ตอนที่แล้วคุณไกด์พาพวกเราไปเที่ยว น้ำตกดาลัด หลังจากที่สนุกสนานกับรถรางเสร็จก็ได้เวลาประมาณสักบ่ายกว่าๆ เหมือนคุณไกด์จะรู้ใจว่าพวกเราคงหิวแล้วล่ะ คุณไกด์เลยพาพวกเราย้อนเข้าเมืองดาลัดมาทานข้าวเที่ยงที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง



ชื่อว่า "Thien Huong" พวกเราก็เดินงงๆ ตามคุณไกด์เข้ามาในร้าน แต่ดูจากผู้คนแล้วดูเหมือนร้านนี้จะเป็นร้านอาหารที่ทัวร์นิยมมาทานกันล่ะ เอาวะเชื่อคุณไกด์แกดูว่าจะอร่อยขนาดไหน



กรี๊ด เมนูแล้วตรูจะรู้ได้ยังไงว่ามันคืออะไร ภาษาอังกฤษก็ไม่แข็งแรงเอาไงดีวะ พวกเราสุ่มหัวกันอยู่พักหนึ่งก็เรียกเด็กมาถามว่ามีเมนูแนะนำไหม มองหน้าพวกตรูดูเหมือนจะไม่เข้าใจ สงสัยวิธีนี้ไม่ได้ผลวุ้ย ก็เลยหาหน้าที่มีรูปแล้วจิ้มเลย



ระหว่างนั่งรออาหารที่พวกเราจิ้มไปนั้น คุณเพื่อนแก้วก็นั่งคำนวณค่าใช้จ่าย ทริปนี้ดีจังมีเหรัญญิกประจำกลุ่มทำให้พวกเราสบายไปร้อยแปด นั่งรอกันสักพักอาหารที่สั่งไว้ก็ถูกยกมาแล้นนน



จานนี้บอกไม่ถูกว่ามันคืออะไรลักษณะคล้ายๆ ยำแต่ใส่ผักหลากหลายดี รสชาติโอเคเลยล่ะ หันมองโต๊ะข้างๆ ส่วนใหญ่อาหารที่นี่เน้นผักเป็นหลัก มิน่าล่ะสาวเวียตนามถึงผิวสวยจัง



จานต่อไปเป็นกุ้งเปรี้ยวหวาน แต่ออกหว๊าน หวาน ถูกใจพี่กี้เค้าล่ะ อาหารที่นี่ส่วนใหญ่เน้นรสชาติหวานเป็นหลัก คนชอบรสหวานรับรองอาหารเมืองนี้ไม่ผิดหวัง



ส่วนจานสุดท้ายแบบว่าโดนมากมาย ฟาดกับราบเรียบเรียกว่าถ้ากินก้างเข้าไปหายหมดทั้งตัวแล้วล่ะ พวกเรานั่งทานๆ กันอยู่แบบว่าอิ่มแล้วนะเนี่ย เด็กเสริฟ์ก็ยกข้าวมาให้อีกโถ งงกันเลยดิตรูไม่ได้สั่งมันมาได้ไงวะ แต่มาแล้วก็ไม่ผิดหวังกินกันอีกนิดก็ไม่ไหวล่ะ เดาๆ เอาเค้าน่าจะเป็นข้าวแถมฟรีอ่ะ พอทานเสร็จก็มีผลไม้เป็นกล้วยหอมลูกเบ้อเร่อเลยอ่ะ ไอ้เราก็นึกในใจขืนกินเข้าไปจุกแน่เลยตรู

