จากตอนที่แล้ว มิง-กะ-ละ-บ่า Motherland Hotel เล่าถึงการเดินทางจากไทยแลนด์สู่ดินแดนพม่าไปเรียบร้อยแล้วนั้น มาต่อกันเลยดีกว่านะคะ

หลังจากนั่งนับเงินนับทองกองเบ้อเริ่มลงตัวเสร็จแล้ว ฝนข้างนอกก็เริ่มหยุดแล้ว ดวงคนจะได้เที่ยวมาแล้วล่ะ ว่าแต่ "หิว" อ่ะครั้นจะออกไปเผชิญชะตาหากินกันข้างนอก ดูสภาพแล้วท่าจะลำบาก เลยลงมติกันว่า "กินมันในโรงแรมนี่แหละ"







สามคนสั่งไม่เหมือนกันเลย ผัดก๋วยเตี๋ยว ข้าวผัดกุ้ง และก๋วยเตี๋ยวน้ำ แต่ได้ฮาก็ "แมนยู" เมนูสุดท้ายของเอ็มมี่นี่แหละ คือน้องตรูกำลังหิว (มาก) สั่งก๊วยเตี๋ยวแต่กลายเป็นมาม่าต้มอ่ะ พอจัดการกับทุกสิ่งเสร็จสิ้นก็ได้เวลาตะลุยย่างกุ้งกันแล้ว



พวกเราเริ่มเดินจากหน้าโรงแรมถนนแห่งโลกพระจันทร์ ลัดเลาะไปเรื่อยๆ โดยมีเอ็มมี่เป็นเจ้ากรมแผนที่ ส่วน จขบ.และเพื่อนแก้วเป็นลูกทีมเดินลากสังขารตามน้องไปเรื่อยๆ





ในเมืองย่างกุ้งมีรถโดยสารหลายประเภท ไม่ว่าจะเป็นรถบัสอ่านไม่ออกสังเกตุป้ายดูดินี่เค้ากะให้พม่านั่งอย่างเดียวหรือไงฟ่ะ ตามมาด้วยสามล้อถีบหันหลังชนกันอันนี้ชอบๆ รณรงค์ลดโลกร้อนดี แล้วก็แท็กซี่รุ่นเดอะเพราะแต่ละคันเก่าได้ใจอ่ะ







มาดูตึกรามบ้านช่องกันบ้าง แถวนี้ดูไปดูมาไฮโซเหมือนฮ่องกงเหมือนกันนะเนี่ย ส่วนใหญ่เป็นคอนโด พวกเราก็เดินไปเดินมาเข้าซอกนั้นออกตรอกนี้ ล้วนแล้วแต่เป็นจุดสนใจของคนที่นี่ เหมือนเค้าคงคิดในใจแหละ รถมีทำไมไม่นั่งมาเดินทำไมกันฟ่ะ ประมาณนี้















ระหว่างที่เดินไปเดินมาก็ผ่านร้านอาหารหลายชนิด ต่อให้อยากกินแค่ไหนเสียใจ "ไม่มีตังค์เฟ้ย" เนื่องจากยังไม่ได้แลกเงินจ๊าดตามร้านข้างทางรับเงินจ๊าดเท่านั้น อดไป หันไปมองน้องตรูมองของกินตาเป็นมันเลย อิอิ

อย่าว่าแต่น้องเล้ย อีพี่ก็เหมือนกัน ก็มาทั้งทีก็อยากลองของแปลกๆ อ่ะว่าป่ะ อ้อ..ลืมเล่าไปที่นี่เค้ามีร้านขายหมากอยู่ตลอดทางเลย อารมณ์เหมือนขนมขบเคี้ยวยอดฮิตของที่นี่เค้าล่ะ ไม่เข้าใจมันอร่อยตรงไหนฟ่ะ



พอเดินสักพักก็เห็นไอ้เจ้านี่ มันคืออะไรฟ่ะ เดินวนดูรอบๆ เอ้า..ห้องน้ำนี่หว่า ถ่ายรูปกันใหญ่ มันผิดที่ไปถ่ายหน้าห้องน้ำชายแค่นั้นล่ะ ถึงว่าดิพี่พม่ามองกันงงๆ เอ๊ะหรือหน้าชั้นเหมือนกระเทยแปลงเพศฟ่ะ 555





