ตอนที่แล้วพวกเราเดินทางมาถึง ดาลัด แต่ไม่สามารถเข้าที่พักได้ ก็เลยออกมาเดินเล่นหาอะไรทาน แล้วก็เดินไปเที่ยวตลาดดาลัดกันต่อ ไปแบบงงๆ แต่ก็เจอแบบงงๆ เหมือนกัน





ตลาดดาลัด มีคนรีวิวว่าหากมีเวลาว่างๆ ยามเช้าลองมาเดินดูตลาดแห่งนี้ดู จะเห็นวิถีชีวิตของชาวเมืองดาลัดยามเช้า สำหรับตลาดดาลัดมีทั้งตลาดเช้าและตลาดกลางคืน ยามเช้าก็อีกแบบยามเย็นก็อีกแบบ เหมือนตลาดสดกะตลาดคนเดินบ้านเรานั่นล่ะ



พวกเราเดินตามฟุตบาทไปเรื่อยๆ ผ่านป้ายรถเมล์เจอคุณป้าคนหนึ่งขี่จักรยานมีต้นไม้อยู่ในกระบะ เออที่นี่เค้าขายกันอย่างนี้เลยนะ



ส่วนใหญ่ทางฝั่งนี้จะขายแต่ต้นไม้เป็นหลัก มีหน้าตาคล้ายๆ ต้นไม้บ้างเราก็เยอะไม่คล้ายก็เยอะพอๆ กัน วางเรียงรายตามฟุตบาทให้เลือกกันตามสบาย ถัดไปอีกหน่อยก็เป็นร้านขายดอกไม้ ที่นี่เค้าจัดดอกไม้เป็นตัวอักษรอย่างที่เห็นไม่รู้ว่าเค้ามีความหมายอะไรหรือเปล่า



พวกเราเดินข้ามถนนไปเดินอีกฝั่ง ฝั่งนี้ก็จะขายสินค้าพวกผักผลไม้เป็นหลัก ดูแล้วเหมือนเอาผักผลไม้ที่ตัวเองปลูกมาขายมากกว่าไปรับสินค้ามาขายอีกที











ผลไม้ที่นี่ลูกใหญ่มากโดยเฉพาะเจ้าอโวคาโด้น่ะ ลูกยังกะมะม่วงยักษ์บ้านเราเลย บ้านเรางี้ลูกเท่ากำปั้น บ้านเค้านี่ลูกเบ้อเริ่มเลยอ่ะ แถมราคาเท่ากันเลยล่ะ นี่ขนาดยังไม่ได้ต่ออีกนะ เค้าว่ากันว่าที่นี่ดินที่ใช้ในการเกษตรกรรมเป็นดินดีมาก เรียกว่าปลูกอะไรก็งามอ่ะ







ดูจากบรรยากาศแล้วก็จะเห็นว่ายามเช้าที่นี่ดูวุ่นวายจัง ซึ่งเป็นวิถีชีวิตปกติทุกเช้าของคนที่นี่ ที่จะมาจับจ่ายซื้อหาสินค้าหลากหลายชนิด พวกเราเดินมาตามทางเรื่อยๆ ก็มาเจอมุมหนึ่งซึ่งต้องบอกว่า "What's it" อะไรกันนี่ ทำไมทางเดินมันเบียดขนาดนี้ฟ่ะ



ไหนจะคนไหนจะรถ ไหนจะเทศกิจแล้วตรูจะเดินยังไงวะเนี่ย เดินไปได้นิดเดียวไม่ไหวละถอยทัพดีกว่า ไม่งั้นคงโดนเหยียบตายแน่ๆ ระหว่างทางพี่กี้หันไปถ่ายรูปหมูป่า แบบเค้าตัดหัวมาด้วยดูน่ากลัวชะมัด พ่อค้าเห็นพวกเราถ่ายรูปรีบตะโกนบอกว่า "no photo" เชียวล่ะ



