หนังสือ : The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society
ผู้เขียน : Mary Ann Shaffer and Annie Barrows
สนพ. : Dial Press Trade Paperback; 1st Thus. edition (May 5, 2009)
จำนวนหน้า : 290 หน้า
ภาษา : อังกฤษ





รายละเอียดจากปกหลัง

เดือนมกราคม 1946 : นักเขียนสาว จูเลียต แอชตัน (Juliet Ashton) ได้รับจดหมายจากคนแปลกหน้า หนึ่งในผู้ร่วมก่อตั้งสมาคมวรรณกรรมและพายเปลือกมันฝรั่งแห่งเกิร์นซีย์ (The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society) และมันก็เป็นการเริ่มต้นของเรื่องราวที่ไม่ธรรมดาของเกาะเกิร์นซีย์ระหว่างที่ถูกเยอรมนียึดครอง และสมาคมที่พิเศษไม่แพ้ชื่อของมัน


จากไอซ์ :

สะดุดตาหนังสือเล่มนี้ที่ชื่อก่อนเลยค่ะ หนังสือบ้าอะไรชื่อยาวชะมัด แถมเป็นชื่อสมาคมอะไรก็ไม่รู้ ดูรีวิวในอเมซอนแล้ว คนอ่านเยอะมากๆ และได้รับคำชมล้นหลาม เลยอดไม่ได้ที่จะซื้อมาค่ะ

เนื้อเรื่องก็เหมือนปกหลังค่ะ ฉากเป็นประเทศอังกฤษสมัยหลังสงครามโลกที่เยอรมนีเพิ่งพ่ายแพ้ไป ยุโรปกำลังอยู่ในช่วงฟื้นฟู ... จูเลียตซึ่งเพิ่งจะจบโปรเจ็คที่เขียนเกี่ยวกับสงครามกำลังหาแรงบันดาลใจในการเขียนเรื่องใหม่ และเธอก็ได้รับจดหมายจากดอว์ซีย์ อดัมส์ ... หนึ่งในผู้ร่วมก่อตั้งสมาคมฯ แห่งเกาะเกิร์นซีย์

ดอว์ซีย์ได้หนังสือของ ชาร์ลส์ แลมบ์ ซึ่งเป็นหนังสือเก่าของจูเลียต มีชื่อและที่อยู่ของเธอเขียนไว้ที่ปก เขาชอบนักเขียนคนนี้มากๆ และที่เกิร์นซีย์นั้นพวกเยอรมันเพิ่งย้ายออกไป และไม่มีหนังสือมากนัก เขาเลยอยากให้เธอช่วยส่งรายชื่อหนังสือของชาร์ลส์ แลมบ์ให้

และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวเกี่ยวกับผู้คนมากมายบนเกาะเกิร์นซีย์ เกาะเล็กๆ ของประเทศอังกฤษที่อยู่ใกล้กับประเทศฝรั่งเศส

หนังสือเล่มนี้ดำเนินเรื่องด้วยจดหมายทั้งหมดค่ะ ตัวละครเยอะแยะมากมาย แต่อ่านได้ไม่สับสนนะคะ ... สำนวนในการเขียน witty และ warm มากๆ ค่ะ อ่านไปยิ้มไป โดยเฉพาะบุคคลิกของจูเลียต ไม่รักเธอไม่ได้แล้วจริงๆ

เรื่องราวที่ค่อยๆ ร้อยเรียงประกอบจากจดหมายจากหลายคน ทำให้ได้เห็นสภาพความเป็นอยู่ของเกาะเกิร์นซีย์ระหว่างที่ถูกเยอรมันยึดครอง และบ่งบอกถึงที่มาของชื่อสมาคมด้วย ... และทุกเรื่องราวมีจุดศูนย์กลางอยู่ที่ผู้หญิงคนหนึ่งคือ "อลิซาเบ็ธ" หนึ่งในผู้ก่อตั้งสมาคมฯ

เรื่องนี้ไม่หวือหวานะคะ อ่านสบายๆ และอบอุ่น ตัวละครน่ารักทุกตัวค่ะ และ...เรื่องนี้ก็มีความรักของพระเอก-นางเอกที่น่ารักมากๆ ด้วย ออกจะโบราณนิดๆ เพราะฉากหลังมันหลายปีแล้ว กับพระเอกปากหนัก + ขี้อายคนนี้ อ่านแล้วรู้สึกหวานทั้งๆ ที่ผู้เขียนไม่ได้จงใจใส่น้ำตาล

เป็นอีกเล่มที่อยากแนะนำค่ะ ไอซ์ชอบมากๆ เลยล่ะ ^^


ไปเซิร์ชดูพบว่าแปลไทยแล้ว โดยฝีมือของพี่เต๋อ "รสวรรณ พึ่งสุจริต" นั่นเอง ((ไม่บอกไม่กล่าวเลย ไม่เซิร์ชไม่รู้นะเนี่ย >_<))

เอาปกภาษาไทยมาให้ดูด้วยค่ะ สวยทีเดียว เป็นของสนพ.กระเต็นนะคะ



ใครชอบอ่านนิยายแนวจดหมายที่น่ารักอบอุ่น แนะนำเล่มนี้ค่ะ ^^

สปอยล์ :

สปอยล์อะไรดีอ่า เรื่องมันเดินไปเรื่อยๆ น่ารักๆ น่ะค่ะ ฮา

อะ ชื่อของสมาคมมาจากคืนหนึ่งที่กลุ่มของดอว์ซีย์แอบเก็บหมูเอาไว้และเอามากินจนจนดึกเลยเวลาเคอร์ฟิว ตอนกลับออกมาอลิซาเบ็ธเลยอ้างกับทหารว่า ... พวกเขาชุมนุมอ่านวรรณกรรมกัน เลยกลายเป็นสมาคมวรรณกรรม ... ส่วนพายเปลือกมันฝรั่งนั้นก็มาจากการเอาเปลือกมันฝรั่งมาทำเป็นพาย เพราะบนเกาะขาดแคลนอาหาร

เรื่องของอลิซาเบ็ธทำให้ไอซ์ประทับใจมาก เธอเป็นผู้หญิงที่ฉลาดเฉลียวและเข้มแข็ง ... เธอมีลูกกับทหารหมอชาวเยอรมันชื่อ Kit ... อลิซาเบ็ธถูกจับตัวไป คนบนเกาะก็เลยช่วยกันเลี้ยง Kit ... ตอนจบลุ้นว่าอลิซาเบ็ธจะไม่ตายและกลับมาที่เกาะ แต่ก็นะ...ตายในค่ายกักกันค่ะ คนอ่านเสียใจ T^T

จูเลียตกับดอว์ซีย์กว่าจะรู้ว่ารักกันนี่ ทำเอาคนอ่านอยากไปบีบคออยู่เหมือนกัน แต่ก็น่ารักกุ๊กกิ๊กดีค่ะ

เรื่องราวบนเกาะเกิร์นซีย์ระหว่างที่ถูกเยอรมันยึดครองน่าสนใจนะคะ มันแทรกอยู่ตลอดเรื่องเลย

สรุปอีกครั้งว่าชอบมากค่ะ ^^