพาไปเที่ยว หาดเก๋าได๋หรือหาดจีน กันมาแล้ว ตอนนี้ก็ปั่นๆ จักรยานกลับมาโรงแรม เพราะเรานัดคืนจักรยานตอนสองทุ่ม ระหว่างปั่นกลับนั้นก็มีหลงทางกันนิดหน่อย เนื่องจากถนนมันคล้ายๆ กัน จนมาถึงโรงแรมขึ้นไปล้างหน้าล้างตาสักพักก็ลงมาแล้วก็เอาจักรยานไปคืนร้านที่เช่ามาตรงใกล้ๆ TheSin แล้วก็ไปเดินต่อในเขตเมืองเก่า ตามพวกเราไปดูสีสันยามราตรีที่ฮอยอันกันค่ะ

พวกเราก็เดินกันมาเรื่อยๆ ก็ถึงเขตเมืองเก่าซึ่งไม่ไกลมากนัก เดินสบายค่ะเพราะมีโคมไฟประดับประดาตลอดเส้นทาง ร้านค้าบางร้านก็ยังไม่เก็บของยังคงเปิดรอนักท่องเที่ยวขาช็อปยามค่ำคืนค่ะ พวกเราเดินมาจนถึงสะพานญี่ปุ่น เพื่อนใหม่เราบอกว่าไปดูการแสดงกัน เค้าเคยมาดูคนเยอะเชียวล่ะ จากสะพานญี่ปุ่นเดินไปทางริมน้ำก็จะเจอกับลานแสดง โชคดีจังเค้ากำลังทำการแสดงอยู่เลยอ่ะ

ที่นี่มีการแสดงประมาณ 4-5 ชุด พอมาถึง จขบ. ก็หามุมก่อนเลย เพราะจะอัดวีดีโอไว้กลับมาให้อาคุงแม่ดู มือหนึ่งเลยต้องถือมือถือ มือหนึ่งเลยต้องกดชัตเตอร์ แหม.. เวย์นี้อยากได้ HTC One X ขึ้นมาเชียว จะได้ถ่ายภาพพร้อมอัดวีดีโอไปพร้อมๆ กันเหอะ พวกเราชมการแสดงนี้บนเวทีนี้จนจบ แล้วเค้าก็ร้องเพลงส่งท้าย เอ๊ะ.. ทำนองมันคุ้นๆ อ่ะ นี่มันทำนองเพลงสามัคคีชุมนุมนี่หว่า หรือว่าเพลงนี้มันเป็นเพลงสากลฟ่ะ เริ่มงงๆ เล็กน้อย จากนั้นพวกเราก็เดินเลาะถนนเส้นริมน้ำ โอ้ว.. นักท่องเที่ยวนั่งกันเต็มเลยค่ะ

หากเพื่อนๆ ที่ติดตามอ่านมาอย่างต่อเนื่อง คงจำได้ที่ จขบ. เคยบอกว่าสะพานข้ามฝั่งแห่งนี้ตอนกลางคืนต้องสวยแน่ๆ เลย ซึ่งก็เป็นไปตามคาดค่ะ กลางคืนโคมไฟสวยมาก คนมาถ่ายรูปตรงสะพานเยอะเหมือนตอนกลางวันเลย กว่าจะได้คิวถ่ายก็รอกันนิดหนึ่งค่ะ จากนั้นพวกเราก็ข้ามฟากไปอีกฝั่งหนึ่ง จขบ. เดินฮอยฮันมาเนี่ยชอบโคมไฟที่นี่เป็นที่สุดสวยง่ะ "อยากได้ๆๆ" เพื่อนใหม่เลยบอกว่าข้ามสะพานไปจะมีแหล่งขายโคมไฟราคาถูกล่ะ ตามไปดูกันค่ะว่าจะถูกจริงหรือเปล่า

 

เดินเข้ามาในซอยที่ขายโคมไฟ โอ้โห ..สวยงามโคมไฟเพียบเลยเหอะ จขบ. ชอบโคมไฟลายมังกรเขียนว่าฮอยอัน เข้าไปถามราคาร้านแรก 350 บาท ร้านต่อมา 150 บาท ก็คิดว่าน่าจะถูกแล้วแหละ ซื้อเลย แต่พอเดินมาจนถึงร้านที่อยู่หลังป้ายที่ จขบ. ยืนชี้อยู่ในรูป โคมไฟเหมือนกันเด๊ะถามราคา 100 บาท โอ้ว..จะถูกไปไหนกลายเป็นว่าเพื่อนเราสองคนเลยต้องมาเสียตังค์ซื้อโคมไฟที่ร้านนี้ เรียกว่าซื้อๆ ไปเหอะถูกจะแย่อ่ะ