พอเดินออกมาจากตลาดเดินตามฟุตบาทมาเรื่อยๆ ก็ไปเจอร้านขายน้ำเต้าหู้ ไอ้น้ำเต้าหู้นะไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่ แต่ไอ้ข้าวเหนียวหน้าตาประหลาดนี่น่ะ อะไรกันหว่า สิบปากว่า สิบตาเห็นไม่เท่าลองชิม เข้าไปนั่งเลยพวกเรา







สั่งมาเลยอย่างละหนึ่ง มาดาลัดทั้งทีมันต้องลองให้หมด เดี๋ยวจะหาว่ามาไม่ถึง ดูไปดูมามันหน้าตาคล้ายข้าวเหนียวหมูฝอยบ้านเรานั่นล่ะ แต่มันต่างกันตรงที่เป็นไก่ฉีก มีหมูยอ มีห้วหอมทอด แล้วก็ ฯลฯ ที่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร





มาแล้ว .. ข้าวเหนียวไก่ใส่สารพัดมาก่อนเลย กำลังร้อนๆ เลย อย่าได้ชักช้าเอ้าคนละคำสองคำ เอ้ย ข้าวเหนียวเค้านุ่มชะมัด มีถั่วผสมด้วยสุดแสนจะเฮลตี๋เลย ส่วนไก่ด้านบนรสชาติเหมือนน้ำจิ้มไก่บ้านเราออกหวานๆ เปรียวๆ อร่อยดีจัง ถูกใจเพื่อนแก้วเค้าเลย เพราะตั้งแต่เช้าทานกาแฟมาถ้วยเดียวเอง



หลังจากที่อร่อยกับข้าวเหนียวไก่ใส่สารพัด มาดูน้ำเต้าหู้เวียตนามกันบ้าง เค้ากินรสชาติยังไงกันนะ กรี๊ด .. รถน้ำตาลคว่ำในหม้อหรือไงฟ่ะ หวานมากมายได้ขนาดนี้ ยกให้พี่กี้เลยล่ะกันชอบหวานขาดใจขนาดนี้

พวกเรานั่งทานกันได้ไม่นานก็มีชาวเกาหลีเดินมาดู นั่นแน่ หน้าตางงเหมือนพวกตรูเลย (คิดในใจนะ) เค้าก็หันมามองพวกเราก็เลยสั่งมั้ง ดูเหมือนจะถูกใจเกาหลีเค้าล่ะ



จุ๊ๆ ขอเม๊าส์เสื้อขาวคนหลังหน้าตาน่ารักดี แต่อีตาเสื้อแดงนี่ดิ ก้มมาไมฟ่ะจะแอบถ่ายเสียหน่อย อดเลย แต่ถึงพี่เกาหลีจะหน้าตาดียังไงพี่ใช้ส้น..ทีนเขี่ยเก้าอี้แบบนี้ก็ไม่ไหวนะคะ ยังกะหนังซีรีส์เลยอ่ะ

พวกเราทานกันเสร็จก็เรียกป้ามาเก็บเงิน ข้าวเหนียวหน้าไก่ใส่สารพัดกะน้ำเต้าหู้ราคา ๑๕,๐๐๐ ด่องก็ตก ๓๐ บาทบ้านเรา ใช้ได้อยู่อร่อยดีนะ



เดินต่อมาเรื่อยๆ ก็มาถึงทางกลับทางเดิมซึ่งดูแล้วใกล้สุด ณ เวลานี้ ต้องเดินผ่านสะพานข้ามคลองที่ดูน้ำในคลองแล้ว จะสร้างสะพานสูงทำไมฟ่ะ พวกเราเดินตัวเปล่ายังแย่เลย



แต่พี่คนนี้สิ หาบของเดินขึ้นมา โอ้.. ดูแล้วน่าสงสารจังอ่ะ พอลงจากสะพานพวกเราก็ตัดสินใจใช้อีกเส้นทางดีกว่า เผื่อจะเจออะไรน่าสนใจ แล้วก็เป็นไปตามความคาดหมาย โบสถ์กุ๊กไก่อยู่ด้านหน้าเลย .. ไว้มาเล่าตอนหน้านะ บอลคู่ชิงจะเตะแล้วอ่ะ อิอิ ฮอลแลนด์สู้ๆๆ