มีอีกสิ่งหนึ่งที่น่าสนใจ เพราะจะเห็นอยู่เรื่อยๆ เหมือนกันนั่นคือจุดเดิมน้ำเก๋ไก๋โครตๆ จะว่าไปเค้าก็เข้าใจประยุกต์ใช้นะ เข้าท่าดี แต่กล้ากินเปล่าเหอะ





จขบ. เดินผ่านตู้ไปรณีย์ทีไร ขอถ่ายรูปหน่อยเหอะ เก๋ๆ แล้วตรูจะรู้ไหมส่งไปรณีย์กลับเมืองไทย จะหยอดฝั่งไหนฟ่ะ ภาษาพม่านี่เดาไม่ได้เลยอ่ะ





ป้ายรถเมล์ที่นี่สุดๆ จริง นี่ชั้นยืนอยู่ในเมืองหลวงเหรอเนี่ย นึกว่าอยู่ตะเข็บชายแดนถนนโลกพระจันทร์มากๆ อ่ะ เดินเลยไปลักษณะเหมือนป้ายทางม้าลาย ไม่รู้ใช่เปล่าเดาเอาเห็นลายๆ เหมือนกัน อิอิ





จากนั้นก็เห็นโบสถ์อะไรอยู่ไกล หน้าตาแปลกๆ ด้วย ไปแวะกันหน่อย อย่าถามนะว่าตอนนี้อยู่ถนนเส้นไหน เพราะอ่านไม่ออกจริงๆ เมี่ยนม่าสไตล์เนี่ย แต่โบสถ์แห่งนี้เข้าไปดูใกล้ๆ สวยจัง ถ่ายรูปกันไปวิ่งหลบรถกันไปหนุกหนาน



ด้านการสื่อสารของที่นี่ ขอบอกว่าช็อค เอ้ย.. นี่มันหน้ารามเมื่อสิบกว่าปีก่อนนี่หว่า โห ยังใช้โทรศัพท์แบบนี้อยู่เลยอ่ะ ส่วนมือถือที่นี่ไม่ใช่ไม่มีนะ มีค่ะคุณ ระบบ 400 หรือ 450 นี่แหละ ไม่ต้องแปลกใจ ต่อให้ไอโฟนหรือบีบีดับสนิทในเมี่ยนม่า

เอาล่ะนี่พวกเราเดินมาตั้งไกลจะไปไหนกันเนี่ย เอ็มมี่บอกว่าเราต้องไป "บาโจ๊ะอองซาน" แม่เจ้า .. ชื่อยากโครต พอถามใครก็ชี้ไปทางนั้น อีกคนบอกทางนู้น อู้ย .. งงวุ้ย ตกลงไอ้ตลาดนี่มันอยู่ตรงไหนฟ่ะ แต่เรามีเจ้ากรมแผนที่อย่าได้แคร์ เอ็มมี่พานำทางและถามไปเรื่อยๆ

ระหว่างทางเอ็มมี่เจอพม่าสิงด้วยแหละ แก้วบอกว่าเค้าจะเข้ามาให้ความช่วยเหลือเราแล้วขอตังค์ พวกเราก็เลยรู้ว่าการแลกเงินที่นี่เค้านิยมแลกกันที่ร้านจิลเวอรี่ เอาล่ะแล้วเราก็เจอ "บาโจ๊ะออซาน" แล้วววว







เห็นตึกเก่าๆ สีชมพูหน้าตาแบบนี้ นี่แหละตลาดสำหรับแลกเงิน ที่นี่ไม่มี Exchange Money นะคะขอบอก ตั้งแต่เดินมาเนี่ยยังไม่เจอธนาคารเลยเหอะ