แต่พอพี่กี้บอกว่ากล้วยหอมเข้าอร่อยนะ เอาวะลองดูก็ได้กัดไปคำแรก แม่ง.. มันต่างกับกล้วยหอมบ้านเราตรงไหนฟ่ะ พี่กี้นะพี่กี้ ไม่ไหวล่ะไปห้องน้ำดีกว่า ระหว่างยื่นรอเข้าห้องน้ำผู้หญิงคนหนึ่งก็เข้ามาคุยด้วยภาษาเวียตนาม นั่นแน่นึกว่าอิช้านเป็นคนพื้นเมืองอ่ะดิ๊ เกิดมาโชคดีนะเราเนี่ยไปไหนหน้าตาเหมือนคนพื้นเมืองโซนเอเชียตลอดอ่ะ อิอิ

สำหรับมื้อนี้หมดไป 378,000 ด่อง คิดเป็นเงินไทยก็ราวๆ 756 บาท ก็ถือว่าโอเคดีนะไม่แพงเท่าไหร่หารสี่แล้วตกไม่กี่ตังค์ จากนั้นคุณไกด์ก็พาเราไปต่อที่ร้านดอกไม้แห่งหนึ่ง





ร้านนี้ใช้โทนสีสวยดีแฮะ แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าคุณไกด์แกพาพวกเรามาร้านดอกไม้ไหมฟ่ะ เพราะด้านในเป็นร้านดอกไม้สดแล้วก็มีขายพวกเครื่องประดับด้วย





แต่ที่งงคือพอจะซื้อคุณไกด์แกบอกว่า ราคาแพง เอ้าไงล่ะนี่คุณไกด์แล้วพามาไมหว่า งงนะนี่ พวกเราเดินกันไม่ถึงสิบห้านาทีก็เดินออกเพราะไม่รู้จะซื้ออะไรอ่ะนะ จากนั้นพวกเราก็เดินทางต่อไปยัง Valley of Love



ที่นี่ไม่เสียค่าเข้าชม เพราะเหมือนเป็นสวนสาธารณะพักผ่อนหย่อนใจเสียมากกว่า Valley of Love เดิมที่เคยมีชื่อว่า หุบเขาสันติสุข แต่ต่อมาในปี ค.ศ. 1972 ได้เปลี่ยนชื่อเป็น "หุบเขาชื่นรัก" โดยนักศึกษาของมหาวิทยาลัยดาลัด จนกลายเป็นชื่อที่เรียกจนปัจจุบัน









แต่เราว่าที่นี่เค้าตกแต่งสวนแปลกๆ จะว่าสวยก็ไม่สวยเสียทีเดียว มันดูแปลกขัดๆ ไม่ค่อยเข้ากันอย่างลงตัว แต่สำหรับ จขบ. แล้วชอบอย่างเดียวอ่ะมีวัตถุแปลกๆ ให้ถ่ายรูปด้วยเยอะดีอ่ะ แต่จะว่าไปทั้งสวนมุมด้านหลังสุดนี่แหละ





สวยที่สุดแล้วอ่ะ เพราะพื้นที่ส่วนอื่นเน้นรูปปั้นสื่อความหมายแห่งรักเสียเป็นส่วนใหญ่ ยังกะจัดให้ที่นี่เป็นที่ถ่ายรูป wedding ยังงั้นล่ะ



แต่ถึงอย่างไร จขบ. ก็อย่าได้แคร์ สวยไม่สวยขอถ่ายไว้ก่อนไม่ว่าซอกไหนมุมไหน เพื่อนๆ ค่ะถ่ายให้หน่อย แบบว่าเน้นปริมาณ คุณภาพคัดกันทีหลัง





พวกเราเดินถ่ายรูปที่นี่กันไม่นานนัก เพราะออกแนวผิดหวังไปตามๆ กันเนื่องจากรีวิวโปรโมทที่นี่ซะน่าสนใจ แต่พอมาจริงๆ ก็ไม่มีอะไรมากมายเท่าไหร่นัก ว้า.. แย่จัง แต่ก่อนจะนอนคืนนี้มีเก็บภาพฮาๆ แบบว่าชอบอ่ะเค้าทำได้ไงเนี่ยมาฝากเพื่อนๆ ด้วยนะ