หลังจากอ่านข้อมูล เกร็ดความรู้ก่อนเดินทาง กันมาแล้ว คราวนี้ก็ได้เวลาแบกเป้ของสองสาวโก๊ะจากเมืองไทยไปฮานอยแล้วค๊า ทริปนี้เป็นทริปที่ขอบอกว่าบินเช้ากว่าทุกทริปที่เดินทางมาของ จขบ. เลยเหอะ เพราะกว่าจะเก็บของเสร็จกันก็เที่ยงคืน นอนได้สามชั่วโมงก็ต้องตื่นมาสนามบินแต่เช้าตรู่ ตีสีกว่าๆ พวกเราเดินทางจากมีนบุรีมาสนามบิน แม่เจ้า.. ง่วงอิบอาย

โอ้.. อะไรกันนี่ช่วงเช้าเป็นช่วงเวลาของทัวร์ลงเหอะ คนเยอะมาก อุตส่าห์เช็คอินมาล่วงหน้าแล้ว แต่ดันไปจองโหลดกระเป๋าผิดไฟท์ ต้้งใจจะจองขากลับดันรีบไปหน่อยจองขาไปซะงั้น ไหนๆ ก็เสียตังค์แล้วเลยต้องโหลดให้คุ้มหน่อย แทนที่จะได้ไปนั่งคอยที่เกทเร็วๆ ก็เลยต้องมาคอยโหลดกระเป๋าซะงั้นอ่ะ พอจัดการเรื่องกระเป๋าเสร็จก็ไปแลกเงิน ทริปนี้พวกเราวางแผนใช้เงินคนละ 5,000 บาท แลกเป็น US$ คนละ 4,000 ได้มาทั้งหมด 270 US$  จากนั้นก็เข้า ตม. วันนี้เร็วแฮะ โชคดีที่เรามาก่อนทัวร์คณะใหญ่เลยได้ไปใช้บริการเซราเนดกินกาแฟฟรี ณ สนามบินสุวรรณภูมิแหละ จากนั้นก็ไปที่เกท วันนี้เราเดินทางด้วยเที่ยวบิน FD3700 ปลายทาง ณ ฮานอย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เครื่องออกเวลา 06.45 น. ตามเวลาประเทศไทย ตอนแรกตั้งใจว่าจะหม่ำลาซันญ่าเสียหน่อย แต่พอขึ้นเครื่องแล้ว .. หลับกันสนิทเลยเหอะ ขนาดกลิ่นหอมๆ ของมาม่าเตะจมูกยังไม่รู้สึกเลยอ่ะ ความที่ได้นอนมาแค่สามชั่วโมงเอง เวลาผ่านไปสองชั่วโมงในนิทราก็มาถึงสนามบินนอยไบแล้วววว

อากาศด้านนอกดูครึ้มเชียว ขอร้องนะฝนอย่าตกเหอะทริปต่างประเทศที่ไรฝนตกทุกที โชคดีที่ทริปนี้ไม่มีฝน พวกเราก็เดินเข้า ตม. "อ้าว .. เอ้ยใบกรอกขาเข้าล่ะ" หันมองหน้ากันสองคน ดีนะที่หูไปแอบได้ยินคนอื่นเค้าก็ถามถึงใบขาเข้าเหมือนกัน ได้ความว่า "ไม่ต้องใช้" ค๊า แล้วพวกเราก็ไปต่อแถวเข้า ตม.  ว่าแต่ทำไม ตม.ที่นี่กระจกมันสูงจังฟ่ะ เค้าลืมไปเปล่าฟ่ะว่าเรามันคนเอเชีย ถ้าจะมองเห็นตรูเนี่ยต้องใส่ส้นสูงสัก 7 นิ้วแล้วล่ะ แต่ก็แอบฮาครอบครัวหนึ่งที่รออยู่ด้านหน้าเรา คุณแม่ก็เตือนคุณลูกชายว่า "อย่าเอาฟันเจาะกระจกเค้านะลูก" เราก็งงทำไมวะ พอหันไปเห็นน้องยิ้มเท่านั้นล่ะ ตรูเข้าใจแระ ฟันน้องจอบมากอ่ะ เรียกว่าเจาะหัว ตม. ตายได้เลยอ่ะ แอบเม้าส์นิดหนึ่งนะคะ อิอิ

