เรื่อง : นั่งรถไฟไปตู้เย็น
เขียนโดย : นิ้วกลม



จากปกหน้า

นิ้วนั่งขึ้นสู่ความหนาวกับเรื่องราวที่หนุกหนาน ณ จุดเหนือสุดของจีนโน่นแน่ะ


รายละเอียดจากเว็บ tohome

นี่คือการเดินทางครั้งล่าสุดของนักเขียนหนุ่มที่ช่างเขียนช่างคิดเป็นชีวิต นิ้วกลมและเพื่อนหมวย จับรถไฟจากเซี่ยงไฮ้ขึ้นสู่เหนือสุดของจีน มีจุดหมายปลายทางที่ 'เมืองน้ำแข็ง' ชื่อ Harbin ถ่ายทอดความหนาวระดับติดลบ 40 องศาเซลเซียสมาให้คุณได้สั่นสะท้านตามไปด้วย อ่านแล้วรับประกันความเย็นทุกอวัยวะ ยกเว้นความอบอุ่นที่หัวใจ และความร้อนผ่าว ๆ ตั้งแต่หัวตาจรดหางตา


...


ได้ยินและได้อ่านรีวิวหนังสือของ "นิ้วกลม" ของเพื่อนร่วมบล็อกมาหลายเล่ม งานหนังสือคราวที่แล้วก็เลยซื้อมาลองอ่านดู


หนังสือเล่มนี้เป็นบันทึกการเดินทางของผู้เขียนกับเพื่อนสาวชาวจีนชื่อซูซี่ ที่จู่ๆ ก็ตัดสินใจจะนั่งรถไฟไปฮ่าร์บิ๊น ((ผู้เขียนบอกว่าอ่านแบบนี้ ฮา)) ซึ่งอยู่ตอนเหนือสุดๆ ของจีนโน่น

มันไม่ใช่หนังสือท่องเที่ยวนะคะ เป็น "บันทึก" จริงๆ สิ่งที่เกิดขึ้น บทสนทนาของตัวเองกับคนอื่นๆ สิ่งที่ได้เห็นและคิด ถูกผู้เขียนเล่าเรื่องออกมาเป็นตัวหนังสือ ถ้าจะอ่านเอาข้อมูลคงจะรู้สึกโหวงเหวง อ่านเอาประสบการณ์จะเห็นภาพมากกว่าค่ะ


บอกตามตรงว่า อ่านบทแรกๆ แล้วไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ แอบรำคาญสำนวนและวิธีเขียนเล็กน้อย ... สำนวนที่บางครั้งอ่านแล้วเหมือนอยากให้ตลก แต่ไอซ์เส้นลึก อ่านแล้วเลยขัดๆ วิธีเขียนที่มีบทสนทนาติดกันเป็นพรืด ตอนที่นิ้วกลมคุยกับซูซี่บนรถไฟ ไอซ์อ่านแล้วมึน เพราะมันไม่มีแบ่งวรรค แบ่งบรรยายเลย

แต่อ่านๆ ไปก็โอเคดีค่ะ อาจจะเริ่มชิน อิอิ


สิ่งที่ชอบคือมุมมองและแนวคิดหลายๆ อย่างของคนเขียนที่ถ่ายทอดออกมา ดูเป็นคนช่างสังเกตดีจัง บางอย่างก็เห็นด้วย บางอย่างก็ไม่เห็นด้วย

พอจะเข้าใจได้ว่า ทำไมหลายๆ คนถึงชอบนิ้วกลม ... สำหรับไอซ์ เวลาอ่านหนังสือเล่มนี้แล้วได้คิดตาม เห็นด้วยและแอบเถียงคนเขียนอยู่ในใจหลายตอนเลยเชียว ฮี่ๆ


สรุปว่าเล่มนี้สำหรับไอซ์ ไม่ถึงกับประทับใจ แต่ก็ชอบพอสมควรเลย ตอนนี้ที่บ้านมี "เนปาลประมาณสะดือ" อีกเล่ม อีกไม่นานคงได้อ่านค่ะ


....


