อาทิตย์นี้เป็นอีกอาทิตย์ที่หยุดยาวสามวัน แหม.. อยากจะเป็นคนดีไปวัดวันเข้าพรรษาจัง อิอิ แต่บริษัทไม่หยุด .. มาเล่าเรื่องราวของทริปเวียตนานต่อดีกว่า เล่าจนจะเป็นไตรภาคล่ะจากตอนที่แล้วเล่าถึง บ้านเพี้ยน สถานที่เที่ยวสุดท้ายสำหรับเมืองดาลัดอันแสนสวยแห่งนี้ พอเข้าห้องพักได้แต่ละคนถึงกับสลบกันเป็นแถว แต่มาเที่ยวทั้งที่มันต้องกลั้นใจนอนมากมายไม่ได้ พวกเราเลยนัดกันพร้อมเดินอีกครั้งเวลาหกโมงเย็น

โปรแกรมสำหรับค่ำคืนนี้นั่นก็คือ เที่ยวตลาดดาลัดยามค่ำคืน ตามพวกเรามาดูดกันว่า "จะมีอะไรน้า" แบบว่าโปรแกรมนี้ไม่มีแผนเจออะไรก็แวะนั่นล่ะ แต่ก่อนอื่น "หิว" แล้วอ่ะ

จะกินอะไรดีนะ เอากาแฟก่อนเลยล่ะกัน ไหนดาลัดก็ขึ้นชื่อเรื่องกาแฟแล้ว กินให้มันสะใจกันไปเลย หันซ้ายหันขวาร้านกาแฟตั้งกันเป็นแถว เอาร้านไหนดีหว่า .. จิ้มเอาร้านนี้ล่ะกันน่านั่งดีแฮะ "Co Hong"









กาแฟเวียตนามสอง เย็นหนึ่ง ช็อกโกแล็ตหนึ่ง และเครปมะนาว อร่อยอ่ะกาแฟรสชาติเหมือนกันทุกที่เลย เครปมะนาวก็ไม่เลี่ยนดีอ่ะ แป้งอร่อยเหมือนโรตีอ่ะแต่หนากว่า เบ็ดเสร็จก็ 116,000 ด่อง คิดเป็นเงินไทยก็สองร้อยกว่าบาทนิดๆ

จากนั้นพวกเราก็เดินต่อไปยังตลาดดาลัดหลังจากนั่งเล็งมาตั้งนานแล้วว่าเค้ามุงอะไรกันแถวตลาดดาลัด พอเดินเข้าไปใกล้ๆ เค้าเปิดตลาดเหมือนตลาดคนเดินบ้านเราเลย แต่คนเยอะมากกกก..









มีสินค้าให้เลือกหลายหลายเลยล่ะ ไม่ว่าจะเสื้อผ้า รองเท้า เครื่องใช้ ของกินและผลไม้ สองสาวของเราสนใจกระเป๋าถักและเสื้อกันหนาวเลือกกันสนุกสนานเลยล่ะ เพื่อนแก้วกับเพื่อนติ๊กได้มาคนละอย่าง ราคาก็ไม่แพงมากมายถ้าไม่แสดงตัวว่าเป็นนักท่องเที่ยว

มีเรื่องเล่าล่ะกระเป๋าเค้าขายใบล่ะประมาณยี่สิบบาทบ้านเรานั่นล่ะ ไอ้เราก็ฟังไม่รู้เรื่องอะไรวะ "เก็งงอง เก็งงอง" มันเท่าไหร่กันฟ่ะฟังก็ไม่ถนัด แอบดูคนอื่นเค้าจ่ายเงินประมาณแบงค์หมื่นใบหนึ่งอ่ะ แต่เมื่อไหร่ที่เดินเข้าไปถามว่า "How much" ล่ะก็เสร็จเวียตนามเลย ตอบอย่างไม่ต้องคิด 2 US$ ราคาแตกต่างฟ้ากับเหวกันเลยทีเดียวล่ะ เพราะฉะนั้นโปรดใช้วิธีสังเกตุการณ์จะเป็นดีที่สุด







เดินผ่านร้านขายหอย อิอิ ขายหอยจริงๆ ราคาจานละหกสิบบาท น่ากินอย่าบอกใคร แต่กินไม่ได้เพราะเกรงว่าจะท้องเสียระหว่างเดินทางเดี๋ยวจะงานเข้า หาห้องน้ำไม่ได้ล่ะยุ่งเลย เปลี่ยนจากหอยไปทานน้ำเต้าหู้แทน ปาท่องโก๋ที่นี่ตัวใหญ่มาก เอแคร์และซาลาเปาก็ใบเบ้อเริ่มเลย กินสองคนได้สบายๆ หลังจากนั้นพวกเราก็เดินกลับที่พัก กลางคืนที่นี่ไม่น่ากลัวอย่างที่คิดแฮะ ..

เช้าวันที่สองของการเดินทางโปรแกรมของพวกเราวันนี้คือ ขึ้นรถบัสไปที่มุยแน่ เมืองทะเลทรายของเวียตนาม ดังนั้นต้องตื่นหกโมงเช้าเพื่อมาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ประมาณเกือบเจ็ดโมง ระหว่างที่รถรถบัสมารับไปกินเฝออำลาดาลัดกันดีกว่า ร้านเดิมที่ทานกันเมื่อวานนั่นแหละ ใกล้และอร่อยดีอ่ะ





วันนี้มีกระเทียมดองให้ด้วย แต่ก็ยังคงคอนเซ็ปต์เดิมนั่นคือ เฝอเวียตนามนิยมทานกับผักสดโดยเฉพาะโหระพาใส่ได้ใส่ดีทานกันอร่อยเชียวล่ะ เนื่องจากเฝอเวียตนามนั้นเป็นเนื้อ คนที่ไม่ทานเนื้อจะลำบากหน่อยเช่นเพื่อนแก้วของเรา แต่วันนี้คนขายถามว่าเอาไข่กับขนมปังไหม เอ้า.. ทำไม เมื่อวาน ไม่บอกล่ะว่ามีไข่กับขนมปังด้วย ทำเอาเพื่อนเราหิ้วท้องไปกินแถวๆ ตลาดดาลัดซะงั้นอ่ะ





ดูจากสภาพขนมปังแล้วตอนแรกคิดว่าน่าจะแข็งแบบปาหัวหมาแตกแบบขนมปังบ้านเรา แต่ที่ไหนได้ขนมปังเค้าอร่อยวุ้ย กรอบนอกนุ่มในอ่ะอร่อยมากมาย มื้อนี้เบ็ดเสร็จก็ 97,000 ด่องสำหรับเฝอสามชามและไข่ดาวกะขนมปัง เป็นเงินไทยก็เกือบสองร้อยบาท ถามเพื่อนแก้วว่าเหลือกองกลางอีกเท่าไหร่อ่ะ เพื่อนแก้วตอบว่า "โหเหลืออีกเป็นล้าน" นี่แหละมาเที่ยวประเทศที่ค่าเงินน้อยกว่าเราจะดูเหมือนราชาอ่ะ อิอิ

ปล .. ไว้ตอนหน้าจะมาเล่าตอนถึงการเดินทางอันแสนสนุก ณ มุยเน่ ทะเลทรายแห่งเวียตนาม ...