ตอนที่แล้วเราพาไปเดินเที่ยวกันใน Taipa House Museum จากข้อมูลที่ค้นมาเค้าบอกว่าให้เดินลงบันไดตรงโบสถ์แม่พระคาร์เมล ให้เลี้ยวซ้ายเดินตรงไปเรื่อยๆ ตามทางบังคับก็จะเจอกับกำแพงมังกรอยู่ทางขวามือ ให้เดินเลี้ยวขวาเข้าซอยนั้นแหละ ฟังดูเหมือนง่ายใช่ป่ะ จริงๆ มันไม่ง่ายอย่างที่คิดหรอก เพราะเราไม่รู้ว่าที่เราเดินไปนะถูกหรือเปล่า แต่ก็เอานะไม่ลองไม่รู้



ทางเดินในซอยก็มืดๆ สลัวๆ อย่างที่เห็น เราก็คนก็กล้าเดินนะ บรรยากาศเหมือนหนังจีนสมัยก่อนเลยล่ะ ก็เดินกันไปเรื่อยๆ แวะถ่ายรูปบ้าง จนมาถึงจุดต้องสงสัยว่า นี่ล่ะกำแพงมังกร





ตอนแรกก็เดาว่าใช่ไหมหว่า พอเดินเข้าไปใกล้เรื่อยเห็นหัวมังกรก็เลยแน่ใจว่านี่แหละ "กำแพงมังกร" จากนั้นก็เลี้ยวเข้าไปในซอยเลยล่ะ ดูมืดๆ ไปหน่อยเพราะเรามากันดึกแล้ว



มองไกลๆ เหมือนในถนนเส้นนี้ไม่ค่อยมีคน แต่ที่ไหนได้พอเดินมาเรื่อยๆ จะเจอร้านอาหารมากมาย ว่ากันว่าบางร้านมีอายุเก่าแก่ถึง ๑๕๐ ปีกันเลยทีเดียว แต่ที่ดูคนจะเยอะเป็นพิเศษก็ร้านขายของฝากนั่นแหละ มีขนมนานาชนิดให้เลือกชิมและซื้อกลับบ้านกันเพียบ











ที่นี่มีร้านที่ทำตรงนั้นขายเดี๋ยวนั้นก็มีด้วยล่ะ ส่วนใหญ่จะเน้นไปทางขนมอบเสียมากกว่า รสชาติก็แปลกๆ ยังไงบอกไม่ถูก สรุปเราสองคนเลยไม่ได้ซื้ออะไรจากถนนสายนี้เลย เพราะมาคิดดูแล้วเรายังต้องไปฮ่องกง กับเสิ้นเจิ้นอีกไม่อยากแบกของก็เลยตัดสินใจไม่ซื้อดีกว่าไปหาของฝากเอาข้างหน้าดีกว่า





พวกเราเดินตรงมาเรื่อยๆ จนสุดถนนก็ข้ามฟากมาอีกฝั่งถนน ก็จะพบกับร้านอาหารนานาชนิดไม่ว่าจะเป็นแมงกานีส อาหารจีน อาหารญี่ปุ่น อาหารเกาหลี เรียงรายกันเต็มสองฝั่งถนนไปหมด



ตอนแรกว่าจะหาอะไรทานกันแต่ด้วยเวลาที่จำกัด ตอนนี้เราจึงหยุดไม่ได้เพราะคืนนี้จุดหมายเราคือไปให้ถึงเวเนเชียนให้เร็วที่สุดนั่นเอง นี่ก็จะสองทุ่มแล้วยังไปไม่ถึงไหนกันเลย พวกเราเดินข้ามฝั่งไปรอรถเมล์ แต่ปรากฏว่าดูจากสายรถเมล์ที่ติดไว้แล้ว จะไม่ผ่านเวเนเชียลครั้นจะนั่งแท็กซี่ไปก็ไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหน สุดท้ายเลยใช้มุกเดิมคือสองเท้าก้าวเดินนั่นเอง



เดินไปเรื่อยๆ ก็เจอแมคซะงั้น เอาวะกินแมคก็แล้วกันวันนี้ เพราะร้านแมคอยู่ติดกับสนามกีฬา จากแผนที่แล้วต้องไปหารถเมล์แถวๆ สนามแข่งม้าอะไรสักอย่างนี่แหละ





พวกเราก็เดินตัดผ่านสนามกีฬาเดินตรงไปเรื่อยๆ ดูแผนที่ไปเดินไปจากสนามกีฬาก็เดินเลี้ยวซ้ายมาตามถนนเรื่อยๆ น่ากลัวชะมัดเพราะมันมืดรถก็ไม่ค่อยมี รถเมล์นะเหรอไม่ต้องถามถึงเพราะไม่เห็นแม้แต่น้อย รถเมล์บนเกาะไทปานานๆ มาทีจริงๆ นะ



คิดดูจากรูปบนซ้ายเราเดินจากที่มีแสงไฟฝั่งตรงข้ามนั่นคือ Taipa Houses Museum เดินอ้อมทะเลสาบขนาดใหญ่มาก แบบพอมองไปเราดันไปเดินวนซ้าย ถ้าเราวนขวาระยะทางจาก Taipa Houses Museum มาเวเนเชียลจะใกล้มากเพราะเป็นทางเข้าด้านหน้า ซึ่งเป็นฝั่งที่มีรถเมล์ผ่านกันเต็มเลย พอเริ่มเห็นความจริงแล้วมองหน้ากันสองคน วัยรุ่นเซ็งตรูเดินให้ไกลทำไมวะเนี่ย ชาวบ้านเค้าเข้ากันด้านหน้า ตรูเข้าทางด้านหลัง





แต่เอานะยังไงก็มาถึงเวเนเชียลอันแสนอลังการล่ะ ที่นี่เรียกว่าเป็นสวรรค์ของนักช็อป ดินแดนของนักพนันเลยล่ะ เอาแล้วเว้ยฝันของภัทรานิตย์จะเป็นจริงล่ะ "จะได้มาโยกสล็อตที่เวเนเชียลล่ะ" แล้วตอนหน้าจะมาเล่าถึงความอลังการงานสร้างของเวเนเชียลกันนะ