จั่วหัวเอาไว้ว่า อ่านสนุก แต่ไม่อยากไปเที่ยวตาม ... นี่คือความจริงเลย ... ไม่ใช่เพราะคุณนิ้วกลมเขียนไม่ดี แต่...มันหนาวไปอ่า 555


ที่เคยไปเที่ยวแล้วเจอหนาวจริงๆ ก็มีสองครั้งค่ะ

- ฮ็อกไกโด ประเทศญี่ปุ่น ไปเที่ยวเมื่อเดือน ก.พ. สองปีที่แล้ว ได้ดูเทศกาลน้ำแข็งของที่โน่น อ้อม ((เด็กทะเล)) ที่ตอนนั้นเรียนอยู่ญี่ปุ่นเป็นคนพาเที่ยวค่ะ

ตอนเด็กๆ เคยคิดว่า ถ้าอากาศต่ำกว่าศูนย์เมื่อไหร่ ยังไงก็รู้สึกหนาวเท่ากัน เพราะความรู้สึกคงหมดไปแล้ว แต่...ไม่จริงเลยค่ะ ตอนนั้นเจอหนาวสุด -17 องศาเข้าไป ... แทบตาย เท้างี้เย็นจนแข็ง เดินแล้วเจ็บไปหมด

ไม่เคยคิดเลยว่า ชาตินี้จะมีวันที่ตัวเองพูดออกไปว่า "โอ้โห...อุ่นจัง" ตอนกลับมาเจออากาศศูนย์องศา แต่ก็เป็นไปแล้ว ฮา


- Trekking บน Lares Pass ประเทศเปรู ... ทรมานสุดยอด บนเทือกเขาแอนดีส กลางวันร้อนจัดแบบใส่เสื้อแขนสั้นเดินแล้วยังเหงื่อแตก กลางคืนหนาวจัดขนาดใส่เสื้อห้าชั้น ใส่หมวก ใส่ถุงเท้า ใส่ถุงมือ ครบชุด นอนในถุงนอนยังหนาวเหน็บ ... เสียงลมพัดตีเต้นท์ดังหวีดหวิว จะไปเข้าห้องน้ำทีนี่ทำใจลำบากมากๆ

นอนเต้นท์อยู่สองคืน นึกว่าจะต้องหนาวตายทั้งสองคืนเลย ฮา ตื่นขึ้นมาตอนเช้า เปิดเต้นท์ออกดู พื้นหญ้าขาวสะอาดเพราะมี frost เหอๆๆๆ


ไอซ์ไม่ชอบอากาศร้อนนะคะ มันทำให้รู้สึกคลื่นไส้และปวดหัว แต่อากาศหนาวจัดๆ นี่ มันปวดกระดูกจนรู้สึกเหมือนกับจะตายให้ได้เลยเชียว


เพราะฉะนั้น...ฮ่าร์บิ๊น... -40 องศา ถ้ายังเที่ยวไม่ครบรอบโลก คงไม่ไปค่ะ อ่านและดูรูปจาก "นั่งรถไฟไปตู้เย็น" ก็พอแระ 555


....


เพิ่มเติมอีกนิด ไอซ์ชอบรูปเล่มและขนาดของหนังสือเล่มนี้จัง รู้สึกว่า บันทึกท่องเที่ยวทำเล็กๆ พกสะดวกแบบนี้ก็ดีนะคะ น่าอ่านดี เสียแต่ราคาแอบแพงไปหน่อย เล่มนิดเดียวเอง 185 บาท ((งกนิ ฮา)) ความแตกต่างทำให้ราคาสูงตามขึ้นมา สงสัยว่า ถ้ามีหนังสือไซส์ใกล้ๆ แบบนี้เยอะๆ จะทำให้ต้นทุนลดลงบ้างไหมนะ