แต่ต้องยอมรับว่าโคมไฟเค้าทำสวยจริงๆ อ่ะ มีหลายรูปทรงด้วย อันเล็กๆ 15 บาทเอง แต่ต้องให้เค้าแพ็คดีๆ นะ เดี๋ยวหักค่ะ จากนั้น จขบ. ก็เดินต่อไปจนเกือบสุดถนนโคมไฟแห่งนี้ มีร้านขายของที่ระลึกเต็มไปหมด แต่บอกไว้ก่อนว่าถ้าซื้อของจากที่อื่นแล้วอย่ามาถามราคาแถวนี้ เดี๋ยวจะชีช้ำเสียเปล่าๆ

เดินไปเดินมาก็เดินมาเจอร้านนี้ อารมณ์เหมือนร้านน้ำแข็งใสบ้านเราเลย เข้าไปดูใกล้ๆ เค้ากินอะไรกันหว่า เพื่อนใหม่เราก็ถามว่า "ลองไหม" โอ้ว.. ยิงคำถามนี้มีหรือจะปฏิเสธ ว่าแต่จะสั่งยังไงล่ะนั่นก็เลยยืนสังเกตุการณ์อยู่พักใหญ่ เคเค.. เข้าใจแระ ในหนึ่งแก้วราคา 20,000 ด่องให้เลือกผลไม้ได้สามอย่าง เอาอะไรดีล่ะ เพื่อนแก้วสั่งก่อนแล้วกัน แก้วเลือกพุทราเชื่อม มัน และมะเขือเทศอบแห้ง ถ้าจำไม่ผิดนะ ส่วน จขบ. เลือกอะโวคาโด้ ละมุด มะละกอ เลือกซะเฮลตี้เชียวตรู มาดูหน้าตากันค่ะ

ป่ะ .. รสชาติใช้ได้เลยนะเนี่ย เพื่อนใหม่เราถามน้องๆ นักศึกษาที่นั่งโต๊ะเดียวกัน เค้าบอกว่า มันเรียกว่า "ไก่ไก๋" แหละ จขบ.ลองชิมของแก้วไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ เป็นเพราะ จขบ. ไม่ชอบผลไม้เชื่อมหรืออบแห้งอ่ะแต่กลับชอบของตัวเองมากกว่า แม่ค้าเค้าเอามะละกอ ละมุด อโวคาโดมาใส่แก้ว แล้วก็เอาช้อนทิ่มๆ ให้เละๆ ใส้น้ำ โรยน้ำตาล นมข้นหวาน ทำง่ายเนอะ ไม่น่าเข้ากันได้เล้ย แต่อร่อยค่ะ ใครมาเวียตนามลองทานไก่ไก๋ดูนะ ร้อนๆ มาเนี่ยชื่นใจทีเดียว แต่พอจะจ่ายตังค์ป้าดงานเข้า .. เราเหลือแบงค์ 500,000 ด่องใบเดียว งานเข้าแระตรู หันไปหาเพื่อนใหม่ก่อนเลย เธอเรายืมเงินจ่ายก่อนดิ เค้าไม่รับอ่ะ .. ไม่รู้จะเป็นโชคดีหรือโชคร้ายของเพื่อนใหม่นะเนี่ย ที่มาเจอจอมโก๊ะอย่างพวกเรา อิอิ

แล้วเพื่อนใหม่เราก็พาเดินข้ามฟากกลับมาแล้วก็บอกพวกเราว่า ไปกินของอร่อยร้านแนะนำกัน ร้านชื่อ TumTum อ่ะ (หาข้อมูลมาแน่นมากอ่ะ ผิดกะพวกเราเดินมึนๆ อึ้นๆ อยู่เลย) แล้วเค้าก็พาเดินตรงไปยังร้านเลยอ่ะ สังเกตุจากหน้าร้านแล้วเหมือนวันนี้เราปั่นจักรยานผ่านไปผ่านมาล่ะ แล้วจะสั่งอะไรอ่ะพวกเรายกหน้าที่นี้ให้เพื่อนใหม่จัดการ แล้วก็ได้มาสองเมนู