แล้วก็มาถึงตาเราแล้ววว ส่ง passport ให้เจ้าหน้าที่แป๊บเดียวยื่นกลับแระ เฮ้ย..ไมเร็วจังฟ่ะ ทีคนก่อนหน้าเพ็งนานเชียะ  เอ๊ะ.. หรือว่าเราหน้าเหมือนคนที่นี่ฟ่ะ ขอบอกว่า ตม. ที่นี่เค้าใช้วิธีมองและสังเกตุค๊า แบบว่าใครมีพิรุธก็มองนานหน่อยประมาณนั้นอ่ะ เอาล่ะเข้าประเทศได้เสียที .. พอเดินออกมาก็หาแผนที่ก่อนเลย "ที่นี่ไม่มีแผนที่ค๊า" งานเข้าตรูแระ .. เอาไงดีไปแลกตังค์ก่อนก็แล้วกัน

อุ๊บ.. เป็นล้านเลยเหอะ รวยวุ้ย 50 US$ = 1,039,500 ด่อง Rate ดีเชียวอ่ะ 600 กว่าแนะ เป็นช่วงเวลาที่เหมาะแก่การมาเที่ยวเวียตนามเป็นที่สุด เพราะส่วนใหญ่เห็นเค้าแลกกันได้ 500 กว่าๆ เอง พอแลกเงินเสร็จเกิดหิวน้ำอ่ะ ซื้อน้ำขวดแล้วกันนะ 15,000 ด่อง แอบแพงเหมือนกันนะเนี่ย 25 บาทเลยอ่ะ จากนั้นก็มีคนเดินเข้ามาถามว่า "ไป Airport Bus ไหม 2 US$" ช่วงกะลังมึนงงด้วยเลยเดินตามเค้าไปขึ้นรถซะงั้น เอ้า.. เพื่อนตรูไหนบอกว่าจะขึ้นรถเมล์ 5 บาทไปไงฟ่ะ