พวกเราเดินวนไปวนมาอยู่พักหนึ่ง ก็ตัดสินใจเข้าไปถามร้านหนึ่งชื่อว่า "John Cena" เค้ารับแลกใน Rate 1$ = 790 จ๊าด แต่ต้องเป็นแบงค์ 100 นะ ถ้าเป็นแบงค์ 50,20$ จะได้ Rate 780 จ๊าด ที่สำคัญรับแบงค์ใหม่เท่านั้นนะ

แปลกจังเค้าจะเอาแบงค์ใหม่ไปทำไรฟ่ะ ทีทอนให้พวกเรางี้ใช้แบงค์เก่าชนิดที่ว่า อยากจะส่งคืนเลยดีกว่าเหอะ สภาพเน่ามากอ่ะแบบจับแล้วมือตรูจะเป็นสนิมเปล่าฟ่ะ อะไรประมาณนั้น

แล้วภารกิจบาโจ๊ะอองซานก็เสร็จสิ้น รวยแล้วเว้ยตรูมีเป็นแสนเลยงานนี้ เอ็มมี่กอดกระเป๋าแน่นเลย เดินกันมาเรื่อยๆ แวะซื้อน้ำในห้างแห่งหนึ่ง ซื้อเสร็จ จขบ. กับเพื่อนแก้วก็เดินไปดูป้ายรถเมล์ เพราะตรูไม่ไหวล่ะขอใช้ตัวช่วย หันมาอีกที เอ้ย.. เอ็มมี่หาย

งานเข้าแล้วเว้ย เดินตามกันมาติดๆ นี่หว่า หายไปไหนฟ่ะ เอาไงดีย้อนกลับแล้วกัน ยังไงก็ไม่น่าหลงกันไกลหรอ ป๊าด.. น้องตรูยืนชิมกาแฟสวยๆ หน้าห้างเมื่อกี้นี่ เฮ้อ ..

จากนั้นก็เดินต่อมาเรื่อยๆ เอ็มมี่ก็เดินไปถามสามล้อว่าไป Motherland เท่าไหร่ เค้าบอกว่า 1$ = -31 บาท เอาเว้ย .. สังขารช้านไม่ไหวล่ะ โดยเฉพาะเพื่อนแก้วหน้าตาอยากนั่งแท็กซี่แล้วอ่ะ ก็เลยตกลงตามนั้น 2 ค้น 2$



จากจุดที่ขึ้นมายังโรงแรมระยะทางใช้ได้เลย ตรูเดินกันมาได้ไงฟ่ะ ไกลอิบอาย .. แต่น่าสงสารสุดคงเป็นคันเอ็มมี่นี่แหละ น้องนั่งทีเต็มรถเลยไง แต่จะว่าไปดูจากรูปชั้นจะสงสารใครกันแน่หว่า .. อิอิ

แล้วก็มาถึงหน้าโรงแรมยื่นตังค์ให้เค้า 2$ เค้าก็ไม่เอา อะไรเนี่ย .. ตรูจะโดนพม่าหรอกไหมเนี่ย ก็นี่ไง 2$ ที่คุยกันไว้ งงดิ จนเจ้าหน้าที่โรงแรมเข้ามาไกลเกลีย บอกว่าเค้าจะเอา 1000 จ๊าด เลยถึงบางอ้อ 1$ ของเราที่พูดๆ เนี่ยมันคือ 1000 จ๊าด ไอ้เราก็นึกว่าเหรียญดอลล่า งงดิ แม่งฉลาดนี่หว่า 1000 จ๊าดก็เกือบๆ สี่สิบห้าบาทเลยนะนั่น



พอกลับที่พักได้ จขบ. และเพื่อนแก้วถึงกลับนอนยกขาพาดผนังเลยทีเดียว เพราะเหมื่อยโครต เอาล่ะที่นี่ก็มานับตังค์แยกเพื่อที่จะจัดสรรให้กับทุกคน เป็นช่วงเวลาที่ง่วงที่สุด เพราะงงโครตๆ แล้วก็ได้เวลาที่ลูกทัวร์ชุดสองเดินทางมาถึงโรงแรมพอดี ไว้มาต่อตอนต่อไปนะคะ