เมนูแรกชื่อว่า White Rose หน้าตาเหมือนข้าวเกรียบปากหม้อบ้านเราเลย แต่ใส้อร่อยแบบอาหารคาวอ่ะไม่ใช่อาหารหวานเหมือนบ้านเรา อร่อยดี ส่วนเมนูที่สอง จขบ. จำชื่อไม่ได้เป็นแผ่นเกี๊ยวราดซอสสปาเก็ตตี๋ อร่อยดีมีหมูอยู่ด้านล่างด้วย พวกเราทานสองอย่างรวมน้ำเปล่าราคา 155,000 ด่อง อย่าได้แคร์มีแบงค์ 500,000 อยู่ตั้งใบหนึ่ง ส่งให้พนักงานเสริฟ์เค้าก็หายไปพักหนึ่ง แล้วก็เดินมาบอกว่า "ไม่รับแบงค์นี้ครับเนื่องจากเป็นแบงค์เก่า" อ้าว.. กำเลยตรู แล้วตรูจะเอาตังค์ไหนจ่าย .. แฮะๆๆ เพื่อนใหม่กั๊บจ่ายให้ก่อนน้า ลางเริ่มไม่ดีล่ะตรู

แต่ยังไม่หยุดค๊า .. ร้านฝั่งตรงข้ามเป็นร้านเค้ก โอ้โห .. เดินหามาทั้งวัน แก้วบอกว่ามาฮอยอันต้องมาลองเค้กให้ได้ เพราะเค้กที่นี่ขึ้นชื่อเรื่องความอร่อย เหอๆ มีแบงค์เดียวเมื่อกี้ใช้ไม่ได้ ไม่เข็ด เอ้ย.. ลองใหม่เผื่อร้านนี้รับ เข้าไปสั่งเลยค๊า

 

จขบ. เนี่ยเป็นคนที่หลงใหลในการกินเค้กเป็นที่สุด เห็นแบบนี้แล้วโอ้ย..ใจจะละลายโดยเฉพาะปอนด์เป็นพุ่มเนี่ย โดนเหอะ .. "No Photo" เสียงพนักงานร้านดังมาแต่ไกล ช้าไปแล้วต๋อยเก็บรูปมาเรียบร้อยแล้นน เค้าทำเค้กสวยคงไม่อยากให้ใครลอกเลียนแบบน่ะ แต่ขอเอามาประกอบการบรรยายหน่อยนะคะไม่งั้นจะไม่เห็นภาพคำว่า "เป็นพุ่่ม" อิอิ พวกเราก็ชี้เลยสั่งกันมาคนละอย่าง

ขอบอกว่า "อร่อย" ดูจะไม่เหมาะกับร้านนี้ ต้องบอกว่า "อร่อยโครตๆ " เลยดีกว่า เนื้อชีสแน่นๆ ช็อกโกแลตเข้มข้นเนื้อเค้กแน่นๆ ขอบอกว่า นิยามแห่งความสุขคือเวลานี้เลย เราสองคนเนี่ยถือว่าชอบกินเค้กมากชนิดที่ว่าไม่มีใครห้ามใครกันเลย มาเจอร้านนี้นะโดนใจเหอะ สมคำเล่าลืมเล่าอ้างว่าเค้กฮอยอันนั้น สุดยอด!! ไม่อยากให้เวลานี้ผ่านไปเลยอ่ะ สองอันนี้ก็ 52,000 ด่อง ส่งแบงค์ 500,000 ใบเดิมให้ แล้วคำตอบก็เหมือนเดิม แต่ฮากว่านั้นเพื่อนใหม่จ่ายอีกแล้ว ( นึกในใจเพื่อนใหม่ตรูรวยวะยืมทีไรมีตังค์จ่ายทุกทีเลยเว้ย) แล้วพวกเราก็เดินกลับที่พักด้วยความสุข นี่เขียนบรรยายอยู่ยังนึกถึงรสชาติได้เลยอ่ะ จะรักฮอยอันก็ตรงนี้แหละ เอาล่ะไว้มาต่อกันตอนต่อไปนะคะ

By Patthanid C.