เอาล่ะจากตอนที่แล้วเล่าถึง มหาเจดีย์ชเวดากอง สถานที่ศักดิ์สิทธิ์เรียกว่า พลาดไม่ได้เด็ดขาดสำหรับทริปพม่า เพราะงดงามจริงๆ สมคำเล่าลือเล่าอ้างเชียวแหละ

หลังจากที่พวกเราออกจากชเวดากองมาแล้ว ก็ตรงไปหา "เว่น" ซึ่งรอรับพวกเราอยู่ ณ จุดนัดหมาย หิวข้าวแล้วอ่ะตกลงกับเว่นว่าพาพวกเราไปปล่อยที่ร้านอาหารแล้วก็เอาสัมภาระพวกเราไปทิ้งที่โรงแรมแล้วเว่นก็กลับได้เลย เว่นบอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวพาไปร้านอาหารแล้วก็ไปส่งโรงแรม ว้าว.. น่ารักอ่ะ คุณไกด์คนนี้ แล้วเว่นก็พาพวกเราตรงไปยังสถานที่ที่เรียกว่า "ไชน่าทาวน์เมี่ยนม่า" แหละ



น่าแปลกจังแฮะไม่ว่าประเทศไหนเมืองไหน พอบอกว่าไชน่าทาวน์แล้วล่ะก็ สิ่งแรกที่นึกถึงนั่นก็คือ ของกิน เยอะจริงๆ







แต่ดูแล้วเน้นของย่างๆ เป็นหลักอ่ะ พวกเราเดินเข้าไปเรื่อยๆ เหมือนไชน่าทาวน์ที่นี่จะเป็นที่กินเหล้ายังไงบอกไม่ถูก คนก็มองพวกเราแปลกๆ สังเกตุว่าจะไม่ค่อยมีผู้หญิงเดินเสียเท่าไหร่ พวกเราก็เดินวนไปวนมาเอาร้านไหนดีนะ สุดท้ายก็จิ้มที่ร้านนี้



พวกเราเข้ามานั่งก็มีเด็กเอาเมนูมาให้ แหมภาษาประกิตก็ไม่แข็งแรง ก็เดาๆ สั่งๆ กันไป เอาง่ายๆ แค่ข้าวเปล่ายังสั่งยากเลยเหอะ เหมือนเค้าไม่มีใครมากินข้าวที่นี่ไงงั้นอ่ะ กว่าจะสื่อสารกันรู้เรื่องต้องสั่งข้าวผัดมาทานกันแทนอ่ะ มาดูอาหารที่พวกเราสั่งกันดีกว่า



ปิ้งๆ ย่างๆ จิ้มๆ มาได้หน้าตาอย่างนี้อ่ะ



ไก่ทอดอร่อยมากมายอ่ะ



เป็ดทอดจานนี้อร่อยยกนิ้ว



จานมึน เพราะสั่งยากเกินกินข้าวผัดก็ได้ฟ่ะ



จานสุดท้ายเป็นผัดเห็ดรวมมิตร

ขอบอกว่าร้านนี้ทำกับข้าวอร่อยเลยอ่ะ คือเป็นอาหารแกล้มเหล้าเสียมากกว่าอ่ะ อร่อยทุกจาน แถมมีโปรโมชั่นซื้อเบียร์ห้าแก้วได้แถมด้วยอ่ะ พวกกินเบียร์ก็กินกันเพลินลืมว่าเว่นรอเหอะ เอ้า.. เร็วๆ เว่นรออยู่ เช็คบิลแล้วนะ



ทั้งหมด 36,300 จ๊าด คิดเป็นเงินไทยประมาณ 1400 หารกันตั้ง 9 คน โห ถูกโครตอ่ะ เพราะทุกอย่างสั่งสองแล้วจานที่นี่ไม่ใช่เล็กๆ เลยอ่ะ จัดเต็มเลย พอเดินออกมาปากซอยก็เจอร้านขายผลไม้ แม่เจ้า.. โตแมง แตงโมจะใหญ่ไปไหนเนี่ย



จากนั้นพวกเราก็เดินทางกลับที่พักด้วยหน้าตาสำนึกผิดที่วันนี้เว่นต้องมารอพวกเราทั้งวันเลยอ่ะ ก่อนเข้าที่พักเว่นยังถามเลยว่า พรุ่งนี้มารับสามโมงเช้าแน่เหรอ เหอๆ เหมือนจะเข็ด อิอิ

พวกเรามาถึงก็แยกย้ายกันเข้าห้องและนัดกันลงมาข้างล่าง เพราะวันนี้เป็นวันเกิดน้าเหี่ยว ทางโรงแรม motherland เค้ามีเค้กเซอร์ไพรส์ให้ด้วย พวกเราก็ลงมาเตรียมการกันโดยไม่ให้น้าเหี่ยวรู้ตัว





เค้กขนาดสามปอนด์เหอะ ถูกจัดเตรียมไว้เป็นอย่างดี ถามเด็กเสริฟ์เค้าว่าไปซื้อที่ไหน เค้าตอบว่าทำกันเอง แม่เจ้าโว้ย .. เก่งจังอ่ะ พนักงานที่นี่ทำทุกอย่างเลยอ่ะ นอนวันละสามชั่วโมงเอง แต่ก็ให้บริการอย่างยิ้มแย้มแจ่มใส



ว่าแต่ชั้นง่วงแล้วนะเนี่ย อีน้าก็เล่นตัวนั่งขี้ไม่ยอมลงมาสักทีรอจนจะง่วงแล้ว สักพักอีน้าก็โผล่มาด้วยความงง ยิ้มหน้าบานเป็นจานดาวเทียมเลยเหอะ









ซึ่งระหว่างที่พวกเรารอน้าเหี่ยวทำเซอร์ไพรส์อยู่นั้น มีฝรั่งคนหนึ่งเค้าก็มายืนดูตลอด น้าแกเลยเอาขนมเค้กไปให้ฝรั่งสาวสวยคนนั้นด้วย





เท่านั้นล่ะใครผ่านไปผ่านมาก็อวยพรให้อีน้ากันยกใหญ่ อีน้าตอบอย่างมั่นใจ my friends .. Help pls me ฮากันกระจาย สงสัยอีน้าจะภาษาแข็งแรงก็ที่นี่ล่ะมั้ง แต่ทำให้เราได้เห็นมิตรภาพของการเดินทางจากที่นี่ ไม่ว่าชาติไหนๆ เราก็เป็นเพื่อนกันได้สปีคกันสนุกสนานเลย







นอกจากเค้กที่มีให้แล้ว ยังมีกาแฟให้ทานด้วย โอ้ยไม่ไหว ไม่ต้องนอนกันพอดี แต่เค้กเค้าทำอร่อยเชียวแหละ เนื้อนุ่มดีแต่ด้วยความที่ไปกินข้าวที่ไซน่าทาวน์กันมาแน่นแล้ว สปีดเลยตกกันเป็นแถวๆ กว่าจะได้นอนกันก็ตีหนึ่งนู้น

สำหรับโปรแกรมวันสุดท้ายในพม่าของเรา ตะเวรไหว้พระกันแบบจัดเต็มเลย พรุ่งนี้ตามกำหนดการเราก็ต้องตื่นประมาณสามโมงเช้า เอาล่ะวันนี้นอนก่อนนะ แล้วจะมาเล่ามหากาพย์ความสนุกบุกพม่าต่อตอนหน้านะคะ ..