“ มันเป็นแค่อาการ 32”

ดังนั้นการนั่งสมาธิจึงยังไม่ใช่เวลา

ที่จะพิจารณาทางปัญญา จะพิจารณาทางปัญญานี้

 ต้องรอออกจากสมาธิก่อน เหมือนกับการชาร์ตแบตนี่

ถ้าเราชาร์ตแบต ถ้าเราต้องการ

ที่จะเอาเครื่องนี้ไปใช้ที่อื่น

ต้องเดินทางไปในที่ที่ไม่มีที่ชาร์ต

เราก็ต้องชาร์ตแบตให้มันเต็มก่อน

 พอแบตเต็มเราก็สามารถเอาเครื่องไปใช้งาน

 ไปใช้ตามที่ต่างๆได้ ถ้าเราใช้ไปในขณะที่ชาร์ต

 แบบนี้มันจะไม่ได้ชาร์ตเก็บเอาไว้

 เพราะจะใช้ไปหมดพร้อมๆกัน อันนี้ก็เหมือนกัน

 เวลานั่งสมาธิ เป็นเวลาที่เราต้องการ

ที่จะสร้างความสงบ มาระงับกิเลสตันหา

 ความอยาก ความรัก ความชัง ความกลัว ความหลง

 ถ้ามันมีความรัก ความชังแล้ว

 มันจะพิจารณาอสุภะไม่ได้

เพราะมันรักของที่สวยงาม มันชังของที่ไม่สวยงาม 

ดังนั้นเราต้องทำให้มันเป็นอุเบกขาก่อน

การนั่งสมาธินี้ เป้าหมายคือสร้างอุเบกขา

ให้ใจเป็นกลาง ไม่รัก ไม่ชัง ไม่กลัว ไม่หลง

ไม่หลงไปคิดว่าสิ่งต่างๆนั้นเป็นสุข

คำว่าหลงนี้ก็คือ การไม่เห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

 คือความหลงไปเห็นนิจจัง สุขัง อัตตา

ปกตินี้จะเห็นสิ่งต่างๆว่าเป็นนิจจัง

เป็นของถาวร เป็นสุขัง เป็นอัตตา เป็นของเรา 

แต่ของทุกอย่างนั้นไม่ได้เป็นของเรา

 เป็นของเราชั่วคราว แล้วก็ถาวรชั่วคราว

 จะถาวรไปได้นานไม่นานไม่มีใครรู้

ซื้อโทรศัพท์มาเครื่องหนึ่งนี้

บางทีใช้ไปได้หลายเดือนหลายปี

บางทีใช้ไปได้ไม่กี่วันก็เสียซะแล้ว

นี่แหละอนิจจัง แต่เรามักจะคิดว่ามันเป็นนิจจัง

 ซื้ออะไรมาแล้วก็จะใช้ไปได้ไปตลอดปี

มีอะไรแล้วก็จะต้องดีไปตลอด

นี่คือจิตของผู้ที่ไม่มีความสงบ

เห็นอะไรก็จะรัก จะไม่รักก็ชัง ไม่ก็กลัว

ไม่กลัวก็หลง หลงว่าเป็นคนนั้นเป็นคนนี้

เห็นร่างกายก็หลงว่าเป็นพ่อเป็นแม่

เป็นพี่เป็นน้อง เป็นสามีเป็นภรรยา

 เป็นบุตรเป็นธิดา เป็นเพื่อน

 เป็นหญิงเป็นชาย นี่ก็คือความหลง 

คนที่เขามีปัญญา เขาจะเห็นว่ามันเป็นแค่อาการ 32

 เป็นผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เนื้อ เอ็น กระดูก

เยื่อในกระดูก ม้าม หัวใจ ตับ ผังผืด ไต ปอด

 ใส้ใหญ่ ใส้น้อย อาหารใหม่ อาหารเก่า

 เยื่อในสมองศรีษะ น้ำดี น้ำเสลด น้ำเหลือง

 น้ำเลือด น้ำเหงื่อ น้ำมันข้น น้ำตา น้ำมันเหลว

 น้ำลาย น้ำมูก น้ำไขข้อ น้ำมูตร นี่คือร่างกาย

ร่างกายนี้ไม่ใช่พ่อไม่ใช่แม่ ไม่ใช่สัตว์ไม่ใช่บุคคล

 ไม่มีสัตว์ ไม่มีบุคคลในร่างกายอันนี้

ไม่มีพ่อมีแม่อยู่ในร่างกายอันนี้

พ่อแม่เป็นคนใช้ร่างกายนี้ พ่อแม่อยู่ที่ใจ

 ออกมาจากใจ ใจเป็นผู้ใช้ร่างกาย

สั่งร่างกายให้ทำอะไรต่างๆ ให้ไปไหนมาไหน

 ให้ไปดูไปฟัง ถ้าพิจารณาอาการ 32 แล้ว

 ก็จะได้เห็นว่าไม่มีอะไรอยู่ในอาการ 32 นี้.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

.....................................

สนทนาธรรมบนเขา

วันที่ ๘ ธันวาคม ๒๕๖๐








ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