กลับมาแล้นน.. หลังจากที่เปื่อยมาหลายวันกลับมาอัพทริปเวียตนามกันต่อดีก่า จากตอนที่แล้วพาเข้า Tran Nhan Tong Temple วัดที่พาเพื่อนๆ ไปชมตอนที่แล้ว เหมาะสำหรับคนที่ชอบสวนสวยในบรรยากาศเงียบสงบ ซึ่งไม่ค่อยเหมาะกับพวกเราเสียเท่าไร แบบว่าเข้าวัดทีไรรังสีความร้อนมันแผ่ซ่านอ่ะนะ ตอนนี้เลยพาเพื่อนๆ ไปสนุกสนานต่อกันทีน้ำตกดาลัด ซึ่งโดยส่วนตัวหลังจากที่เที่ยวดาลัดมาทั้งหมดแล้ว ที่นี่เป็นที่ที่ จขบ. ประทับใจที่สุด





น้ำตกดาลัด (Datanla Falls) อยู่ไม่ไกลจากวัด Tran Nhan Tong มากนักแบบนั่งรถยังไม่ทันเย็นก้นเลยอ่ะก็มาถึงน้ำตกล่ะ แล้วที่นี่มันพิเศษอย่างไร ตามมาดูกันต่อ





นี่แหละคือความพิเศษของน้ำตกแห่งนี้ ครั้นจะมาเดินดูน้ำตกก็ดูจะธรรมดาไปมั้ง มันต้องแปลกเพื่อสร้างสีสันให้นักท่องเที่ยว ที่นี่เค้าจึงทำเป็นรถรางสำหรับนั่งลงไปดูน้ำตก ชนิดที่ว่าใครอยากเสียวหน่อยก็นั่งรถลงไป ใครไม่อยากเสียวก็เดินลงไปดูได้เช่นกัน





สนนราคาเที่ยวเดียวก็ 30,000 ด่อง แบบไปกลับก็ 40,000 ด่อง พวกเราเลือกแบบไปกลับ ไอ้ครั้นจะเดินขึ้นเดินลงเฉยๆ แบบนอร์มอลนะมาเดินบ้านเราก็ได้จริงไป ไหนๆ ไปแล้วลองให้คุ้ม คิดเป็นเงินไทยก็คนละ 80 บาท ขำๆ



และเมื่อตั๋วพร้อมจะชักช้าอยู่ใย ไปลุยกันดีกว่า ว่าแต่ไอ้รถเนี่ยมันหน้าตาเป็นยังไงนะ มาดูกัน





หน้าตารถก็เป็นอย่างที่เห็น นั่งได้คันละสองคน โดยที่เราสามารถบังคับให้วิ่งกับหยุดได้ด้วยตัวเราเอง สายรัดก็มีเฉพาะคนหลัง ไม่ต้องถามถึงคนหน้าขอบอกว่า วัดดวง แต่ดูแล้วรถนี้มันก็แข็งแรงปลอดภัยดีนะ ยังไงคนหลังก็หนีบคนหน้าแบบว่าไม่ต้องกลัวตกอยู่แล้วล่ะ และเมื่อพวกเราประจำที่นั่งกันพร้อมแล้ว ช้าทำไมล่ะไปลุยกัน







เรานั่งกะติ๊ก แก้วนั่งกะพี่กี้ เส้นทางก็คดเคี้ยวน้องๆ แม่ฮ่องสอนช่วงจังหวะที่โค้งถ้าปล่อยรถไหลไปเลยก็จะเร็วมากยังกะเล่นสวนสนุกอ่ะ เวลาเบรกก็เบรกได้หยุดชะงักเลยล่ะ งานนี้เรียกว่าแหกปากกันลั่นยังกะเล่นไวกิ้งอ่ะ แล้วก็มาถึงปลายทาง





สิ้นสุดรถรางก็จะเห็นเป็นน้ำตกดาลัดอยู่ด้านหน้า ขอบอกว่าสวยมากๆ แต่เดินขึ้นไปไม่ได้เพราะเค้าห้ามขึ้นดังนั้นพวกเราได้แค่ถ่ายรูปตรงด้านหน้าน้ำตกเท่านั้น







และที่สำคัญหากเข้าไปใกล้ก็เกรงว่ากล้องจะโดนน้ำด้วยล่ะ พวกเราก็เลยยืนดูความงามของน้ำตกอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ (กล้อง)





พอถ่ายรูปกันได้สักพักก็เดินทางกลับโดยวิธีเดิมนั่นคือนั่งรถ คราวนี้ดูเหมือนพี่กี้จะติดใจขอแยกกันนั่งคนละคันเลยอ่ะ มาดูเส้นทางขากลับกันบ้าง สั้นๆ แต่เสียวได้อีก







ขากลับใช้เวลาเร็วมากแต่สูงมากเช่นกัน แบบว่าขึ้นมาแล้วร้องโหเลยอ่ะ ยังไม่สะใจเลยอ่ะ อยากลงไปอีกสักรอบ อิอิ แต่ไม่ได้ล่ะเลยเวลามาเยอะล่ะ แถมท้องเริ่มร้องแล้วอ่ะ พี่ไกด์ก็เหมือนจะรู้ใจพาไปเบรกทานอาหารในตัวเมืองดาลัดก่อน







สองข้างทางเข้าตัวเมืองก็เต็มไปด้วยบ้านสีสันแบบว่าคัลเลอร์ฟูลมากๆ อ่ะ มิน่าล่ะเมืองนี้ถึงเป็นเมืองที่คู่รักนิยมมาถ่าย wedding กันอ่ะ อ่ะสำหรับตอนนี้ขอตบท้ายด้วยภาพที่เป็นเรื่องปกติของชาวเวียตนามกันล่ะ ง่วงล่ะเดี๋ยวไว้พรุ่งนี้มาเล่าต่อนะ