ก็นั่งรอกันนานเชียวแหละ เพื่อนแก้วแอบเห็นว่าจ่ายเป็นด่องถูกว่าแหละ จะตกราวๆ 1.7 US$ อ่ะ ส่วนใหญ่คนที่ใช้บริการก็จะเป็นนักท่องเที่ยวแหละ พอคนเต็มรถก็ออก เป็นชั่วโมงเลยเหอะกว่าจะถึงตัวเมืองฮานอยอ่ะ โดยจุดจอดปลายทางคือเวียตนามแอร์ไลน์ ไอ้เราก็มองหาไหนฟ่ะเวียตนามแอร์ไลน์ของเค้าอ่ะ เห็นแต่ศูนย์สุขภาพอะไรสักอย่างนี่แหละ แต่พอเดินไปอีกสักสองร้อยเมตรก็เจอเวียตนามแอร์ไลน์อ่ะ เหอๆ พี่ไกด์บนรถบอกทางซะไกลเลยเหอะ เอาล่ะได้เวลา Wall Around แล้ววว จุดหมายของเราคือต้องหา Thesintourist ให้เจอเพื่อที่จะไปจองตั๋วไปเว้ นี่แค่เริ่มต้นก็ส่องแววหลงกันแล้วค๊า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แล้วเวลาของการตื่นเต้นก็มาถึง ตรูอยู่ตรงไหนของฮานอยฟ่ะ แผนที่ที่พริ้นมาก็ยังไม่ละเอียดพอ เพราะซูมมามีแต่ถนนหลักๆ แต่ที่ฮานอยเนี่ยถนนมันยิบย่อยเยอะมาก เดินไปเดินมา เอ้า .. ตรูมาถึงโบสถ์เซนต์โจเซฟ (St Joseph Cathedral) ได้ไงฟ่ะเนี่ย โบสถ์แห่งนี้ถือเป็นโบสถ์เก่าที่สุดในฮานอยเลย หันซ้ายหันขวาหลงแล้วล่ะเพื่อนเอ้ย มันมืดแปดด้านไม่รู้จะเดินไปทางไหนต่ออ่ะ หิวแล้วอ่ะหาอะไรกินก่อนได้ป่ะ หันไปเห็นร้านที่มีชื่อว่า "Marilyn" เอาวะเอาร้านนี้แหละดูเหมือนจะมี wifi ด้วย พวกเราสั่งพิซซ่าและโค้ก ระหว่างที่รออาหารเพื่อนสาวก็นั่งหาเส้นทางที่เราจะไปโดยใช้ Wifi และ I-phone เวย์นี้ขอบอกว่ารัก I-phone ขึ้นมาทันใด ของเค้าดีจริงๆ อ่ะ  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พิซซ่ามาแว้ววว .. น่ากินเชียว เอ๊ะหรือว่าเราหิวหว่า เอานะถาดละ 150 บาทเอง ขำๆ ร้านนี้อยู่บนชั้นสองวิวดีด้วยเหอะ นั่งกันนานเชียวล่ะ เรียกว่าใช้คุ้มกันเลยทีเดียว หาข้อมูลกันจนครบแล้วก็ออกเดินทางกันต่อ เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว เอาลุยกันเลยเพื่อน และเหตุการณ์ต่อมาก็คือ ..ไอโฟนแบตหมด เหอๆ ดีนะพกที่สำรองไฟมาด้วย แต่คนจะซวยมันช่วยไม่ได้อ่ะ ดันมาเสียเอาวันนี้เลยใช้มาตั้งนานไม่เสีย เฮ้อ.. กำเลยตรู.. ตอนนี้เหลือแบตประมาณ 30% เองอ่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พวกเราเดินตามเส้นทางที่ได้เซตไว้ เดินไปเดินมา ก็ยังหาไม่เจอและดูเหมือนว่าตอนนี้พวกเราจะหลงทิศกันเหอะ จากแผนที่เราต้องจับจุดเหนือทะเลสาปให้ได้ ตอนนี้เทคโนโลยีเริ่มไม่ช่วยอะไรแระ ก็ต้องอาศัยถามทางไปเรื่อยๆ ซึ่งคนหนึ่งชี้ทางหนึ่งอีกคนชี้ทางหนึ่ง เริ่มงงแล้วตรู เอาไงดีฟ่ะ ตอนนี้น้องคร๊อกที่เพิ่งซื้อมาใหม่ก็กัดส้นทีนแล้วเหอะ เราแวะร้านขายของชำเพื่อจะซื้อพลาสเตอร์หลายร้านมาก ซึ่งสื่อสารยังไงแม่ค้าก็ไม่เข้าใจ บางร้านหยิบเทปใสมาให้ซะงั้น เลยทำให้รู้เลยว่าพลาสเตอร์หายากจริงๆ ในเมืองนี้ พอเดินไปสักพักก็เจอร้านขายยา รอดแล้วส้นทีนตรู ตอนนี้บวมน้ำแล้วอ่ะ แกะติดมันหน้าร้านกันเลยทีเดียว สบายเท้าขึ้นเยอะที่นี้เดินอีกสิบโลก็ไม่หวั่น อิอิ โชคดีชะมัดที่ไปถามเจ้าหน้าที่คนหนึ่งเค้าชี้จุดให้ ก็เดินตามทางที่เค้าบอกพร้อมดูแผนที่ประกอบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แล้วพวกเราก็หา Thesintourist เจอเหอ อยู่ในซอยเล็กมากๆ อ่ะ พอมาถึงก็จัดการจองตั๋วรถเพื่อไปต่อยังเว้ เที่ยวเย็น 17.30 น. ถึงเว้ก็ 8.00 น. ค่ารถก็คนละ 300,000 ด่องล่ะ ซึ่งต้องบอกว่าก่อนว่าที่เรามาหา Thesin เนี่ยก็เพราะเค้าแนะนำกันมาว่ารถดีเหอะ เรียกว่า Best Seller ในหมู่นักท่องเที่ยวเลยอ่ะ แต่ขอบอกว่า The Sin ในฮานอยนั้นมีแค่ 2 ที่เท่านั้น ที่เหลือนั้นของก๊อปค๊า ซึ่งมีเยอะมากหลากหลายซินกันเลยทีเดียว  

เอาล่ะก็เป็นอันเสร็จสิ้นภารกิจแรกของพวกเรา การตามหา Thesintourist เพื่อจองรถ สบายตัวแระ นี่ก็บ่ายสามแระใช้เวลาเดินหาเกือบสี่ชั่วโมงเลยเหอะ ไม่สงสัยเลยว่าทำไมน้องคร๊อกถึงกัดส้นทีน ตอนนี้ก็เหลือเวลาตั้งสองชั่วโมงครึ่ง ไปเดินเที่ยวทะเลสาบฮว่านเกี๋ยนกันดีฝ่า อยู่ใกล้กับ Thesin นิดเดียวเอง ขอบอกว่าที่พวกเราหลงเนี่ย จะว่าไปแล้วก็เดินเกือบรอบทะเลสาบแล้วเหอะ .. ไว้มาต่อตอนหน้านะคะที่ทะเลสาบฮว่านเกี๋ยนค๊า เค้าใครก็ไปดูสะพานแดงกัน ก็อยากรู้เหมือนกันว่าเค้าไปทำไมกันหว่า ติดตามตอนต่อไปนะคะ