เรื่อง : มิเกะเนะโกะ โฮส์มส์ แมวสามสียอดนักสืบ ตอนที่ 14 - แค้นนี้ต้องฆ่า
ผู้เขียน : อาคากะวา จิโร
ผู้แปล : สมเกียรติ เชวงกิจวณิช





รายละเอียดจาก บลิส


คราวนี้คาตายามา ตำรวจหนุ่มผู้เกลียดเลือดและแพ้ผู้หญิง พาโฮล์มส์ แมวสามสีหัวไวกับพรรคพวกครบเซ็ตไปเที่ยวสวิตเซอร์แลนด์

อุตส่าห์ทุ่มเงินเดือนอันน้อยนิดมาไกลถึงต่างประเทศ เขากลับต้องปวดกะโหลก เพราะถูกป้าคะยั้นคะยอให้ร่วมทางกับหญิงผู้มีอดีตฝังใจ ว่าพี่สาวต้องฆ่าตัวตายด้วยช้ำรักจากเพลย์บอย

หนำซ้ำคาตายามายิ่งต้องเสียววาบเมื่อพบว่าหนุ่มเพลย์บอยดันหนีบลูกสาวเศรษฐีมาฮันนีมูนต่อหน้าแถมมีหนุ่มบึ้กแฟนเก่าลุกสาวเศรษฐีตามมาราวีอีกคน

คดี ‘แค้นนี้ต้องฆ่า จึงเกิดขึ้น แต่ตกลงว่าเป็นแค้นของใครกันล่ะนี่...


....


เรื่องนี้ก็เป็นสไตล์ปกติของมิเกะเนะโกะนะคะ เรื่องสืบสวนเบาๆ ปนอารมณ์ขันจากความเปิ่นของคาตายามา...ตำรวจสืบสวน ร่วมแก๊งค์กับ ฮารูมิ...น้องสาวที่เซ้นส์เรื่องสืบสวนดีกว่าพี่ชาย แถมยังชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน ตามด้วยอิชิสึ...ตำรวจหนุ่มที่มีแต่พลัง และแน่นอน...แมวสามสี...โฮล์มส์

คดีในเรื่องนี้เกิดขึ้นระหว่างที่คาตายามา ฮารูมิ อิชิสึ และโฮล์มส์ไปเที่ยวสวิสเซอร์แลนด์ ((ค่อนข้างแน่ใจว่า การนำสัตว์เลี้ยงไปเที่ยวต่างประเทศ ไม่ได้ทำได้ง่ายๆ แบบในนิยายหรอกนะคะ อืม)) ได้พบกับคนญี่ปุ่นกลุ่มใหญ่ ซึ่งไปๆ มาๆ หลายๆ คนมีความเกี่ยวข้องกัน และแน่นอนว่า มีคดีฆาตกรรม


ก็อ่านได้แบบเรื่อยๆ นะคะ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอารมณ์มันเซ็งๆ อยู่แล้ว หรือเพราะว่า มิเกะเนะโกะเป็นหนังสือที่อ่านได้เล่นๆ แบบฆ่าเวลา ไม่มีอะไรตื่นเต้นเป็นพิเศษ และเริ่มเบื่อๆ กับมุขซ้ำๆ ในซีรียส์แล้วก็ไม่รู้ อ่านจบแล้วก็จบกันเหมือนกับทุกเล่มที่ผ่านมาอะค่ะ


ที่ตะหงิดมากหน่อยก็คือ รู้สึกว่า "บทนำ" ที่เป็นการเปิดเรื่องนั้น ไม่มีความสัมพันธ์ที่แนบเนียนกับเนื้อเรื่องที่เหลือเลย อาจจะเป็นเพราะผู้เขียนต้องการจะหลอกคนอ่านหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ แต่มัน "ทื่อ" ไปอะค่ะ ((จะใช้คำว่า "หน้าต้าน" ก็เกรงใจ))

อ่านแล้วรู้สึกว่า "บทนำ" กับ "เนื้อเรื่องที่เหลือ" มันไปกันคนละทาง ทั้งความคิดและคาแร็กเตอร์ของตัวละคร


ส่วนตัว...คิดว่า ผู้เขียนขาดความพิถีพิถันในการเขียนเรื่องอะค่ะ เหมือนรีบๆ เขียนยังไงก็ไม่รู้ พออ่านได้ค่ะ แต่ไม่ชอบเท่าไหร่ และทำให้คิดหนักว่า หรือว่าจะควรเลิกซื้อซีรียส์นี้มาอ่านได้แล้ว


สำหรับคนที่ชอบมิเกะเนะโกะ เล่มนี้อ่านได้นะคะ เป็นเรื่องยาวที่ตัวละครโยงกันนัวเนีย ปนอารมณ์ขันแบบเดิมๆ ตามสไตล์ของอาคากาว่า

สปอยล์


อย่างที่บอกไว้ด้านบนนะคะว่า ไอซ์รู้สึกว่าผู้เขียนตั้งใจ "หลอก" คนอ่านแบบหน้าด้านไปหน่อยน่ะ

บทนำเปิดเรื่อง อยู่ในงานแต่งงาน พี่สาวของยาสึโกะฆ่าตัวตายเพราะอาซาอิ...เจ้าบ่าวเบี้ยวงานแต่งงาน

ในบทนำมีการบรรยายว่า อาซาอิเป็นเพลย์บอย ไม่มีความรับผิดชอบ คบกับพี่สาวของยาสึโกะก็คบไปงั้นๆ พอได้มีเซ็กส์กันก็เตรียมจะตีตัวออกห่าง แต่เพราะพี่สาวของยาสึโกะท้อง ก็เลยต้องแต่งงานด้วย

ยาสึโกะไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมพี่สาวถึงได้รักผู้ชายแบบนี้ และแค้นมากกับการที่เขาเป็นต้นเหตุให้พี่สาวฆ่าตัวตายจนอยากจะฆ่าทิ้ง


แต่พอเข้าเรื่อง ไปถึงสวิสเซอร์แลนด์ ดันกลายเป็นว่า ยาสึโกะเองก็รักอาซาอิอยู่ก่อน ไม่ได้โกรธแค้นอะไรเขา แถมยังไปสนับสนุนอาซาอิกับมิโฮ...ภรรยาใหม่อีก

อาซาอิก็กลายเป็นคาแร็กเตอร์เงอะๆ งะๆ ไม่ได้มีแววของเพลย์บอยเลยสักนิด

อ่านแล้วเหมือนอ่านหนังสือคนละเล่มอะค่ะ มึนไปกับตัวละครว่า ตกลงแต่ละตัวจะมีคาแร็กเตอร์และความต้องการยังไงกันแน่ ดูมันมั่วๆ ชอบกล


นอกจากตรงนี้ไปแล้ว ที่เหลือเรื่องก็นัวเนีย บังเอิญจนเหลือเชื่อที่ตัวละครทั้งหมดดันมาเจอกันที่สวิสเซอร์แลนด์ แถมยังไปเที่ยวเส้นทางเดียวกันอีก

บังเอิญเกินไปจนไม่อยากจะลุ้นอะไรอะค่ะ อ่านพอจบๆ ไปเท่านั้นเอง

พอเฉลยตัวร้าย ซึ่งเป็นแม่บ้านที่หลงรักพ่อของมิโฮ ((ซึ่งถูกแม่เลี้ยงของมิโฮฆ่า)) ที่ตามมาฆ่าเมียใหม่และน้องชายของเขา ((น้องชายนี่ก็เคยเกือบได้แต่งงานกับมิโฮ)) มันก็เลยรู้สึกแบบว่า เออ...จบซักที น่ะค่ะ